Mevrouw Arib (PvdA) wil graag door als voorzitter van de Tweede Kamer. Een derde termijn dus. Nou, van mij mag ze. Ze doet haar werk uitstekend, beter dan menige vrouwelijke politicus. Dus waarom niet? Ze durft zich uit te spreken tegenover de leden van de Tweede Kamer die zich er gemakkelijk vanaf denken te maken. Ze is ook vele malen deskundiger dan haar voorgangster. Ik zou haar wel wat meer willen zien ingrijpen, als discussies uit de hand lopen, persoonlijk worden. Aan de andere kant leren wij zo onze politici zo beter kennen. Niettemin, petje af voor haar en de beide burgemeesters van Marokkaanse afkomst. Ze hebben zich door de weerstanden heen geworsteld. Iets wat anderen ook hebben moeten doen of nog steeds doen.
Als ik zie hoe de Syrische vluchtelingen hier bezig zijn, dan geniet ik daar stiekem van. Ze spreken heel goed onze taal, ze doen werk en de kids gaan naar school waar ze goede resultaten behalen. Ik hoop dat ze na hun opleiding ook aan het werk kunnen.
Afgelopen week las ik namelijk hoe lastig het is voor studenten met een andere culturele achtergrond dan de Nederlandse, om aan stageplaatsen te komen. Ik vind dat triest. Het bewijst weer dat men in Nederland nog volop discrimineert. Soms denk ik : het is ook nooit goed. Als mensen uit een andere cultuur niets doen, deugen ze niet. Als ze wel goed bezig zijn, dan deugen wij, Nederlanders niet. Wat is dat toch? Ik heb het zelf diverse keren aan den lijve mogen ondervinden. Om die reden heb ik een keer iemand geholpen met zijn sollicitaties. We zaten beiden in een outplacementproces. In die tijd was er sprake van een enorm tekort aan systeembeheerders (MSCE). En toch werd deze ervaren en gecertificeerde jongeman opvallend genoeg nooit uitgenodigd voor een gesprek. Toen hij weer werd afgewezen, heb ik hem toen geadviseerd nogmaals te solliciteren en een typisch Nederlandse naam te gebruiken in plaats van zijn echte Turkse. Wat denk je? Hij werd door hetzelfde bedrijf wel uitgenodigd! We hadden afgesproken dat hij geen stennis zou maken, maar eerlijk en open en voor de baan zou gaan. Later hoorde ik dat ie door het bedrijf aangenomen was. De systeembeheerder had het gevoel, dat het uit schaamte of angst was. De slechteriken hebben heel veel verpest voor de goedwillenden.