Op de zondagavond kijk ik geregeld naar het programma over douanes van Canada en/of Australië. Ik kijk graag naar de creativiteit van mensen om illegale dingen te doen. Waarom? Omdat ik zelf niet op dat soort ideeën zou komen. Haha! Als ik zoiets zou doen, staat het volgens mij op mijn voorhoofd geschreven. Afgezien daarvan heb ik bewondering voor de douaniers. Die mensen hebben een neus voor passanten, die iets te verbergen hebben. Tja, en dan zijn er nog de mensen die bij de controles glashard staan te liegen. Of vreemde antwoorden geven. Zoals iemand die met heel weinig geld drie weken in Australië vakantie wil vieren. De 'toerist' wil in hotels verblijven en hier en daar
wat rondwandelen. Wel erg vreemd voor een duur ticket. De meesten vallen door de mand. Ze hebben dan diploma's en/of getuigschriften bij zich of adressen van bedrijven. Vaak zijn het mensen die stiekem willen gaan werken.
Er zijn ook mensen die hun vriend of vriendin voor het eerst gaan bezoeken. Die hebben ze leren kennen via internet. Spannend, want hij of zij kan zomaar een catfish zijn.
Het is niet zo dat de douaniers altijd gelijk hebben. Ik heb dat van heel dichtbij meegemaakt. Zo zag ik een keer op Schiphol iemand die gefouilleerd werd. Je weet wel, handen omhoog, benen gespreid en met het gezicht naar de muur. Ik hoorde net daarvoor een marechaussee door zijn portofoon zeggen : "Collega, er komt een twee meter lange blonde, getatoeëerde kleerkast uit Lelystad aan zonder bagage, maar met een enkele reis!" In Milaan gebeurde ook zo iets. Weer tegen de muur en weer gefouilleerd. En weer werd niets gevonden. Dat was dus onze Robert. Hij ging naar zijn Carina, die op dat moment in Italië op vakantie was.
