 |
| Tom is na de bui weer binnen |
Ik had nog even op de buienradar gekeken, maar voorlopig zou het blijven regenen. Ook als het regent heeft Fenna recht op haar ochtendwandeling. Dat heb je met een hond. We gingen naar buiten en stopten onder het afdak. Fenna nam plaats op de bank en keek toe hoe ik me tegen al die nattigheid begon te wapenen. Eerst de laarzen aan, toen de regenbroek. Vervolgens een poncho van Sonja ( met een neutrale kleur) over mijn bovenlijf gegooid en die oude trouwe rode zuidwester op mijn kale (gisteren geknipt!) knar gezet. Fenna keek nog steeds geboeid en wat verbaasd toe. Toen ik haar aan de riem deed, sprong ze blij van de bank de nattigheid in. Samen gingen we op weg naar het bos. Het geluid van schurend nylon deed haar telkens naar mijn benen kijken en vervolgens omhoog, naar mij. Dat soort blikken geeft mij te denken. Volgens mij lachte ze me uit.
's Middags was het droog. Ik heb toen een flinke wandeling gemaakt met onze trouwe Friezin. En zoals gebruikelijk heeft ze weer lekker kunnen rennen. Dit keer over een verlaten fietspad. Op zo'n pad rolt de tennisbal een behoorlijk eind weg. Zo kan Fenna flink wat meters sprinten. De route terug naar huis gebruiken we om af te bouwen. Dat houdt in : Fenna op een rustig loopje en ik ernaast in draf.