Toen mijn ouders 50 jaar getrouwd waren, heb ik gasten uitgenodigd, die afgaande op mijn jeugdherinneringen veel voor hen gedaan hebben. Ik zag de uitnodiging als een blijk van dank. Ze waren aangenaam verrast, van beide kanten trouwens. Er zijn momenten waarop je even je waardering kan tonen voor de hulp van anderen. Al was het maar via een kaartje.
Stel je hebt iemand een paar keer naar het ziekenhuis gebracht. Ook omdat anderen daar geen tijd voor wilden vrijmaken. Na elke geslaagde ingreep geeft de voormalige patiënt een etentje. Maar jij wordt alle keren niet gevraagd. Die anderen wel. En toch ga je de keer erop weer helpen. Want zo staat je moreel kompas nu eenmaal.