Vanmorgen werd aangebeld. Toen ik de deur opende, stond daar een emotionele oma. Ze stotterde dat ze zou verhuizen. Ik liet haar binnen en met een kopje koffie kwam ze even bij. Wat bleek? Ze had net te horen gekregen, dat ze komende week(!) gaat verhuizen naar een opvangtehuis. Toen ze dat bericht van een van de kinderen via de telefoon hoorde, viel er bij haar een aantal kwartjes.
Ze heeft een tijd geleden op initiatief van een van de kinderen onverwacht een bezoekje aan het tehuis gebracht, toen ze op bezoek was. Ze vroeg zich toen al af waarom, omdat er zo aangedrongen werd. Ze zei dat ze tijdens dat onverwachte bezoekje ('gewoon even kijken mamma') aan dat tehuis, een gastenboek moest tekenen. Nu is gebleken dat het een aanvraagformulier was voor een plekje in dat tehuis. Volgens haar kind zit ze eraan vast en moet ze deze week verhuizen. Oma voelt zich bedrogen.
Wij kennen die vrouw al heel lang en ze is weliswaar geestelijk aan het achteruitgaan, maar een meer respectvolle afhandeling van deze verhuizing was op z'n plaats geweest. Mevrouw is niet dement of zo. We vinden de manier waarop dit geregeld is erg respectloos. Men had het idee eerder in de week moeten leggen bij moeder en haar geregeld erover spreken. We weten zeker, dat het op die manier ook gelukt zou zijn.