Veranderen kan vaak erg leuk en interessant zijn. Maar mensen willen liever niet veranderd worden. Veel van mijn projecten brachten veranderingen te weeg. Ook daar gold aandacht voor de factor mens, die mee moest veranderen. Al was het maar vanwege ander werk. In bijna alle gevallen betroffen de werkzaamheden die geautomatiseerd werden routinematige handelingen, saai werk. Het nieuwe werk dat ze moesten doen betrof daarom een kwalitatieve verbetering. En toch wilden sommigen daar niet aan.
"Wie een kikker wil koken, moet hem niet in heet water gooien maar gelijk met de pan met water op het vuur zetten", hoorde ik een keer tijdens een cursus over veranderingsprojecten. Of wel : veranderingen moet je tijdig bij de betreffende mensen in de week leggen en geleidelijk opwarmen. Iedereen direct betrekken bij het project en betrokken houden.
Ondanks deze methode zijn er nog steeds kikkers/mensen die alsnog uit de pan springen. Het werd hen te heet. Hen werd vaak een andere functie aangeboden. Ik heb interne vacatures gezien, die zo op het lijf van de weigeraars waren geschreven, dan enkel hun naam nog onder de functievereisten ontbrak.😀
Ik schrijf dit niet zomaar. Het is vanwege de perikelen van een gedwongen verhuizing van iemand op leeftijd naar een tehuis. Die had bij de bejaarde in de week gelegd moeten worden. Om daarna geleidelijk warm gemaakt te worden voor de overstap. Dat is niet gebeurd. Met alle gevolgen van dien. Dus deze kikker dreigt ook uit de pan te springen.