Kevers zonder wielen -2-

De 2e reisdag was tot nog toe vredig, en vrij rustig verlopen maar, … “Prijs de dag dag niet voor het avond is!” Al bij het oprijden van de mooie boscamping in de omgeving van Orange kreeg ik een vreemd geurtje in mijn neus, dat ik niet direct thuis kon brengen. Ik schonk er verder geen aandacht aan. We genoten van de heerlijke stilte, na een dag lang het rumoer van de snelweg te hebben aangehoord. Maar die rust duurde niet lang. In de verte brulde de kleine meid: ,,Mama ….!!!!, kleefkevers !!!" Moeders brulde, zonder ook maar iets gezien te hebben, net zo hard terug: ,,JONGENS !!!, LAAT DAT !!!, EN KOM ONMIDDELLIJK HIER !!! …" 
"Nee mama, ze zitten onderaan mijn schoenen boe-hoe-hoe !!!” Ze kwam vanuit de bosrand aangehold en wees met een vies gezicht naar haar schoentjes, waarvan beide zolen zaten volgeplakt met een laag platgetrapte …..meikevers!!! Er was daar onder de bomenrand een ware meikever-plaag gaande en in die hoek van de camping kon je werkelijk geen stap verzetten zonder een handvol van die arme beestjes te vermorzelen. 
Zie: https://www.youtube.com/watch?v=t3FToABxc1c en/of https://www.youtube.com/watch?v=ZEi1ZSFVpLo

schoenendief opgepakt....

Hiermee was de vreemde geur verklaard maar gelukkig waren we daar maar voor één nacht. De volgende ochtend echter wachtte ons, en meerdere kampeerders rondom ons, nóg een onaangename verassing want er waren n.l. diverse (stink)-schoenen verdwenen (gestolen?). Het gekke was dat het in bijna alle gevallen een linker schoen betrof! Binnen ons groepje was alleen mijn zwager de pineut. We hebben zijn schoen niet terug kunnen vinden.
*……….. Ik moest toen opeens weer denken aan een verhaal uit een heel oud jongensboek waarin “Tijl Uilenspiegel” allerlei kattenkwaad uithaalde maar daarvoor nooit gepakt werd, omdat hij iedereen te slim af was. Hij zou eens op een dorpsplein over een touw vanuit de kerktoren naar een ander lager gelegen gebouw omlaag lopen, nadat het toegestroomde publiek hiervoor eerst kijkgeld had betaald en hun schoenen afzonderlijk aan het touw hadden vastgeknoopt. Nadat alle schoenen waren bevestigd trok hij vanuit de toren het touw strak, bond het vast en maakte aanstalten omlaag te komen terwijl het publiek vol spanning omhoog keek. “Tijl” had echter aan de achterzijde van de toren een tweede touw vastgeknoopt en nadat hij het touw met de schoenen eraan met een mes had doorgesneden ging hij pijlsnel aan het andere touw omlaag en er als een haas vandoor. ………*!
Toen we 's morgens van de camping vertrokken zagen we buiten bij de receptie een groot bord met daarop een waarschuwing: “Let op Uw schoenen!”, en het verhaal over een loslopende hond die ’s avonds en s’nachts overal schoenen wegneemt en ze daarna ergens verstopt! Nadat we diezelfde dag onze eindbestemming hadden bereikt zaten we drie weken lang, regelmatig onder een paar grote parasols, aan een blauwe zee, met nét boven het water 6 kromme snorkelpijpjes met een balletje. De 'kleefkevers' van toen, nu 40 jaar geleden, weten het allemaal nog precies en vinden het nog steeds één van hun mooiste vakantie's.  ,,...Méditerranée, zo blauw zo blauw; ... met je dikke wafels, en je blote ...". (heerlijk, die wafels)


Fan-tilator