Vandaag moest ik noodgedwongen zelf boodschappen doen. Wat een gedoe, zeg. Sonja is aan het hinkepinken, vandaar. Het was weliswaar vrij rustig in de supermarkt, maar dat mondkapje zorgde weer voor de nodige paniekaanvallen. Gelukkig had ik mijn boodschappenlijstje conform de indeling van de winkel opgesteld. Dus liep ik in een keer door richting de kassa's. Er waren geen rijen, dus stond ik snel weer buiten naar adem te happen.
's Middags moest ik voor de jaarlijkse antigriepprik op pad. In het gezondheidscentrum viel het met de drukte mee, ondanks dat het gratis was. Misschien omdat veel ouderen de afgelopen periode overleden zijn. Of bang dat er toch iets anders in het lijf gespoten wordt. Weet ik veel? Er waren twee mensen aan het prikken. Er was nog iemand, maar die prikte mensen die wat ouder zijn dan ik. Misschien had hij speciale naalden vanwege de leerachtige huid van die oudjes. šOok daar stond ik vrij snel weer buiten. Hoera! Dat heb ik dan ook weer gehad. Het is vooral geestelijk een belasting voor mij.
Het is wat mij betreft net als gisteren, toen ik in de loods met volledig geopende overheaddeur bezig was. Ik ben dan weliswaar met mijn handen bezig, maar ik moest zo goed opletten op mijn omgeving (struikelen, misstappen, vallen enz.), dat het bezig zijn toch erg vermoeiend is. Een voordeel : ik heb weer heerlijk geslapen. Zoals gewoonlijk.