Denk en discriminatie

De politieke partij Denk roert zich ook op het gebied van discriminatie en racisme. De partij wil dat er definitief afgerekend wordt met deze zaken. Dat lijkt me een hele opgave, want discriminatie en racisme zijn vaak gevoelskwesties. Van zeer dichtbij heb ik gevallen meegemaakt, waarin gewone opmerkingen en/of vragen als discriminatie ervaren werden.
Iemand komt een ruimte binnen en sluit de deur niet. Een collega roept : "Deur dicht!" Het is niet de eerste keer dat de deur open blijft. Het is wel de eerste keer dat een donker iemand dit te horen krijgt. En wat denk je? Ja hoor, meneer voelt zich gediscrimineerd, spreekt natuurlijk over slavernij en racisme. Een soortgelijke ervaring met iemand die met een vorkheftruck ging rijden in een loods. Meneer hoorde daar helemaal niet te zijn (was van zijn werkplek weggelopen, had er geen zin meer in) en was ook niet gecertificeerd. De bedrijfsleidster stuurde hem weg (waar ik bij aanwezig was). Wat denk je? Meneer klaagt bij zijn collega's dat hij door haar gediscrimineerd is. Een medewerkster die gedurende haar proeftijd telkens te laat komt. Ze wordt na drie waarschuwingen (uiteraard kwam het woord slavernij om de hoek kijken) ontslagen. En ja hoor, toen klaagde ze over discriminatie. Een klant vond de inruilprijs van zijn scooter te laag. Hij vertaalde dat in : "Ik weet dat ik mijn kleurtje niet mee heb." Zo zijn er legio voorbeelden van verdraaiing van feiten en het oproepen van gevoelens van discriminatie en racisme die kant noch wal raken. En dat soort mensen mag dan aangifte doen? Verbeter de wereld, maar begin alsjeblieft eerst bij jezelf. Ja, het was de hele week Black Friday, maar dat heeft echt helemaal niets met Robinson Crusoë, discriminatie, slavernij en/of racisme te maken.

Maandafsluiting

Het is weer zover, het einde van de mand staat voor de deur. Dat betekent voor mij : opruiming! Of wel : schoonmaak en voorbereiding voor een nieuwe maand.
Als eerste ontdoe ik mijn e-mail van alle gelezen en afgehandelde e-mailberichten. Bijzondere sla ik in een aparte map op. De maandelijkse schoonmaakbeurt, ik gooi ook tussentijds e-mails weg, zorgt ervoor dat mijn laptopje minder belast wordt.
Aan het eind van een maand maak ik ook een nieuwe fotomap aan. De map krijgt de naam van de nieuwe maand, December dus. Al die mappen bevinden zich in de map met de naam Afbeeldingen 2020. Ik heb dus per jaar een map met 12 submappen van alle maanden. Binnen de maand zijn de foto's per dag, op datum, opgeborgen.
Voor de rest is er niet zoveel op te ruimen. Ik houd het meeste dagelijks en wekelijks bij. Dat scheelt erg veel. Vandaar dat wij ook geen voorjaarsschoonmaak kennen.

Brrr, koud!

Gisteravond was het al koud buiten. Vanmorgen nog steeds. Gelukkig staat er minder wind, dat scheelt een jas. De boel was wit uitgeslagen, maar zelf hoefden we niet te krabben. Hooguit achter onze oren. Ik las namelijk een stukje over prins Bernhard. De prins is boos. De politieke partij PvdA heeft namelijk een belasting naar hem vernoemd. Het betreft belasting voor pandjesbazen, huisjesmelkers. Daar is de prins niet blij mee. Ik vond de reactie van de prins ook wel interessant. Hij zei o.m. : “Daarnaast vind ik dat ze uit moeten gaan van hun eigen kracht en daarbij niet één persoon moeten betrekken. Los van het feit dat ze mijn naam gebruiken op basis van artikelen in de pers en niet de feiten.”
Impliciet zegt de prins in de laatste zin, dat de pers onwaarheden schrijft. Ben ik dus niet de enige met die mening. Opvallend genoeg wordt dat stukje van zijn uitspraken door de nationale zenders weggelaten.

Een Microsoft licentie regelen

Toen ze Word wilde gebruiken, kreeg ze een melding dat haar licentie verlopen is. Oeps! Ik had al eens eerder zoiets aan de hand gehad, maar wist niet meer precies hoe ik het opgelost heb. Natuurlijk via het aankopen van een nieuwe licentie. We staan beiden weliswaar bij Microsoft geregistreerd, maar daar was verder niet te vinden voor wat betreft onze Office versie. Dus ben ik maar verder gaan grutten totdat ik voor weinig een licentie kon aanschaffen. We hadden ook voor een gratis gebruik kunnen gaan (via het web / cloud), maar dat was veel te omslachtig voor iemand die soms een documentje typt.
Na betaling van het bedrag kregen we een licentiecode, waarmee het product geactiveerd kon worden. Volgens de beschrijving moest ik eerst de oude Office versie van de laptop verwijderen en daarna de nieuw aangevraagde downloaden en activeren met de code. Ik dacht :  'ammehoela'. De hele mikmak staat erop en volgens mij moest er enkel een update plaatsvinden. Dus die stap heb ik mooi overgeslagen.
Ik heb gewoon Word geopend en daar de nieuwe licentiecode ingevoerd. En zie : er vond een update plaats van het bestaande Office. Dat was binnen een paar minuten gebeurd. Daarna was alles weer actief. Mooi, dan weet ik dat ook weer. Voor even.

Vanuit de auto

Het zou een mogelijkheid kunnen zijn, om toch op bezoek te gaan bij familie en/of vrienden. Om het op een veilige manier te doen, zou men gewoon in de auto kunnen blijven zitten. Die parkeert men dan vlak naast die van de familie of vrienden, zodat men vanuit het ene interieur naar het andere vice versa kan communiceren en koffie drinken. Of zelfs naar een film kijken. Wel af en toe van plek wisselen. Haha! Wat ik wil zeggen is : waar een wil is, is een weg.
Er zijn mensen die vinden dat anderen niet zo moeten zeuren over hun isolement. Over de feestdagen doorbrengen zonder familie en/of vrienden. Zij kennen dat gevoel blijkbaar niet of hebben geen familie en/of vrienden. Mensen die het onderlinge contact missen hebben meestal hechte banden met anderen.

Unchained Melody (cover)

 Uit Argentinië (Maxi Borgaro) komt deze cover van weer zo'n schitterende hit van toen :

Puzzel compleet maken

Heerlijke momenten van rust; even puzzelen. Vaak doe ik dat half liggend op de bank. Maar zodra ik een krant of een pagina op de zitting gelegd heb, komt kater Tom van zijn matrasje overeind en gaat pardoes op mijn puzzel liggen. Gezellig hè? Soms vraag ik wat aan Tom, dan geeft ie weliswaar antwoord maar ik kan zijn miauwtaal niet vertalen. Ook niet met de vertaal-app. Omdat we verschillende kranten tot onze beschikking hebben (dankzij een ruilsysteem met buurtbewoners), beschik ik over een leuke puzzelvoorraad. Bepaalde kranten hebben lastige puzzels, andere minder moeilijke.
Het komt voor dat ik niet alle woorden van een puzzel weet. Willempie weet ook niet alles, hoor. Vaak laat ik zo'n puzzel met open vakjes een paar dagen liggen om er van tijd tot tijd naar te kijken. En dan lukt het me uiteindelijk toch de juiste woorden te vinden.
Mocht dat niet lukken, dan leg ik de puzzel (een uitgeknipte of -gescheurde pagina) bij mijn laptop. Als het uitkomt zoek ik de ontbrekende woorden even op het www op. Het is deels een vorm van perfectionisme, deels iets om van te leren. Al valt het laatste nogal tegen, want die nieuwe woorden onthouden lukt me niet zo goed. Als ik de puzzel alsnog af heb, gooi ik hem opgelucht(?) in de papierzak.

O ja jôh?

Een mevrouw met honden beweert dat ze zo blij is als ze na het werk thuiskomt en het duo slapend op de bank aantreft. "Daar word ik zo gelukkig van", kirt ze. Ik zucht maar eens diep en denk : "O ja, jôh?" Maar dan zeg ik : "Ja, het is altijd fijn thuis te komen in een opgeruimd huis en wanneer het eten klaar is." Ik kan nu eenmaal niet zo goed tegen dergelijke toestanden en geef er dan maar een humoristische draai aan.
Sommige mensen doen zo overdreven lyrisch over hun hond. Niet normaal. "Hij maakt me 's morgen wakker door me te likken", schreef iemand. Ik wist niet eens dat ze het over een hond had, want ik kwam midden in een tekst terecht. Wij hebben nooit zo gedaan met onze honden, ja honden, dus geen kinderen. Het zijn en blijven beesten voor ons. Gewoon een huisdier met een eigen mand en etensbak, dat mij geregeld mee uit wandelen neemt. 

Mondkapje verplicht?

Zoals ik al eerder heb aangegeven veroorzaakt een mondkapje bij mij paniekaanvallen. Komt bij dat ik last heb van ouderdomsastma. Zo'n mondkapje veroorzaakt mij benauwdheid. Alsof iemand z'n hand op mijn neus en mond houdt. Ik heb een aantal soorten kapjes geprobeerd, met en zonder zo'n kunststof  'houder' eronder.  Maar de effecten zijn dezelfde. Een zakdoek of zo voor mijn mond en neus mag niet. Wel als ik van dat doek een masker maak. Het materiaal maakt niet uit. Raar hoor. Het vervelende is, dat ik bij staande houding vanwege het niet dragen van zo'n gehoorzaamheidskapje blijkbaar mijn medische gegevens aan een bewaker, handhaver of winkelmedewerker zou moeten laten zien. Maar ja, ik ga echt niet met mijn medisch dossier op stap. Jan en alleman inzicht geven erin dus helemaal niet. Er is geen sprake van medische noodzaak (maakt niet uit wat voor kapje en kapjes beschermen niet tegen virussen; dus zinloos) en het is geen persoonlijk beschermingsmiddel, dat mij vrijwaart van besmetting. Ik blijf van mening dat een mondkapjesplicht (mede om die redenen) ook mijn grondrechten aantast. Ik ben benieuwd naar de eerste rechtszaak.

Had men maar

Soms zegt men dat ik de koe niet in de kont moet kijken. Ik zeg dan dat ik wel moet, anders steek ik mijn arm in het verkeerde gat voor een onderzoek. Even terugkijken is nu eenmaal een vereiste, om tot verbeteringen te kunnen komen.
Ik kan me niet heugen dat een regering zich zo druk bezig hield met een griepgolf. En dan ook nog zo'n zwalkend beleid vol vraagtekens, aannames en onwaarheden. Had men al die energie en kosten maar in de ziektes gestoken die ons al decennia lang bedreigen. Zoals kanker, copd en andere levensbedreigende ziektes. Samen met een beleid ter bestrijding / voorkoming van obese. Als men zich daarop gericht had, dan hadden deze en voorgaande griepgolven veel minder doden veroorzaakt.
Niet eerder is er zo'n groot onderzoek gedaan naar griep. Niet eerder zijn er zoveel maatregelen genomen tegen besmetting. Niet eerder duurde een griepgolf hier zo lang. De duur is naar mijn idee flink opgerekt, vanwege al die beschermende maatregelen van de overheden. Zelfs de EU bemoeit zich ermee. Er mag in Oostenrijk niet geskied worden. Hopelijk trekt de Oostenrijkse regering daar niets van aan. Het wachten is op de verplichte, doch zinloze mondkapjes met de EU vlag erop. Had men het maar bij de BeNeLux gehouden.
Gezien het feit dat men de middenstand zo hard aanpakt, vraag ik me af of politici soms ook financiële belangen hebben in bedrijven als Amazon, die via het internet grof verdienen.

Even soppen

Gisteren hebben we raapjes gegeten. Compleet met een kaassausje, gekookte piepers en... een karbonade. Weet je wat het nou is? Als er vlees gebraden wordt, dan moet ik een beroep doen op mijn zelfbeheersing. Als het vlees in de koekenpan ligt te sudderen in zo'n zeer aantrekkelijk bak en braad badje, dan wil mijn innerlijk een boterham pakken en die in stukjes in dat vet dopen. Om uiteraard vervolgens opgegeten te worden. In de regel doe ik niet aan soppen. Hoewel, sommige kaakjes zijn daar zeer geschikt voor. In de koffie. Als kind sopte ik een snee brood in een beker met chocomelk. Wel meer dan een. Dat vond ik toen lekker. Later niet meer.
Gelukkig kan ik wat eten betreft mezelf aardig beheersen. Ik ga ermee om als een uitdaging aan mezelf. En meestal win ik. Meestal, maar dus niet altijd. En ja, gisteren won ik weer. Omdat de kokkin dat wilde....😁 De raapjes smaakten weer heerlijk.

Toch een gesprekje

Gisteren zag ik hem staan. Bij een winkel. Ik groette hem, hoewel hij mij al een paar keer niet gegroet heeft. Vanwege het feit, dat ik zijn mening niet deelde. Wat denk je? Meneer groette mij terug! Ik heb maar gelijk een onschuldig gesprekje aangeknoopt. Back to normal.

Vanmorgen heb ik op verzoek een kerstboompje in een emmer gekocht. Omdat ik geen zin had in sjouwen, ben ik vroeg op pad gegaan. Zo kon ik de bus vlak voor de winkel parkeren. De boompjes stonden buiten. Ik heb met een mondkapje op mijn toet (omdat het moet) eerst de boom betaald. Daarna heb ik er buiten een uitgezocht. Een stel was ook aan het selecteren. Ze hadden een mooi exemplaar in hun handen. Gelukkig besloten ze het weer terug te plaatsen. Hoog op een stellage. Ik heb toen direct ingegrepen en gezegd, dat ik dat boompje wilde hebben. Het scheelde meneer weer tilwerk. Zijn vrouw / partner waarschuwde mij : "Hij is zwaar hoor!" Ik antwoordde lachend : "Daarom heeft mijn vrouw mij gestuurd." Weer bleek zo'n busje handig. Ik liep met de boom naar de schuifdeur, opende de deur en zette de boom binnen. Deur weer dicht, instappen en wegwezen.

Vegetarische stabij?

Afgelopen dagen heb ik het nieuws uit Roosendaal gevolgd. Ik heb altijd gedacht, dat die stad in Nederland ligt. Maar als ik de mensen zie en hun accent hoor, lijkt het alsof er ook een Roosendaal in noord Afrika ligt. Het zal wel zoiets zijn als met Suriname. Daar zijn immers ook Nederlandse plaatsnamen te vinden.

Als het om motorvoertuigen gaat is aan het eind van het jaar vaak een of andere show te bezoeken, waar men de nieuwste modellen presenteert die het jaar erop op de markt verschijnen. Komt er ook zo'n show voor dieren? Men is immers bezig met genetische manipulatie. Komt er straks een hond die vegetarisch is en zijn eigen uitwerpselen opeet? En een koe waar men enkel profijt van heeft? Nou ja, bijna dan. Zo'n beest blijft van vlees, botten en bloed. Wat te doen met het kadaver, want de huisdieren zijn vega en de mens tegen die tijd ook. Over een aantal jaar zijn er weer veel rellen vanwege het feit dat historische figuren vlees aten. Moeten we vanwege 'dierenmishandeling' in het verleden weer naamborden, standbeelden, geschiedenisboeken enz. verwijderen of aanpassen. Maar misschien zijn de mensen zelf al genetisch gemanipuleerd. Stiekem.

Waarom doet men zo?

Wat mij geregeld opvalt is dat men via fora of andere sociale media vragen stelt, waarvan de antwoorden eenvoudiger via Google te vinden zijn. Waarom doet men zo? De vragensteller heeft zijn telefoon in de hand en begint een heel verhaal te 'duimen' compleet met rare woorden op een of ander forum of zo. Of hij stelt de vraag mondeling aan iemand in de buurt, terwijl ie de telefoon in z'n handen heeft. Met een paar trefwoorden op zijn telefoon zijn de antwoorden via Google te vinden.
Velen weten ook niet (denk ik) dat je op Google ook met afbeeldingen kunt zoeken.
Ik kan me voorstellen dat men te maken krijgt met iets heel bijzonders of zelfs unieks. Dat in zo'n geval een vraag uitgezet wordt op het www ligt dan voor de hand. Ik heb gemerkt, dat veel mensen niet instaat zijn om de juiste trefwoorden als zoekgegevens te gebruiken. Als ik iets zou willen weten over het installeren van een autoradio, dan type ik niet alleen autoradio installeren in als zoekwoorden. Met opgave van automerk, model en merk radio verfijn ik de zoektocht om minder en vooral ook betere resultaten te krijgen.
Afgezien daarvan kan men op menige website met de zoek optie binnen zo'n site onderwerpen vinden. Zo'n manier van zoeken voorkomt dat een vraag telkens weer gesteld wordt. Het wiel is wat mij betreft allang uitgevonden en ik ben nogal lui (zeggen ze). Gemak dient de mens.

Milieuvogel

 

Paradise (J. Prine cover)

 

Weer een kerstboom

Als alles naar wens verloopt, komt er ook dit jaar een kerstboom op het pleintje te staan. Het heeft weliswaar wat voeten in de aarde, maar het resultaat is elk jaar weer prachtig.
Dit jaar geen kerstpakket, want een 'kersttafel' met chocomelk, erwtensoep, snacks en snoepgoed gaat niet samen met de coronamaatregelen. Niet echt een gemis, want de boel voorbereiden vergt heel veel werk. Meestal komt slechts een paar mensen ons helpen. Meestal. Soms overwegen wij een kerstboom op het pleintje te planten. Vorig jaar hebben we zo'n boompje met kluit en al hier in het groen gezet. Helaas was ie na een dag of wat verdwenen. Waarschijnlijk ingeruild voor een euro. Arm ding. Mochten we na de kerst weer zo'n boompje te pakken kunnen krijgen, dan gaat ie maar eerst bij ons in de tuin. Totdat de inzameling voorbij is.

Hier in de buurt staat een flinke boom, ook op een pleintje (foto). Die zou zo versierd kunnen worden. Hij is wel hoog. Erg hoog. Ik denk dat de hoogte een obstakel is. De omwonenden zijn ouderen, die niet even rap in een ladder klimmen. Het vallen gaat hen gemakkelijker af (schrijft een ervaringsdeskundige). Maar ja, er zijn toch zeker ook nog jongelui die dat wel durven? Of moet opa het even voordoen? Er stond een tijdje zo'n hoogwerker daar vlakbij geparkeerd. Compleet met bak. Dus....

Maradona

Pluisje is niet meer. Na een mooie voetbalcarrière ging het bergafwaarts met Maradonna. Hij heeft de voetbalclub uit Napels roem gebracht en daarmee een geschiedenis geschreven.
Voor mij viel Maradona door de mand, toen hij met de hand scoorde. Hij verwees daarbij naar God : het was de hand van God die scoorde. Ik vond het helemaal niets. Ja hoor, geef God maar de schuld. Nu heeft, volgens Maradona-gelovigen, God zijn eigen hand geamputeerd. Het zal toch niet?
Er zijn meer situaties geweest waarin spelers stonden te juichen nadat ze op frauduleuze wijze gescoord hadden. Zoals via een gat in het doelnet of met de handen. Die spelers vielen bij mij ook door de mand, vanwege hun onsportief gedrag erna. Tegen beter weten in juichen, alsof ze echt gescoord hadden. Onsportief en toch ook wel zielig gedrag. Ik herinner me de keren dat een keeper aangaf weldegelijk de bal aangeraakt te hebben, zodat de tegenpartij een hoekschop kreeg toegewezen. Hij werd door zijn eigen spelers zeer onheus bejegend. Die keeper was niet alleen trots op zijn redding, maar ook eerlijk. Eerlijker dan zijn boze teamgenoten, die blijkbaar liever met liegen en bedriegen een wedstrijd winnen. Compleet met het woord Respect op hun shirt. Maradonna r.i.p.

Afvalscheiding

We zijn er nogal serieus in : het scheiden van afval. Niet fanatiek, want dan zouden we zelfs een theezakje gaan scheiden in papier, metaal (nietje), gft (thee) en misschien ook chemisch afval want ik weet niet hoe de smaakjes aan de quasi vruchtenthee toegevoegd zijn en wat die witte dingetjes zijn. Piepschuim? Maar goed, we doen het scheiden van het afval vrij serieus.

In het keukentje staan daartoe een aantal voorraadbakken en een zak. Zoals je kunt zien betreft het voor het restafval en het gft een kleine bak. Voor het papier een zak en voor het plastic een flinke ton.
Wat het restafval betreft, zouden we na het invoeren van betalen per klepopening van de ondergrondse container, moeten gaan opsparen. Dus de kleine volle zak eerst in een grote zak doen. Die grotere grijze zak moet ergens veilig (katten, muizen enz) bewaard worden. Pas als die goed gevuld is gaat ie dan naar de ondergrondse container. Telkens de huidige kleine zak wegbrengen wordt anders een te dure grap. Het wordt zo wel een zeer omslachtige manier om afval kwijt te kunnen. Dus kan ik me voorstellen dat mensen alternatieven bedenken, die niet zo goed voor ons milieu zullen zijn.

Een overval

Vanmiddag ging ik naar een postagentschap in de buurt om een presentje te versturen. In de winkel liep een aantal klanten rond, zonder mondkapjes. Ik zag nergens een papier of zo met coronaregels. Maar toen ik in de deuropening stond riep de winkelier lachend wel : "Mondkapje op, meneer!" Er wordt dus niet echt gehandhaafd.  Maar oké, ik doe dus dat onding op en ga de winkel binnen.
Toen de winkelier zei : "Goede middag, zegt u het maar", zei ik : "Goede middag, dit is een overval!" Geintje natuurlijk waar we samen om moesten lachen, want ons kent ons. Op Schiphol zou ik zoiets nooit doen. De andere klanten stonden een beetje raar te kijken. Maar goed, er zijn dus klanten die per definitie weigeren een mondkapje te dragen. Toch mogen ze naar binnen, want wie weet kopen ze iets. En dat is dan weer geld.
Mij maakt het niet zoveel uit. Ik denk alleen aan mezelf. Haha! Er zijn veel mensen die niet geloven in het mondkapje.
Over geloven gesproken, in de kerk mag bijna alles. Daar gelden geen coronaregels. Maar zo'n clubje gelovige mensen in een restaurant, bioscoop of café neerzetten is verboden. Vreemd, want volgens gelovigen is God overal.

Men ontwaakt

Om mezelf te beschermen let ik goed op en ben ik voorzichtig. Ik ben uit nieuwsgierigheid een paar keer langs een middelbare school gefietst. Van de genomen coronamaatregelen is buiten niets te zien. Leerlingen hokken dicht bij elkaar, hangen om elkaars nek en dragen geen mondkapjes. Ik bedoel ze dragen binnen wel mondkapjes, maar niet over hun mond en neus. Gewoon los om de nek of hangend onder de kin aan de oren. Op school wordt naar zeggen niets aan handhaving gedaan.
Om die reden ben ik dus ook erg voorzichtig wanneer onze kleinkinderen op bezoek komen. Ik vraag hen geregeld hoe het op hun school is en hoe het er aan toegaat. Ik houd afstand en neem mijn (voorzorgs)maatregelen.
Het nieuws van deze week als zouden scholen een grote bron van besmettingen zijn, is voor mij geen nieuws. Dat wisten wij in het voorjaar al, toen beweerd werd dat kinderen niet besmet konden worden. Later weer wel, maar ze zouden niet ziek worden en ze zouden geen gevaar vormen voor anderen. Weer later wel en toen werden halfbakken maatregelen genomen. Het lijkt erop alsof de maatregelen een averechts effect hebben op het gedrag van leerlingen / studenten. Iedereen weet toch dat docenten nauwelijks grip hebben op hun leerlingen. Dus handhaving is nul komma nul. Al met al is wat mij betreft al heel Nederland besmet geraakt. Niet iedereen laat zich testen en de testen zijn alles behalve betrouwbaar. Tijd om het circus te stoppen. Of wel : verkiezingen. De VVD voelt de bui al hangen en begint opeens populaire uitspraken te doen. Zoals de grenzen sluiten, zich verzetten tegen de EU enz.

Woensdagochtend

* De politieke partij FvD heeft euthanasie gepleegd. Jammer, maar wellicht ook nodig. Gaat de PVV hieruit garen spinnen? Voor beide partijen geldt wat mij betreft hetzelfde als voor Trump : met andere bewoordingen kan het heel anders uitpakken.

* Suriname wil nog meer geld van ons zien. Volgens meneer Brunswijk (notoire drugshandelaar) is ons land Suriname nog wat schuldig. Weer zo'n zwartkijker die enkel zijn hand wil ophouden. Hoeveel dozen kaas of eigenheimers wil hij nou weer? Ga je eigen rijke(!) land eens ontginnen. Ga nou eindelijk eens op eigen benen gaan staan in plaats van enkel je hand op te houden, te zeuren en te verteren.
* Volgens het nieuws is een handje agrariërs schuldig aan het feit dat ons landje op slot zit. Nee, geen coronazaaiers, maar het gaat weer over stikstof. Treurig om te zien hoe een paar cijfers leidraad zijn geworden om de economie plat te leggen. In plaats te wijzen naar de cijferaars, wijst men naar agrariërs die geheel volgens de strenge richtlijnen hun beroep uitoefenen. Zo'n bericht riekt wat mij betreft zwaar naar opruiing, volksmennerij.
* De vuurwerkrellen onderstrepen dat een verbod noodzakelijk is. Dan kan dat handje agrariërs gewoon hun werk blijven doen.
* Zit ik op het toilet, steekt Fenna haar kop om de hoek met een blik die vraagt : "Wat doe jij op mijn drinkbak?!" Wat een ochtend. Ik ga maar het pleintje aanvegen.

Even terug in de tijd

Het gezeur over racisme en discriminatie heeft veel meer van dit soort tegenacties, sociale experimenten, nodig. Ze tonen aan hoe in het algemeen door de bevolking gereageerd wordt op discriminatie en/of racisme.

Met een andere blik

Heel geleidelijk is de censuur onze maatschappij binnengeslopen. Alles wat maar enigszins indruist tegen met name het linkse gedachtegoed wordt genadeloos afgekapt en/of geweerd. Het is een wereldwijd verschijnsel. Terwijl de NAVO druk bezig is met het militair inkapselen van Rusland, groeit het communisme in de huizen van zijn leden. Zelfs in een land als Amerika. De democratie is stervende. Het zal hopelijk mijn tijd duren.

Stekker erin!

Het schijnt zo te zijn, dat wanneer ik een accu wil opladen, ik de stekker van de acculader in een contactdoos moet prikken. Bij voorkeur een waar 230volt spanning op staat. Maar dat was deze knutselaar vergeten. Dus bleef de naald van de lader hangen in de beginstand.
Ik ben de huishoudaccu aan het opladen. Hij was 3/4 leeg. Het liefst heb ik volle accu's aan boord. Vandaar. De bus moest wel even van zijn plek af. Hij staat nu achter het huisje. Zo'n vier meter van een wandcontactdoos vandaan, waarin ik het verlengsnoer geprikt heb. Hoewel we zondag j.l. een eindje gereden hebben, heb ik toch ook maar prik op de motoraccu gezet. Ik bedoel, als er toch geladen wordt, dan maar beide accu's. De motoraccu bevatte 11,6 volt. Ruim voldoende voor een start. Een keer goed laden kan geen kwaad, lijkt me.

Betalen per klepopening

Om nog meer geld binnen te harken is onze gemeente Dronten druk op zoek naar argumenten. Geen oplossingen, want dan zou er misschien geen extra of zelfs minder geld nodig zijn. Geld, geld, geld. Tariefsverhogingen zijn het meest eenvoudige middel. Die hoeft men enkel te argumenteren met 'vanwege stijgende kosten'. Klaar.

Nu wordt o.a. geopperd om inwoners te laten betalen naar het aantal keren dat zij de ondergrondse containers gebruiken. Ze zijn toegankelijk met een pasje, dus is het aantal keren dat de klep voor een pas opengaat eenvoudig te registreren. Men zou zelfs het gewicht per storting kunnen registreren.
Het idee treft met name de inwoners, die vanwege een gebrek liever kleinere hoeveelheden storten. Er is soms ook afval dat men liever geen week in een kliko wil laten liggen vanwege de stank en/of ongedierte.
Het duurder maken van het inleveren van afval leidt zondermeer tot meer dumpen. Dat is al jaren geleden gebleken en daar is nog steeds sprake van.
Volgens mij kost het opruimen van gedumpt afval vele malen meer. Iets waar de gemeente nog steeds aan voorbij wenst te gaan. Aan gedumpt grof- en restafval is meestal niet af te leiden waar het vandaan komt. Waar de bron van deze ellende zich bevindt wel : hoge gemeentelijke afvaltarieven en gebrek aan creativiteit en intelligentie.

Morele chantage

Vaak moet ik slechts glimlachen om bepaalde oproepjes op sociale media. Soms vervelen ze mij. In het algemeen sla ik ze over. Ook al voldoe ik dan niet aan de wens van degene die ze geplaatst heeft en de tekst mij, vanwege mijn weigering, blijkbaar als voorstander van een ziekte als kanker of andere bestempelt. Het lijkt mij sterk als zouden er mensen zijn die voor dergelijke ziektes zijn. Dus al die oproepjes vind ik per definitie onzin.
Het zelfde als het gaat over 'vrienden'. Als zo'n verklaring niet gedeeld of  geliket wordt door een vriend, ben je blijkbaar geen vriend meer. Zulke vrienden heb ik liever niet. Die mensen beseffen niet eens dat ze aan morele chantage doen. Ik word al meer dan genoeg gebombardeerd met zinloze informatie, bedoeld om mijn levensstijl te beïnvloeden.

Corona chantage

Men verzint allerlei oplossingen om mensen ertoe te dwingen zich te laten vaccineren. Wie niet gevaccineerd is, zo oppert men, krijgt bijvoorbeeld geen toegang meer tot bepaalde ruimtes, parken en/of winkels. Een zogenaamde identificatieplicht, die anderen moeten uitsluiten. Discriminatie dus, want Artikel 11 van de grondwet stelt dat ik me niet hoef te laten vaccineren.
Toch weet ik zeker dat het ergens anders om gaat. Namelijk : geld. De beleggers in de de farmaceutische industrie zien hun investeringen en/of winsten namelijk slinken vanwege het verzet tegen vaccinatie. En dus moeten mensen hoe dan ook gedwongen worden. Desnoods door maatschappelijke uitsluiting. Vreemd dat vreemdelingen, zoals asielzoekers, nooit een vaccinatieplicht opgelegd is. Is die groep te klein om veel aan te verdienen?
Een identificatie (vaccinatiebewijs) invoeren is een volgende stap. Het is weer een (internationale) stap naar een situatie om mensen volledig onder controle te krijgen. Mensen moeten volgens een bepaald patroon (dat veel geld oplevert voor belanghebbenden) gaan leven. Men noemt dit streven ook wel the great reset. Dus iedereen vega en biologisch, Shell tanken, e-cars rijden enzovoort en tussendoor oorlogen voeren (wordt ook miljarden mee verdiend) om de aandacht af te leiden. Iedereen die zich daartegen verzet, staat in de weg en wordt volksvijand genoemd. Het lijkt erop alsof ons kabinet wurgcontracten heeft afgesloten met de producenten. Wat een drukte en wat een druk! Mede dankzij de main stream media. Brrr.
Hopelijk wordt de koers volgend jaar na de verkiezingen compleet veranderd. Gewijzigd in een waarin het welzijn van mensen vooropstaat en niet het geld en helemaal niet de bangmakerij.
Tot dan beslist eenieder voor zichzelf, want vaccinatie beperkt niet de besmetting (overdracht van het virus), maar beschermt alleen jezelf.

In het donker

In de jaren dat ik door een donkere tunnel scharrelde, op zoek naar het licht aan het eind, ben ik een aantal keren tegen anderen gebotst. Of zij tegen mij? Dat zou ook kunnen. Maar ja, wat wil je in het duister? Ze zeggen dat ik toen toch mijn excuses heb aangeboden. Ik geloof dat wel. Want dat doe ik enkel omwille van de lieve vrede. Meestal omdat de ander dat op prijsstelt. In mijn nuchtere beleving treffen geen van beiden schuld, omdat we beiden in het duister tasten. Ik zag de ander niet, terwijl de ander mij wel had moeten 'zien'. Maar ja, niet iedereen ziet dat zo. Dat geeft niet want ik ben soms ook ziende blind.
Als ik tegenwoordig een fout maak, dan wordt mij dat hoogst kwalijk genomen. Er wordt zelfs gescholden of een middelvinger opgestoken. Want me vergissen en/of fouten maken is niet meer menselijk. Ook wanneer ik iets mankeer, moet ik me 'gewoon' blijven gedragen. Nou, dan heb ik een zeer teleurstellend bericht voor hen : ik blijf gewoon mezelf. Zonder excuus en ziende soms blind.
Ruim 10 jaar geleden had ik dit nummer op YouTube gezet. Iemand heeft het gejat inclusief de afbeelding van de hoes van mijn lp met mijn platenverzameling op de achtergrond; omdat ie het zo mooi vond :

Selectieve benadering

Baudet (FvD) wordt aangevallen vanwege het feit dat de afdeling jongeren racistische en discriminerende taal bezigen. De SP jongeren hebben een voorzitter gekozen die geroyeerd is. De jonge leden willen de communistische kant op met autoritaire leiding. Mevrouw Marijnissen blijft in dit bericht geheel uit beeld. Nieuws uit een links landelijk dagblad.
Zelfs als zou ik gevaccineerd zijn, als 70+ wil de burgemeester van Leiden mij niet als lid van een stembureau. Omdat ik anderen zou kunnen besmetten.... Meneer Lenferink doet voorkomen alsof enkel de groep van 70+ anderen kunnen besmetten. Afgezien daarvan is er nog zoiets als leeftijdsdiscriminatie.
Men blijft cijfers en statistieken produceren rond het coronavirus. Volledig zinloze informatie, omdat niet iedereen zich laat testen. Gezond en/of ziek. Wie last krijgt van een kuchje of een snotneus laat zich niet testen. Terwijl de verschijnselen van geen tot fataal kunnen zijn. De testresultaten zelf zijn niet betrouwbaar. Dus die cijfers zeggen mij niets. Volgens mij is het aantal besmettingen 3 á 4 keer hoger of zelfs nog hoger. 

Waarom gemakkelijk?

Zoals je weet doe ik veel op z'n Japans. De Jappen hebben in eerste instantie veel van hun producten gekopieerd van bestaande westerse. Maar.... met de nodige verbeteringen. Op die manier hebben zij, samen met een grondig kwaliteitssysteem, de wereldmarkt veroverd met hun producten. Op z'n Japans dus. Het scheelt mij veel extra tijd en energie en fouten. Ik vind niet graag nogmaals het wiel uit. Ik stel ook niets uit tot (een) morgen en doe alleen waar ik goed in ben. Zo niet dan besteed ik het uit. Zo houd ik mijn hoofd leeg en stressvrij.
In het algemeen kies ik voor de weg van de minste weerstand. En dan toch alles voor elkaar krijgen wat ik voor ogen had. Geen stress, geen hoofdpijn en dus geen nare invloed op mijn directe omgeving. Ach ja, als het kan ga ik fluitend door het leven.
Soms kom ik mensen tegen die het blijkbaar erg aantrekkelijk vinden om voor de moeilijke weg te kiezen. Structureel. Compleet met ergernis, stress enzovoorts. Dag en dag uit in de ellende. Adviezen leggen ze naast zich neer. Dus telkens met de kop tegen de bekende muur. Wat ze daar nou leuk aan vinden?

Hij hangt slap

Sinds een paar dagen loopt onze Tom niet meer fier met zijn staart omhoog. Z'n staart hangt er wat slapjes bij. De afgelopen periode heeft Tom flink moeten handhaven op het Pleintje. Er lopen hier andere katers rond, die graag Toms functie van pleinhoofd willen overnemen. Tom kwam de laatste tijd met krassen op z'n oor en neus en korstjes op zijn kop thuis. Meneer vecht dus geregeld.
Als Tom wil gaan springen, zie je dat ie de functie van zijn staart mist. Als ie gaat liggen, gaat het wat moeizamer. Hij heeft wel gevoel in zijn staart. Maar hij zwiept er niet meer mee als voorheen. Arme Tom. Zijn staart hangt slap. Ik vraag het even namens iemand anders : helpt in zo'n geval viagra om die staart weer overeind te krijgen?

Mea culpa!

Als kind heb ik leren jokken. Hoezo? Als ik de waarheid vertelde kreeg ik naar mijn gevoel een te zware straf. Eerlijk zijn werd niet beloond met een zachtere maatregel. Dus was liegen beter, dacht ik toen. Later besefte ik dat fouten maken een gewoon iets is. 'Waar gehakt wordt, vallen spaanders', leerde mij dat. Gevolg was dat ik toch weer terugkeerde op de waarheid vertellen.
Een paar keer heb ik meegemaakt, dat een fout toegeven anderen de wind uit de zeilen had genomen. Dat is in organisaties waar men niet gewend was fouten toe te geven. Men zegt weleens : "Waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt. Er zijn mensen die nooit fouten maken". In de betreffende organisaties ging die uitspraak ook op. Er werd nogal weinig gedaan. Uit verveling ging men op anderen letten. Wee degene die een fout maakte. Een fout was het beginsignaal van een jacht. Compleet met aanvoerders en (jonge) honden die volgden. Of wel de hiërarchie speelde daarin een grote rol.
Tijdens een werkoverleg werd over een fout gesproken, die een paar dagen eerder gemaakt was. Men vroeg zich uiteraard af wie die fout had gemaakt. Ik zei : "Die heb ik gemaakt." Het werd doodstil en ik zag de gretige gezichten wegzakken in een soort teleurstelling. Men keek elkaar aan en wist niet hoe te reageren. Ik doorbrak de stilte door te zeggen : "Die dingen gebeuren nu eenmaal als er gewerkt wordt." Opvallend genoeg waren het de jonge honden die mij later complimenteerden vanwege mijn moed. Ik vond niet dat voor het toegeven van een fout moed nodig was. Iedereen maakt toch fouten? Daarom heb ik weinig op met excuses. Nergens voor nodig, zolang je maar van je fouten leert.
Niet alleen op werk, ook privé heb ik weinig moeite met het bekennen van schuld. We zijn toch allemaal mensen? Of overdrijf ik nu?

Over mijn lyceum

Het lyceum, Dr. W.A. Visser 't Hooft (Leiden), waar ik mijn middelbare opleiding heb gevolgd, is in opspraak geraakt. Een docent Godsdienst heeft namelijk een schrijfopdracht aan de studenten verstrekt met een aantal vragen over het islamitische geloof. Oei! Da's natuurlijk niet toegestaan. Weer een voorbeeld dat aangeeft dat het islamitische geloof een voorkeursbehandeling krijgt en wegkijken nog steeds de opmaat is. Stel je voor dat jonge mensen zich zouden gaan verdiepen in het islamitisch geloof en bepaalde aspecten ervan beter zouden begrijpen. Ik vind de vragen helemaal niet beledigend of zo. Eerder hele goede, die gebaseerd zijn op de werkelijkheid.
Zo zou men ook vragen kunnen stellen waarom relatief veel criminelen een andere culturele achtergrond hebben. Uiteraard met de vraag wat men daaraan ter verbetering zou kunnen doen. Hetzelfde geldt voor misbruik in relatie tot het RK geloof. 
Zelf heb ik zeer goede herinneringen aan mijn lessen Godsdienst op die school. Ze gaven mij, als christelijk opgevoed student, inzicht in een breed scala van geloven. Mijn conclusie was dan ook dat mijn eigen geloof, Nederlands Hervormd, niet bepaald uniek laat staan zaligmakend was. Per saldo draait het bij geloven om liefde, al beweren velen van niet. Ook toen (tweede helft jaren 60) leerde ik al dat bepaalde geloven heel anders beleefd werden. Ik zette toen ook al het harde islamitische geloof op dezelfde lijn als die van het RK geloof in de Middeleeuwen. Met moord en doodslag moesten anders en niet gelovigen bekeerd worden. Men is in de loop der eeuwen beschaafder geworden (zeggen ze) en doen het op een andere manier. Ik vraag me ook vaak af wat er door de hoofden van extremisten waart.

Bruine bonen soep met

Gisteren kwam het bij mij op om voor het weekend bruine bonen soep te gaan maken. Dit keer wilde ik van een tip gebruikmaken. Die tip hield in, dat ik door de soep een pakje Ossenstaart soep moest roeren. Je weet wel, van die oplossoep met een smaakje.
Ik ben natuurlijk begonnen met een boodschappenlijstje. Een blik bruine bonen, wat soepgroenten, vlees en een pakje ossenstaartsoep. De rest, inclusief zo'n heerlijke rookworst van Zwagerman, hebben we in huis.

Het vlees, karbonades, heb ik eerst in kleine blokjes gesneden en daarvan een bouillon getrokken. Ik overwoog het eerst nog wat te braden met een gesneden ui. Maar dat heb ik dus niet gedaan. Daarna kieperde ik het blik bruine bonen in de pan. Vervolgens de soepgroenten erin gedaan. Toen heb ik een zakje van de ossenstaartsoep al roerend met een garde erbij gedaan. Als laatste, toen de soep weer op temperatuur was, heb ik de rookworst (in plakjes gesneden) toegevoegd.
Ik moet zeggen dat zo'n pakje ossenstaartsoep erbij zeker niet verkeerd is. Morgen zal de soep nog beter smaken.

My back Pages

 Het blijft een bijzonder nummer voor mij. Er zitten zoveel goede herinneringen aan vast geplakt.

Dat was pas een Jap -2-

Begin jaren 90 was het weer zover : na tussentijds privé en in een paar leaseauto's met aflopend contract gereden te hebben was het tijd voor een nieuwe leaseauto. Vanwege de zeer positieve ervaringen met stationwagens, zou het ook dit keer zo een worden. Ik ondernam toch weer een poging om bij de Nissan (voorheen Datsun) dealer een nieuwe auto te leasen. Ik zou immers al die jaren flink gespaard kunnen hebben. Maar ook dit keer wilde meneer mij niet helpen, omdat ik volgens hem nog steeds geen geld had. Ik had wel heel veel spullen. Dus liep ik een stukje verder en stak de straat over. Daar, bij een Mazda dealer (Kleijn) bestelde ik een 626 Wagon met een bijna 2 liter motor. Het betrof een luxe uitvoering (GLX) op lpg met sunroof en een trekhaak. Net als bij de Mitsubishi was de lpg tank op de plaats van het reservewiel geïnstalleerd. Zo bleef er veel ruimte in de bak achterin over. Ondanks dat het reservewiel tegen de zijkant van die ruimte gemonteerd was. De Mazda was een geweldige auto. Hij stuurde beter, directer dan de Mitsubishi en was voor de rest z'n evenknie.
Tijdens een verblijf in Zeeland voor een of andere cursus, zijn alle vier de wieldoppen gejat. Vanwege een eigen risico heb ik toen goedkope doppen van een bouwmarkt erop gedrukt. Ook dit contract heb ik niet uitgediend. Vanwege een stille reorganisatie, waarbij men mij wilde ontslaan.

Vuurwerk

Vanmorgen heb ik het eerste vuurwerkafval opgeruimd toen ik samen met Fenna op stap ging. Ze zijn nu al weer bezig met het afsteken van vuurwerk. Gisteravond begon het hier. Het schijnt dat een stel onnozele figuren dit weekend veel vuurwerk gaat afsteken als protest tegen het verbod. Een goede reden om het verbod definitief te maken. Al was het maar vanwege het milieu en de dieren.
Er kwam een oproep van de politie om mensen die toch vuurwerk afsteken aan te geven. Via een kliklijn of zo. Natuurlijk waren en boze reacties. Vooral van die onnozele figuren. Een aantal van hen verwees naar het verraden van Joden. Zouden zij ook zo reageren wanneer iemand betrapt wordt die hun huis in de fik steekt en 112 belt? Zo'n vergelijking gat volledig mank, maar ach die jongelui weten nauwelijks iets van de Tweede Wereldoorlog. Daar zijn zij te jong en te onnozel voor.

Accu opladen met accu

Omdat de bus al vrij lang stilstaat en er toch wat kleine energievreters aan boord zijn, loopt de accu heel langzaam leeg. Dat komt ook omdat ik vaak vergeet het zonnepaneeltje op de accu van de motor aan te sluiten. Haha! Als ik met de bus in of bij de loods ben, dan zet ik de motoraccu op de lader. Thuis staat de bus wat van ons huis verwijderd. Ik heb wel een verlengkabel op haspel, die zo'n 40 meter kan overbruggen. Maar in dit geval moet ik de kabel over de straat uitrollen en dat doe ik liever niet.

Gelukkig hebben we ook nog een huishoudaccu aan boord met een omvormer naar 230 Volt. Ik heb vanmorgen via die omvormer de acculader aangesloten en zo de motoraccu opgeladen. Het duurde nog geen uur voordat het groene lampje Full ging branden.
Zodra de mogelijkheid zich voordoet, wordt de huishoud accu opgeladen. Want je weet maar nooit. Ik zou ook startkabels kunnen gebruiken, maar dat is misschien een oplossing als we op pad zijn of wanneer ik haast heb om weg te gaan. Maar dat laatste komt nauwelijks voor.

Arm en rijk

Soms zien we een aflevering of een stukje ervan. Het patroon is immers telkens nagenoeg hetzelfde. Wat mij opvalt is dat veel rijken geen enkel beef hebben van een leven met weinig geld. Ik vind het al heel wat dat men zich voor het programma opgeeft. Dus dat stukje besef is er wel. In veel gevallen zijn de rijken een weekje met beide voeten weer op de grond komen te staan. Maar voor hoe lang? Veel rijken zijn in wezen arm. Daar komen ze pas achter wanneer ze aan zo'n programma meedoen.
Wij zijn beiden opgegroeid in een situatie waarin weinig geld was. Daarna hadden wij kregen wij als getrouwd stel het beter. We klommen wat omhoog. Maar we zijn nooit hoogvliegers geworden met een duur huis enzovoort. We hebben ons altijd gerealiseerd waar we vandaan gekomen zijn en hebben daarom weinig moeite om weer 'af te dalen'. Dat alles met het volste besef, dat het altijd slechter kan. Wie wat om zich heen kijkt, zal hulpbehoevenden herkennen en kunnen helpen. Op wat voor manier dan ook.

Mijn haar verven

Wat is dat nou weer? Clown De Jonge wil dat eerst ouderen zich laten vaccineren tegen covid. Het liefst ouderen die al iets onder de leden hebben. Dus niet de vitale. Is dat bedoeld om bijwerkingen met dodelijke afloop te verbloemen? Want : ach hij/zij was toch al ziek.
Ik weet niet of het wat uitmaakt, maar ik overweeg mijn haren zwart te kleuren. Voor de rest zie ik er niet echt oud uit, want ik droog netjes op. Mijn geheim daarvoor is overigens niet te koop, dames. Met de nieuwe looks hoop ik te ontsnappen aan de jacht op ouderen, die al een tijd geleden gestart is. Eerst tehuizen sluiten, vervolgens de zorg afbreken en duur maken toen kwam het langer werken, dan minder pensioen, vervolgens geen bescherming toen het coronavirus los gelaten werd en nu een injectie met tech-spul.
Op de momenten waarop ouderen wel vooraan zouden moeten staan, laat Rutte c.s. het afweten. De ouderen hoeven geen speciaal kenmerk opgespeld te krijgen, want ze hebben grijs haar.
Gisteren zag ik een stukje van een praatprogramma met De jonge als gast. Jammer dat er weer zo weinig tegengas was. De Jonge had geen antwoord op de vraag of een gevaccineerd iemand toch een ander kan besmetten. Nou, dat weet zelfs een leek. Wie besmet en immuun is, al dan niet gevaccineerd, kan wel anderen besmetten. Wat weer aantoont, dat een vaccinatie alleen de gevaccineerde beschermd. En ja, er zijn veel vaccins besteld, maar of en wanneer ons land die krijgen is een andere vraag. Er zijn andere landen die voor gaan.

Hoe duur is dat?

Als ik die vraag hoor, moet ik telkens weer stiekem lachen. Als iets duur is, zou ik het niet willen kopen. Hoeveel kost dat? is voor mij eerder de vraag. In het algemeen vind ik het vervelend om die vraag te moeten stellen. Ik herinner me nog de keren dat we een gebruikte auto wilden kopen. Als we een terrein of showroom betraden waar de occasions niet van een prijs waren voorzien, gingen we weer weg. Want als ik naar de prijs zou vragen, zou ik ook opgezadeld worden met een dosis verkooppraatjes. En daar had en heeft Wimmie geen zin in.
In de tijd dat ik op rommelmarkten stond, had ik ook prijskaartjes / -stickertjes op de spullen geplakt. Omdat het mij plezieriger leek. En handiger, want ik hoefde dan niet ad hoc een prijs te noemen. Als iets verkocht werd, had de koper het geld vaak al gepast in de hand. Het vermelden van de prijs scheelde ook veel vragen en het gaf mij veel tijd voor andere bezigheden. Gedurende een jaar verzamelden wij overbodige doch nog bruikbare spullen in dozen op zolder. Een á twee keer per jaar gingen we dan naar de rommelmarkt om die spullen te verkopen. Het ging ons meer om de lol en niet zozeer om het geld. En weggooien is immers zonde. En duur waren die spullen niet.

Het wordt alsmaar saaier

Ik ben steeds minder 's avonds naar de tv zitten kijken. In plaats daarvan los ik puzzels op of ik zit langer achter of voor(?) de laptop. Bij elke show, spel of praatprogramma draven dezelfde mensen op. Ze delen het grote Goois matras. Praatprogramma's zijn ook erg saai, vanwege dezelfde gasten die de meningen van presentatoren delen.
En dan zijn er nog de programma's waarin het 'zingen' (voor mij is het vaak een schreeuwwedstrijd) vooropstaat. Niet helemaal waar, want achter de schermen wordt eerst beoordeeld of de deelnemer een aangrijpend privéverhaal heeft. En dan heb ik het niet over een gewurgde cavia of zo. Wie geen dramatisch verhaal heeft mag niet meedoen. Gezien de zeer beperkte creativiteit bij de programmamakers, verwacht ik binnenkort een nieuwe 'zangshow' genaamd Ik ruik je stem. Maar het kan evengoed een show zijn, waarin kandidaten naakt zingen.

Omroep Zwart?

Eerlijk gezegd, weet ik niet wat de kijker te wachten staat. Ik kan slechts terugkijken op datgene waar ons landje de afgelopen jaren mee te maken heeft gekregen. Veel zaken werden zwart bekeken. Was zwart eerst uit den boze, nu stellen de initiatiefnemers dat zwart alle kleuren vertegenwoordigt. Behalve het zwart van Zwarte Piet, want uitzonderingen bevestigen de regel. Hopelijk wordt het geen zender met enkel klaagzang en gezeur over zwart, blank, discriminatie, racisme, slavernij en te lage uitkeringen. Want al die zaken hebben mij een afkeer gegeven van wat er uit die hoek komt. En ook wat er nog gaat komen. Ja, zo erg is het met mij gesteld na het zwarte bombardement. Maar wie weet. Misschien trekt die omroep heel veel Zwart kijkers.

Ik word oud

Hoop ik. Ik wilde naar de loods. Op de fiets. Omdat het flink waait, besloot ik Sonja's werkezel Stella te pakken gebruiken. Ik vroeg Sonja nog of het soms koud was. "Kouder dan gisteren", ze ze. Dus trok ik mijn shirt uit en deed een trui aan. Ondanks deze voorzorgsmaatregel voelde ik op de fiets de koude wind dwars door mijn voorjaars / herfstjack en trui waaien. Ik kreeg er een koude rilling van! Ik weer terug om toch maar een ander, een gewatteerd jack aan te doen. Dat was een flinke verbetering. Onderweg kreeg ik last van koude handen. Verdorie, ook dat nog! Er was een tijd dat ik in zo'n geval mijn beide handen in mijn jaszakken stak. Erg spannend, want ik kon toen bekeurd worden. Zelfs als ik naar boven zou wijzen en zeggen : "Maar Hij stuurt, meneer de agent." Tegenwoordig hoef ik niet bang te zijn voor een bon, maar veel meer voor een BOM!! plat op mijn gezicht. Ik heb maar afwisselend een hand in een zak gestoken om ze op te warmen.
Weer thuis had ik koude handen. Toen Sonja ze voelden (in haar handen hoor), zei ze dat het buiten met de kou wel meeviel. Maar ja, ik heb veel tropisch bloed en bij haar stroomt Neerlands bloed door d'aderen.
Dat ik in hartje winter op een motorfiets reed, zeg. Onvoorstelbaar!

Het geeft te denken

Het schijnt nu zo te zijn, dat ik me moet laten vaccineren vanwege mijn naasten. Ik ben inmiddels de 70 jaar gepasseerd en ik heb nog nooit iemand ontmoet, die mij vroeg of ie zich moest laten vaccineren voor mij. Andersom heb ik dus ook niemand dat gevraagd. Trouwens, als ik me moet laten inenten vanwege die ander, dan is die ander blijkbaar niet gevaccineerd.
Voorheen lieten mensen zich voor zichzelf vaccineren. Ik herinner me nog de drie akelige injecties in 1960, voordat we naar Curaçao vertrokken. En later, in militaire dienst, de prikken tegen het eten daar. Denk ik. Toen waren die injecties ook niet bestemd om anderen te beschermen. Zelfs niet de koks in de vreetschuur, want wij moesten natuurlijk wel agressief gevechtsklaar zijn vanwege de Russen. Ook nu laat ik me tegen griepvirussen (toch weer die Russen) inenten en niet vanwege mijn partner of (aardige) buurvrouw of zo. Maar louter ter bescherming van mijzelf. Nee, de producenten beginnen al te balen vanwege hun omzetverlies. Haha!
Volgens mij gaat het pushen van het vaccin veel te ver en zal het contraproductief werken. Opvallend genoeg wil veel zorgpersoneel niet gevaccineerd worden. Ik ken zelf ook doktersassistenten, die op voorhand weigeren. Het geeft te denken.

Hoe ouder, hoe gekker?

Het was gisteren een stralende dag. Tijdens de middagwandeling met Fenna zag ik veel mensen op de fiets en wandelend van de zon genieten. Bij een groot kruispunt waar twee provinciale wegen elkaar kruisen, bleven we staan omdat Fenna wat gras wilde eten. Dat doet ze soms. Waarschijnlijk omdat ze zich een geit voelt of een koe of paard. Dieren verkeren blijkbaar soms ook in een identiteitscrisis, net als sommige mensen. Maar voor mij is en blijft Fenna een hond. Terwijl Fenna stond te grazen zag ik aan de andere kant van de weg twee stellen aankomen. Een ouder stel op de fiets en een dito duo lopend. Beide stellen wachtten met oversteken naar de middenberm totdat het verkeer dat toestond. Op de middenberm aangekomen moesten ze weer wachten op verkeer uit de andere richting. Terwijl er een vrachtwagencombinatie aan komt rijden, 80 km/uur is daar toegestaan, steken de beide wandelaars toch over! Ik schrok van die actie en kreeg direct een paniekaanval. De chauffeur remde zichtbaar af (de cabine dook naar beneden) en drukte aanhoudend op de claxon. Het getoeter leidde bij de man van het stel enkel tot een wegwerpgebaar. De vrachtwagen passeerde hen op nog geen meter nadat ze overgestoken waren.
Toen het stel mij passeerde zag ik aan hun gezichten, dat ze geschrokken waren. Ik vroeg wat brutaal : "Bent u soms levensmoe?" Mevrouw bleef strak voor zich uitkijken, meneer keek mij heel even aan maar zweeg. Ze liepen door. Het stel op de fiets passeerde even later. De vrouw keek naar mij en schudde haar hoofd. Maar dat was misschien vanwege het feit dat Fenna daar gras stond weg te vreten.

Eerst de motorfiets, dan de auto

In die volgorde heb ik mijn rijbewijzen gehaald. In diezelfde volgorde ben ik me meer gaan bezighouden met de bijbehorende techniek. Al was het wel zo, dat de autotechniek een tijd lang in de koelkast gestaan heeft. Dat had direct te maken met het feit dat we over leaseauto's beschikten. Daar moest ik met mijn grijpgrage vingers van afblijven. Enkele de simpele handelingen bleven over, zoals olie controleren en bijvullen, lampjes vervangen enz. Ik deed dat soort zaken zelf, hoewel ik daarvoor ook naar de dealer kon gaan.

Pas nadat we definitief overgestapt waren naar privé rijden, heb ik de draad van autotechniek weer opgepakt. Ik werkte voorheen veel met handboeken, maar de komst van het internet bracht daar verandering in. Er zijn allerlei fora en natuurlijk het onvolprezen YouTube.
Wat de motorfietsen betreft ben ik dankzij onze oudste zoon een stuk wijzer geworden. Dat geldt ook voor het omgaan met metaal, waar onze andere zoon veel meer kennis van heeft. Maar ja, dat is dus het verschil in kennis tussen een hobbyist en iemand die ervoor opgeleid is. Die ervaring deed ik overigens ook op toen ik voor het fietsenbedrijf ging werken. Ik was en ben wat mijn gesleutel betreft een amateurtje.

Reïncarnatie?

 Soms geloof ik in reïncarnatie 😜

Even de mond spoelen

Nee, niet omdat ik rare dingen gezegd zou hebben. Want dan zou mijn hele dag alleen maar gevuld zijn met praten en spoelen. Haha! Als ik mijn tanden gepoetst heb, gebruik ik na het spoelen met water een speciale mondwater. Je weet wel, dat prikkelend water met zo'n pepermuntsmaak.

Sinds het voorjaar ben ik ook dagelijks mijn mond gaan spoelen met Superspoel, de vervanger van Superol. Die tabletjes, opgelost in een glas water hebben mij telkens weer geholpen als mijn keel begon te kriebelen. Dat gekriebel is voor mij een voorbode van een komende keelontsteking. Het is een andere kriebel dan het gewone gekriebel in mijn keel. Of elders. Kortom, er wordt hier geregeld de mond gespoeld. 
Nu las ik dat een Brits onderzoek heeft uitgewezen, dat het spoelen met mondwater ("...doodgewoon mondwater met 0,07 procent van het antimicrobiële en antivirale middel Cetylpyridinium Chloride (CPC)..."). het verspreiden van het coronavirus zou tegengaan. Hum. Zou mij dat soms geholpen hebben toen Sonja zo ziek was? Zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Misschien ben ik gewoon een geluksvogel. Of een alien.
Toch spoel ik vooral wanneer we bezoek gehad hebben of ik naar mijn idee te dicht in de buurt van anderen dan Sonja geweest ben. Hoe dan ook, ik blijf gewoon mijn mond spoelen.

Tegen vaccineren

Nu het vaccin tegen corona voor de deur staat, lees ik steeds meer berichten van huisartsen en andere deskundigen die bezwaren hebben. Ze twijfelen allen aan de manier, waarop het vaccin geproduceerd wordt, de effecten ervan en de veel te korte tijd om het grondig te testen. Het aangekochte vaccin zou meer goede cellen vernietigen dan dat het zou beschermen. De bescherming zou hooguit een paar maanden actief zijn. Sommigen noemen het vaccin zelfs levensgevaarlijk. Soms lees ik columns van huisartsen die zich nogal propagandistisch opstellen. Hebben zij ook aandelen of zien ze hun provisie in rook opgaan? Er zijn er die naar morele chantage neigen. Alsof iemand die zich niet wil laten vaccineren per definitie andermans dood zal veroorzaken. Ik hecht meer waarde aan hoger opgeleide deskundigen, ook al zijn er huisartsen die hun twijfels hebben. Dat geldt ook voor het testen.
Andere deskundigen (op politiek gebied) noemen de epidemie een louter politieke. Veel politici hebben financiële banden met de farmaceutische, de olie- en/of de auto-industrie. Er zijn veel redenen voor mij om me niet te laten vaccineren met dat tech-spul, waaraan bepaalde mensen heel veel geld willen verdienen. Vandaar volgens mij de grote druk om iedereen te vaccineren. Kassa! Iets wat overigens strijdig met de grondrechten van de mens. De morele chantage en daaraan gekoppeld de discriminatie (niet-gevaccineerde uitsluiten) komen mij als zeer bedreigend over. Per slot van rekening is er ook nog zoiets als mijn grondrechten, Artikel 11. Als ik niet kies voor vaccinatie,  mag ik vanwege mijn keus niet gediscrimineerd worden.

Kinnesinne?

Het is herfst. Het dorpsbos, waar Fenna en ik dagelijks wandelen, ziet er prachtig uit met al dat gekleurde blad en de evenzo mooi beklede paden. Vanmorgen heb ik op het pleintje met een bladhark het groenafval bijeen geharkt. De drie fraaie bolacacia's verliezen veel blaadjes en takjes, die bij vochtige grond aan de schoenen blijven plakken. Totdat je weer binnen bent natuurlijk. Dus af en toe wat harken en vegen maakt het minder erg. En.... ik ben weer bezig.
Het pleintje oogt mooi, zij het dat een bewoner het daar niet mee eens is.  De bewoner in kwestie is namelijk van mening dat wij van het groen en vuil op het pleintje af moeten blijven. "Daar is de gemeente voor!", schreeuwde u een keer tegen mij toen ik bezig was met wat onderhoud.

Raar, want meneer weet van de afspraken die wij hebben gemaakt met de gemeente over het onderhoud van het openbaar groen. Om verder geschreeuw en eventuele escalatie te voorkomen blijf ik van het groen rond zijn huis af. Inmiddels is gebleken dat de gemeente het groen rond zijn huis dus niet verwijdert. Dus tiert het daar welig. Zijn houding is namelijk inmiddels dermate, dat hij opzettelijk het ongewenst groen in en rond zijn tuintjes ook niet meer verwijdert. Iets wat hij voorheen wel deed. De schreeuwlelijk zei nog niet zo lang geleden tegen een andere bewoner, dat hij het ongewenst groen expres liet groeien. "Als iedereen schijt aan mij heeft, heb ik schijt aan hen", legde hij toen uit. Huh? Ja, ja, zo kan een mens ook bezig zijn. Door anderen je leven laten leiden en dan zelf lijden.

Uiterlijk en innerlijk

Ik geef toe : ik heb er niet eerder bij stilgestaan. Gisteravond zag ik een aflevering van mensen die van sekse willen veranderen. Ik had altijd gedacht dat het enkel een kwestie van genen zou zijn. Niet dus. Gisteren werd mij duidelijk dat het ook iets psychisch is. Een jongeman voelt zich vrouw. Maar als zij in de spiegel keek, zag hij een jongeman. Zo zag de buitenwereld haar dus ook : als een man. Met gevolg dat zij vaak moest corrigeren en het pijnlijk vond als man gezien te worden. Toen zij dat zo vertelde, trad er bij kortsluiting op. In die zin, het leek mij een rare en vooral nare gewaarwording. Je bent niet wie je bent. Het uiterlijk past niet bij het innerlijk. Bijna onvoorstelbaar voor mij, maar het bestaat. Tja, toen begreep ik ook waarom hij per se plastische chirurgie wilde ondergaan. Aan het eind, na een geslaagde ingreep, zag ik een zeer gelukkige jonge vrouw. Ik herkende aan het gezicht met een vrouw te maken te hebben. Weer wat geleerd.

Your daddy ain't your daddy

In het interessante tv programma Spoorloos was een jongeman op zoek naar zijn biologische vader. Hij had een foto van de man, samen in bed met zijn moeder. De man was een vrachtwagenchauffeur afkomstig uit Engeland. Hij bleek te zijn overleden, maar zijn vrouw en twee dochters waren nog in leven. Hoewel de jongeman sprekend op zijn biologische vader leek, werd toch een dna test gedaan met een van de dochters. Wat bleek? Die dochter was geen kind van de vader! Dus dat was even schrikken. Moeder gaf toe, dat ze tijdens het huwelijk ook andere relaties erop nahield. Net als haar man dus. Voor je het weet trouw je met een (half) zus of broer. Iets waar de spermabank ook geen rekening mee gehouden heeft. Komt bij dat veel spermabankkinderen toch willen weten wie ze eigenlijk zijn. Misschien is het beter wanneer vooraf vooral ook over de toekomst van zo'n kind nagedacht wordt. Dat wordt vaak met allerlei onzekerheden, gevoelens en vragen opgezadeld, omdat iemand per se een kind wil.

Jacht op pedofielen

Is het vreemd dat ik weinig moeite heb met pedo-jagers? Ik bedoel, voorkomen is zeker in dit geval veel beter dan genezen. Aan de andere kant is er zoiets als ons rechtssysteem. Al heb ik daar steeds minder vertrouwen in gekregen vanwege de vele lage en/of taakstraffen en de lakse houding. Ons land wordt erom uitgelachen. Vooral door criminelen, waartoe ik pedo's ook reken. Ik vind het vreemd dat een club seksuele roofdieren, want dat zijn pedofielen, niet als criminele organisatie beschouwd wordt. Het lastige van het jagen op pedo's lijkt me de houding van hun prooien. Veel kinderen presenteren zich via de sociale media alsof ze ouder zijn. Compleet met geshopte foto's, verleidelijke poses en (fantasie-)verhalen. Het uitwisselen van naaktfoto's is ook normaal. Ik zou het een goede zaak vinden wanneer beheerders deze jongelui weren van hun media. Zelf zie ik bijvoorbeeld bij verjaardagen, dat de leeftijden van deze kinderen omhoog geschroefd zijn. Felicitaties melden soms de juiste leeftijd.
Andersom zouden volwassenen geweerd moeten worden van media bedoeld voor kinderen. Om contacten met volwassenen te voorkomen. Veroordeelde pedo's zouden bekend moeten zijn bij het publiek, zodat omwonenden weten dat er een pedofiel in hun buurt woont. Met een gevangenisstraf zijn ze niet genezen. Zedendelinquenten zouden wat mij betreft gecastreerd mogen worden. Niet chemisch, maar fysiek.
Toch zijn er mensen die seksuele roofdieren in bescherming nemen en tegen het jagen zijn. Die mensen vinden dat er eerst iets vreselijks moet gebeuren, om daarna het rechtssysteem zijn werk te laten doen. Ze hebben blijkbaar geen kinderen of hebben weinig met hun (klein)kinderen op.

Dat was pas een Jap!

Nadat ik gedurende zo'n 3 jaar een oranje(!) Opel Ascona (lpg) als leaseauto had gereden, werd het tijd voor een nieuw leasecontract. Het was de gewoonte dat medewerkers zelf hun auto mochten uitzoeken, zij het binnen bepaalde grenzen. Zowel financieel als technisch. Het laatste hield in dat de auto op lpg of diesel moest rijden. Mijn keus voor de Ascona had louter te maken met de fiscale bijtelling. Ik reed die auto bijna gratis, dankzij mijn rekenwerk vooraf. Ik had na de Ascona besloten om voor een stationwagen te gaan. Vanwege de inmiddels wat grotere kinderen en de hond. Maar ook omdat een (verplichte) lpg tank nogal veel ruimte vroeg. Omdat de lokale Datsun dealer mij geen Bluebird wagon wilde 'verkopen' (hij wist niet dat het om een leasecontract ging en zei dat ik geen geld had. Daarna liet hij me alleen achter in de showroom...) ben ik begin jaren 80 naar de plaatselijke

Mitsubishi dealer, Catsburg, gegaan. Daar werd ik heel vriendelijk geholpen en heb toen gekozen voor een zeer licht groene Mitsubishi Galant GLX Wagon. Een mond vol, maar het was dan ook een zeer ruime auto. Omdat ik nog financiële ruimte (het budget bedroeg toen ruim Hfl. 1.200,= per maand gedurende 3 jaar en was afhankelijk van de functie) had in mijn leasebudget, liet ik naast een lpg installatie ook een trekhaak, zonnedak en een leuke stereoset plaatsen. De Wagon reed gewoonweg fantastisch. Ik vond vooral de voorkant erg fraai met de dubbele rechthoekige koplampen. Ik heb het contract niet helemaal uitgereden, omdat ik na twee jaar besloot van werkgever te veranderen. Een collega nam de Wagon heel graag over. Maar wat hebben we van die auto veel plezier gehad. Als ik een minpunt zou moeten noemen, dan was het de besturing. Die was wat vaag. Maar voor de rest : wat een Jap!

Vreemd

In Peru is binnen een week voor de derde keer een president gekozen. Zou ons kabinet de volksvertegenwoordiging daar soms adviseren á la Corona-beleid? In Peru zitten ze weer in de Puree.
De boeren zijn weer aan het demonstreren. Dit keer mag het. Interessant, maar ook triest te horen dat men recht heeft op demonstratie. Maar dat recht schijnt niet iedereen te hebben. Als het de overheid niet zint wordt een demonstratie verboden.
Het verbod op vuurwerk heeft ertoe geleid dat vuurwerkfanatici komend weekend vuurwerk willen afsteken. De bekende 'dat wil ik niet' mentaliteit steekt direct weer de kop op. Ligt er een premie per aangebrachte overtreder te wachten? Dan kunnen de mensen en dieren die eronder lijden hun kosten betalen. Een van de weigeraars beweert dat vuurwerk zijn enige leuke moment in zijn leven is. Je zult maar zo'n zielig leven leiden.
Hier in Dronten groeit de overlast van studenten. Alleen al daarvoor wil men hier extra Boa's gaan aannemen. Je zou natuurlijk de problematiek anders kunnen aanpakken : 2x geel is rood. Zoek maar een andere locatie om je 'studie' te gaan doen. Tot op heden blijft de aanpak beperkt tot gepraat in het gemeentehuis. Weer die Jan Salie geest.

Nog meer roest

Toen ik de vol geladen accu van de auto, een Hyundai Atos, weer ging installeren, heb ik de motorruimte eens goed bekeken. Ik zag hier en daar een roestbruine kleur. Gelukkig allemaal oppervlakteroest. Om erger te voorkomen, heb ik vanmorgen in de loods de motorruimte eerst schoon geblazen. Daarna, voor zover mogelijk, ben ik de roestplekken gaan schuren en toen weer met de compressor de boel schoon geblazen. Vervolgens heb ik op de delen roestomvormer gespoten. 
Volgende maand moet de auto voor de APK komen. Dus heb ik eerst nog wat APK punten gecontroleerd. Zoals de verlichting, de handrem, de ruitenwissers /-sproeiers, de conditie van de banden (profiel, spanning en het karkas), de veiligheidsgordels en de remmen. De voorruit is nog geheel schadevrij. Er staat weliswaar pas 88.000 km op de teller, maar de Koreaan is wel 14 jaar jong. Het resultaat van de voorkeuring is dat beide banden voor aan vervanging toe zijn. Voor de rest is het karretje top.
Vorige jaar kwam de Atos zonder kleerscheuren door de APK. Maar ook hier geldt, dat eerder behaalde resultaten geen garantie vormen voor de toekomst.
De delen die ik met de roestomvormer behandeld heb, hebben een likje zwarte antiroestlak gekregen als extra bescherming. Het liefst zet ik de Atos even op de brug om de onderkant en de uitlaat te inspecteren. Ik kan dat hier in de buurt doen. Op afspraak kan de auto dan á  € 10,= / uur op de brug.

Sound of silence (cover)

Niet bepaald state of the art wat de ingezette techniek betreft, maar juist vanwege de eenvoud nog veel mooier, dan de meeste muziek van tegenwoordig. Ik heb de video aan het begin wat ingekort.

 

Doe het zelf!

Zoals bekend ben ik een verwoed doe-het-zelver. Net als Sonja. Als het even kan en verantwoord is (ik blijf van de meterkast en de gasinstallatie af), doe ik het zelf. Zoals veel andere mannen en vrouwen dat doen. Wat de laatste groep betreft, doet ie veel meer dan dat. Vaak op een wat onbegrijpelijke Venus manier.
Zo leggen veel moeders bijvoorbeeld spullen op de trap. Heel vervelend voor wie op en neer gaat over zo'n trap. Als het spul daar een dag of langer heeft gelegen, brengt ze het pas naar boven. Raar hoor, om spullen eerst op de trap te laten besterven. Oké, ze zijn dood, maar niet bedoeld om te eten.
Moeders praten ook vaak tegen zichzelf. Ook wat verwarrend, omdat ze dan doen alsof ze tegen iemand anders spreken. "Ga je je kamer opruimen?", vraagt zo'n moeder dan of  "Hang je je jas even op?" Om het wat later mopperend zelf te gaan doen. "Je vuile was moet in de wasmand!", geen vraag maar een opdracht is ook zo'n kreet tegen zichzelf. Waarschijnlijk omdat ze het vergeten is te doen. Dan volgt weer een wachttijd, soms gevuld met wat geklaag, en dan zelf weer aan de slag. Al die uitspraken zijn dus blijkbaar voor haarzelf bedoeld.
Als ik als vader of opa zeg (aan vragen doe ik niet) : "Ruim je speelgoed op!" dan bedoel ik dat degene van wie het speelgoed is, z'n eigen troep moet opruimen. Direct en dus niet straks. Gelukkig verstaan veel kinderen de Mars- en de Venus-taal. Ze weten bij wie ze altijd terecht kunnen. Dat is maar goed ook, anders raakt het dhz'en van vooral mamma in de war. En dat is voor niemand leuk.

Zo moet het!

Er zijn mensen die graag anderen iets voorschrijven. We hebben ook zulke buren gehad. Van ons werd verwacht, dat we het huishouden net als zij moesten doen. Wij bevonden ons toen tussen twee huishoudens, waarvan de dames innig bevriend met elkaar waren. Onze achtertuin was hen een doorn in het oog. Er stond een speeltoestel met schommels en ik had van een zijkant een klimrek gemaakt. "Het is net een speeltuin. Geen gezicht!", vonden de buren. Ze vonden het ook raar, dat de kinderen in de woonkamer met hun speelgoed speelden.

Omdat we primair in huis de zaak naar onze wensen wilden inrichten, bleef de voortuin onaangeroerd. We trokken enkel het ongewenst kruid eruit. Tot ergernis van de buren. Ze vroegen ook waarom onze kozijnen en deur een andere, minder mooie (anders dan zij hadden) kleur heeft gekregen. Het ging zelfs zover, dat van ons werd verwacht dat we samen de voorjaarsschoonmaak moesten doen. Samen met onze buren links en rechts. Toen ik zei dat wij geen huisvuil spaarden, maar geregeld alles schoonmaakten, werd er boos gekeken. Het ging verder toen we een tweede auto hadden gekocht. Sonja moest (het was geen vraag) toen elke donderdagochtend met de dames maar naar Gouda rijden om daar te winkelen.
Vlak voordat een van de buren verhuisden, gingen we onze voortuin aanpakken. We kregen toen enigszins verwijtend te horen : "Nu we weg gaan, gaan jullie de tuin wel opknappen."
Bemoeienis komt ook hier voor. Een bewoonster had haar tuintje laten opknappen. Ze kreeg van haar buren te horen dat de kleur van het grind hen niet zinde en dat ze het tuintje heel anders ingericht zouden hebben. Want : zo moet het!

Een huis huren

We zijn weer waar we ooit begonnen zijn : in een huurwoning. Is de cirkel rond? Wat mij opviel met het huren is de manier waarop je zo'n woning aangeboden krijgt. Soms zijn er in het interieur nog zaken over te nemen, zoals gordijnen en/of de vloerbedekking. Voor de rest is het naar eigen inzicht oordelen of je de woning accepteert.
Hoe anders is het wanneer je zo'n gehuurde woning wilt verlaten. Dan tovert de woningbouwvereniging opeens een fraaie lijst tevoorschijn. Daarop staat vermeld aan welke eisen de woning dient te voldoen.
Zo'n lijst kregen wij niet toen we de woning bekeken. Dan is er opeens geen lijst. Dan is het handig om met andere bewoners te praten. Wat de overname van spullen betreft : soms gaat het heel anders.
Onlangs is een woning leeggehaald. Het hele interieur verdween in grote containers. We zeiden nog tegen elkaar : "Wat zonde." Zonde omdat het meubilair en de vloerbedekking vrij nieuw waren. Net als de gordijnen, die meneer vlak voor zijn onbedoelde vertrek had laten ophangen.
Wat denk je? Komt een nieuwe huurder, die zelf helemaal geen spullen heeft. Hij heeft de woning gemeubileerd bezocht en geaccepteerd. Hij had toen ook gezien hoe netjes het allemaal was. Toen hij informeerde naar een eventuele overname van spullen, was de woning helemaal kaal! De hele mikmak lag al in de Milieustraat bij het grofvuil.
En dat in een tijd waarin men nogal veel spreekt over hergebruik, duurzaam en het milieu. Vreemde actie van de woningbouwvereniging.

Belastingdienst

Na het wandelen met Fenna heb ik even een blik geworpen in de schuur. Daar staat de accu op te laden. Toen ik de deur opendeed, zag ik twee groene lampje branden. Hoera! De accu is weer 100% vol. Het laden verliep eerst vlot, maar toen bijna 6 volt was bereikt, leek de naald stil te staan. Blijkbaar wachtte toen het grote werk. Ik ga hem straks weer in de auto terugzetten. Ik was bang dat ie kapot zou zijn. Het is een oudje en hij was helemaal leeg getrokken.
In plaats van te gaan zitten ouwehoeren over allerlei documenten in het kader van de toeslagenaffaire, moet men als eerste de gedupeerden hun belastingschulden c.q. te veel betaalde belastingen terugbetalen inclusief rente en hen schadeloos stellen. Dat alles als 'definitieve aanslag'. Neem daarna de tijd om de kwestie van racisme en discriminatie bij de dienst eens grondig uit te zoeken. Alle verantwoordelijke dienen gestraft te worden. Desnoods met oneervol ontslag. Zowel het kabinet als de Belastingdienst moeten zich doodschamen vanwege hun houding. Die heeft veel weg van huftergedrag. Net zoals met de maatregelen rond het virus laat dit kabinet zien hoe weinig het op heeft met menselijkheid.
Het is maandag, een goed begin. Het halve werk van een nieuwe week zit er al op. Fijne week!