zaterdag 31 oktober 2020

Erwtensoep

Ze heeft vanmorgen boodschappen gedaan. O.a. voor het maken van erwtensoep, of wel snert. Als ik aan snert denk, dan zie ik een varkenspoot en vet. Wij houden het wat mager. Ik heb wat snijwerk verricht. Mijn handen zijn nog wat sterker dan die van Sonja. Met name het snijden van de knolselderij vereist nogal wat kracht. Ik heb dat grote ding eerst geschild. Op een zuinige manier, dus ik heb van die knol geen dobbelsteen gemaakt.
De winterpeen en de prei moesten er ook aan geloven, net als de uien. Daarna is Sonja aan het werk gegaan. Toen ze Fenna ging uitlaten heb ik toch stiekem iets in die soep gedaan. Namelijk wat verse knoflook en een kruidnagel. Zeg maar "een beetje van Sonja en een beetje van mij". Niet verder vertellen hoor. Sonja maakt de soep nu eenmaal anders dan ik. Maar hij is er niet minder lekker om.

Godslastering

Godslastering, ook wel blasfemie genoemd, het kwaadspreken van god of goden of aanverwante zaken, was bij de Nederlandse wet verboden. Was, want ook ons land heeft die wet afgeschaft. Ik denk vanwege de scheiding tussen kerk en staat en het feit dat godslastering nauwelijks tot veroordelingen geleid heeft. Vaak kwam dan de vrijheid van meningsuiting ter sprake. In het algemeen vind ik het nogal vaag wanneer sprake is van belediging of niet.
Een imam wil nu dat er een wet komt die het beledigen van de profeet Mohammed moet verbieden. Ergens een logisch voorstel vanuit de islamitische hoek, maar ook een zinloos vanwege de afschaffing van eerder genoemde wet op godslastering.
Zelf ben ik christelijk opgevoed, inclusief zondagsschool, christelijke scholen, kerkbezoeken en catechismus. Ik heb een hekel aan vloeken. Maar ik heb nooit zo'n vloekend iemand naar het leven gestaan. Als ik mezelf bij (project)medewerkers introduceerde, gaf ik ook aan liever geen vloeken te willen horen. Maar niet iedereen hield zich daaraan. Met name de ongelovigen. Ik tolereerde dat, omdat mensen de vrijheid hebben om te geloven of niet. Ik maak ook grappen over Sinterklaas, over linkse mensen enz. Het is maar net waar iemand in gelooft en ik niet. Zo geloof ik dus ook niet in de profeet Mohammed. Al zou ik zelf geen grappen over hem maken. Dat is lastig, want menig islamiet heet Mohammed. Afgezien daarvan vind ik het niet nodig om vanwege welk geloof dan ook anderen de mond te snoeren. We meten wat de islamisering betreft niet doorslaan, want dan worden kerken en andere uitingen van het christelijk geloof ook verboden.

Corona creatief

Ergens las ik een creatieve oplossing om toch gezellig bijeen te kunnen zijn. Vanwege het beperkt aantal gasten dat men mag ontvangen en het feit dat bijvoorbeeld uitvaarten geen beperkend aantal bezoekers opgelegd is, las ik over een creatieve oplossing voor bijvoorbeeld de Kerstdagen :

"Beste familie,

Op 25 december nemen wij afscheid van Flappie, ons konijn. U bent van harte welkom op zijn uitvaart. De herdenkingsdienst wordt gehouden in het dorpshuis alhier. Er zal voor een drankje en hapje gezorgd worden. Natuurlijk houden wij ons aan de geldende regels met betrekking tot de uitvaart. Dus geef aan indien u verhinderd bent.

Met vriendelijke groet,


....."

Op zich niet eens zo'n gek idee, want sommigen maken van een uitvaart een waar feest. Een kwestie van cultuur.

vrijdag 30 oktober 2020

De zorg helpen?

Als mij nu iets ernstigs overkomt, is de kans groot dat ik niet geholpen word. Dus waarom zou ik anderen dan wel helpen? De zorg is afgelopen jaren zo goed als gesloopt en nu vragen die slopers mij om te helpen. Diezelfde slopers willen de zorg geen extra geld geven. Aan het begin van de uitbraak riepen zij al over een tweede golf. Welke maatregelen zijn er toen getroffen? Geen. Ik ben niet van plan gehoor te geven aan de oproep van de slopers. Ga maar eerst zelf de boel weer in orde maken. Ik word al genoeg uitgebuit. 

Highlights

 De afgelopen 7 jaar hebben we veel gedaan om mensen in onze omgeving te helpen. Het begon met eenvoudige koffietafels om hen met elkaar kennis te laten maken. Met steun van de gemeente konden we dat vaker doen, zodat er ook etentjes en bbq's kwamen, in december via de gemeente een kerstboom met gedurende een aantal jaren ook een kersttafel (chocolademelk, erwtensoep enz.).
We brachten mensen naar ziekenhuizen en huis- en tandartsen (allemaal zonder een vergoeding). Een van hen reed met ons mee als we op familiebezoek gingen, omdat familie van haar daar in de buurt woonden. Daarnaast knapten we tuintjes op (inclusief bestrating) en deden het onderhoud, maakten we schuttingen, hielpen we bij de montage van zonneschermen en deden we boodschappen. En dan nog de kleine klussen, zoals lampen vervangen, lampen en fotolijstjes ophangen, gordijnen ophangen, cv's bijvullen en/of opnieuw starten. Fietsen gerepareerd, lekkages verholpen en heel veel rommel opgeruimd bij een verzamelaar. Een verdwaalde en uitgehongerde kat van een zolder halen, een dode kat uit een kattenbak vissen, ramen zemen, stoepen vegen  en soms sneeuwvrij maken en kliko's aan de straat zetten en na leging weer terugbrengen en bladafval opruimen.
Ach ja, het hield ons van de straat en de anderen voelden zich geholpen. We hebben er heel soms iets voor gekregen, een kleine vergoeding. De rest werd vergoed met koffie en/of frisdrank. En af en toe een gebakje of cake.
En dat vonden/vinden we prima. Wat de beschuldigingen betreft : we hebben prima geslapen. Bitches aan de deur doen ons weinig.

donderdag 29 oktober 2020

Een positief geluid

Na weer aanslagen in Frankrijk lees ik dat van moslimzijde met afschuw wordt gesproken over de terreurdaden in dat land. Ik ben er blij mee, want tot op heden hulde de overige moslims zich in zwijgen. Men zegt "Wie zwijgt, stemt toe." Of zoals Simon & Garfunkel zingen : "...silence like a cancer grows."
Moslim landen zijn boos op president Macron vanwege diens maatregelen en uitspraken tegen en over moslims. Laten we wel zijn, als er sprake is van aanslagen, oorlogen enz. dan is 'moslims' heel vaak een gemeenschappelijke factor. Daar wil men graag omheen, maar de realiteit is er. Of daarmee de moslimwereld in crisis is, is nog maar de vraag. Liet de zwijgende moslim meerderheid zich maar eens vaker horen. Het zou kunnen bijdragen aan een positievere beeldvorming rond dat geloof.
Een ander positief geluid wordt geproduceerd door een Filipijnse zanger, Bryan Magsayo. Ik weet niet beter dan dat het een cover is van een nummer van de Bee Gees. Maar, afgaande op de reacties en labels, schijnt Michael Bolton het van hen gestolen te hebben. 

De regie uit handen gegeven

Het is erg droevig te zien wanneer ouders de regie overgedragen hebben aan hun kinderen. Sommigen beginnen daar al erg vroeg mee. Bijvoorbeeld door te koken of te bestellen wat het kind wil eten. Kinderen die hun ouders schoppen en/of slaan is er ook een.
Zo kwam een keer een radeloze moeder ons om raad vragen. Haar tienerdochter van 14 had haar een ultimatum gesteld : "Meer zakgeld. Zo niet, dan ga ik niet meer naar school." Daar moest ik wel even om lachen.
Er zijn ouders die de regie uit handen geven uit medelijden. In situaties waarin een partner overleden is of na een echtscheiding. Dan worden de kinderen in de watten gelegd. De kinderen grijpen hun kans en nemen de regie over. Zo verwende een alleenstaande moeder haar dochter met lekker eten. Ze zijn beiden flink aan de maat met een gewicht van rond de 100 kilo. Het feit dat ze zich presenteren als elkaars beste vriendinnen, zegt mij ook veel.
Oma heeft ook de regie uit handen gegeven. Ze wordt geregeerd door haar beide dochters. Die twee gedragen zich als ware bitches. Niet alleen ten opzichte van hun moeder, ook tegen anderen. Wat ons opgevallen is, is dat het bij hen telkens over geld en diefstal gaat. Zelfs vanmorgen werden wij van diefstal beschuldigd door een van hen. Ze schreeuwde, dat wij het huis van haar moeder hadden leeg getrokken. Zoals de waard is, denken wij dan maar. Want over hulp en medeleven hoor je hen niet. Brrr! Het feit dat kinderen in de portemonnee van hun ouder(s) kijken en graaien, zegt mij meer dan genoeg. Net zoals de stiekeme bezoekjes toen niemand thuis was.

Uitstekende delen

Vanmorgen zag ik op tijd, dat van een geparkeerde camper de fietsendrager uitstak. De camper was dusdanig geparkeerd, dat de achterkant een stuk over de rijbaan stak. Het rek stak nog verder uit. Zo'n rek is slecht zichtbaar, maar zoals gezegd lette deze oude man goed op. De weg is daar vrij smal en met tegenliggers ben je geneigd wat meer rechts te houden.
Ook apparaten kunnen uitstekende delen hebben. Hoe meer uitstekende (onder)delen, des te uitstekender het apparaat. Soms zijn die delen minder uitstekend of gewoonweg slecht. Dit keer zag ik een tweede cv ketel waarvan de bedrading gesmolten was. Ze zijn beide van hetzelfde merk en type. Maar ook hier geldt : de een z'n dood is de ander z'n brood.

Treurig!

Gisteravond had oma nog even geestelijke ondersteuning nodig. Het was voor haar een drukke dag, gedurende welke het huis alsmaar kaler werd (geplukt). In de namiddag kwam ze afscheid nemen. Ze gaf ons een mooie plant met bedankkaart. Na het avondeten had ze toch nog wat hulp nodig. Toen bleek dat ze een checklistje had gekregen van haar dochter, met zaken die ze de volgende ochtend moest inpakken en meenemen en moest aantrekken. Wat bleek? Oma (94) moest met een taxi naar Bussum om zich daar bij het tehuis te melden! Ze beklaagde zich ook over het feit dat haar portemonnee leeg was gehaald. Haar bankpas en het contant geld was weg.

Een actie van haar dochter. Gelukkig waren de later gearriveerde thuishulpen net zo verontwaardigd over de gang van zaken en vooral het feit dat oma alleen op pad moest. Hun reactie leidde ertoe, dat de dochter vanmorgen toch maar verscheen om haar moeder te begeleiden. Zij het met een chagrijnig hoofd. Haar plan was wel naar hier te komen, maar enkel om het huis leeg te maken. Spullen zijn belangrijker dan haar moeder.
Wat ook treurig is, is het feit dat een jonge fietser een auto van rechts geen voorrang gaf. Gevolg : een versplinterde voorruit, een geschrokken automobilist, een gewonde tiener, drie politieauto's en een ambulance. Ik moest een stukje te voet verder. Wat mij wel opviel was de plek waar de VW gestopt was. Het leek erop dat de auto de bocht flink afgesneden had. Iets wat meer automobilisten daar doen. Net even eerder was ik daar getuige van, toen een buurtgenoot op de fiets ook zo'n automobilist trof. Op weg naar de loods en weer terug bleef mij dat soort ellende bespaard.

woensdag 28 oktober 2020

Lamphouder H4 vervangen

Ik heb weer even aan de bus geklust. Heerlijk. De deels gesmolten fitting van de koplamp (foto) heb ik vervangen. Ik heb dat klusje gedaan zoals ik al eerder geschetst heb. Al was het solderen van de bedrading onder de motorkap tamelijk lastig. Daarom had ik de uiteinden vooraf al van soldeer voorzien. Omdat de kleuren van de nieuwe fitting

afwijken, moest ik wel even goed opletten welke draden ik aan elkaar moest solderen. Daarna was het de draadeinden bijeen houden en even met de hete bout er tegenaan. Zo smolten de draden mooi aaneen. Daarna heb ik de krimpkous over de las heen geschoven en met een aansteker gekrompen. De lamp doet het weer. Het was de bedoeling de andere kant ook te doen. Maar toen ik de ruimte zag waarbinnen ik moest gaan werken, zag ik er vanaf. Misschien een volgende keer. Daarna heb ik de mistlampen afgesteld. De rechter lamp stond niet helemaal goed. Met zo'n witte overheaddeur is het afstellen van de lichtbundels vrij gemakkelijk te doen.
Daarna ben ik, in afwachting van bezoek, een cv ketel gaan demonteren. Mijn volgende klus is ook al aangemeld. Een bewoonster heeft mij gevraagd een elektrisch zonnescherm te demonteren en hem dan bij haar thuis te monteren. Het is weer eens wat anders.

Rob Jetten is bang

Ik heb een tijd met Italianen samengewerkt. Het is mij opgevallen dat het Italiaans dat ik geleerd heb ook snel weggeroest is.
De zieke (corona) Rob Jetten was achteraf niet blij met de 'fruitmand' die hij van een paar boeren thuis bezorgd kreeg. Jetten treurt nu, dat die boeren en anderen nu weten waar hij woont. Jettens bezorgdheid impliceert dat hij blijkbaar met onfrisse zaken bezig is en daarom liever zijn domicilie geheim wilt houden voor iedereen. Als een soort onderduikadres. Zielig hoor om als nota bene  een volksvertegenwoordiger je zo op te stellen. Misschien is politiek bedrijven met open vizier een goed idee, meneer Jetten. Ik kan me  niet heugen dat ik mijn adres verborgen hield voor mijn collega's en/of opdrachtgevers en betrokken gebruikers.

 

Niet polariseren maar praten

Met enige trots mag ik zeggen dat Sonja en ik een waar team zijn. We vullen elkaar telkens weer aan. Onze samenwerking gaat zelfs zo ver, dat we op veel gebieden hetzelfde denken en/of doen. Zoals gisteren toen ik 's morgens in gedachte een keuzemenu door mijn hoofd liet gaan. Op dinsdagen komen kleinkinderen eten, vandaar. Zonder over mijn keus voor de bloemkool gesproken te hebben, kwam Sonja met zo'n kool thuis. Het komt geregeld voor, dat ze dingen doet of voorstelt, die ik eerder ook in gedachte had.
Als ze boodschappen doet of elders hulp biedt, doe ik iets anders op huishoudelijk gebied wat ook gedaan moet worden. Dat kan van alles zijn, want ik ben van vele markten thuis. Ik huldig ook het standpunt, dat ik als medebewoner ook consumeer en meewerk aan vervuiling. Ik vind het geen goed gevoel, wanneer zij aan de slag is en ik niets doe. En ik doe het met plezier. Radio aan of een cd afspelen voor een leuk muziekje en dan aan de slag.
En mocht er iets geopperd worden of gebeuren waar de ander niet mee eens is, dan wordt daarover gesproken. Polariserend gedrag is ons vreemd. Logisch, want we zijn geen pubers meer. Ik ken volwassenen die zich nog steeds zo gedragen : "O, doe jij dat? Dan doe ik lekker dit." We doen elk op onze beurt liever wat water bij de wijn. Geven en nemen dus. Zo hebben we niet alleen samen, maar ook als individu onze 'werkzaamheden' en liefhebberijen en momenten voor onszelf.

Kinderen zijn hinderen

Tot op heden heb ik geen enkele corona-uitzending gevolgd. Waarom niet? Omdat de informatie verwarrend is en onlogisch. Het beleid heeft veel weg van hap snap en zwalkt als een dronkaard. Ik ben iemand die voor zekerheid kiest. Een stukje beroepsdeformatie van mijn kant, waarin de ja's en/of nee's bepalend zijn en niet het misschien of ik denk of volgens mij. Afgaande op de maatregelen krijg ik de indruk als zou er een oorlog op het Europese continent gaande zijn. Volgens mij berokkenen al die maatregelen meer schade dan het virus.
Ik vind het wel jammer dat het welzijn van mensen niet aan bod komt. En dat de economie zo afgeslacht wordt. Beide in mijn ogen onnodig. Iets wat ik in het voorjaar al zei.
Er zijn veel scholieren die thuis zijn. Vanmorgen hoorde ik iemand klagen over de situatie 'dat thuiswerkende ouders de hele dag met hun pubers opgescheept zitten'. Het ouderschap is tegenwoordig een woord om aan te geven dat er ergens kinderen zijn. Het liefst niet in de buurt van de ouders. Dat is namelijk erg vervelend. Er zijn ouders die beweren te moeten werken. Hun hinderen kinderen gaan dus dagelijks naar school, omdat ma en/of pa dan lekker hun eigen ding kunnen doen. Want werken doen deze ouders namelijk niet. Ze willen enkel van hun kind af zijn voor hun eigen pleziertjes.
Zelf zou ik willen zien, dat die ouders de hiaten in hun opvoedingsmethoden zouden opvullen. Zoals het bijbrengen van bepaalde fatsoensnormen (groeten, bedanken enz.), ze bewust maken van een schone leefomgeving (dagelijkse hygiëne, zwerfvuil enz.) en vooral van een omgeving waarin regels gelden, die het voor vele anderen een stuk aangenamer en veiliger maken wanneer die regels opgevolgd worden. Het begint dan natuurlijk eerst met 'bijscholen' van die ouders. Maar ach, tot dan zeg ik maar : "Het zal allemaal wel."

dinsdag 27 oktober 2020

Lamphouders vervangen

Toen ik de kapotte H4 lamp bekeek, zag ik dat een van de pootjes wat zwart geblakerd was. Een blik op de lamphouder leerde mij, dat het kunststof op die plek ietwat gesmolten was. Ik denk dat het door een slechte verbinding komt. Om erger te voorkomen ga ik de lamphouder vervangen door een nieuwe. Als ik dan toch aan de slag ga, dan doe ik de andere ook maar gelijk. Voorkomen is beter dan genezen, zeggen ze. Maar ik moest na voorgekomen te zijn toch wel even genezen. 😀
Ik heb inmiddels drie doosjes met elk een H4 lamp gekocht. Zoals gezegd zijn die doosjes goedkoper dan een losse lamp. Nieuwe lamphouders, de 'doppen' die je op de achterkant van de lamp drukt,  zijn niet duur. Ze kosten ongeveer € 5,= per stuk. Ik heb ze via het www besteld. De oude vervangen is een kwestie van drie draadjes doorknippen en daarna aan die van de nieuwe lamphouder solderen. Natuurlijk met krimpkousjes om de gesoldeerde verbinding.

Erdogan voelt zich beledigd

Meneer Erdogan, de baas van Turkije, voelt zich beledigd vanwege een spotprent die Geert Wilders heeft getoond. Nu is meneer Erdogan al snel beledigd, getuige het aantal strafrechtelijke onderzoeken naar beledigingen aan zijn adres. Erdogan heeft een aanklacht tegen Wilders ingediend. Het aantal wachtenden voor Wilders overschrijdt de 35.000. Onder hen veel journalisten, maar dat vindt Rutte c.s inclusief de EU geen enkel probleem. Zolang Erdogan maar niet lelijk doet tegen vriendjes als Macron. Wilders heeft m.i. niets te vrezen, want Erdogan is immers geen bevriend staatshoofd en ook geen geloof. Hoewel veel Turken wel in Erdogan geloven.
Volgens Erdogan moet meneer Macron naar een psychiater. Ik denk dat veel Fransen het wat dat betreft met Erdogan eens zijn.

Prikpillen

Nu ik lees dat Rob Jetten van D66 ook besmet is met het coronavirus, zie ik dat als een bevestiging van mijn donkerbruin (ja,ja) vermoeden, dat hij stiekem iets heeft met Arie Slob (Christen Unie). Ik weet niet of ik me nu begeef op het gebied van complot denken. Dat laat ik maar aan de politiek over.
In een ander bericht, een krantenkop zelfs, lees ik dat men vrouwen die beter geen moeder kunnen worden een verplichte prikpil wil toedienen. Van zo'n vrouw wordt verwacht, dat ze haar moederrol niet zal kunnen uitoefenen. Vanwege een geestelijke handicap, psychiatrische aandoening en/of verslaving. Op zich vind ik het een goed voornemen, om op die manier toekomstig kinderleed te voorkomen. Ik vraag me wel af welke soorten verslavingen daaronder zullen vallen. Er zijn vrouwen die verslaafd zijn aan uitgaan, alcohol, kopen, niets doen, of gewoon aan zichzelf. Het gros ervan weet dat verborgen te houden. Maar menig kind verraadt het wel.
Het zou helemaal mooi zijn, wanneer bestaande ouders ook een prikpil toegediend kunnen krijgen. Een prik, die voor opvulling van hiaten in hun opvoedingsmethoden zorgt. Oké, sommige gaten zijn wel heel erg groot. Dan blijf je prikken. Weer een gat in de markt voor de farmaceutische industrie.

Eindelijk een goed contact

Gisteravond kregen wij bezoek van een ons tot dan onbekend persoon. Toen hij de huiskamer betrad, hoorde ik dat hij de schoonzoon van oma van de overkant is. Het was voor ons na 7 jaar het eerste gewone contact met familie van haar. En dan bedoel ik een serieus gesprek over de hele situatie, inclusief die van onszelf.
Gisteren, in de namiddag, stond oma namelijk weer voor onze deur. Ze was erg emotioneel en riep keer op keer, dat ze niet wilde verhuizen. Oma Sonja was niet thuis, dus ving ik oma op en liep met haar naar haar huisje. Eenmaal binnen viel mij de kale plekken in het interieur en plastic tassen met spullen erin op. Een raar gezicht. Alsof men net begonnen is om een kip kaal te plukken. Het lukte mij oma tot rust te doen keren. Ze zei dat ze dit helemaal niet wilde. Toen ik haar vroeg waarom ze dat niet openlijk kenbaar gemaakt heeft, zei ze dat ze geen ruzie wilde met de kinderen. Om die reden heeft ze erg veel toegestaan, zei ze. Ik gaf te kennen niet tussen haar en haar kinderen te zullen gaan staan en haar enkel kon adviseren met haar hulp over haar bedenkingen te praten. Ze begreep mijn houding, maar vroeg me of ik ook met haar hulp wilde praten. Dat beloofde ik. Ik ben weer naar huis gegaan. Een kwartier later zag ik de hulp aankomen. Die heb ik toen, in bijzijn van oma, geïnformeerd over oma's probleem. Ze beloofde dat in haar rapportage mee te nemen. Ook de hulp heb ik duidelijk laten weten, dat we ons niet willen bemoeien met de verhuisplannen. Daarna ben ik weer vertrokken.
Het gesprek met de schoonzoon werd over en weer als erg nuttig ervaren. Tegen het eind heb ik toch maar even de houding van de kinderen van oma aangeroerd. Met name de verdachtmakingen c.q. insinuaties op financieel gebied zaten ons dwars. Hij schrok daar van. Ook van het feit, dat wij nooit een dank je wel gehoord hebben voor al die jaren van zorg en aandacht. Zo, die gevoelens zijn nu dus ook allemaal uitgesproken.
Ik zag vanmorgen dat de monteurs van de zonnepanelen een harnas dragen. Mooi. Alleen, ik ben geen expert opdat gebied, de vallijn is beneden aan de steiger bevestigd. Ik als nitwit zou de lijn over de nok van het dak gegooid hebben en hem aan de andere kant vastgemaakt hebben. Nogmaals, ik ben een leek. Maar misschien is dat touw bedoeld om die monteurs langzaam en voorzichtig van het dak te trekken als het pauze of einde werktijd is. 😜

Een kikker koken

Veranderen kan vaak erg leuk en interessant zijn. Maar mensen willen liever niet veranderd worden. Veel van mijn projecten brachten veranderingen te weeg. Ook daar gold aandacht voor de factor mens, die mee moest veranderen. Al was het maar vanwege ander werk. In bijna alle gevallen betroffen de werkzaamheden die geautomatiseerd werden routinematige handelingen, saai werk. Het nieuwe werk dat ze moesten doen betrof daarom een kwalitatieve verbetering. En toch wilden sommigen daar niet aan.
"Wie een kikker wil koken, moet hem niet in heet water gooien maar gelijk met de pan met water op het vuur zetten", hoorde ik een keer tijdens een cursus over veranderingsprojecten. Of wel : veranderingen moet je tijdig bij de betreffende mensen in de week leggen en geleidelijk opwarmen. Iedereen direct betrekken bij het project en betrokken houden.
Ondanks deze methode zijn er nog steeds kikkers/mensen die alsnog uit de pan springen. Het werd hen te heet. Hen werd vaak een andere functie aangeboden. Ik heb interne vacatures gezien, die zo op het lijf van de weigeraars waren geschreven, dan enkel hun naam nog onder de functievereisten ontbrak.😀
Ik schrijf dit niet zomaar. Het is vanwege de perikelen van een gedwongen verhuizing van iemand op leeftijd naar een tehuis. Die had bij de bejaarde in de week gelegd moeten worden. Om daarna geleidelijk warm gemaakt te worden voor de overstap. Dat is niet gebeurd. Met alle gevolgen van dien. Dus deze kikker dreigt ook uit de pan te springen.

maandag 26 oktober 2020

Blind, maar wat een stem!

 Voor de mooie covers dwaal ik nog steeds over de Filipijnen. 

Gezond verstand verbieden?

 Al te vaak zeg ik het : gewoon het gezonde verstand gebruiken. Nu lees ik dat de regering zich ernstig zorgen maakt over het gezond verstand. Nu blijkt het om een of ander blad te gaan, waarin volgens de critici complottheorieën staan vermeld. Dat soort theorieën ontstaat wanneer er onduidelijkheid heerst. Men wil van overheidswege onderzoeken in hoeverre de verspreiding van het blad verboden kan worden. Ik zou meer duidelijkheid verschaffen. En, niet onbelangrijk, andersdenkenden ook aan het woord laten.
Ik denk niet dat een verbod op Gezond Verstand zin heeft. Zo'n verbod is voor mij enkel een angstsignaal en kan tot nog meer complottheorieën leiden. Over het internet wemelt het van allerlei berichten, die complottheorieën vermelden. Zoals dat 5G corona zou verspreiden en dat Rutte nooit liegt.
Het is maar net waar de lezer in gelooft. Er is toch nog steeds vrijheid van geloof? Ieder heeft het recht zijn godsdienst of levensovertuiging, individueel of in gemeenschap met anderen, vrij te belijden, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
Zo zijn er mensen die geloven dat de aarde plat is. Toch vliegen velen naar de andere kant van de wereld(bol). Anderen beweren, dat wij hier helemaal niet zijn. Huh? Weer anderen geloven in een politieke partij. En dat alles vanwege allerlei berichten. Toen Rutte beloofde dat iedereen € 1.000 erbij zou krijgen, werd dat bericht niet verboden. In alle gevallen geldt dat ik mijn gezonde verstand moet blijven gebruiken. Al dan niet vooraf op papier gedrukt.

Daar wel

Wat denk je? Zie ik vanuit het raam een paar mannen op een dak van een blokje eengezinswoningen staan. Ze gaan zonnepanelen plaatsen. Dat dak is aanzienlijk hoger dan dat van ons. Er staat wel een steiger, maar de mannen zelf zijn niet met lijnen gezekerd tegen vallen (en niet meer opstaan). Ze bewegen zich ook buiten het deel waar een dakkapel is. Ja, ja, en bij ons zeuren over veiligheid, vanwege de overkapping.
Het zijn trouwens ook huurwoningen, die een tijdje geleden vrijgekomen zijn. Daar woonden mensen met een geestelijke beperking. Nu worden de woningen opgeknapt en weer verhuurd of verkocht. Maar eerst komen er zonnepanelen op het dak.

Geen licht, geen reflectie

Toen ik onlangs de verlichting van de bus controleerde, bleek de rechterkoplamp wat donker te blijven. Alleen het parkeerlicht brandde. Ergo, een halogaanlamp moet vervangen worden. Jammer, want het groot licht doet het wel. Ik ging tevergeefs op zoek naar een reservelamp. Die had ik dus niet aan boord! Oeps! Ik ga straks maar twee van die lampen kopen. Of drie? We hebben soms auto's gehad, waar de verlichting vlak na elkaar kapot ging. Het betrof dan de halogeenlampen in de koplampen. Het leek net alsof de nog goede lamp het even te zwaar te verduren heeft gekregen, toen de andere kapot ging. Om die reden vervang ik dan liever beide lampen. Ik zag dat bij de Action een losse lamp H4 van Philips duurder is dan een set waar ook zo'n lamp (van Grundig) in zit. Dat wordt geen lastige keus.
Vanmorgen, toen ik de gordijnen weer opentrok, keek ik tegen een ons vreemde situaties aan. De vitrages van de overbuurvrouw waren gesloten.

Dat doet ze anders nooit. Dus valt zoiets direct op. In het voorbijlopen groet ik haar als ze in haar stoel bij het raam zit. Wat bleek? Toen ik later Fenna ging uitlaten, zag ik dat ze familiebezoek had. Van een naar persoon. Onderweg dacht ik na over het gedrag van sommige volwassen kinderen ten opzichte van hun ouders. Ik blijf erbij dat ze blijkbaar zo opgevoed zijn. Als kind, maar ook later, heb ik nooit een grote mond opgezet tegen mijn ouders. Uit respect en omdat ik zo door hen opgevoed ben. Ik weet uit mijn eigen omgeving, dat er inderdaad ouders zijn die zich door hun kids laten uitschelden, slaan en schoppen. Ik vind dat een zeer bedenkelijke situatie. Maar zelfs als je 'verkeerd' opgevoed bent, dan kan je later als volwassene ook wat aan zelfreflectie doen? Blijkbaar doet niet iedereen dat. Jammer.

Illegale feesten

 Juichen mag niet meer. Stiekem lachen wel. Feesten mag ook niet meer. Het begon al met de pasfoto. Op die foto moest ik plots serieus kijken. Alsof dat mijn dagelijkse blik zou zijn. Al het leuke wordt alsmaar minder.
Afgelopen weekend is een groot feest ontdekt in de bossen. Er waren meer dan 300 gasten. De politie heeft er twee gearresteerd. Knap werk hoor. Een van hen was de dj. Die kon niet zo snel wegkomen met zijn apparatuur. 298 x boetebedrag = veel geld. Een vrolijk leven leiden is uit den boze. We doen het maar stiekem. Nog even en komieken moeten onderduiken.

Vraag en antwoord

Vraag :


 

Antwoord : Wij doen het niet meer.

zondag 25 oktober 2020

Een ouwe zak

Toen ik afgelopen week weer op de locatie was, waar ik bijna aangereden werd door een naar links afslaande auto, kreeg ik beleefd wel voorrang. En hoe! Toen ik met mijn duim omhoog even goed in de cabine van de bus keek, herkende ik het vrolijk lachende gezicht van de chauffeur. Het was de man van het echtpaar dat getuige was van mijn bijna-aanrijding. Hij gebaarde overdreven en lachend, dat ik kon doorlopen met Fenna.
Oké, ik ben voor veel jongeren een ouwe zak. Ik gebruik nauwelijks een smartphone, eet geen pizza, ik heb leren koken zonder Hello Fresh, heb geen last van stress (haast, haast, haast), ik doe dus ook nog aan 'gewoon' communiceren en.... ik groet mensen als ik ze tegenkom. O ja, ik zit niet naar beneden te staren als ik ergens zit, maar praat met mensen om me heen. Tenminste, als zij ook om zich heen kijken.
Ergo, ik sjouw nog met ouderwetse normen en waarden door het leven. Ze hebben geen plaats hoeven te maken voor ikke, dating, Netflix en games.  Dankzij mijn schoolopleiding (13 vakken) weet ik niet alleen waar Emmen, maar ook waar Salzburg ligt. En waarom Indo's goed Nederlands spreken en schrijven. Ik hoef niet bang te zijn heel lang te moeten blijven werken, vanwege een uitgesteld pensioen. En ik ben mijn loopbaan niet begonnen met een flinke studieschuld. Gelukkig niet.
Ik maak gemakkelijk contact met anderen, dus eenzaamheid ken ik niet. Ik gebruik mijn verstand en geen cannabis of pillen om me te ontspannen. Kortom, ik leid een gemakkelijk en ontspannen leven. Allemaal een gevolg van een levenswijze die deze ouwe zak erop nahield toen ie nog jong was. Ik hoop niettemin het beste voor de generaties na mij.

Haat en wraak

Natuurlijk ben ik soms boos geweest, toen men mij onrechtvaardig behandelde. Maar mijn boosheid was van zeer tijdelijke aard. Ik heb geen last gehad van gevoelens van haat en wraak. Vreemd genoeg kreeg ik meestal medelijden met mijn belagers. Ik dacht vaak : "Je zou maar zo zijn." Ik bedoel achter iemands rug om zaken regelen om hem te kunnen ontslaan. Tot aan valse beschuldigingen toe. Dan ben je in mijn ogen zelf ergens het slachtoffer van. Van frustraties of jaloezie of misschien trauma's. Net zoals het mij niet willen helpen en/of in dienst willen nemen vanwege mijn uiterlijk. Ik ben in dergelijke situaties nooit in een vat van zelfmedelijden beland. Omdat ik me bewust ben wie ik  ben en wat ik kan en weet, gunde ik mezelf dergelijke mensen / organisaties niet. Ze verdienden mij niet. Ik discrimineerde hen dus.
Een paar keer had ik na het aanzeggen van mijn ontslag in dergelijke situaties (stille reorganisaties), nog volledig toegang tot het kantoor en de computersystemen. Ik had in alle ontslaggevallen een leidinggevende functie en beschikte over de hoogste autorisatie op het gebied van beveiliging. Als ik kwaad gewild had, had ik 's avonds naar kantoor kunnen gaan of van huis uit met mijn pc me toegang kunnen verschaffen tot het netwerk om wraak te nemen.
Ik weet nog wel dat ik een mij goedgezind hoofd Personeelszaken tijdens een geheime ontmoeting toevertrouwde, dat ik zowel de sleutels als de (ongewijzigde) wachtwoorden nog in mijn bezit had. Ik was in die periode naar huis gestuurd. Niet op non actief gezet, maar ik mocht niet meer op de zaak komen. De personeelsmanager, Peter, had me net uitgelegd, wat er zich achter mijn rug om afgespeeld had. Met als doel mij met gefingeerde beschuldigingen te ontslaan en zodoende de weg vrij te maken voor uitbesteding van de IT. Met die manier van ontslaan was hij het van meet af aan niet eens. Toen ik hem vertelde over de wachtwoorden en sleutels die ik in mijn bezit had, lachte hij. Peter vond het typerend voor mijn persoonlijkheid. Om die reden wilde hij mij in het geheim ontmoeten; ik verdiende een eerlijke behandeling. Ik heb hem de sleutels gegeven en geadviseerd de beveiliging te laten aanpassen. Het bedrijf verloor de rechtszaak die ik aangespannen had. Met onrecht heb ik zeer veel moeite.

zaterdag 24 oktober 2020

Geen vluggertje meer

 Er was een tijd dat ik even vlug naar het toilet ging of iets uit de koelkast pakte als er reclame op de tv was. Dat is nu heel anders. Ik kan nu een groot deel van een voetbalwedstrijd op een andere zender bekijken. De overige zenders tonen dan ook reclames. Afgesproken werk. Voor mij duurt die reclame zo lang, dat ik gewoon vergeet weer terug te keren naar het programma dat ik volgde. De reclameblokken zijn er dus voor mij om naar een andere zender over te schakelen en daar te blijven. Totdat er daar reclame komt. Nog even en dan is er enkel reclame met tussendoor wat fragmenten van een programma.
Met mijn ziektekostenverzekering gaat het ook niet de goede kant op. Nog even en ik betaal premie voor een verzekering, die niets meer vergoed. Dan ben ik verplicht sponsor van een zorg-graaier. Nu men het zorgpersoneel een bonus beloofd heeft, blijken er plots allerlei voorwaarden te zijn. Rutte heeft weer voor heel wat inlegvelletjes gezorgd. Je kunt beter een graaiende bestuurder of zo zijn. Dan worden bonussen zonder gedoe uitbetaald. Zelfs al heb je een wanprestatie neergezet.

Je eigen kind als ouder

 Toen ik Fenna uitliet liep ik een (nog) ouder iemand tegen het lijf. Deze mevrouw vertelde mij, dat ze boos was op haar zoon. Hij is haar enige kind. Ze vertelde dat hij haar uitgefoeterd had in bijzijn van anderen en zijn (/haar klein-)kinderen. Wat was het geval? Ze had de kids een snoepje aangeboden!
Haar zoon wil niet hebben dat zijn kinderen suikerhoudende producten eten : "Veel te gevaarlijk!" Nou moet je even weten, dat die zoon van voor in de 30 een flinke dikzak is. Ik schat zijn gewicht op zo'n 150 kilo als het niet meer is. Hij zweet als een otter en loopt te hijgen als een paard, wanneer ie niets doet. Volgens zijn moeder werkt ie, snackt ie veel en slaapt ie. De dikzak vindt suiker ongezond voor zijn kinderen, die overigens verder zo gezond als een vis zijn. Ja, ik ken hem. Ik vind hem erg respectloos ten opzichte van zijn moeder. Hij scheldt haar uit en heft al tierend zijn vingertje naar haar op. Net een omgekeerde wereld. Maar ach, ik denk maar zo : zo zal ie opgevoed zijn. Met zijn moeder heb ik dan ook geen enkel medelijden. Ik heb haar nooit zich horen verweren.

Griepprik

 Vandaag moest ik noodgedwongen zelf boodschappen doen. Wat een gedoe, zeg. Sonja is aan het hinkepinken, vandaar. Het was weliswaar vrij rustig in de supermarkt, maar dat mondkapje zorgde weer voor de nodige paniekaanvallen. Gelukkig had ik mijn boodschappenlijstje conform de indeling van de winkel opgesteld. Dus liep ik in een keer door richting de kassa's. Er waren geen rijen, dus stond ik snel weer buiten naar adem te happen.
's Middags moest ik voor de jaarlijkse antigriepprik op pad. In het gezondheidscentrum viel het met de drukte mee, ondanks dat het gratis was. Misschien omdat veel ouderen de afgelopen periode overleden zijn. Of bang dat er toch iets anders in het lijf gespoten wordt. Weet ik veel? Er waren twee mensen aan het prikken. Er was nog iemand, maar die prikte mensen die wat ouder zijn dan ik. Misschien had hij speciale naalden vanwege de leerachtige huid van die oudjes. 😄Ook daar stond ik vrij snel weer buiten. Hoera! Dat heb ik dan ook weer gehad. Het is vooral geestelijk een belasting voor mij.
Het is wat mij betreft net als gisteren, toen ik in de loods met volledig geopende overheaddeur bezig was. Ik ben dan weliswaar met mijn handen bezig, maar ik moest zo goed opletten op mijn omgeving (struikelen, misstappen, vallen enz.), dat het bezig zijn toch erg vermoeiend is. Een voordeel : ik heb weer heerlijk geslapen. Zoals gewoonlijk.

vrijdag 23 oktober 2020

Rachel Horter - Girl crush (cover)

 Rachel Horter heeft een prachtige stem en zingt erg ontspannen. Een natuurtalent. 

Op niveau

Na de koffie ben ik nog even naar oma's huis gelopen. Ze had problemen met het slot van de buitendeur. De sleutel draaide stroef. Met wat wd40 (ik heb geen grafiet) heb ik het probleem opgelost. Daarna ben ik naar een andere loods gefietst. Ik ging daar wat hand en span diensten verlenen bij het aanbrengen van een vloer. Op 3 meter hoogte, welteverstaan. Er was al een lijst gemaakt tegen de wanden, waartussen de balken gemonteerd moesten worden. Bijna de helft was al gereed. De resterende helft moest ook een trapgat inhouden.
Staande op een steiger, een pallet met vloerplaten en soms daar bovenop een trap, ben ik bezig geweest. Het leek af en toe wat op apenkooien. De balken waren bijna 4 meter lang en moesten dus 3 meter hoog vastgezet worden.
Dat was dus eerst nauwkeurig meten, dan zagen en vervolgens die balk de hoogte in krijgen om hem in de eerder geplaatste raveeldragers te leggen.
Een paar keer was zo'n balk net een paar millimeter te lang. Dus moest ie weer naar beneden. Toen we het trapgat klaar hadden, zijn we gaan lunchen. Voor dat soort noeste arbeid is een stevige kroket goede brandstof. Hoewel alle goede dingen uit drie bestaan, bleef het bij één kroket. Want : ik probeer gezond te blijven.
Tegen half vijf was het zover : de laatste balk lag erin! Het was echt zo'n klus die je niet alleen kunt doen. Maar wat zijn die balken zwaar! Gelukkig had ik anders niets te doen. Nu ben ik bekaf. Wat zal ik slapen vannacht!

Respectloze mensen

 Vanmorgen werd aangebeld. Toen ik de deur opende, stond daar een emotionele oma. Ze stotterde dat ze zou verhuizen. Ik liet haar binnen en met een kopje koffie kwam ze even bij. Wat bleek? Ze had net te horen gekregen, dat ze komende week(!) gaat verhuizen naar een opvangtehuis. Toen ze dat bericht van een van de kinderen via de telefoon hoorde, viel er bij haar een aantal kwartjes.
Ze heeft een tijd geleden op initiatief van een van de kinderen onverwacht een bezoekje aan het tehuis gebracht, toen ze op bezoek was. Ze vroeg zich toen al af waarom, omdat er zo aangedrongen werd. Ze zei dat ze tijdens dat onverwachte bezoekje ('gewoon even kijken mamma') aan dat tehuis, een gastenboek moest tekenen. Nu is gebleken dat het een aanvraagformulier was voor een plekje in dat tehuis. Volgens haar kind zit ze eraan vast en moet ze deze week verhuizen. Oma voelt zich bedrogen.
Wij kennen die vrouw al heel lang en ze is weliswaar geestelijk aan het achteruitgaan, maar een meer respectvolle afhandeling van deze verhuizing was op z'n plaats geweest. Mevrouw is niet dement of zo. We vinden de manier waarop dit geregeld is erg respectloos. Men had het idee eerder in de week moeten leggen bij moeder en haar geregeld erover spreken. We weten zeker, dat het op die manier ook gelukt zou zijn.

Fake recensies verbieden?

 Men wil fake recensies gaan verbieden. Weer zoiets onzinnigs. Ik kan een slechte recensie geven, terwijl ik niets met dat product of die dienst van doen gehad heb. Met name de input kant is een groot probleem. Net als de corona-app. Om die reden kijk ik niet naar die sterren. Vaak zinloos, want bedrijven kunnen zelf ook hun eigen en/of product- of dienstenimago ermee opkrikken. Komt bij dat in veel gevallen mensen wel reageren als ze ontevreden zijn, maar minder snel als ze wel tevreden zijn. Sommigen zijn zo boos, dat ze relatief veel negatieve reviews produceren. Daarmee willen ze suggereren met een slecht product, dienst of bedrijf van doen te hebben.
Om die reden gebruik ik liever een zoekmachine. Of YouTube met beelden erbij. Dan kan ik me een veel beter beeld vormen omtrent de voors en tegens. Aan reviews wordt ook geld verdiend. Veel geld. Soms worden recensies gecontroleerd via IP-adressen. Als veel afkomstig zijn van één adres is sprake van bedrog. Sommige bedrijven controleren daarop. Toch vraag ik me af in hoeverre een wet nodig is om de fake recensies te bestrijden. De een vindt een bepaald hotel prima, de ander prut. De een maakt dat kenbaar, de ander niet. En : reviews zijn erg subjectief.

Ruzie om een boom

Het komt nog steeds voor, dat buren met elkaar in onmin leven vanwege groen in de tuin. Gisteren in het tv programma van de Rijdende Rechter ging het over een zeer grote boom. Ik vond de klachten van de buurvrouw geheel terecht. In de opnames van de boom, zag ik veel dood hout en afgebroken takken die daar boven achter andere takken zijn blijven hangen. Gevaarlijk dus. De top van de boom bestreek ruim drie tuinen. De eigenaar wimpelde de klachten laconiek weg met in mijn beleving wat slap geklets. Hij onderhield de boom niet. De vrouw vond ik fatsoenlijk en redelijk overkomen. Helaas voor meneer gaf de rechter de vrouw gelijk; de boom moet weg omdat hij gevaarlijk is en het woongenot van anderen bedierf.
Wij hadden ooit ook last van een boom. Toen werden onze klachten ook weggewuifd. Totdat de buurvrouw (in haar tuin stond de boom) bij ons in de tuin koffie dronk. Toen viel er zo'n zwart-bruine sliert precies in haar kopje met koffie. Pas toen keek ze goed rond en zag al het afval van haar boom. Ze zei toen dat de boom op de erfgrens weg moest.
Onlangs begreep ik dat iemand hier zijn tuin laat verwilderen, om anderen dwars te zitten. Daar moest ik toch even flink om lachen. Wat een kinderachtig gedrag. Volgens die persoon heeft iedereen een hekel aan hem. Via zijn verwilderde tuin pakte hij hen allemaal terug, aldus de eigenaar. Nou ja, wat een puberaal gedrag. Ik hoop dat hij de vrijgekomen tijd zal investeren in cursussen op het gebied van woedebeheersing en sociale vaardigheden. Zijn gedrag jegens anderen is alles behalve aangenaam. Bij het minste geringste scheldt en schreeuwt meneer. Mochten de cursussen goed uitpakken, dan kan ie misschien alsnog zijn tuintje doen en ervan genieten. Er wordt gefluisterd dat hij zelf baalt van al dat onkruid.....

Gezond leven

Niet alleen wat voeding en beweging betreft probeer ik gezond te leven. Ik waak ook voor mijn veiligheid. Je kunt wel heel gezond leven, maar een (verkeers)ongeluk schuilt in een klein hoekje.
Ook buiten in het verkeer is het goed oppassen. Deze week moest ik weer flink in de remmen, omdat ik, komend van rechts op een gewone kruising, geen voorrang kreeg van een busje. De bestuurder bleef strak voor zich uit kijken. Als ik alleen in de loods aan het werk ben, ben ik ook daar bewust van bepaalde risico's. Om die reden plaats ik vaak meer dan 1 extra poot onder de opgekrikte bus en doe ik daar geen dingen die risico's inhouden. Het gebruik van het gereedschap, waaronder een slijptol, doe ik met de nodige maatregelen vooraf. Als ik daar de trap op of af ga, doe ik dat heel bewust. Ik haal daar geen rare fratsen uit.
In het verkeer, vooral als ik op de fiets ben, vind ik de risico's het hoogst. Dan ben ik erg afhankelijk van anderen. Ook op de fietspaden, waar velen met hun telefoon bezig zijn blijft het opletten geblazen. Ondanks dat alles kan het nog even goed gebeuren dat me een ongeluk overkomt. Ik heb niet alles in eigen hand.

donderdag 22 oktober 2020

Het zit snor

Vrijwillig heb ik een test gedaan, die bedoeld is om mijn gezondheid te meten. De test stelde vragen over mijn eetgewoonten of ik goed slaap of ik aan sport doe en meer vragen over zaken die van invloed kunnen zijn op mijn gezondheid. Wat mij opviel was dat in een aantal gevallen een aspect beïnvloed wordt door de coronamaatregelen. Zoals familiebezoek en contacten met anderen en bewegingsvrijheid. Ik heb daar zelf maar een opmerking overgemaakt.
Het resultaat van de test was, dat ik goed bezig ben. Ik kreeg ook wat adviezen naar aanleiding van mijn mindere contacten. Leuk en aardig, maar er is ook nog zoiets als corona. Dus had ik niets aan de adviezen. Voor de rest zit het wat mij betreft wel snor. Ik miste ook nog een vraag die aangeeft in hoeverre ik alleen dan wel met een partner leef. Dat kan namelijk ook verschil uitmaken. De een vindt het erg leuk met een partner, de ander... Ik ben dus die een.

De een niet, de ander wel

Tijdens het uitspreken van de excuses van onze koning, zat ik onbewust te wachten op de lachmachine. Het leek net een grap. Ik kon aan beiden zien, dat het niet gemeend was. Het optreden was meer in de geest van : "Sorry hoor!" (wat een gezeur).

Het is donderdag en vandaag worden de kliko's met het pmd geleegd. Vanmorgen heb ik een kliko overgeslagen. Dat ding woog zwaar en toen ik erin keek, zag ik restafval. Ik heb de bewoner al eerder daarop aangesproken. Ze heeft altijd aan afvalscheiding gedaan, maar sinds een paar weken wordt restafval (en niet zo'n beetje ook) in de pmd bak gegooid. Ik wil niet meewerken aan dit soort gedoe. Wij doen wel aan afvalscheiding en dat wil ik zo houden.
Ik zag van een van de kliko's die aan de straat gezet zijn, piepschuim uit de propvolle bak steken. Het deksel kon niet gesloten worden. Omdat het een bak van nieuwe bewoners betreft, heb ik ze maar even een tip gegeven. Zo'n kliko wordt terzijde geschoven en dus niet geleegd.

woensdag 21 oktober 2020

Test, test, test


Tom ligt de hele dag op zijn nieuwe matrasje. Hij mocht hem twee weken geleden testen. Dus ik vraag aan Sonja : "Is Tom nog steeds aan het testen?"
Voordat ze kan antwoorden, hoor ik naast me op de bank de rode dakhaas mauwen : "Jij rust toch ook uit na je werk!"

'k Blijf thuis

Omdat Sonja naar de poli moest en die locatie vlakbij de loods is, besloot ik haar er naartoe te rijden. Maar op de eerste plaats omdat het regende. Ik wilde naar de loods, om de bak met het kleine materiaal van de gedemonteerde cv ketels te gaan halen. Thuis zou ik dan de inhoud verder uit elkaar halen om het naar soort afval te scheiden.
Het was vanmiddag zowaar zonnig hier. In eerste instantie was ik in het schuurtje bezig, maar ik heb de boel
toen vrij snel naar de overkapping overgebracht. Daar heb ik op mijn dooie gemak in gezelschap van Fenna mijn werkzaamheden voortgezet.
Tegen de tijd dat de teef uitgelaten moest worden was ik klaar. Wat een timing. Ik heb niet alles kunnen doen. Voor een paar onderdelen had ik een zeer kleine torx bit nodig en een grotere bankschroef. Die heb ik wel in de loods, maar niet hier. Dat laatste werkje doe ik dan maar weer in de loods. Ik zag daar trouwens vanmorgen weer een oude cv ketel liggen en een boiler. Meneer heeft het druk.

Ik stik bijna!

 Het dragen van een mondkapje valt mij zwaar. Dat ding geeft mij het gevoel alsof ik in ademnood geraak. Met gevolg dat ik last krijg van mijn paniekaanvallen. Gisteren was het dubbel zo erg. Toen moest ik op gesprek bij de huisarts. Of beter, diens assistente. Jaarlijks word ik gecontroleerd op mijn gezondheid. De uitslagen van het bloed- en urineonderzoek waren eerder bekend.
Voordat ik het centrum betrad heb ik mijn mondkapje gemonteerd. Omdat mijn bril dan gaat beslaan, doe ik hem af. Op de tast (grapje) ga ik dan naar binnen. Daar moet ik mijn handen reinigen. Pas dan mag ik het pand verder betreden om me te melden bij de receptie. Toen ik me daar meldde kreeg ik het Spaans benauwd en begon ik te zweten. Tijdens het gesprek werd het enkel erger. De resultaten werden doorgenomen en ter afsluiting wilde de assistente mijn bloeddruk meten. Ik zei haar dat ie nu rond de 160 - 170 zal zijn. Niet omdat zij er ondanks haar mondkapje zo leuk uitziet (een soort gesluierde Arabische prinses met mooie ogen), maar vanwege de hele situatie. Het gebouw, de geur, mijn mondkapje en misschien zij ook. Ik vertelde haar dat ik mijn bloeddruk af en toe thuis meet, als ik me goed voel. De waarden zijn dan normaal. Als ik een paniekaanval krijg schieten ze omhoog richting de 160 - 170. We laten het hierbij. Ze informeert naar mijn gewicht. Als ik vertel dat ik tijdens de laatste vakantie 3 kilo ben kwijtgeraakt, is ze jaloers.
Ik ben weer goedgekeurd. Hoewel.... ik kreeg te horen dat ik misschien wat meer vitamine D nodig heb. Vreemd, want ik ben veel buiten en heb de afgelopen vakantie veel gefietst. In de zon. Ik eet graag groenten, vis, vlees en ei. Ik doe ook boter op mijn brood. Dus ik vind dat ik niet nog meer vitamine D nodig heb.
Ik was zeer opgelucht toen ik buiten het mondkapje weer kon afdoen.

Unox-moeders en zo

Telkens wanneer ik dat reclamespotje zie, heb ik te doen met dat ventje. Hij zit in kletsnatte kleding aan tafel, waar zijn moeder hem glimlachend soep voorschotelt. Alsof het de gewoonste zaak op de wereld betreft. Het typeert wel de hedendaags moeder-/ouderschap, dus is het wat mij betreft een realistisch spotje. Ook het moederschap is erg veranderd afgelopen decennia. Van 24/7 zorgzaam kloeken naar koekoek gedrag. Leve de evolutie. Het aantal echtscheidingen neemt toe. Mannen gaan steeds meer het type zaaddonor worden en voldoen daarmee aan de Bijbelse tekst : Gaat heen en vermenigvuldigt u! Of is het een zaaier ging uit om te zaaien? Vaderschap blijft hen vreemd. Het zal hen (Unox)worst wezen.
Als ik 's morgens de kinderen naar school zie gaan, valt het mij al te vaak op wie van hen een Unox-moeder of -vader heeft. Ze weten niet beter, dus vinden ze het gewoon. Ze ontbijten op de fiets of lopend. Ik heb van die kids weer wat zwerfvuil opgeruimd. Omdat hun Unox-ouders noch de koekoek hen da bijbrengt. Het scheelt die kids weer tijd. Anders kunnen ze niet demonstreren voor een beter klimaat.

Bedenkelijk

 Als ik de dames en heren politici geloven mag, is de onthoofding in Frankrijk van een docent geen schokkend nieuws. Waarschijnlijk omdat het geen zwarte of lhbt iemand is en.... omdat de daders zoals gewoonlijk uit de islamitische hoek komen. Kortom, selectief en laf gedrag.
Men gaat eindelijk iets doen tegen de overlast van asielzoekers. Het betreft jongelui(!) die nota bene uit veilige landen komen. Ik betitel ze als gevluchte criminelen, iets wat hun gedrag verklaart. Ik begrijp alleen niet waarom er zoveel geld (miljoenen) voor dat tuig uitgetrokken wordt. Zeker in deze tijd van economische misère zitten luchtvaartmaatschappijen met smart te wachten op klanten. Wat kost nou een enkeltje Afrika of oost Europa? En dan heb ik het nog niet eens over groepskortingen.
Volgens de NOS valt het met de financiële situatie rond de horeca als gevolg van de tweede golf wel mee. Er is minder verlies dan voorheen. Dus wie in plaats van € 10.000 nu 'maar' € 3.000 verliest is spekkoper? Voor mij is het verlies alleen maar verder toegenomen. Als de horeca straks helemaal niets meer verdient (ook wel failliet genoemd), is iedereen dus blij.
"Het gaat goed met de economie" roept een krantenkop. Met als aanvullende tekst : 'andere landen doen het slechter'. Toen ik nog op school zat zei ik over mijn onvoldoende ook een keer : "Ja, maar Pietje had een nog lager cijfer". 
In een lokaal leugenaartje stond vrolijk dat het aantal ww'ers is afgenomen. Hoeveel van het aantal 'afgevloeide' ww-mensen in de bijstand is terechtgekomen, vermeldt het krantje niet. Tja, zo klinkt het nieuws alsof het allemaal koek en ei is. Ik blijf het nieuws van een bedenkelijk niveau vinden.

Mijn eigen weg

Sinds begin jaren 70 ging ik mijn eigen weg. Stappen maken naar een zelfstandig bestaan. Maar er was toch een plek waar ik telkens weer terugkwam : het huis van mijn ouders en later, na het overlijden van mijn vader, dat van mijn moeder. Na het overlijden van mijn moeder was het, alsof het cement tussen de stenen was weggevloeid. Het huis is niet meer. Ik volg mijn eigen weg.

dinsdag 20 oktober 2020

Van grof naar fijn

Toen ik gisteren op de fiets was gestapt, werd ik na nog geen 100 meter al geconfronteerd met een vreemde snuiter. Hij kwam in zijn auto mij tegemoet en stuurde plots naar links mij tegemoet. Hij reed weliswaar niet snel, maar ik moest toch in de remmen. Hij stopte ook en reed de auto toen achteruit een parkeervak in. Of wel : meneer ging gewoon zijn gang en ik moest dus op hem wachten. Het parkeervak bevindt zich tegenover een rijtje huizen, waar in de directe omgeving vaak zwerfvuil ligt. De tuintjes zien er ook niet uit. Het schijnt allemaal bij dat soort mensen te horen.
Vanmorgen was ik weer op de fiets gestapt. Dit keer geen idioten op de weg. Omdat ik de route naar de loods op mijn duimpje ken, heb ik dit keer op het zwerfvuil gelet. Over een afstand van zo'n 6 km, telde ik 9 mondmaskers, 4 verpakkingen (blik en flesjes) en erg veel klein zwerfvuil in de vorm van papiertjes. De scholen zijn weer begonnen.
In de loods had ik gisteren een oude cv ketel gedemonteerd. Ik wilde vandaag van de kleinere delen het metaal scheiden. Maar vanmorgen lag er weer een ketel te wachten. Ik besloot die maar ook eerst te demonteren in onderdelen. Slopen is anders dan demonteren. Bij slopen gaat veel kapot. Bij juist demonteren niet. Behalve vanmorgen.
Van zo'n ketel verwijder ik eerst de bedrading. De meeste is met stekkertjes bevestigd. Hier en daar een aarding met een boutje en moertje. Of een plaatschroef. Daarna de onderdelen zoals de warmtewisselaar, de gasregelaar, de waterpomp, het bedieningspaneel, een ventilator, de rookgasafvoer enz. Vaak gaat dit gepaard met het
losmaken van leidingen. Het lossen van de waterpomp lukte niet. Ik zag veel roest bij de koppelingen. Zelfs met de grote pijptang kreeg ik ze niet los. Ik heb beide moeren dit keer met een slijpschijf gespleten. De helften tikte ik met een hamer er gemakkelijk vanaf. Toen was de hoeveelheid roest goed zichtbaar.
Na zo'n drie kwartier sleutelen was de behuizing leeg. De aluminium warmtewisselaar bleef als grootste onderdeel over.
Ik heb de kleinere onderdelen in een grote bak gedaan, bij die van gisteren. De inhoud van die bak vormt he thuiswerk voor morgen. De volgende stap is dan het scheiden van de metalen van datgene wat in de bak ligt. Dat doe ik aan de werkbank, waar ik ook gebruik kan maken van de bankschroef.
Als ik dit werk tegen een uurtarief zou moeten doen, dan kost het meer dan dat het opbrengt. Voor mij is het een vrijetijdsbesteding, een hobby. Het houdt me van de straat. Je weet wel, hangouderen.

maandag 19 oktober 2020

De confrontatie

Vorige week kwam ik hem weer tegen. Een oud fotootje van een vrolijk, ondeugend lachend, optimistisch ventje. Hij steekt zelfs zijn tongetje uit naar de camera. En wat een gezonde dikke armpjes! Ik lachte naar het ventje. Een lach van herkenning. Zo was ik ooit.
Een aantal jaar geleden kwam ik het ventje ook tegen. Toen schrok ik ontzettend bij het zien ervan. Bij mij rees toen de vraag : "Wat is er toch met dat vrolijke, ondeugende mannetje gebeurd?" In mijn gedachte zag ik zijn leven voorbijkomen. Een leven vol vrolijke ups en een paar downs. Gewoon een leuk leven. En dan is het opeens zwart. Donker, pikdonker.
Een paar jaar eerder was ik met de antidepressiva gestopt. Ik had besloten de strijd aan te gaan. Maar ik wist niet dat ie zo hevig zou worden en zo lang zou duren. Het was een zeer lange donkere tunnel met af en toe een lichtje.
Ik besloot toen, kijkend naar dat fotootje, vooral op zoek te zullen gaan naar dat vrolijke mannetje. Dat moest en zou ik terugvinden. De zoektocht door een jungle van emoties duurde vrij lang. Maar uiteindelijk, met hulp van anderen, heb ik het ventje gevonden. Het jochie is nu veel groter, wat beschadigd, maar ook vrolijk en optimistisch net als toen. Zijn blik oogt wat anders dan toen. Dat komt door de rugzak die hij nu draagt. Die voelt soms wat zwaar.

Een aardige leider?

Diverse keren heb ik tijdens managementopleidingen cursisten horen zeggen, dat ze als leider aardig gevonden willen worden. Haha! Ja, daar moest ik vaak stiekem om lachen. Leiderschap heeft niets uit te staan met aardig gevonden willen worden. Het kan wel een afgeleide daarvan zijn. Als een leider goed bezig is, is eerder sprake van respect. En respect moet verdiend worden, ook door een leider.
Zelf heb ik leiderschap nooit gezien als politieagentje of de baas spelen. Ik zocht het meer in coachen, faciliteren en motiveren. Dus niet zo'n 'jij moet van mij zus en zo doen' gedoe. Als voorbeeld nam ik mezelf. Wat vind ik prettig en wat niet. En hoe leidde mijn moeder haar gezin. Zij vond aardig gevonden worden niet belangrijk. Ze hanteerde strakke regels en handhaafde die. En toch hield ik van haar.
Ook als vader vond en vind ik het niet van belang of men mij aardig vindt of niet. Ik doe wat ik als vader nodig vind met als doel de kinderen klaar te stomen voor een zelfstandig en zinvol functioneren in onze maatschappij. Gelachen wordt er natuurlijk ook. Het leven moet leuk blijven. Als ik het goed doe, vindt men mij misschien ook aardig. Leider die aardig zijn, doen aan verwennen. Het aardig gevonden willen worden, bereiken ze door hun medewerkers / kinderen alsmaar te geven of aan hen toe te geven. Dat is in mijn ogen geen leiding geven, maar omkopen.

Wat een rotsmoes

Meneer Rutte zegt een verkeerde inschatting gemaakt te hebben ten aanzien van de vakantieplannen van de koning en diens gezin. Wat een rotsmoes zeg. Hier was duidelijk sprake van elitair gedrag gekoppeld aan minachting. Het gepeupel moet van Rutte luisteren en wordt gedreigd met boetes en sluitingen, maar de top mag doen en laten wat hij wil. Want ook Rutte zelf gaat geregeld over de schreef. Ook W.A. had zijn gezonde verstand moeten gebruiken. Kom op, zeg. Aan de andere kant, misschien huldigt Willem Alexander het oude normaal. Misschien is hij de leugens en het kontendraaien van Rutte ook zat.

zondag 18 oktober 2020

Het duurde even

Ik ben een laatbloeier. Het duurde even voordat ik echt verkering kreeg en trouwde. Daarvoor had ik wel vriendinnetjes gehad of zo. Of beter : zij mij. Die hadden dan verkering met mij, maar ik niet met hen. 😀 Daar kwam ik jaren later achter tijdens een reünie van een school. Ik vond het erg leuk om met hen te praten en te grappen en grollen. Dat was het, meer niet. Later, tijdens die reünie begin jaren 90, kreeg ik te horen waarom ik redelijk populair was bij de dames : ik was gezellig en… ‘jij 'wilde en deed verder niets, was hun uitleg. Haha!
Ik herinner me nog een zomerse periode toen ik geregeld door een groepje jongedames van huis werd opgehaald. Mijn mamma vond het helemaal niets. “Aan één heb je meer dan genoeg!”, zei ze bestraffend toen de groep weer voor de deur verscheen. Dat nou net zij dat moest zeggen en niet mij pa, verwonderde mij. Ze wist toen niet dat het ook om maar één meisje ging. Maar die had als 16 jarige al een vijfjarenplan van werken, sparen voor een uitzet van Walra en dan trouwen. Ik kwam toen niet verder dan doorgaan met studeren, een rijbewijs halen voor een motorfiets en militaire dienst. Dat groepsgebeuren leidde zelfs tot een huisarrest van deze toen 16 jarige! Ik weet nog steeds niet wat mijn lieve moeder in haar hoofd voorbij zag komen. Oké, het was wel midden jaren 60, een periode waarin de losbandigheid in haar ogen hoogtij vierde. Maar wij gingen enkel naar het zwembad om te zwemmen en op het gras te liggen praten en te lachen.
Toen ik zo'n 10 jaar later als laatste van de oudere garde nog thuis was, begon mijn moeder zich andere zorgen te maken. Ze nodigde geregeld kennissen uit. Ze kwamen van heinde en verre. Het waren moeders, die (naar later bleek) steevast een huwbare (denk ik) dochter meenamen. Na zo’n bezoek vroeg mijn moeder : “En wat vond je ervan?” De eerste keer begreep ik haar niet en moest ze mij nadere details geven. Ze zei toen : “Dat meisje!” Ik antwoorde daarop wat droogjes met : "O leuk, mam." Ik wilde haar niet teleurstellen wat haar inspanningen en keuze betrof.  Maar ik vond dat meisje niet zo leuk als mijn motorfiets natuurlijk! Mijn afwijzende reacties na een aantal vruchteloze bezoeken leidde bij haar tot de vraag : “Vind je jongens soms leuker?” Ik moest even lachen en dacht : "Nou ja, zeg. Gekke mams!" Toen zei ik : “Niet leuker, maar wel veel gemakkelijker in de omgang.” Ik had op dat grasveld in het zwembad heel goed geluisterd naar de jongedames. Trouwens als kind vroeg ik mijn moeder al een keer, waarom meisjes en vrouwen vaak zo dom doen. Ze gaf mij daar geen antwoord op, ze moest alleen flink lachen. Ik vroeg me toen af of het soms een soort geheim betrof. Het maakte mij wel nieuwsgierig. Het is uiteindelijk een jaar of wat later goed gekomen met mij. Ik trouwde, na een botsing tegen het IJzeren Gordijn, met mijn lieve buurmeisje. Ze woonde een deur verderop. Mamma was net zo blij als wij.


Bussie winterklaar

Gisteren heb ik het zonnedoek van de overkapping gehaald. De zomer is geweest. Omdat het kampeerseizoen voorbij lijkt en de opwarming van de aarde nog verre van optimaal is, heb ik de kampeerbus ook maar winterklaar gemaakt. Het wordt alsmaar vochtiger buiten en, na verloop van tijd, dus ook in de bus. Om die reden heb ik alles wat klam of vochtig kan worden uit de bus gehaald. Het betreft in dit geval de gordijnen en de kussens. Ik laat ze op zolder nog even goed drogen, voordat we ze op de vliering tijdelijk te ruste leggen.

Zonder de gordijnen kan iedereen zo in de bus koekeloeren. En je weet, tegenwoordig kunnen bepaalde mensen (ook wel dieven en/of inbrekers genoemd) alles gebruiken. Dus heeft Sonja vorig jaar een paar douchegordijnen gekocht voor weinig. Die plastic dingen nemen geen vocht op, maar voorkomen wel inkijk. Ik heb ze met de bijbehorende ringen aan de vrijgekomen runners gehangen.
Er zullen ongetwijfeld mensen zijn, die het gordijn zullen herkennen. Ze zullen vast verrast roepen : "Hé, een rijdende badkamer!"

Pittige gehakt

Uit verveling(?) heb ik gistermiddag een gerechtje gemaakt. We kunnen het zowel op een broodje als bij het eten (rijst, bami, stamppot) eten. Ik heb eerst een gesnipperde ui gefruit in wat zonnebloemolie. Daar heb ik ook twee teentjes fijn gesneden knoflook bijgedaan. Wat een lucht geur! Daarna heb ik de 250 gram gehakt erbij gedaan, met wat ketjap manis, zout, peper, twee fijn gewreven (oelek) gedroogde birds eye pepertjes (hot, hot, hot) en natuurlijk wat trassie. Toen het mengsel goed doorbakken was, heb ik er een handje
gesneden paprika bijgedaan. Het oog wil meer dan enkel de tranen van het uien snijden.
Ondanks de draaiende afzuigkap vulde de kamer zich met een Indisch luchtje. Ik heb wat van dat hete spul op een broodje gegeten. Mmmm, wat een feest. 's Avonds hebben we het ook gegeten. Sonja bij de rijst, ik bij de bruine bonensoep met rijst. De soep kwam uit de vriezer.
Van die birds eye pepertjes heb ik hoegenaamd geen enkele last. De sambal oelek uit de bekende glazen potjes valt bij mij het slechtst.

Blauwe diesel tanken

Jammer dat men weinig doet aan het promoten van de zogenaamde blauwe diesel. De brandstof verbrandt vele male schoner dan de gewone diesel. Blauwe diesel heet officieel HVO (Hydrotreated Vegetable Oil) en is gebaseerd op afgewerkte plantaardige oliën. Er zitten ook dierlijke vetten in. Men heeft er een blauwe kleurstof aan toegevoegd. De HVO kent zowel 100% zuivere HVO als gemengd met gewone diesel. HVO20 en HVO80 zijn respectievelijk gemengd met 80% en 20% gewone diesel. HVO is weliswaar duurder per liter, maar schijnt zo'n 10% zuiniger te zijn in het verbruik. De producenten en gebruikers (geen belanghebbenden) claimen een lagere uitstoot van CO2, fijnstof en stikstof en dus ook een lager verbruik. 
De overheid geeft veel subsidie voor de aanschaf van elektrische auto's, maar voor het gebruik van blauwe diesel niets. Weer een teken, dat het niet om ons milieu gaat. Zelfs de ANWB laat het afweten. Die organisatie prijst enkel de elektrische auto aan en doet voor de rijders van auto's met oudere dieselmotoren niets.
In Duitsland worden om dezelfde redenen tienduizenden relatief jonge auto's met dieselmotoren verschroot, vanwege hoge subsidies van de overheid bij de aanschaf van een nieuwe met een schonere motor! Hoezo milieu? Een complete gekte, die volgens velen ontstaan is door het vele lobbyen van de auto-industrie met de politiek. Vandaar dat we niets horen over het leed dat de grondstoffendelvers (kobalt, kinderarbeid enz.) voor deze industrie moeten ondergaan.

zaterdag 17 oktober 2020

Corona-huisarrest

Vanwege de vele maatregelen begin ik me nu af te vragen wat erger is : Door Corona besmet worden of doodgaan van verveling? Ik niet altijd zin om met mijn laptopje een album in elkaar te zetten. Er staat namelijk een album in de steigers voor foto's en herinneringen. Het is wat doodswerk; een kwestie van kopiëren en plakken van teksten. Met soms nog wat bijwerken erna. En dan foto's selecteren en erbij plaatsen. Ook dat klusje moet voor mij leuk blijven.
Mijn lijstje met klusjes die ik zou kunnen doen, is vrij kort. Gelukkig is er in de nabije toekomst weer veel te doen. Maar dat werk is afhankelijk van de oplevering van een nieuwe loods.
Ik heb gelukkig geen last van een drang om uit verveling dingen te kopen. Daar ben ik dan weer te nuchter voor. Voor kopen is trouwens ook geld nodig. Er ligt dus nog wat werk op mij te wachten, maar dat neemt nog geen dag in beslag. 

Onzorgvuldig nieuws

In een lokaal blad, De Drontenaar, wordt uiteraard ook nieuws gebracht omtrent het Coronavirus. Dit keer een bericht over het aantal besmettingen dat als zijnde zeer hoog gekwalificeerd wordt. Namelijk 16 gevallen, het hoogst aantal ooit, aldus het bericht.
Het is dat soort van nieuws, wat argwaan wekt of ongeloof bij menige lezer. In de maanden maart en april was het aantal besmettingen hier in Dronten vele malen hoger. In die periode werd echter nauwelijks getest en berichtgeving erover wat stil gehouden. Zo'n bericht als vandaag raakt kant noch wal en leidt enkel bij de verstandige lezer tot argwaan.
In de auto luisterde ik min of meer ongewild (de radio ging na het starten aan) naar iemand die iets over de verkiezingen in Amerika vertelde. Hij repte over de acties in staten waar Republikeinen in de meerderheid zijn. Acties bedoeld om mensen die op de Democraten willen stemmen te dwarsbomen. Helaas vroeg de NPO presentator hem niet hoe het bij de Democraten eraan toe ging. Nou, die doen dus hetzelfde.

Retourtje Griekenland

Hahaha! Ik lag gisteren in een deuk. Wat een komedianten. Terwijl mp Rutte c.s. ons op het hart drukt thuis te blijven en vooral de adviezen en regels op te volgen, ging het koninklijk gezin op reis. Naar Griekenland. Vooraf heeft het overleg gehad met meneer Rutte, die het reisje dus blijkbaar goedvond. Hier is sprake van elitair onderscheid en achterbaks gedrag van Mark Pinokkio Rutte. De burger wordt op de huid gezeten, terwijl de hogere kasten schijt hebben aan de regels. Niet alleen Rutte zelf, ook ministers en staatssecretarissen hebben lak aan hun eigen regels. Zelfs Willem Alexander hecht weinig waarde aan de woorden van Rutte en ging met zijn gezin naar Griekenland. Of dacht ie : "We moeten hier weg voordat de pleuris echt uitbreekt!"? Vluchtgedrag in tijden van nood is ons koninklijk huis immers ook eigen.
Logisch dat veel mensen het Coronabeleid als zwalkend en ongeloofwaardig beschouwen. Ik weet zeker dat wanneer leden van het koninklijk gezin besmet geraakt zouden zijn met het Griekse variant, Rutte c.s. dat zouden verzwijgen. Vanwege de ophef is het gezin subiet teruggevlogen. Volgens de koningin was het weer een beetje dom van Alex. Een van de prinsessen zei op Schiphol : "We gingen alleen maar met z'n allen even een patatje halen." De jeugd volgt het nieuws niet meer.
Het verzet van mensen die tegen de maatregelen zijn is hiermee gevoed. Door Rutte. Zelf zou ik kiezen voor burgerlijke ongehoorzaamheid in plaats van geweld. Maar ja, ik ben niet zo van geweld en nogal gehoorzaam. Het laatste vooral aan mezelf.

vrijdag 16 oktober 2020

Franse leraar onthoofd

 Een boze ouder heeft vanavond ten noorden van Parijs een docent onthoofd. De leraar heeft op school wat cartoons laten zien van Charlie Hebdo, waarin de profeet Mohammed afgebeeld is. De ouder is door de politie doodgeschoten. Hij had een mes en een geweer bij zich.
Twee doden vanwege een cartoon. Ik vraag me af waarom mensen telkens weer het randje willen opzoeken. Waarom moet er zo uitgedaagd en getergd worden? Het publiceren van dat soort cartoons is het nieuwe pesten door 'volwassenen'.

Ik blijf glimlachen

 Het grote voorbeeld van de gasloze woning in Purmerend lijkt een stille dood te gaan sterven. Het project is stilgelegd vanwege de hoge kosten, onvoorziene problemen, complexiteit en slechte samenwerking met de betreffende woningbouwvereniging. Ik glimlach erom. Als Jan met de bekende Pet had ik al direct geschreven over de enorme kosten en de onderschatting van de omslag naar gasloos wonen.
Een ander bericht betreft de MH17. Rusland wil niet meer met ons land in gesprek over dit onderwerp. Nederland en Australië hebben Rusland voor het Europees Hof gedaagd. Nu wil Nederland desondanks in gesprek blijven met Rusland. Een beetje dom hoor. Poetin heeft weer gelijk. Zoals ik al eerder zei, horen ons landje en Oekraïne beide in de MH17 verdachtenbank te zitten. En misschien ook Rusland. Misschien. Rutte is quasi boos.
Steeds vaker worden politici geconfronteerd met dreigementen. Hoe zou dat nou komen? Ik blijf glimlachen.
 

Een camper vertelt

Op een forum las ik een leuk stukje van L. Jongens. Ik wil het jullie niet onthouden :

Ik lees al even gezellig mee en zal me nu toch maar even netjes voorstellen. Ik ben een Dodge RAM en ben geboren in 1995. Een makkelijk leven heb ik niet gehad. Er is veel aan mij geprutst en verprutst. Tot ik in mei een nieuwe eigenaar kreeg die me wél echt lief heeft.
Ik vind het sneu voor haar, want er is eigenlijk áltijd wel iets mis met mij. Wat zij hier van vindt is moeilijk te pijlen: de ene dag ben ik "een bak ellende" en de andere dag ben ik "toch wel een fijn bussie".
Ze wou afstand van me doen, maar kon het niet over haar hart verkrijgen. Dus nu ga ik regelmatig uit logeren bij de garage. En elke keer als ik daar geweest ben voel ik mij een stukje beter. Mijn eigenaar kijkt dan wel iets zieker, wanneer de garagehouder haar een papier met bedragen overhandigd.
Als mijn binnenste weer helemaal optimaal is, krijg ik nog een flinke cosmetische facelift! Een nieuw bedje, nieuwe keuken en hier en daar wordt er wat glad getrokken.
Dan ben ik weer als nieuw en bulderen we over de weg heen. Breng ik haar naar werk en maken we mooie reizen. Ik kan niet wachten! En volgens mij, mijn eigenaar ook niet. 

Groetjes van de Dodge a.k.a Goatwagon 

Geen handhavers?

Een kop in een krant schreeuwt dat kassameisjes geen handhavers zijn. Het ging over klanten die zich niet aan de regels in de winkel houden. Weer van die onzin. Ze vertegenwoordigen toch die winkel? Als iemand (ik niet) een deur van de koeling open laat staan, dan wordt er wel wat van gezegd. Als een jonge klant een fles met alcoholhoudende drank koopt, wordt door de kassamedewerkster naar zijn ID gevraagd. Je moet van het personeel wel een kar of mandje gebruiken. Maar als het over afstand houden en mondkapjes gaat, dan is personeel opeens geen handhaver. Wat een slap gedoe. Ze schijten in hun broek, omdat ze bang zijn klanten te verliezen. Als middenstanders op een lijn gaan zitten, zullen die onwillige klanten wel moeten luisteren. Hetzelfde betreft de cafés. Als een eigenaar niet handhaaft, dan krijgt ie een forse boete. Eigen schuld. Nee, dan gaat men jammeren. Ze gedragen zich als kleine kinderen die per se vriendjes willen blijven met hun klanten.

Rommel

Vanmorgen wilde een jonge vrouw bloed zien. Van mij. Ze is de doktersassistente, die mij jaarlijks controleert. Na mijn donatie en het standaard gebeuren, hond uitlaten en ontbijten, ben ik wat rommel gaan opruimen. Over rommel gesproken : ik zie steeds vaker mondkapjes her en der als zwerfvuil opduiken. Ik zag trouwens ook dat er andere mensen op bezoek zijn geweest. Er lagen voor het eerst veel sigarettenpeuken voor de deur. Roken op zich is al een verkeerde bezigheid, maar het gaat ook vaak gepaard met het genereren van zwerfvuil. Viespeuken dus. Ik weet nog dat ik bij een kantoor, tijdens het opruimen van zwerfvuil, vriendelijk gevraagd heb of men de peuken bij de achterdeur in een bakje wil deponeren. Dat bakje heb ik hen geschonken. Het heeft geholpen. Ook omdat ik het bakje geregeld leegde....
Toen ik de inrit van de Milieustraat naderde, kwam van tegenovergestelde richting een auto met twee vrouwen. Ze hadden haast en wilden linksaf de inrit in, terwijl ik kwam aanrijden. Tja, zo werkt dat niet bij mij, dus ging ik voor terwijl ik mijn hoofd schudde. Want wat was ook het geval? Ze kwamen uit de verboden rijrichting. Er staan overal borden die de rijrichting naar de Milieustraat aangeven, maar daar hielden de dames zich niet aan. En dan ook nog voordringen?
Tijdens het legen van de auto heb ik de dames even uitgelegd, waarom ik mijn hoofd schudde. Hoewel er veel borden staan, hadden ze er geen gezien, verontschuldigden ze zich. Ach, het zal wel gezellig geweest zijn in die auto.

Liegende kerkbestuurders

In de aflevering van de Rijdende Rechter ging het dit keer over geluidsoverlast. Een jong stel beklaagt zich al jaren over het lawaai dat de kerk van de Pinkstergemeente 2(!) etages lager veroorzaakt. Een gesprek met een van de bestuursleden (foto), ene David, leidde tot niets. Meneer verschool zich kinderlijk achter de Bijbel.

De jongeman van het stel verwoordde het in mijn ogen correct. Hij vond het vreemd dat een geloofsorganisatie die zich o.a. ook bezig zou moeten houden met naastenliefde zo afstandelijk reageert. Toen hij het woord schijnheilig liet vallen, liet meneer David heel even zijn ware aard zien. Die had niets met de Bijbel uit te staan, maar meer met de duivel. Een ander bestuurslid gedroeg zich in mijn ogen erg kinderachtig. Misschien is die meneer, die oordopjes als oplossing zag, seniel. Dat zou zomaar kunnen.
Tijdens de zitting kwam het geluid / de lawaai ter sprake. De diensten maken o.a. gebruik van een band met flinke versterkers. De metingen van die dag waren aan de lage kant. De bestuurders glimlachten fijntjes. Helaas voor hen is de rechter niet op zijn achterhoofd gevallen. Eerder had men een week lang metingen gedaan. Het resultaat : die metingen kenden waarden die fors hoger waren. Of wel : het kerkbestuur had de boel belazerd. Aan dat soort gelovigen heb ik een hekel. Meneer David c.s. zijn voor mij de echte farizeeërs. Helaas kende de uitspraak van de Rijdende Rechter naar mijn idee een omissie. Hij sprak over een verbod van versterkte geluiden van de bas en de gitaren. Hij vergat de zanginstallaties. Hij had beter de beperkingen kunnen veralgemeniseren tot 'hulpmiddelen die geluiden versterken'. 

donderdag 15 oktober 2020

NOS, wie wind zaait...

De NOS heeft besloten de logo van de auto's te verwijderen, om zodoende minder herkenbaar te zijn. Het personeel van deze quasi nationale linkse omroep wordt geregeld onheus bejegend. Tja, wie wind zaait. De hoofdredacteur spreekt van een nederlaag voor de journalistiek. Gemakshalve vergeet meneer een woordje. Hij bedoelt uiteraard de NOS journalistiek. Personeel van andere omroepen en/of kranten hebben geen last van het kritische publiek. De vrijheid van pers wordt door de NOS bijna dagelijks met de voeten getreden, door subjectieve berichtgeving en andersdenkenden te weren. En wat waagt de hoofdredacteur te beweren? Hij bespeurt dat de sector onder vuur ligt van ‘mensen en groeperingen, die alleen hun eigen wereld willen terugzien, elk ander perspectief onmogelijk proberen te maken en daarmee de persvrijheid aantasten’. Volgens mij stond Gelauff voor de NOS-spiegel toen hij deze narcistische zin formuleerde. De omroep doet trouwens ook flink z'n best om via kinderprogramma's linkse propaganda te verspreiden. Ik heb de indruk, dat de NOS hetzelfde spoor volgt als Facebook en Twitter waarbij politiek nieuws dat de beheerders / eigenaren niet bevalt, geweerd wordt en er enkel ruimte is voor hun eigen politieke voorkeuren.