In de jaren dat ik door een donkere tunnel scharrelde, op zoek naar het licht aan het eind, ben ik een aantal keren tegen anderen gebotst. Of zij tegen mij? Dat zou ook kunnen. Maar ja, wat wil je in het duister? Ze zeggen dat ik toen toch mijn excuses heb aangeboden. Ik geloof dat wel. Want dat doe ik enkel omwille van de lieve vrede. Meestal omdat de ander dat op prijsstelt. In mijn nuchtere beleving treffen geen van beiden schuld, omdat we beiden in het duister tasten. Ik zag de ander niet, terwijl de ander mij wel had moeten 'zien'. Maar ja, niet iedereen ziet dat zo. Dat geeft niet want ik ben soms ook ziende blind.
Als ik tegenwoordig een fout maak, dan wordt mij dat hoogst kwalijk genomen. Er wordt zelfs gescholden of een middelvinger opgestoken. Want me vergissen en/of fouten maken is niet meer menselijk. Ook wanneer ik iets mankeer, moet ik me 'gewoon' blijven gedragen. Nou, dan heb ik een zeer teleurstellend bericht voor hen : ik blijf gewoon mezelf. Zonder excuus en ziende soms blind.
Ruim 10 jaar geleden had ik dit nummer op YouTube gezet. Iemand heeft het gejat inclusief de afbeelding van de hoes van mijn lp met mijn platenverzameling op de achtergrond; omdat ie het zo mooi vond :