dinsdag 17 november 2020
Dat was pas een Jap!
Nadat ik gedurende zo'n 3 jaar een oranje(!) Opel Ascona (lpg) als leaseauto had gereden, werd het tijd voor een nieuw leasecontract. Het was de gewoonte dat medewerkers zelf hun auto mochten uitzoeken, zij het binnen bepaalde grenzen. Zowel financieel als technisch. Het laatste hield in dat de auto op lpg of diesel moest rijden. Mijn keus voor de Ascona had louter te maken met de fiscale bijtelling. Ik reed die auto bijna gratis, dankzij mijn rekenwerk vooraf. Ik had na de Ascona besloten om voor een stationwagen te gaan. Vanwege de inmiddels wat grotere kinderen en de hond. Maar ook omdat een (verplichte) lpg tank nogal veel ruimte vroeg. Omdat de lokale Datsun dealer mij geen Bluebird wagon wilde 'verkopen' (hij wist niet dat het om een leasecontract ging en zei dat ik geen geld had. Daarna liet hij me alleen achter in de showroom...) ben ik begin jaren 80 naar de plaatselijke Mitsubishi dealer, Catsburg, gegaan. Daar werd ik heel vriendelijk geholpen en heb toen gekozen voor een zeer licht groene Mitsubishi Galant GLX Wagon. Een mond vol, maar het was dan ook een zeer ruime auto. Omdat ik nog financiële ruimte (het budget bedroeg toen ruim Hfl. 1.200,= per maand gedurende 3 jaar en was afhankelijk van de functie) had in mijn leasebudget, liet ik naast een lpg installatie ook een trekhaak, zonnedak en een leuke stereoset plaatsen. De Wagon reed gewoonweg fantastisch. Ik vond vooral de voorkant erg fraai met de dubbele rechthoekige koplampen. Ik heb het contract niet helemaal uitgereden, omdat ik na twee jaar besloot van werkgever te veranderen. Een collega nam de Wagon heel graag over. Maar wat hebben we van die auto veel plezier gehad. Als ik een minpunt zou moeten noemen, dan was het de besturing. Die was wat vaag. Maar voor de rest : wat een Jap!