Toen ik Fenna uitliet liep ik een (nog) ouder iemand tegen het lijf. Deze mevrouw vertelde mij, dat ze boos was op haar zoon. Hij is haar enige kind. Ze vertelde dat hij haar uitgefoeterd had in bijzijn van anderen en zijn (/haar klein-)kinderen. Wat was het geval? Ze had de kids een snoepje aangeboden!
Haar zoon wil niet hebben dat zijn kinderen suikerhoudende producten eten : "Veel te gevaarlijk!" Nou moet je even weten, dat die zoon van voor in de 30 een flinke dikzak is. Ik schat zijn gewicht op zo'n 150 kilo als het niet meer is. Hij zweet als een otter en loopt te hijgen als een paard, wanneer ie niets doet. Volgens zijn moeder werkt ie, snackt ie veel en slaapt ie. De dikzak vindt suiker ongezond voor zijn kinderen, die overigens verder zo gezond als een vis zijn. Ja, ik ken hem. Ik vind hem erg respectloos ten opzichte van zijn moeder. Hij scheldt haar uit en heft al tierend zijn vingertje naar haar op. Net een omgekeerde wereld. Maar ach, ik denk maar zo : zo zal ie opgevoed zijn. Met zijn moeder heb ik dan ook geen enkel medelijden. Ik heb haar nooit zich horen verweren.