piepen de jongen. Ik heb als nieuwbakken vader in de jaren 70 geprobeerd wat zaken anders aan te pakken, dan ik zelf aan den lijve ondervonden heb. Anders, dus niet beter. Als het beter geweest zou zijn, zou de wereld er heel anders uitgezien hebben.
Aspecten van mijn opvoeding die ik als kind niet zo prettig vond, wilde ik anders aanpakken. Achteraf is gebleken, dat ik daar te veel aandacht aan besteed heb. Ja, dat kan dus ook. Teveel het accent gelegd op bepaalde opvoedingsaspecten. Zodoende ben ik voorbijgegaan aan een aantal andere. Ook zaken die ik niet zo fijn vond, maar die op de achtergrond geraakten. Gevolg is, dat ik toch wat van die verkeerde voorbeelden onbewust heb overgenomen uit mijn eigen opvoeding. En dus heb doorgegeven. Ik had er al eerder over nagedacht. Jaren geleden. Vanmorgen had ik het er nog over met Sonja.
Ik was me daar jaren geleden al van bewust, maar toen was het 'kwaad' al geschied en ik was druk aan het werk. Er moest immers brood op de plank komen. Of was dat ook een verkeerd voorbeeld? Of een met een te zwaar accent? Ik leerde toen ook dat ik niet de enige was. Dat het erg veel voorkomt bij ouders, die de opvoeding anders wilden aanpakken dan ze zelf hadden ondervonden. En dat ze in dat 'anders' niet helemaal of zelfs helemaal niet slaagden. Dat geldt dus ook voor deze vader.
Ik heb er geen spijt van. Mijn leven is nu eenmaal zo verlopen. Ik heb het mezelf vergeven.
