Wat een bende!

Terugkijkend mogen we onszelf verwijten, dat het zo uit de hand gelopen is met de tweede generatie van de gastarbeiders. De toen nog jongen kids hadden heel anders aangepakt moeten worden. Het overgrote deel is in de criminaliteit terechtgekomen, met liquidaties als gevolg. Het is extra triest als er ook onschuldigen, zelfs mensen die een heel andere keus gemaakt hebben dan zij, hiervan het slachtoffer worden. Ja, overheid daar zitten we dan met een gewelddadige groep slecht Nederlands sprekende immigranten. Zelf stel ik het op prijs, dat er ook mensen zijn die naar hier komen om aan de slag gaan. Het is daarom afgrijslijk, dat ook zij slachtoffer (kunnen) worden van familieleden die het criminele pad gekozen hebben.
En toch geeft die situatie nog maar eens aan, dat bepaalde culturen niet met de westerse te verenigen vallen. Ze zijn zo anders, vooral in mentaliteit. De overheid heeft ons opgezadeld met een groep die niet meer in toom te houden schijnt te zijn. Als ik daar tegenover onze handhavers zet, dan wordt die situatie niet alleen bevestigd maar ook verergerd. Ik bedoel, als een 14 jarig joch twee agenten in elkaar kan slaan, dan zet ik zeer grote vraagtekens achter de kwaliteit van het korps.
Vanmorgen las ik over Poolse vrouwelijke gastarbeiders die erg veel last hebben van intimidatie en ongewenst gedrag van hun werkgevers / collega's. Afgezien van uitbuiting is er wat mij betreft toch structureel iets behoorlijk mis met de mentaliteit van menig Nederlandse ondernemer. Wat een bende! En dan te bedenken dat men zo trots is op het voorzitterschap van de VN Veiligheidsraad. Ga maar eerst in je eigen land de boel op orde maken, meneer Rutte!

Geen CV-ketel meer?

Naar aanleiding van een uitspraak van een clubje installateurs, is er links en rechts nogal wat paniek uitgebroken. Veel mensen denken nu echt, dat ze op korte termijn hun cv ketel moeten vervangen voor iets wat heel veel geld gaat kosten. En waar gaat dat geld naartoe? Juist, naar de club die erover begon!
Het is geen overheidsbesluit, dus mensen laat je niet gek maken. De cv ketel zal ongetwijfeld geleidelijk uitgefaseerd gaan worden, vanwege het gebrek aan gas. Aan de andere kant : hoe gaat het rijk de gemiste belastinggelden compenseren? Door belasting te gaan heffen op zonnepanelen of de waterpomp? En de gasbedrijven? En al die mensen en woningcorporaties die een flinke investering moeten doen? Het zal allemaal zo'n vaart niet lopen als de installateurs doen voorkomen. Dat zouden ze wel graag willen. Vandaar de ophef. Nee, het is voorlopig niet pompen of verzuipen.

De zaag erin?

Ze vraagt : "Willem, zou je even willen komen kijken? Ik wil een internetkabel aanleggen vanuit de meterkast." Ik loop met haar mee naar binnen, waar recht tegenover de voordeur de deur van de meterkast openstaat. "Kijk, deze kabel is het", zegt ze terwijl ze een witte kabel toont. Op de grond ligt een decoupeerzaag klaar voor gebruik. "Waar wil je die kabel naartoe trekken?", vraag ik haar. De kabel moet naar de woonkamer. Ze vertelt dat ze een stukje uit de deur of de deurpost wilde zagen, maar dat haar moeder haar erop attendeerde dat het een huurhuis is. Ze had daar niet bij stilgestaan. Dus wat nu?
Ik wijs haar op de tussenwand, die van gipsplaten is. "Als je daar onder in de hoek een gat boort, kan je de kabel door de muur trekken. Daarna onder de vloerbedekking leggen, zodat je er niet over struikelt", adviseer ik haar. Ze kijkt blij verrast op : "Daar had ik niet aan gedacht!"
Voor alle zekerheid zeg ik haar dat ze wel een boortje moet gebruiken, waarvan de diameter net iets groter is dan het formaat van de stekker aan de kabel. "Zo'n boortje heb ik wel", reageert ze enthousiast. Ik wens haar succes en vertrek.
Ik geef vaker adviezen. Op allerlei gebied. Wat dat betreft ben ik nog steeds aan het werk. Vanmorgen adviseerde ik nog iemand, die wat vragen had over de motor van zijn camper. Helaas wonen veel vragenstellers niet in de buurt. Anders was ik zeker even op bezoek gegaan om hen met raad en daad te helpen.

Niet blij met PostNL

Nadat ik via het www iets gekocht had, kreeg ik een e-mail waarin het tijdstip van aflevering vermeld stond. Vanmiddag, tussen 13.00 en 15.00 uur zou het pakketje volgens PostNL op ons adres zou worden afgeleverd. Dus vandaag was ik keurig thuis. Toen tegen 14.45 uur ik nog niets gehoord of gezien had, keek ik voor alle zekerheid nogmaals in de In-box van mijn e-mail programma. Daar kwam nog een berichtje van PostNL binnen. Daarin stond vermeld, dat het pakketje rond 14.35 uur hier afgeleverd zou zijn. Huh? Vreemd.
Ik besloot even buiten bij de voordeur te gaan kijken : niets te zien. Toen ik achter ging kijken, zag ik een doos onder de overkapping liggen. De bezorger had dus stiekem het pakketje afgeleverd. Ook achter hebben we een bel, maar die is dus niet gebruikt.
Het is niet de eerste keer dat PostNL op die manier pakketpost bij ons aflevert. De eerste keer betrof een grote doos, die ook zo achtergelaten werd. Ik vind het maar slordig. Iemand zou zo'n pakketje gewoon kunnen weghalen, en dan? Dan zegt PostNL dat het afgeleverd is en ik zeg niets gezien te hebben. Nou, dan weet je wel wie er wint.

Politie onschendbaar?

Een Amerikaan poneerde de stelling al zou een politieman nooit vervolgd moeten worden als hij iemand anders neergeschoten had. Ik reageerde dat ik het daar niet mee eens was. En dus was ik een fascist. Ik legde toch maar even uit, dat ook politieagenten mensen zijn en dus fouten kunnen maken. En ook vooroordelen kunnen hebben of krijgen en last kunnen hebben van een humeur of stress. Daarom geeft men hier de agent liever niet op voorhand een vrijbrief of een beschermde status. Er zijn ook agenten veroordeeld wegens criminele activiteiten, dus... Mijn uitleg mocht neit baten. Ik bleef in de ogen van 'gesprekspartner' een fascist. Nee, hij heeft mij niet neergeschoten.
Ik begrijp best wel dat de situatie in de USA een andere is dan hier. Daar zijn veel meer vuurwapens in omloop en de criminelen hebben een andere mentaliteit. En toch, er is nog steeds zoiets als recht en rechtsgevoel. Onlangs is iemand neergeschoten, waarvan de agent dacht dat ie een vuurwapen had. Maar het slachtoffer had alleen een telefoon in zijn handen. Afgaande op de getoonde videobeelden was de cop tamelijk trigger-happy. Het was al vrij snel schieten geblazen. En daar willen velen graag vanaf.

Vogels kijken

Ik heb in een boompje voor ons optrekje een aantal versnaperingen voor de vogels opgehangen. Het zijn netjes met vetbolletjes (niet van Becel), pinda's (niet biologisch) en (genetisch gemanipuleerde?) zaden. Ik heb nog geen klachten gekregen van de gevederde vriendjes. Ik heb er ook nog geen een zien neervallen met een acute hartstilstand, nee ze genieten volop van het aangeboden voer.
Zittend op de bank in de woonkamer genieten wij (en Tom) van de vogels.
Het was ooit erg stil hier. Geen vogel te bekennen. Wel vreemde, want er zijn hier in de buurt eerst vluchtelingen neergestreken. Maar sinds de afgelopen(?) winter zijn er ook gewone vogels te zien. Dat komt vanwege het voer in de boom.
Soms komen er een paar zwarte indringers op het voer af. Die jagen andere vogels (mussen en mezen) weg. Die spreeuwen maken ook veel kabaal onder het eten. Wij moesten thuis stil zijn aan tafel en met volle mond spreken was ook uit den boze. Maar deze zwarte indringers houden er heel andere gewoontes op na. Zodra ze genoeg hebben en vertrokken zijn, keert de rust weer terug in de boom.

Ducato dagboek

Bij de Ducato is een instructieboekje geleverd. Ik ben blij dat het erbij zit, want het scheelt veel uitzoekwerk. In dat boekje bevindt zich ook een aantal blanco pagina's voor notities. Ook handig! Ik gebruik die pagina's om aantekeningen te maken over het onderhoud en de reparaties aan de bus. In telegramstijl beschrijf ik het werk inclusief datum en kilometerstand.  Zo ontstaat een mooi naslagwerkje over de historie van de bus.
De vorige eigenaar heeft geen aantekeningen gemaakt. Dus betreft de eerste notitie de super uitgebreide onderhoudsbeurt, die ik de bus na aanschaf heb laten ondergaan bij een goede garage waar kniesoren werken. De laatste aantekening betreft de vervanging van de gloeibougies.
Ik heb zo'n onderhoudsboekje ook bij onze vorige auto's bijgehouden. De rekeningen bewaar ik ook. Ik bedoel, ik kan wel van alles en nog wat opschrijven, maar of het werkelijk gedaan is, blijft dan nog de vraag. Dankzij de aantekeningen kan ik in een oogopslag zien, wanneer bijvoorbeeld de banden vervangen zijn.
Het instructieboekje is universeel, voor zowel benzine- als dieseluitvoeringen. Dat is een beetje jammer, want de benzine-uitvoering kent een uitgebreidere beschrijving dan de diesel. Gelukkig is er nog het www om aanvullende informatie op te zoeken. Ik maak geen aantekeningen van het monteren of verwijderen van accessoires, zoals laatst de dakluikjes. Het gaat louter om de techniek.

Op zoek naar geluk

het kan

Vanmorgen zag ik een stukje in het nieuws, waarin studenten les kregen over geluk. De docente zei dat geluk meer gezocht moet worden in het contact met de medemens en niet in het behalen van zakelijke successen, vergaren van spullen enzovoort. Niet echt iets nieuws, maar meer een tip om weer op het levenspad terecht te komen waar geluk heel gewoon is.
Iedereen kent het wel : problemen. Maar zijn het wel problemen? Ik noemde ze altijd uitdagingen. Als het niet jouw probleem is, dan is het geen probleem. En als je het kan oplossen, doe het dan. En anders is er niets aan te doen en is het ook geen probleem. Zo eenvoudig is het. Die visie wordt al decennia rondgetoeterd en toch zijn er nog veel mensen met heel veel 'problemen'.
Een groot project aannemen heb ik nooit als een probleem gezien. Binnen zo'n project barst het anders van de 'problemen'. Het is een kwestie van benadering : positief of negatief. Een nieuw project is een nieuwe uitdaging met wellicht een nieuw aandachtsgebied. Kennismaken en samenwerken met nieuwe mensen in een nieuwe omgeving. Door zelf invulling te geven aan het werk, kon ik het ook leuk voor (bijna) iedereen maken. Want ook de medewerkers konden zelf invulling geven aan hun eigen werkzaamheden. Wat wil je nog meer? Zelf heb ik nauwelijks aandacht besteed aan doelstellingen, deadlines, budgetbewaking enzovoort. Dat ging allemaal 'vanzelf', omdat de meesten erg gelukkig waren met hun werk. Ik zeg de meesten, want er zijn altijd weer karaktertjes die zich bijna vastbijten in het negatieve. Volgens mij vind je op zo'n manier nooit het geluk. Niet alleen zakelijk, ook privé niet.

Vermoeiend dagje

Vandaag heb ik voor koerier gespeeld. Ik ben een paar onderdelen gaan ophalen in Kootwijk. Ik ben bekend met de weg erheen, omdat we die heel vaak gereden hebben toen we nog geregeld naar Beekbergen gingen. Ik reed net als toen eerst naar Harderwijk en vervolgens net buiten de stad linksaf richting Ermelo. Daarna was het immer gerade aus over de N302 naar de A1. In dit geval moest ik niet de A1 op richting Apeldoorn, maar er onderdoor. Enfin, bekende kost dus. In Kootwijk zelf zou ik me door de Tomtom laten leiden. Het schoot mij te binnen, dat ik een paar keer voor mijn werk bij Radio Kootwijk moest zijn. Maar toen reed ik eerst een stukje de A1 op.
Het was niet echt druk op de weg naar Harderwijk. Het regende en dat betekent extra opletten geblazen. Uiteraard veel auto's zonder verlichting op de weg. Het uitgangspunt 'Gezien worden' is die automobilisten onbekend.
Hoewel ik de weg in mijn herinneringen kon oproepen, zat ik er hier en daar toch naast voor wat betreft de herkenningspunten. Met name op het stuk tussen Harderwijk en Ermelo. Bij de A1 aangekomen zette ik de Tomtom aan. Ik moest de weg rechtdoor blijven volgen. Ik zag dat ik na ongeveer 2,5 km op mijn bestemming zou zijn. En zo was het ook.
De eigenaar was al op de hoogte gebracht van de gevraagde onderdelen en mijn komst. Na wat tekst en uitleg en het voldoen van de rekening, heb ik het spul ingeladen en ben weer teruggereden naar Dronten. Pas op de terugweg kreeg ik het gevoel op heel bekend terrein te zijn. Het was vrij rustig en ik kon goed doorrijden. Zodoende was ik binnen redelijke tijd weer terug in de polder. Ik heb de spullen in de loods gedeponeerd en ben toen naar huis gegaan, waar ik direct aan de thee ging.
Pas toen ik op de bank zat merkte ik hoeveel zo'n ritje van mij vergt. Met name geestelijk. Bijna twee uur geconcentreerd rijden in een andere auto en in de regen, vielen mij zwaar. Maar geen probleem, het is een goede oefening om bezig te zijn en af en toe geen gehoor te geven aan zekere beperkingen. Na een nachtje slapen ben ik weer zo fit als een hoen.

Huichelaar Blok

Na minister Timmermans is het nu de beurt aan meneer Blok van BuZa om in de internationale schijnwerpers te gaan staan. Deed Timmermans het met krokodillentranen, zijn collega komt met een foto opdraven. Met een foto van een 7 jarig kind zwaaiend naar zijn VN veiligheidsraad toehoorders roept voorzitter Blok, dat het meisje al zeven jaar in oorlogsomstandigheden leeft. Kassian ja. Ik bedoel Blok, want het meisje weet inmiddels niet beter. Maar goed. Minister Blok verzuimt namelijk te vertellen, dat ook zijn eigen regering driftig meedoet aan diezelfde oorlog, zonder ook maar één keer verantwoording af te leggen over de effecten van de bombardementen van de F16's. Wat een huichelaar!
Ons land is deze maand voorzitter van de VN Veiligheidsraad. O, o, o, wat zitten Rutte c.s weer lekker te glimmen. Zo'n functie is louter bedoeld als zoethoudertje voor de makke schapen van de VS.

In de soda

Het ging vorige week tijdens het vervangen van de gloeibougies niet helemaal goed. Aan mijn linker hand is de nagel van een vinger wat losgescheurd. Aan de zijkant. Dat kwam waarschijnlijk door het gepriegel in die kleine ruimte. Ik kwam daar pas na een paar dagen achter. Hoewel ik wat laat was, heb ik er alsnog wat trekzalf opgedaan. Maar wat later begon de plek te ontsteken. Ik heb eerst wat jodium- / betadine gebruikt, maar ook dat hielp niet. Toen schoot me opeens een herinnering te binnen. Ik heb als kind heel lang rondgelopen met een ontstoken vleeswond aan mijn been. Tijdens een potje voetbal op het gazon achter de BG Cortslaan, hapte een vriendje met zijn schoen een fraai rechthoekig stukje vlees uit mijn rechter onderbeen. Ik kon zo het witte bot zien. Oeps! Mijn vriendje had net als ik hoge Fort schoenen aan met haken om ze dicht te snoeren. Een van die haken van zijn schoen had blijkbaar honger.
Die wond begon te ontsteken en flink ook. Mijn vader was in die periode vaker thuis en hij heeft een diploma als verpleegkundige. Toen hij de wond zag, nam ie meteen maatregelen. Hij zette een emmer met heet water neer, waarin hij een paar scheppen soda oploste. Ik moest met mijn been in dat hete mengsel. Dat deed ik heel geleidelijk aan, want ik wilde mijn pootje niet verbranden. Na elke keer pootje baden, strooide mijn pa er een geel poeder op om de wond te laten drogen. Het genezingsproces heeft heel lang geduurd, dat weet ik nog wel. Maar ja, wat wil je met zo'n groot gat.
Dus heet water met soda. Dat heb ik maar ook gedaan met mijn kloppende vinger. In een kopje. Ik zeg niet welk, anders kom je geen koffie meer drinken. Haha! Het vinger-bad werkte wel direct. De pijn nam af en het geklop ook. Dat ga ik dus dagelijks een paar keer doen. En zoals gewoonlijk denk ik maar zo : het is slechts tijdelijk.

Haatpredikers

De politiek in ons landje is te slap om op te treden tegen haatpredikers. Erger, ze zijn zelf ook haatpredikers.  Niet alleen tegen hun nationale opponenten. Kijk eens wat er allemaal gebeurt ten aanzien van Rusland. Het is een herhaling van de exercitie na de ramp met MH17 : op voorhand al veroordelen op grond van allerlei aannames. Gevolgd door een golf van haat jegens Rusland.
Haatprediker Rutte stuurt lekker stoer ook twee Russen ons land uit. Nou, nou, wat flink. Nu wel, maar na de ramp niet. Een kleine inconsequentie of gewoon laf gedrag?
Ik heb nergens iets kunnen vinden over de onderzoeksresultaten van dat internationale bureau. Toen Rusland zijn medewerking aanbood was het niet nodig. Nu roept men dat de Russen niet mee willen werken. Ook Rusland staat onder internationaal toezicht wat de productie en/of opslag van gifgas betreft. Naar zeggen kan het gebruikte gifgas in elk willekeurig laboratorium worden gemaakt.
In Australië maakt men het helemaal bont. Daar beweert een politicus dat we allemaal door Rusland zijn aangevallen. Wat een onzin. Een gevaarlijke onzin, zelfs. Volksmennerij ten top, ook vanuit de EU. Bedoeld om de wapenwedloop weer op te tuigen. Gelukkig is er het internet waar critici als ik dat soort zaken wat genuanceerder te kunnen beschouwen.
Laten we wel zijn : er is een Rus en zijn dochter omgekomen in Engeland. Maar blijkbaar waren beiden opeens Britten. Skripal werd door diverse inlichtingendiensten opgejaagd na een spionnenruil met de Britten en Amerikanen in Wenen. Hij was eerder in Rusland tot 13 jaar gevangenisstraf veroordeeld vanwege zijn spionage activiteiten voor de Britten. Het is vaker voorgekomen, dat nationalistische burgers wraak nemen op overgelopen spionnen. De laatste worden als ultieme landverraders beschouwd.

Moderne slavernij

Zorgaanbieder Carinova is geen uitzondering als het gaat om ziekteverzuim, die teruggehaald wordt via de verlofdagen. Ik ben aardig wat gerommel met verlofdagen tegengekomen. Ook in relatie met ziekteverzuim. Er was zelfs een bedrijf, dat op het salaris kortte als je langer dan een week ziek bent. Je zou maar door een ernstige ziekte geveld zijn. Of op weg naar je werk een zwaar ongeluk krijgen. Zolang een mens niet voor 100% vat heeft op zijn eigen gezondheid, zijn dit soort regelingen niet alleen ongewenst, maar zelfs getuigen van een bepaalde minachting voor de medewerkers.
Vooral in het mkb zijn allerlei vormen van misbruik, slavernij enz. te vinden. Waarom moet personeel met de handen op de rug keurig rechtop staan wachten in een winkel, totdat er een klant binnenkomt? Of voor de zoveelste keer die dag schoonmaken? En wat te denken van de structurele overuren, die niet betaald of gecompenseerd worden? De uren voor en na sluitingstijd bijvoorbeeld. Om maar te zwijgen over de chantagepraktijken onder het mom van : 'voor jou twintig anderen'.
Nee, wat dat betreft is er nog veel mis in ons land. Aan de andere kant komt het mij over als een bepaalde nationale cultuur. Op de een of andere manier wil men ten koste van bijna alles geld verdienen.
Neem nou supermarktketen Jan Linders, die op slinkse wijze meende grof geld te verdienen aan het speciale bier van nota bene een abdij. Meneer Linders schijnt geen moreel kompas te hebben. Als hij de winst nou terug zou laten vloeien naar de abdij. Nee, gewoon in eigen zak steken. Ook typisch een stukje mkb cultuur.

Toch stralingsgevaar?

zoek de straling op

Vanmorgen hoorde ik dat onze overheid maatregelen gaan treffen vanwege de vele zendmasten en het gevaar dat ze kunnen opleveren voor de gezondheid. Hoera! De overheid (nationaal en lokaal) heeft altijd ontkend als zou er sprake zijn voor gevaar voor de gezondheid vanwege de straling. Veel mensen zijn er behoorlijk ziek van, maar toen blijkbaar niet genoeg.  Dankzij TNO kon de overheid doen alsof er niets aan het handje was. Ondanks dat in veel andere landen al ruim 10 jaar eerder gewaarschuwd werd tegen het gevaar van straling van dat soort masten.
Het zal toen wel weer vanwege het geld geweest zijn, dat overheden deden alsof hun neuzen bloedden.

Opgeruimd staat netjes

Ik waardeer de manier waarop de gemeente hier de boel op orde probeert te houden. Zo lag er al een paar dagen een oude fiets langs het fietspad. Ik heb dat ding maar in een rek bij de bushalte gezet, toen ik vanmorgen met Fenna op stap was. De fiets had twee lekke banden en zag er verder behoorlijk afgetrapt uit.
Vanmiddag zag ik dat er een label aanhing. De eigenaar krijgt een paar dagen de tijd de fiets op te halen. Zo niet, dan wordt de fiets verwijderd door de gemeente. Een soortgelijk beleid wordt bij het station gehanteerd. En het helpt. Voorheen was het daar een chaos wat fietsen betreft. Ze stonden en lagen overal. Er zijn voldoende rekken, maar veel mensen pleurden hun fiets gewoon maar ergens neer. Hopsaké! Daar is dankzij het nieuwe beleid geen sprake meer van. Rond het station oogt het netjes. Fietsen die toch op een andere plek worden achtergelaten, worden nog dezelfde dag verwijderd. Dat zal ze leren! Hoop ik...

Zwart maken

Vanmorgen was voorlopig de laatste dag van de klus aan de bus. Als eerste heb ik de accu op de lader aangesloten. Terwijl dat proces liep, ben ik verder aan de slag gegaan. Ik heb na enig wikken en wegen besloten toch maar geen kit aan te brengen op de rand van de afdekplaat onder de voorruit. In plaats daarvan heb ik wat vochtbestendige tochtband gekocht, met een o-profiel. Ik dat op de onderkant langs de rand van de afdekplaat geplakt. Uiteraard nadat ik de boel eerst schoongemaakt had. Voordat ik de plaat weer op zijn plaats monteerde, heb ik de lijst van de ruit van een randje zwarte kit voorzien. Gewoon preventief. Daarna heb ik eerst de slangetjes van de ruitensproeiers weer aangesloten en toen de lijst weer op de carrosserie geschroefd. Met nieuwe schroeven en ringen.
Vervolgens gingen de ruitenwissers er weer op.
Omdat de lijst pikzwart is, heb ik al die nieuwe glimmende schroefkoppen zwarte gelakt. Zo vallen ze niet direct op. De oude vielen ook niet direct op, maar dat was vanwege de donkerbruine roestkleur.
Vanwege het laden van de accu had ik wat tijd over en heb toen nog wat kleine dingen aan de bus gedaan. Hier en daar wat plekjes bijgewerkt en wat controles uitgevoerd.
Toen de acculader aangaf dat de accu weer vol was, heb ik mijn fiets in de bus gegooid en ben naar huis gereden. De bus startte overigens probleemloos en reed weer als vanouds.
Nog voor de eerste regendruppels naar beneden kwamen, hebben Fenna en ik nog even gewandeld en daarna nog met de tennisbal en de werpstok bezig geweest. Tja, dat beest heeft ook recht op wat vertier.

Lezen is lastig

Zelf heb ik er bijna niets mee, met lezen. Mij zal je dus geen boek zien lezen. En als het toch zo zou zijn, dan ben ik selectief aan het lezen. Een bepaald onderwerp of zo. Ik zal niet ergens neerploffen met een boek om 'zomaar' te lezen.
Soms moet ik wel lezen, wil ik bij blijven. De gemeente heeft er van alles aangedaan, om de inwoners voor te bereiden op de veranderingen in het ophalen van huishoudelijk afval. Maar ja, dan moet je de aangeboden informatie wel lezen en naar de inhoud ervan handelen. Dat doet een aantal mensen dus niet. Om die reden lagen er vanmorgen losse zakken met plasticafval buiten op de grond. Op de plek waar vorige week nog haken aan de lantaarnpaal hingen, maar die zijn weggehaald. Verwijderd om te voorkomen dat men toch weer zakken aan die haken gaat ophangen. De niet-lezers misten die haken, maar dat zette hen blijkbaar niet aan het denken. De aanwezigheid van de groene kliko's zei hen blijkbaar (zomertijd?) ook niets. Dus lieten ze de zakken ter plekke achter op de grond.
Ik zag een karretje van de gemeente rondrijden met achter in de bak een aantal van die zakken. Aan de ene kant een goed initiatief, aan de andere kant merkt de overtreder daar verder niets van. Ik ben benieuwd hoe lang men zakken op die manier blijft aanbieden.
Helaas heeft ook niet iedereen begrepen, dat het plastic afval (en andere verpakkingen waaronder blikjes) wel eerst in de zak gedeponeerd moet worden. De volle zak mag dan in de kliko. Omdat sommigen het afval los in de kliko gestort hebben, vloog de inhoud tijdens het legen door de ophaaldienst alle kanten op. Allemaal kinderziektes zal ik maar denken.
O ja, men heeft ook stickers geplakt op de groene kliko's. Aan de manier van plakken denk ik dat de plakkers nog slaapdronken waren of een kater hadden.

Onder een busje

lek en roest

Vandaag ben ik onder een busje terechtgekomen. Nee, ik heb geen aanrijding gehad of zo. Ik kwam daar min of meer vrijwillig onder terecht.
Vanmorgen ben ik weer naar de loods gegaan, om het werk aan de Ducato op te pakken. Het wisselen van de gloeibougies was een geslaagde operatie en de patiënt leeft ook nog. Ik besloot nogmaals een poging te wagen, de afdekplaat onder de voorruit te demonteren. De vorige keren was dat niet gelukt, vanwege vastgeroest inbusboutjes en kruiskopschroeven. Die heb ik een paar keer in de wd40 gezet, maar dat heeft niet geholpen. Echter, onze zoon heeft een een accuschroefmachine met een tril-/klopfunctie. Dus ik besloot dat kleine mechanisch monster eens los te laten op het vastzittend bevestigingsmateriaal. Nou, daar hadden die weerbarstige roestbruine Italiaantjes niet van terug, de een na de ander kwam los. Maar aan alles komt een eind. Er zaten twee stijfkoppen in. Laat nou zowel links als rechts een boutje afbreken. Geen ramp, want ik heb de restanten uitgeboord en ik kan wat nieuw schroefdraad tappen.
Nadat ik de beide ruitenwissersarmen had losgemaakt en de slangetjes van het sproeimechanisme had verwijderd, kon de plaat verwijderd worden. Ik zag gelijk waar het regenwater soms tussen de ruit en de afdekplaat door kwam sijpelen; in het midden van de ruit (pijl 1). Op de plaat zit weliswaar een afdichtrubber maar ook dat is van 1994 en dus wat uitgedroogd. Op een zwarte montagestang zag ik een bruine roestvlek (pijl 2). Ik was blij te zien, dat de lijst onder de ruit nog helemaal roestvrij was. Alsof ie zo uit de fabriek gekomen is. Ik heb de montage stang verwijderd, geschuurd en met een antiroestmiddel behandeld. Toen ik hem net te drogen had gezet, werd mij om assistentie gevraagd. Of ik even onder de bus van Ben een montageprofiel met een moer erin op zijn plaats wilde manoeuvreren en hem daar houden. Van binnenuit zouden dan een paar bouten door de vloer komen en op de moeren vastgedraaid gaan worden. Zo kwam ik dus onder een busje terecht, waar ik eerst klem kwam te liggen tussen de vloer en een uitlaatdemper. Uiteindelijk werd ook dit klusje, het opnieuw monteren van een bank, geklaard.

mooie, harde lijst

Omdat ik er niet van hou oude roestige bouten en schroeven doodleuk weer terug te plaatsen, ben ik toen gestopt met dat klusje. Ik ben op weg naar huis langs de bouwmarkt gefietst en heb daar wat nieuwe rvs materiaal gekocht. De rubberen afdichting wordt voorzien van een laagje zwarte siliconen kit. De afdekplaat gaat er toch niet meer van z'n plaats nadat ie weer gemonteerd is. Maar dat ga ik pas morgen doen. Denk ik.

Facebook en zo

Hahaha! Wat leuk! Men heeft FB gebruikt om de Amerikaanse presidentsverkiezingen te beïnvloeden. Ach ja, wie al die berichten op de sociale media als zoete koek aanneemt volgt gedwee. Ik geloof zelfs de polls van Maurice de Hond niet eens. Maar ja, veel mensen willen nu eenmaal graag bij de 'winnaar(s)' horen.
Er werd en wordt druk met het vingertje naar Rusland gewezen, maar wat blijkt? Het is een Amerikaanse tak van een nota bene Brits bedrijf, dat de Amerikaanse verkiezingen heeft willen beïnvloeden. Blijft de vraag in hoeverre dat gesjoemel iets bijgedragen heeft tot de winst of het verlies. In het Kremlin liggen ze in een deuk. Wat een farce!
Maar zo zie je maar weer, wat men ook beloofd en/of beweerd : de mensen worden telkens weer bedonderd.

Tegen de bierkaai

Het is natuurlijk erg schrijnend, dat de naam van Johan Cruyff nog altijd niet op het Ajax-stadion prijkt. Wat een wanvertoning. Johan had vast gezegd : "Laat maar zitten." Hoe anders werd gereageerd in het Spaanse Barcelona na het overlijden van De Verlosser. De Amsterdammers moeten zich doodschamen. Het voetbal lijkt nergens naar, maar ook daarbuiten wordt die lijn voortgezet. De naamsverandering is net als het landskampioenschap trekken aan een dood paard geworden.
In dezelfde stad hebben kinderen en ouders geprotesteerd tegen het vuurwapengeweld in Amerika. Zinloos natuurlijk, maar ja blijkbaar geeft het de demonstranten een goed gevoel. In Amerika zelf wordt ook flink gedemonstreerd tegen de vuurwapenwet. Het is interessant te lezen, hoe voorstanders van die wet op de demonstraties reageren. Velen zijn van mening, dat volwassenen de baas zijn en niet de kinderen. Veel ouders van protesterende kinderen hebben namelijk zelf ook vuurwapens. Het is al met al een complexe materie. Interessant is ook dat Trump laat zien de problemen aan de bron te bestrijden. Hij maakt zich erg ongerust over het drugs- en medicijngebruik in zijn land. Hij vraagt zich af wat er mis is met het land, dat veel inwoners zo snel naar drugs, drank, medicatie en wapens grijpen. Maar ik ben bang, dat ook die aanpak een zinloos gevecht zal worden.
De nieuwe bondscoach Ronald Koeman heeft zijn eerste wedstrijd verloren. Er stonden weliswaar veel nieuwe spelers op de grasmat, maar het spel was hetzelfde : traag, ongeconcentreerd en saai. Wout Weghorst kwam Bas Dost vervangen. Ik ben geen voetbalcoach, maar ik weet wel dat Weghorst net als collega Mühren (Sparta) minstens 7 doelrijpe kansen nodig heeft om er één in een doelpunt om te zetten. Het is nog steeds voetballen tegen de bierkaai.

Het WNL kippenhok

de kippen van WNL

Het was afgelopen week weer bar en boos in de tv uitzending van WNL. Ik kijk er nauwelijks naar. Alleen als er gasten zijn, die deskundig en vrij onafhankelijk zijn, wil ik nog wat onderwerpen volgen. Maar ja, ook dat lukt niet altijd, zoals laatst het geval was. De beide presentatrices onderbraken voortdurend de sprekers en zelfs elkaar. Ze kakelden ook beiden tegelijk tegen hun gasten. Met extra belangstelling kijk ik dan naar de lichaamstaal van de gasten. Sommigen ergeren zich eraan, anderen beperken zich tot elkaar aankijken en (glim)lachen. Ik heb maar weer snel een andere zender gekozen. Wat een kippenhok zeg!

Onduidelijke verkeersborden

Afgelopen week reed ik richting de nieuwe ovale rotonde. Dit keer lette ik extra op de verkeersborden. Ik deed dat, omdat het mij opgevallen is, dat er nogal wat automobilisten op de rotonde van rijbaan wisselen. Ze bevinden zich dan op de verkeerde strook en gaan vervolgens hotsend en botsend over de afscheiding van de rijbanen, om zo hun fout te herstellen en alsnog op de juiste baan te komen. Men moet al voor de rotonde de juiste baan kiezen, iets wat op de borden niet als zodanig duidelijk wordt aangegeven. Of beter : helemaal niet.
Toen ik de borden eens goed bekeek, zag ik dat op die borden niet aangeven is dat ik te maken krijg met gescheiden rijbanen. De weergave lijkt op die van een gewone rotonde, Normaal staat de andere baan met stippellijnen of gewoon met een doorgetrokken witte lijn aangegeven. Dan ziet en begrijpt men direct, dat men moet kiezen : links of rechts. Op het wegdek staan weliswaar ook tekens, maar omdat ik naar de borden kijk mis ik die op het wegdek.
De oplossing is eenvoudig : gewoon de tweede rijbaan op de borden erbij plaatsen. Ik heb ze op de foto met rood gemarkeerd.

Samen in bed F1 kijken

Vanmorgen dacht ik vroeg op te zijn, maar onze wekker stond nog op de wintertijd. Haha! Ik ben dus wat laat naar boven gegaan, waar Mike in zijn bed naar de eerste wedstrijd van de F1 lag te koekeloeren. Ik ben ernaast gaan liggen om met hem mee te kijken. Zoals gezegd was ik dus laat. Hoewel, ik ga niet voor zoiets de wekker gebruiken. Ik kies liever voor een natuurlijke manier van wakker worden.
Eerlijk gezegd kijk ik nooit naar een hele race. Die duurt mij te lang, veel te lang. Vandaar dat je mij ook niet in Assen terugziet. Niet alleen vanwege de drukte en de race die voor mij na enige tijd omslaat in een saai gebeuren. Ook de prijs van een kaartje is schreeuwend duur. Ik ga dan liever naar lokale races, waar je behalve het kijken ook door de pitsstraat kunt banjeren of een dorp of stad in de buurt kunt bezoeken als ik al die drukte en herrie zat ben.
Max kwam niet voorbij Alonso en ik zag de beide Ferrari's in de top-3 belanden. Ik had de start gemist, maar daar stond tegenover dat ik lekker uitgeslapen was. Toen ik na de geblokte vlag met Fenna ging wandelen, genoten wij van de serene rust van de zondagochtend. Onderweg zagen we slechts één mens, zonder hond. Kassian ja, desuh.

Accu's e-bikes gestolen

Er was een melding van de politie waarin gewaarschuwd werd voor boeven, die het gemunt hebben op de accu's van elektrische fietsen. In het centrum was deze week een golf aan gestolen accu's. Helaas vermeldt het bericht niet in hoeverre het een bepaald merk fiets betreft of dat het willekeurige merken zijn.
Zaak is dus de accu extra te beschermen. Het is niet anders gezien de alsmaar groeiende criminaliteit. Ik vind dat hier in het dorp steeds vaker jongelui te zien zijn, die gezien de tijdstippen of op school of op werk zouden moeten zijn. Ik heb een keer twee van die gasten een elektrische fiets zien stelen.
Maar ja, de accu moet dus ook een extra slot krijgen. Hoe groot is dan de kans dat de complete fiets verdwijnt? Dat hangt van de overige antidiefstal maatregelen af. Parkeer de fiets op een plek waar enig toezicht is. Maar hem met een extra kabel- of kettingslot ergens aan vast. Als de motor in het voorwiel zit, het slot ook door het voorwiel halen. Verwijder eventueel de accu. Oké, het is wel een gesjouw als je van plan bent te gaan winkelen. Of bedenk een oplossing waarbij de accu extra beveiligd is tegen diefstal.

Gloeibougies Ducato vervangen

afgebroken topje

De laatste tijd moet ik de bus twee keer voorgloeien voordat ie start. Na de tweede keer start hij direct. Ik dacht weer aan de oude gloeibougies. Sinds 1994 is pas een keer de bougies vervangen. Vanmiddag heb ik de stoute werkschoenen en -broek aangetrokken. Ik ging de gloeibougies van de Ducato 2.5 D vervangen! Vooraf heb ik er over gelezen en wat filmpjes op YouTube bekeken. Ik zag daar ook trieste gevallen van stuk gedraaide bougies. Die zaten veel te strak aangedraaid in het blok. Ik koos voor zekerheid. Met gevolg dat ik vorige maand begonnen ben met het licht oliën van de vier gloeikaarsen bij het blok. Dat deed ik na een rit als het blok wat afgekoeld was, maar nog wel lekker warm. Ik hoopte zodoende de schroefdraad en het bougiegat alvast wat voor te bewerken / de boel los te weken. Ik heb dat diverse keren gedaan.
Vooraf heb ik ook het motorblok bekeken, voor wat betreft de bereikbaarheid van de gloeibougies. Daar schrok ik wel van; wat een spaghetti zooi, vergeleken met die van onze andere auto's en motorfietsen. Daar kon ik overal gemakkelijk bij. De bougies van de Ducato zijn erg lastig te bereiken. Vanwege de slangen, draden en leidingen en de beperkte ruimte waarin gesleuteld moest gaan worden. De tweede bougie was achter een aantal metalen leidingen weggewerkt! Wat een idioterie. Ik dacht dat alleen bepaalde cv monteurs dat deden met wandcontactdozen, maar in Italië staan zelfs complete fabrieken die zo idioot bezig zijn. Maar goed, ik zag het maar als een ultieme uitdaging. Er waren dus twee grote risico's : een bougie die afbrak en de bijna onbereikbare tweede bougie.

de oude gloeibougies met links de afgebroken top

Ik ben eerst de bougiekabel gaan losmaken. Het is een lange, groene draad met vier bevestigingsogen, die elk afzonderlijk op de kop van een bougie vastgezet zijn met een moertje. Ik had al roestige exemplaren van dat moertje gezien, dus had ik ook die een paar keer met WD40 besproeid. Het eerste moertje losmaken verliep goed. Bij nummer 2 ook. Bij de derde ging het mis; ik draaide de top met schroefdraad en moertje kapot! Oeps! Ik denk dat ik het dopsleuteltje 7 niet mooi recht op de kop van de bougie had gekregen. Maar even diep adem gehaald en de nummer vier aangepakt. Die ging dus wel los.
Zo, toen maar even gepauzeerd. Daarna heb ik ter afwisseling de bougiekabel schoongemaakt en de vier bevestingsogen met heel fijn schuurpapier weer glanzend gemaakt. Toen was het de beurt aan de bougies. Pffff. In het begin durfde ik niet veel kracht te zetten, bang dat de boel zou afbreken. Maar toen herinnerde ik me de uitspraak van een eigenaar van een Ducato demontagebedrijf. Op mijn vraag of hij advies had om die bougies los te draaien, zei hij : "Gewoon doen. Ze breken echt niet af!"

ogen gereinigd

Dus zette ik flink aan en.... floep, de bougie schoot los. Ik kon hem vervolgens met de hand eruit draaien. Ik zag toen dat ze een korte schacht met schroefdraad hadden en dat ze droog in het blok gedraaid waren. Ik had ze langer verwacht. Maar gelukkig waren ze lekker kort. Ik had weliswaar nieuwe, maar wie zegt mij dat het de juiste zijn? Je weet maar nooit. Het merk was Beru, de nieuwe zijn van NGK (D-power).  Daarna heb ik eerst nummer drie en vier losgemaakt. Die gingen met dezelfde hoeveelheid kracht los. Tja, toen was het de beurt aan nummer twee, achter die leidingen. Ik ben daarmee behoorlijk lang bezig geweest. Uiteindelijk was de oplossing een korte dop 12 die ik na langdurig gepriegel halverwege op de bougie schoof. Vervolgens heb ik de handgreep met een verlengstuk erop gepakt en het uiteinde voorzichtig een stukje in de dop geschoven. Een stukje, want het uiteinde van de bougie stak bijna aan de bovenkant eruit. Op die manier lukte het mij ook nummer twee los te krijgen. Daarna de dop eraf en toen pas de bougie er helemaal uitdraaien. Los van het blok kantelde hij naar beneden. Met en punttang kon ik hem eruit vissen. Hèhè. Pauze! Ik ben een enorme bofkont met een zoon die niet alleen een loods maar ook veel gereedschap heeft. En een koffieapparaat.
Na de zweet- en zwoegpartij (mijn armen zaten onder de schrammen en krassen)  was het weer tijd voor een korte pauze. Ik was al erg blij met het behaalde resultaat. Het was inmiddels al ruim 2,5 uur later geworden.

zweten en zwoegen

Het monteren van de nieuwe gloeibougies verliep aanzienlijk gemakkelijker. Ik heb eerst het schroefdraad van de bougies van een likje kopervet voorzien. Ik wist de weg naar de bougiegaten tussen al die spaghetti al aardig te vinden. Met een momentsleutel heb ik op een werkbank de benodigde aantrekkracht in mijn hand-geheugen geplaatst. Eh... Bij het blok kon ik geen momentsleutel gebruiken vanwege gebrek aan ruimte. Het lastigste was weer bougie nummer twee. Maar ook die kreeg ik netjes in zijn gaatje. Daarna heb ik ze alle vier vastgedraaid met behulp van mijn hand-geheugen (bestaat dat eigenlijk?). Daarna heb ik de bougiekabel gemonteerd. De zeer kleine moertjes (sleutel 7) op het draadeindje krijgen was wat goochelwerk. Met weer als hindernis bougie nummer 2. Maar ook dat lukte. Hoe? Door met wat kit het moertje in de dop te plakken. Haha!
Toen ben ik de boel even gaan testen door de motor te starten. Eerst voorgloeien en toen.... broem! Lopen die hap! Hoera! Wat een heerlijk gevoel als ik weer eens succes heb geboekt. Prachtig! Rest mij nog de aansluitingen / moertjes met wat kopervet in te smeren. Afgezien van de eerste, waar de aansluiting van de voeding ook opzit, hebben de andere drie geen beschermkapje. Al met al een zeer lastige klus, om niet te zeggen een k*tklus, maar ook erg leerzaam. Goed voor het geduld, de stramme vingers, het creatieve brein, de doorzettingsvermogen en.... de bankrekening. Haha! En Ben : duizend maal dank!

Opgefokte Britten

De Engelse politiek is de laatste tijd flink opgefokt geraakt in haar houding jegens Rusland. Die agressieve houding doet me denken aan de periode vlak voor de oorlog in Irak. Toen begon men de situatie daar ook al flink op te blazen, als aanloop naar een oorlog. De toenmalige premier Tony Blair vond het ook geen enkel probleem om voorafgaand aan de aanval leugens rond te vertellen over Irak en Saddam Husein om een oorlog te rechtvaardigen. Vuile politiek.
Die sfeer proef ik nu weer, maar dan jegens Rusland. De Britten hebben zelfs de EU achter zich gekregen. Die hobbelen als makke schapen achter de Britse teef aan. Zij begon gelijk naar Rusland te wijzen, terwijl er nog helemaal geen onderzoek was gedaan. Die Rus was opeens een onschuldige Engelsman. Ja,ja. Het is net als met de Nederlandse Turken of Turkse Nederlanders, net hoe het uitkomt. Laten we hopen dat er geen oorlog uitbreekt en dat Poetin zijn gezond verstand en rust blijft bewaren.
In militair opzicht hebben wij, EU landen, weinig tot niets in te brengen tegen de Russische militaire macht. Niet alleen vanwege de mentaliteit en de technologische achterstand, maar ook vanwege de kleine omvang en beperkte slagkracht van ons militair apparaat. Niet alleen hier, ook in Duitsland kampt men met een halfbakken leger. Van de Duitse luchtmacht is slechts een kwart van de vliegtuigen operationeel. In het algemeen is slecht de helft van het Duits wapentuig bruikbaar. De rest kampt met technische problemen en/of achterstallig onderhoud. De rol van landen als Turkije, Griekenland en een aantal voormalige communistische landen is ook twijfelachtig. De kans dat zij de kant van Rusland zullen kiezen is groot.
De Britse opruiers (aangewakkerd door de VS?) en die van de EU vormen een direct gevaar voor de vrede in Europa. Boris Johnson grijpt zelfs het WK voetbal aan, om Rusland te elimineren. En waarom dit alles? Om de eigen problemen te verdoezelen of om de EU als geheel sterker te maken? Zijn we een beetje af van de Amerikaanse agressie in Europa, heeft Europa het stokje van de VS overgenomen.

Klachtenbeheersing

gezond

Als ik klachten heb, dan zijn ze meestal veroorzaakt doordat ik me niet houd aan mijn manier van leven. Die manier kenmerkt zich door structuur, regelmaat, gezond eten en bewegen, inclusief hersengymnastiek. Ik rook niet en drink nauwelijks alcohol.
Zodra ik bijvoorbeeld later naar bed ga dan normaal, heb ik daar de volgende dag last van. Ik word namelijk toch weer rond hetzelfde tijdstip vanzelf wakker. Dus heb ik tekort geslapen. Ik eet ook op vaste tijdstippen. Wat dat betreft is het nogal erg van mij, want ik kijk op de klok om te zien of het (al) etenstijd is. Haha! Volgens mij is dat een stukje erfenis uit mijn jeugd. Toen was tussendoor wat eten niet aan de orde. Ik houd ik me bij voorkeur aan gezond eten. Mijn lichaam roept om groenvoer als ik dat een keertje oversla. Als ik twee dagen achtereen geen groente eet, ga ik me minder goed voelen. Natuurlijk snack ik ook, maar niet ter vervanging van een maaltijd.

...moet kunnen...

De dingen die ik doe worden niet gedreven door een gevoel van verplichting; niets moet. Ik prop ook niet mijn dagen vol allerlei plannen. En ik probeer veel zaken van mij af te laten glijden. Ik mijd situaties waarvan ik op voorhand weet, dat ze slecht zoor me zijn. Maar dat heeft te maken met mijn beperkingen. Ik zou bijvoorbeeld niet 's avonds naar een feestje kunnen gaan. Als ik dat zou doen, lig ik de hele nacht wakker.
Door me aan mijn manier van leven te houden voorkom ik veel stress, blijf ik goed slapen en.....houd ik mijn weerstandsniveau en mijn gezondheid op peil. Hoewel, de ouderdom gaat gestaag verder met zijn sloopwerk.
Als ik mensen hoor klagen over hun gezondheid en ik vergelijk hun manier van leven met die van mij, dan heb ik vrij snel een idee omtrent een eventuele oorzaak. Veel mensen leven met een heel andere (in mijn beleving grillige) structuur, kennen geen regelmaat en over gezond eten zeg ik maar verder niets. Zo'n vaste cyclus is beslist niet saai. Tenzij je er zelf een saaie invulling aangeeft. Af en toe een kroketje moet kunnen. Zo blijft het leuk. Net als een keer op de bank hangen of een glaasje wijn (hik).

Lokale politieke partijen winnen

Het ziet ernaar uit, dat mijn stem tegen de Sleepwet ernstige gevolgen krijgt. Niet dus, want de politiek verandert gewoon een paar woorden aan het voorstel en neemt het vervolgens aan. Zo gaat dat met de stem van het volk in deze regering. Maar ik maak mezelf niets wijs. We worden van alle kanten al jarenlang bespioneerd. Mij maakt het niets uit, ik heb niets te verbergen.
De uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen beschouw ik maar als een antwoord op het functioneren van de landelijk gevestigde politieke orde. Het is interessant te vernemen hoe verliezers omgaan met hun resultaten. De een maakt het nog mooier dan de ander. Zo kwam ik ook een keer van school met mijn onvoldoende : "Ja maar de rest had een nog lager cijfer, dus ik ben eigenlijk best wel goed." Maar daar trapte mijn lieve mamma niet in.
Het grote verlies van D66 lag voor de hand. Vooral de donorwet van Pia Dijkstra heeft D66 veel stemmen gekost. Komt bij dat de D van democratie steeds vaker neigt naar de A van aristocratie. Eigen schuld dus. Pia c.s. heeft bij velen afgedaan al denkt ze zelf van niet. Vince Gill zingt het :

Zelfrijdende auto's?

Ik heb er weinig vertrouwen in. Ik zie geregeld reclamespotjes waarin chauffeurs vrolijk andere dingen doen, terwijl de auto zichzelf parkeert. Een verkeerde weergave van de realiteit. Typisch misleidend gedrag van autofabrikanten en -verkopers. Deze week weer een dodelijk ongeval met een zelfrijdende auto. Op de vrijgegeven videobeelden is te zien dat de vrouwelijke chauffeur niet bepaald met autorijden bezig is. Het feit dat de auto de overstekende wielrijdster niet op tijd zag, zegt mij ook genoeg. Ik zie de ontwikkelaar van die techniek zo voor me zijn hand tegen het voorhoofd slaan en roepen : "O shit, ben ik overstekende fietsers in het donker vergeten!" Of misschien dat hij alleen aan overstekende fietsers komend van rechts gedacht heeft. Opvallend, want men zal softwarematig primair denken aan het voorkomen van aanrijdingen. Mensenwerk dus.
In de systeemontwikkeling worden veel fouten gemaakt. Logisch, want het is en blijft mensenwerk. Veel fouten worden tijdig gevonden en hersteld. Men hanteert daarvoor speciale testmethoden en -technieken. Maar ook die zijn door mensen bedacht. Zelfs wanneer men de zelfrijdende auto's over een rails zou laten rijden, zullen ongelukken niet uitblijven.
Helaas schijnt de auto-industrie flink te wedijveren. Niet alleen vanwege de elektrische modellen, maar ook de zelfrijdende. En je weet wat haastwerk tot gevolg kan hebben : meer fouten dan normaal. Kleinzoon Luuk heeft ook een zelfrijdend autootje. Zo eentje met een frictiemotor erin. Het is maar goed dat Luuk er niet in kan zitten.

Erger dan gedacht

Gisteravond hebben we naar weer een interessante uitzending van Zembla gekeken. Het ging over de rol van de huisartsen in met name de wijken waar veel minder bedeelden wonen. Petje af voor deze medici, die er van alles aan doen wat in hun vermogen ligt om mensen te helpen. Geldgebrek is de hoofdoorzaak van veel ziektes / klachten. Geldgebrek maakt kansarm en leidt bijvoorbeeld tot schamele huurwoningen, waar mensen letterlijk ziek van worden. Gebrek aan geld (eigen risico!) leidt ook tot klachten / ziektes en verergering ervan. Met name pijnstillers en middelen om mensen rust te geven staan bovenaan op de lijst van uitgifte bij apotheken. De medicatie beperkt zicht tot symptoombestrijding en leidt vaak tot verslaving. Een huisarts kan slechts adviseren als het om betere huisvesting, aflossen van schulden en dergelijke oorzaken gaat. Het is erg triest mensen te zien, die zichtbaar ziek zijn en financieel niet bij machte zijn medische behandelingen te krijgen. En dan zijn er nog met zware psychische klachten als gevolg van de armoede.
Het was allemaal een stuk erger dan ik zelf gedacht had. Zouden onze volksvertegenwoordigers en de minister van Volksgezondheid ook naar dit programma hebben gekeken? De documentaire gaf een schrijnend beeld waartoe het regeringsbeleid van het afgelopen decennium geleid heeft. Om je dood te schamen, dat deze situaties in ons land bestaan.

Op sleeptouw

Gisteren wilde ik een pakket versturen. Ik moest daarvoor bij een innamepunt zijn, dat in dit geval bij een benzinestation was. Helaas kon de aanwezige medewerker mij niet helpen. Ik moest de volgende ochtend maar terugkomen, want dan was zijn collega er. "Die heeft daar wel verstand van", zo verzekerde hij mij.

Vanmorgen ben ik weer naar het benzinestation gegaan. Met het pakket. Dit keer trof ik een mevrouw in een bedrijfstenue. Toen ze het adreslabel zag, werd ze wat zenuwachtig. "Nou meneer, dat moet even gaan uitzoeken hoor", zei ze terwijl ze allerlei paperassen tevoorschijn haalde. Terwijl zij aan het puzzelen was, vertelde ik haar de verzendprocedure. Ik had immers al eerder pakketten naar het buitenland verzonden. Ze volgde al lezend mijn aanwijzingen op en ja hoor : "Ja, hier staat het!" klonk het triomfantelijk. Toen ze het pakker verzendklaar had gemaakt door er een ingevuld label op te plakken en ik de verzendkosten betaald had, keek ze me zwijgend en duidelijk afwachtend aan. Dus zei ik haar, dat ze het stripje van het label op de kassabon moest plakken en de bon aan mij mocht geven. Dat deed ze, al was het niet met overtuiging. Ter geruststelling gaf ik haar ons telefoonnummer. "Had het toch anders gemoeten, dan belt u mij maar", zei ik. Zo, het pakket is alsnog verzonden. Toch erg fijn dat er vanmorgen een medewerker was, die er wel verstand van had.

Some things never get old

Hij is niet alleen een prachtige zanger, maar ook een dito verteller : Vince Gill.

What the Fuut?!

Op een mooie dag in de nazomer waren wij aan het wandelen langs het Markermeer. Van Lelystad Haven naar de Bataviahaven. Bij de Bataviahaven aangekomen liepen we naar de grote, grauwe, grijze betonnen muur. Voordat we daar waren, passeerden we de plek waar men boten op trailers te water laat of ze eruit vist. Vlakbij zwom een fuut, die zich wat vreemd gedroeg. Ik liep voorzichtig naar beneden over de gladde stenen. De fuut kwam langzaam naar me toe gezwommen. Ik voelde dat er iets aan de hand was. Pas toen ie vlak bij me was, zag ik om zijn snavel vissnoer zitten. Het snoer was met een paar slagen om zijn snavel gedraaid, zodat hij zijn bek niet meer kon openen.
De fuut kwam uit het water en liep recht op mij af. Ik maakte een foto van het arme beest. Toen ie daar zo stond liet ie zich gewillig oppakken. Pas toen kon ik goed zien, dat er behoorlijk wat vislijn om zijn snavel zat. Het prachtige beest hield zich heel erg rustig. Hij voelde blijkbaar niet aan, zich in de handen van een liefhebber van kip te bevinden. Haha!
Het lukte ons niet de strak zittende lijn los te peuteren. In de haven lag op dat moment een schip, waar jeugdige delinquenten opvoeren. Aan een leidinggevende hebben we om een schaartje of mes gevraagd. Het werd een schaartje. Daarmee kon ik de lijn doorknippen, terwijl Sonja de vogel vasthield. Toen de snavel bevrijd was en openging, zag ik dat het draad ook om de tong van het beestje gewikkeld was. Gelukkig lukte het ook dat draad te verwijderen.
Toen de klus geklaard was, begon de fuut als blijk van dank al schreeuwend om zich heen te pikken. "What the Fuut! Oké, misschien een fuutse (?) manier om iemand te bedanken", dachten we maar. We hebben de fuut op de trailerplek weer bij het water neergezet. Op weg daar naartoe bleef die rare vogel kabaal maken en pikken. Eenmaal weer terug in het water begon hij zich voor onze neuzen uitbundig te poetsen en te boenen. Toen hij daarmee klaar was, zwom ie weer het wijde water op. Dag fuut! Het blijft bijzonder, wanneer een dier een mens om hulp komt vragen.

Mijn stem uitgebracht

down under?

Vanmiddag zijn we samen naar het stembureau hier in een basisschool gegaan. We hoefden niet zo lang na te denken op welke partij we zouden gaan stemmen. Onafhankelijk van elkaar hebben we gekozen voor een lokale partij. Zeg maar de tegenpartij van de gevestigde politieke orde. En ik heb tegen de Sleepwet gestemd. Misschien wat paradoxaal van mijn kant, maar iets anders doen dan men verwacht is ook leuk. Die wet heeft ongeacht de uitkomst van het referendum toch een grote kans gewoon aangenomen te worden. Rutte was zo eerlijk om over het fenomeen referendum te zeggen, dat wij ordinair dom stemvee zijn. Zo ken ik hem ten voeten uit : arrogant en met een flinke dosis minachting voor de burger. Sprekend over de VVD, die verkiezingsposters lijken ook nergens naar. Als ik als domme koe stier naar die schreeuwerige teksten kijk, dan zie ik het tegenovergestelde van wat afgelopen jaren onder Rutte is gebeurd.
De VVD heeft het nu opeens over liefdevolle zorg. Haha! Die heeft die partij de afgelopen jaren behoorlijk afgebroken. Vanwege geld. Niemand greep in. Daar was Hugo Borst voor nodig. Niet Rutte. En zelfs helemaal niet de PvdA. Die partij wilde liever regeren, dan achter haar principes blijven staan. Wat Veilige straten betreft, idem. Onder de VVD ook minder blauw en meer import van criminelen en een toename van criminaliteit en armoede. Dat alles juist wel door te drammen en niet naar de mensen te willen luisteren. En je kunt pas de mouwen opstropen, doen, als je werk hebt.
Veel jongeren stemmen op de VVD. Logisch, die zitten nog achter het geld aan en missen levenservaring. Van mij mag het, zolang ze maar in hun vrije tijd ook iets voor de sociaal zwakkeren doen.

Diefstal zonder braakschade

Een paar keer las ik over gevallen van diefstal van of uit een auto, waarna de verzekering niet uitkeert. Er waren namelijk geen sporen van inbraak geconstateerd. Laatst is uit een dure auto het stuur gestolen! Keurig gedemonteerd hoor, anders is ie niet meer te gebruiken. Er was ook geen braakschade en dus.... Dat krijg je met al die elektronica en het moderne gereedschap.
Je zou bijna zelf na zo'n inbraak even braakschade aanbrengen, om de verzekeringsmaatschappij tot vergoeden te bewegen. Het is te gek voor woorden, dat de verzekeringswereld niet inspeelt op de moderne ontwikkelingen. Maar wel de premies blijven innen.
De techniek heeft inmiddels ingespeeld op deze situatie. Er zijn systemen te koop, die ervoor zorgen dat er alleen ingebroken kan worden door geweld te gebruiken. Of je daar blij mee moet zijn....?

Angsten

In de regel ben ik niet zo snel bang. Toch kan ik me nog een aantal situaties herinneren, die mij enige angst inboezemden. Mijn eerste angst was groot te worden; een volwassen mens te worden. Ik verwachtte, dat ik als volwassene erg moeilijke dingen moest doen en vervelende moest ondergaan en veel zorgen zou krijgen. Misschien omdat ik een na-oorlogskind ben, dat onbewust iets meegekregen heeft van al die zwoegende grote mensen om mij heen. Zoals het niet hebben van een dubbeltje voor een gasmeter of te weinig geld om de week of maand door te komen. De pesterijen speelden daarin ook een rol. De pestkoppen zouden immers ook groot worden.
Een ander moment deed zich voor tijdens mijn militaire dienst. Ik besefte toen pas wat een oorlog zou kunnen inhouden. En dat de kans op overleven erg klein zou zijn. Niet alleen vanwege de armtierige bewapening en verouderde strategieën, maar vooral ook de mogelijke inzet van nucleaire wapens. Ik heb daar zelfs aan gedacht toen ik 45 jaar werd : "Zo, mij zullen ze niet meer oproepen", dacht ik toen. Tja, zo'n 25 jaar later dus. Zo diep zat die angst blijkbaar.
Later, na de geboorte van onze eerste zoon, overkwam mij weer een vorm van angst. De vraag of ik hem wel zou kunnen onderhouden en hoe ik hem, als vader, zou moeten opvoeden. Ik had zelf daar geen goede voorbeelden van meegekregen.
In veel andere gevallen reageerde ik tamelijk laconiek. Ik kende geen angst voor ontslag of zo. "Gewoon een andere werkgever zoeken", dacht ik dan. Wat dat betreft had ik best veel vertrouwen in mezelf. Misschien omdat ik een self made man ben. De 'zoek dat maar zelf uit' opvoedingsmethode had dus ook voordelen
Toen ik erachter kwam dat ik een paar woekerpolissen had, kneep ik hem weer. Ik moest geregeld terugdenken aan de geldzorgen van mijn moeder. Maar die angst was maar voor even. Het was een kwestie van de tering naar de nering zetten. Net zoals mijn moeder dat toen ook deed. En we zijn er stuk voor stuk goed doorheen gekomen.

Beta ingin mau pulang

Het blijft een mooi nummer. Ooit heb ik Simon Tahamata dit liedje horen zingen tijdens een interview toen hij nog in België voetbalde. Prachtig! Het stond ook op een van de lp's, die mijn ouders in huis hadden.

Het dak op

...halverwege....

Vanmiddag heb ik het wat hogerop gezocht. Ik ben een dak opgeklommen (niet langs de regenpijp, maar met een ladder hoor), om een dakkapel te ontdoen van groene aanslag. Tja, van groen kan men ook last hebben, maar dan laten veel vegetariërs het afweten. So be it.
Dus deze omnivoor klom het dak op. Ik moest helaas aan de schaduwkant zijn, waar ook nog eens de noorden wind op stond. Dus het was wat afzien. Maar omdat het resultaat naar verwachting was, maakte dat weer veel goed. Voor de kenners : de dakkapel is afgetimmerd met canexel  Mijn spellingscontrole is dus geen kenner. Het zijn witte kunststof rabatdelen (ook onbekend bij de controle),die een vrij ruw oppervlak hebben. Samen met de schaduwzijde ideaal voor de aangroei van alg.

....in de week....

Ik heb een sopje gemaakt in een emmer en ben met een borstel aan de slag gegaan. Vanwege het ruwe oppervlak moest ik niet te hard op de borstel drukken. Om de uiteinden van de haren hun werk te kunnen laten doen, was het licht borstelen geblazen. Net zoals met het poetsen van de tanden. Onwillekeurig dacht ik weer aan de vegetariërs. Als ze bij ons op bezoek komen, houden wij rekening met hen. Maar andersom doen ze dat niet. Als ik geen rekening met hen houd, komen ze niet. Dus eigenlijk zou ik als vleeseter dan ook niet bij hen op bezoek moeten gaan. Maar dat laatste zal dan wel weer iets heel anders zijn. De emmer water was inmiddels veranderd in een soort spinaziesoep. Voor de zijkant moest ik nog eerst een huishoudtrap naar boven brengen. Die kon ik op het platte dak van de garage plaatsen. Al met al een aardig klusje. Voorbijgangers vroegen zich vast af, wat die oude, bruine man ertoe bracht om daar op het dak te gaan staan poetsen. Maar ja, ik vind poetsen ook leuk werk. Zelfs een dakkapel. Je hebt zoveel eer van je werk.

schoon!

Ik was daar trouwens wel even zoet mee. Maar zoals gezegd, het resultaat mag er zijn. Zowel de voorkant als de zijkant (de andere, zonnige kant had geen aanslag) is weer mooi wit.
Daarna moest al het materiaal weer naar beneden gebracht worden. Ook dat lukte zonder ongelukken. Maar ja, het is ook geen vrijdag. Dat is de dag waarop ik de meeste van mijn ongelukjes heb. Niet op de 13e, maar op al die andere data. Haha!
O ja, ik ben niet van plan een schoonmaakbedrijf te beginnen. Het moet leuk blijven.

Met dank aan Duitsland

Turkije heeft in Syrië dankzij Duitse wapenleveranties (tanks, munitie en pantservoertuigen) de Koerden verjaagd uit Afrin. Hoewel veel EU landen de Koerden altijd gesteund hebben, is het nu stil. Is de koers gewijzigd? Wil de EU ten koste van alles, inclusief mensenlevens, Turkije behagen? Laat de EU Turkije een tweede genocide uitvoeren? De politiek zwijgt in alle talen, waar zij eens het zo nadrukkelijk opnam voor de Koerden.

Gewoon je huiswerk doen

Zoals gemeld is hier een en ander veranderd met betrekking tot het aanbieden en ophalen van het huishoudelijk afval. Afgelopen week werd voor de laatste keer het restafval en het plastic op de oude manier aangeboden en opgehaald.
De gemeente Dronten heeft samen met de ophaaldienst hierover uitvoerig gecommuniceerd en elk adres voorzien van een brief en een kalender. Mooi werk dus. Wat blijkt nu? Veel burgers hebben niet, zoals de gemeente en de ophaaldienst, hun huiswerk gedaan. En het zijn er nogal wat. Mensen die niet kunnen lezen of misschien niet willen lezen, mensen die vergeetachtig zijn (zoals ik) of mensen die verzuimd hebben ter herinnering een aantekening in hun (outlook)agenda of op de dagkalender te maken. Kortom, niet alle burgers hier heeft zijn/haar huiswerk gedaan. Dus hangt her en der een flink aantal zakken met plasticafval aan de lantaarnpalen.
Opvallend genoeg begint een aantal inwoners naar de gemeente te roepen : "Doe er wat aan!" Maar ja, de gemeente heeft haar huiswerk keurig gedaan. De betreffende inwoners niet en die zullen vandaag tot de conclusie gekomen moeten zijn, dat er blijkbaar geen plastic opgehaald wordt. Zij zullen zich ongetwijfeld de vraag voorleggen "Hé, heb ik iets gemist of ben ik iets vergeten?", om na controle alsnog de zakken weer binnen te halen en in hun groene kliko te deponeren. Die wordt volgende week geleegd. Als je hem niet vergeet buiten te zetten.
Al met al wel erg gemakkelijk om zelf in gebreke te blijven en dan naar anderen te wijzen. Corrigeer even zelf je eigen fout, aub.

Ze doen maar

Heel geleidelijk worden onze vrijheden ingeperkt. Stapje voor stapje. Op die manier worden wij voorbereid op de dictatuur van de EU, denk ik. Het is een strategie, die nota bene in Mein Kampf ook beschreven wordt. Telkens een stukje vrijheid afpakken om tot volledige grip op het volk te kunnen komen. Je mag kiezen, maar eerst kies ik voor jou (donorwet), afluisteren (sleepwet), van zorg naar verdienmodel (de gezondheid afhankelijk maken van anderen), stiekem uitwisselen van informatie enz. Straks zijn er weer verkiezingen. Ik weet zeker dat tijdens de tellingen gesjoemeld wordt. Waarom weet ik dat zeker? Omdat men met de huidige volksmentaliteit niet meer andersdenkenden accepteert. Dus jouw stem op Pietje wordt geteld alsof je op Jantje hebt gestemd. Het handmatig tellen zonder onafhankelijk toezicht is daarom populair. Er is al vaker gesjoemeld met uitgebrachte stemmen, maar ook dat gedoe verdwijnt in de doofpot.
Nog even en de kieslijsten zijn vooraf ingevuld. Tenzij men niet meer op de gevestigde orde stemt. Stem dit keer maar op lokale partijen of de nieuwe lichting. Of gewoon tegen jezelf :

Liever op z'n Duits

In ons land ontstaat een wildgroei aan regels met betrekking tot milieuzones. Elke stad doet het op haar eigen manier. Jammer. Een eenduidig beleid lijkt mij niet alleen duidelijker voor het publiek, maar ook efficiënter. Ik vind het ook jammer, dat het niet primair om het milieu gaat. Een schone motor mag van mij ongeacht de leeftijd zo'n zone inrijden.
De regels die men in Duitsland hanteert zijn wat dat betreft meer in overeenstemming met mijn uitgangspunten.
In ons land wordt tijdens een APK ook de kwaliteit van de uitlaatgassen gemeten. Waarom maakt men daarvan geen gebruik? Desnoods met strengere criteria of in gradaties. Door de uitslag op het kenteken te vermelden, zou deze registratie ook elders (leve de EU) opgepakt kunnen worden. Ik ben benieuwd wanneer de wildgroei hier een halt toegeroepen wordt en men ook kiest voor de kwaliteit van de uitstoot en niet het bouwjaar.
De stad Maastricht heeft inmiddels wel gekozen voor het Duis concept. Kijk, daar ben ik dan weer blij mee. Met een filter op de uitlaat wordt de Ducato daar wel toegelaten.

Uit het nieuws

Of ze nu bij het voetbal zitten als zogenaamde supporters, demonstreren of een criminele actie uitvoeren, zodra iemand een masker op heeft of het gezicht afdekt, hebben we te maken met ordinair tuig. Ik begrijp niet dat dit soort lieden geen stadionverbod krijgen en dat het afdekken van het gezicht tijdens demonstraties leidt tot arrestaties. Wat dat betreft is het dragen van een boerka nog het minst erg.
Ik geef het maar toe, ik geniet vaak van de reacties van meneer Poetin. Zijn houding in de geest van 'laat ze maar kletsen' gecombineerd met 'zoek het dan maar lekker zelf uit' als zijn hulp wordt geweigerd, vind ik typerend voor de oost Europese mentaliteit. Aan die kant van Europa wonen immers geen watjes. Poetin gaat een nieuwe termijn in van president en ik ben blij met hem. Rusland heeft onder hem geen enkele oorlog opgestart en dankzij de diverse onnozele boycots hebben bevriende landen een flinke economische boost ondergaan. Want de handel met Rusland gaat gewoon door, hoor. De producten bereiken nu via andere landen (waaronder voormalige Sovjet deelstaten, Turkije en China) Rusland. Aan de andere kant heeft de EU Rusland nodig. Zoals voor de ruimtevaart en het aardgas. En het WK. Het is maar net hoe het de EU c.s. uitkomt. Dit keer staan nog meer Russen achter Poetin en dat is niet zomaar.
In Duitsland is enige ophef ontstaan, omdat de nieuwe minister van BZ, Horst Seehofer, gezegd heeft dat de islam niet bij Duitsland hoort. Meneer heeft gelijk en is niet de enige. Ruim 70% van de Duitsers deelt die mening, maar dat wordt uiteraard van overheidswege gemaskeerd en stil gehouden. Mevrouw Merkel beweerde immers het tegenovergestelde. Na nazi Duitsland zou wat haar betreft islamitisch Duitsland (en daarmee een islamitisch Europa) komen. Mevrouw Merkel is nu in shock. Ze heeft enkel gezegd, dat ze 'nicht froh' is met de uitspraak. Zij vertegenwoordigt dus slechts een minderheid.
Zelf blijf ik erbij, dat het islamitisch geloof niet te integreren valt met het christelijke. De achterliggende culturen en mentaliteit verschillen te veel van elkaar. Waar oorlog is, is de islam in veel te veel situaties een deelnemende partij. Als meest recente de situatie op Sri Lanka, tussen boeddhisten en islam-aanhangers.

Een extra 12 volt aansluiting

Ik voel me zeer verwend en dankbaar, dat ik in de loods van onze zoon mag klussen. Helemaal gisteren; wat een steenkoude, snijdende wind! De kou blaast dwars door mijn Zeeman pakkie. Ik kan net zo goed in mijn blote kont Fenna uitlaten. Maar ja, dat vindt Fenna niet zo leuk.
Gisteren was onze Ben in de loods aan zijn bus aan het sleutelen. Ik mocht onze bus ook de loods inrijden. Terwijl Ben met de remmen van zijn bus bezig was, ben ik aan de slag gegaan om een extra 12 volt aansluiting (á la sigarettenaansteker) te monteren op het dashboard van onze bus. Het wordt een zogenaamde constant-stroom aansluiting, direct met de accu verbonden.
Ik zag al een mooie plek links onder het stuur in een stuk van het dashboard, dat ik gemakkelijk kon losmaken. Zoals gebruikelijk bij een Italiaanse auto, kwam na het verwijderen van het paneeltje een flinke bos spaghetti (bedrading) naar buiten vallen.
In het paneeltje was een luidspreker gemonteerd. De bedrading ervan heb ik losgemaakt, zodat ik het paneel naar de werkbank kon meenemen. De diameter van de 12 volt doos bedroeg bijna 31 millimeter. Wat ook zo fijn is in die loods, is dat er genoeg gereedschap voorhanden is. Er lag dus ook een speedboor van 32 mm! Dus ik heb een mooi rond gat op maat kunnen boren.
De doos schoof er mooi in. Daarna moest ik hem vast schroeven. Er waren geen schroefjes bijgeleverd en ik wilde per se zwarte zelftappertjes hebben, omdat de aansluiting ook zwart van kleur is. Ik zag dat de speaker met zwarte tappers was vastgezet. Ik heb toen twee exemplaren omgewisseld voor de lichtgekleurde. De speaker zit immers aan de binnenkant gemonteerd, dus zijn die twee met afwijkende kleur niet zichtbaar. Dus had ik zo twee zwarte tappers over.
Daarna weer naar de bus, om de bedrading naar het motorcompartiment te trekken. De aansluiting komt namelijk direct op de accu, met uiteraard een zekering ertussen.
Ben was nog druk bezig met het reinigen van de remklauwen en het vervangen van de remblokken. Gelukkig kwam ook hij geen problemen tegen.
Inmiddels ken ik onze kampeerbus al behoorlijk en weet ik waar ik de bedrading door het schutbord kan trekken. Ik heb vanuit het motorcompartiment een stuk installatiedraad door een bestaande opening gestoken. Binnen heb ik de 12 volt bedrading daaraan bevestigd met wat tape. Vervolgens heb ik de installatiedraad voorzichtig teruggetrokken, totdat de 12 volt bedrading zichtbaar was.
Voor de lunch hebben we onszelf lekker verwend met een paar kroketten! Daarvoor moest ik wel even de kou in. Omdat het een industrieterrein betreft en ik tussen gebouwen door moest lopen, werd ik bijna omvergeblazen door een ijzige wind. Gelukkig keerde ik heelhuids weer terug in de verwarmde loods. Na de lunch pakten we onze klussen weer op.
Na bevestiging van de speakerdraden heb ik het paneel weer gemonteerd, waarbij ik voorzichtig de spaghetti-bende weer op z'n plek manoeuvreerde.
Hiermee was de hoofdklus afgerond. Het verbinden met de accu doe ik een andere keer. Ik wil eerst een mooie oplossing bedenken om aan de beide accupolen de losse bedrading netjes te verbinden. Het liefst met een soort strip waar meerdere plus- of min-draden op aangesloten kunnen worden. Dat staat beter dan al dat knoop- en klemwerk.
Ik was mooi op tijd klaar, want ik moest weer naar huis om Fenna uit te laten. Sonja was met Jill naar een feestje en ook het hondje heeft recht op zijn dagelijkse feestjes.

Verkiezingen

Moet je ook zo lachen om de posters van vooral de VVD en de uitspraken van Rutte? Mensen met een minimaal geheugen (zoals ik) vinden Rutte niet alleen ongeloofwaardig maar zelfs hypocriet overkomen. Meneer beweert liever met daden bezig te zijn, dan met drammen. Hahaha! Hoe was het ook al weer met het referendum omtrent Oekraïne? Wie was hier de drammer? Rutte heeft opeens de zieken, ouderen en zwakkeren ontdekt. De afgelopen jaren heeft ie ze kaalgeplukt en een schop onder de kont gegeven en nu beweert hij het voor die groepen te zullen gaan opnemen. Ja hoor.
Als een politicus zegt dat hij zich sterk maakt voor iets, komt dat geloofwaardiger over dan wanneer hij iets keihard toezegt, zoals 1000 euro.
Wat Rutte verder betreft : hij doet wel alsof ons land bepaalde zaken van de EU niet pikt, maar Rutte is wel stiekem uit op een mooie, goed betaalde baan bij diezelfde EU. Daarvoor wordt al een tijdje het pad geëffend. Niet alleen door Rutte, ook door zijn vriendjes bij de EU. Al zijn protesten en kritiek uit hij met een vette knipoog naar Juncker.

Kinderlijke ideeën

In het nieuws van vandaag las ik iets over enkelbanden. Die dingen worden gebruikt voor criminelen, die weliswaar niet in de cel hoeven, maar wel gebonden zijn aan een beperkte vorm van vrijheid. Die wordt gecontroleerd met een enkelband. Wat blijkt nu? De boeven knippen hun band af en gaan vervolgens (ongecontroleerd) hun gang. Wie had dat nou gedacht? Nou, een kind van net 10 jaar had mij al zoiets als oplossing aangedragen. Ik vroeg het een keer wat hij zou doen, wanneer ik hem in alles zou kunnen volgen door hem een polsbandje om te doen. Zijn antwoord was : "Ik zou hem afknippen!" Tja, een kind kan de was doen en dus ook een bandje verwijderen.

Jammer dat de bedenkers van /voor Justitie volwassenen zijn. 

Afval inzamelen

vanaf nu voor plastic

Gisteren is voor de laatste keer het restafval opgehaald. De bedoeling is voortaan zelf het restafval weg te brengen. Hiertoe heeft men op diverse plekken in het dorp ondergrondse containers geplaatst. Enkel het gft en het plastic wordt (vreemd genoeg) nog opgehaald.
Met name voor ouderen is de nieuwe procedure rond het restafval een lastige. We kennen hier een aantal dat slecht ter been is. En natuurlijk mensen die doen alsof. Voor de eerste groep zal een oplossing bedacht moeten worden. Ik denk niet dat de hulp die ze hebben een taak erbij krijgen om het afval voor hen weg te gooien. Het zal dus door familieleden, buren, buurtbewoners of andere aardige mensen voor hen gedaan moeten worden. Voor deze groep heb ik niet over een alternatief gelezen, maar misschien zijn er eerder suggesties gedaan.
Het plastic werd elke week opgehaald. Op de daartoe aangewezen plekken kon men de zakken ophangen. Nu gaan die zakken in de kliko die voorheen voor het restafval bedoeld was. De plastic-kliko wordt nu om de 2 weken geleegd.
Voordat het zover is, wilde men de kliko's voorzien van een sticker. De geleegde kliko's moesten dus nog even langs de straat blijven staan. De kliko's hebben tot vanmorgen buiten gestaan, maar de beloofd sticker is niet te zien. Die zal gezien het weer (het regent) ook vandaag niet geplakt gaan worden.
Met mijn beroepsdeformatie zie ik het hele veranderingsproces met lede ogen aan. Wat de stickers betreft : waarom zijn die nodig? Geld, tijd en energie verspilling. De bak is groen en dus herkenbaar. En als men dan toch per se de kliko's van een sticker wil voorzien : waarom deed de ophaaldienst dat niet gelijk? Er loopt een mannetje rond, dat de kliko's keurig op straat zet om het ophalen gemakkelijk te maken. Het weer was droog en zonnig. Dat mannetje had gelijk een sticker op de kliko's kunnen plakken.

alleen voor restafval

Wat de rest van de verandering van het inzamelingsproces betreft : een tamelijk halfbakken oplossing. Ik ging er vanuit, dat op een aantal plaatsen verzamelpunten zouden komen voor al het afval. Ik zie die wel bij o.a. verzorgingstehuizen of wooncomplexen, maar niet elders. Vanuit het oogpunt van efficiëntie en kosten zou ik dat soort complete inzamelingspunten overal toegepast hebben. Het scheelt veel aan- en afrijden van de wagens en daarmee aan kosten en belasting van het milieu. Maar misschien is dit een fase en komen de andere ondergrondse containers later.