Geen licht, geen reflectie

Toen ik onlangs de verlichting van de bus controleerde, bleek de rechterkoplamp wat donker te blijven. Alleen het parkeerlicht brandde. Ergo, een halogaanlamp moet vervangen worden. Jammer, want het groot licht doet het wel. Ik ging tevergeefs op zoek naar een reservelamp. Die had ik dus niet aan boord! Oeps! Ik ga straks maar twee van die lampen kopen. Of drie? We hebben soms auto's gehad, waar de verlichting vlak na elkaar kapot ging. Het betrof dan de halogeenlampen in de koplampen. Het leek net alsof de nog goede lamp het even te zwaar te verduren heeft gekregen, toen de andere kapot ging. Om die reden vervang ik dan liever beide lampen. Ik zag dat bij de Action een losse lamp H4 van Philips duurder is dan een set waar ook zo'n lamp (van Grundig) in zit. Dat wordt geen lastige keus.
Vanmorgen, toen ik de gordijnen weer opentrok, keek ik tegen een ons vreemde situaties aan. De vitrages van de overbuurvrouw waren gesloten.

Dat doet ze anders nooit. Dus valt zoiets direct op. In het voorbijlopen groet ik haar als ze in haar stoel bij het raam zit. Wat bleek? Toen ik later Fenna ging uitlaten, zag ik dat ze familiebezoek had. Van een naar persoon. Onderweg dacht ik na over het gedrag van sommige volwassen kinderen ten opzichte van hun ouders. Ik blijf erbij dat ze blijkbaar zo opgevoed zijn. Als kind, maar ook later, heb ik nooit een grote mond opgezet tegen mijn ouders. Uit respect en omdat ik zo door hen opgevoed ben. Ik weet uit mijn eigen omgeving, dat er inderdaad ouders zijn die zich door hun kids laten uitschelden, slaan en schoppen. Ik vind dat een zeer bedenkelijke situatie. Maar zelfs als je 'verkeerd' opgevoed bent, dan kan je later als volwassene ook wat aan zelfreflectie doen? Blijkbaar doet niet iedereen dat. Jammer.