Hij komt weer!

Het is donderdagmiddag. Nog even en dan komt de kleine Luuk weer bij oma en opa. Hij brengt hier een nachtje en een dag door. Een regelrecht feest voor oma en opa. Als Luuk binnenkomt, roept ie luidkeels : "Opa, opa, opa!!" Hij heeft geen tijd om zijn jasje uit te doen en rent meteen naar de grote speelgoedmand.
Soms steekt Luuk hele verhalen tegen mij af in onverstaanbaar gebrabbel. Opa knikt en antwoordt geregeld met : "Zo is dat Luuk." Want volgens opa zegt Luuk dat ik de liefste opa van de wereld ben. En dat iedereen stom is behalve opa. Tja, leer mij die ukken kennen.
Laatst legde ik met behulp van een plaatjesboek Luuk uit, welke geluiden de daarin afgebeelde dieren maken. Toen ik een vogel aanwees en piep, piep, piep zei, keek de kleine boef direct naar de magnetron, wees er met zijn vinger naar en riep toen : "Melluk, melluk!" Tja, Luuk is ook gek op melk. Luuk is net als opa een (bijna) alleseter.

Voor de vogels

Vandaag ben ik de hele dag thuis. Uiteraard bezig. Gisteren heb ik in een tuincentrum een kunststof schotel gekocht. Zo'n plat ding wat normaliter onder zo'n ordinaire bloempot zit. Zo'n schaal kopen was ik al langer van plan. Aan de voorzijde van ons huisje bevindt zich op het dak een tweetal pijpen. Eén is van de mechanische ventilatie, de ander is niet in gebruik en is volgens mij oorspronkelijk bedoeld voor een afzuigkap in de keuken. Beide pijpen hebben een plat hoedje. Op de ongebruikte heb ik een paar keer wat gelegd voor de vogels. Ja, ik denk ook aan onze gevederde vriendjes. Vooral in de winterperiode. En aub niet zeuren over brood is slecht enz. Die beesten eten dat al eeuwen en hebben nooit een klaagzang laten horen.
Die ronde vlakke plaat op zo'n pijp ga ik gebruiken als vaste voederplek. Ik heb de diameter van het plaatje opgemeten en op basis daarvan ben ik met de gekochte schaal aan de slag gegaan.
Ik heb de schaal voorzien van een tweetal klemmen, waarmee ik hem vanuit het dakraam eenvoudig op de afdekkap van de pijp kan schuiven. De pijp zelf blijft zodoende onaangetast, maar heeft wel een functie gekregen : voerpaal. In de schaal heb ik gaten geboord om smelt- en/of regenwater te kunnen afvoeren. De zelfgemaakte klemmen zorgen ervoor, dat de voerschaal niet weggeblazen kan worden door de wind. Hij zit stevig geklemd.
Zo, nu kan ik onze gevederde vriendjes vanuit het kleine dakraam voeren. Als de schaal vies is, kan ik hem ook gemakkelijk een schoonmaakbeurt geven.

Pesten en Burn out

Voor beide zaken heb ik een andere beschrijving : gebrekkig management. In geval van pesterijen, heeft men waarschijnlijk een Fruit-tella eter als leidinggevende. Iemand die weliswaar verantwoordelijk is voor het personeel, maar z'n kop in het zand steekt als er van wangedrag sprake is. Zodoende maakt hij zich er zelf ook schuldig aan. Net zoals iemand die blowt of pilletjes slikt de criminaliteit in stand houdt. Het pesten is wettelijk verboden, dus een leidinggevende die niet ingrijpt is ook verkeerd bezig. Dat pesten veel voorkomt bij een organisatie als de politie vindt men logisch vanwege de macho-cultuur. Dus daar zal niet snel iets veranderen.
Wat de burn out betreft, het aantal gevallen is in een paar jaar tijd met 50% gestegen! Weer een teken dat het met de leidinggevenden slecht gesteld is. De mensen die ik ken met een burn out, werken stuk voor stuk bij bedrijven waar incompetente managers werkzaam zijn, die voor chaos gaan en waar enkel resultaat telt. Ik ben gelukkig met pensioen en heb ze in mijn laatste werkzame jaren slechts even mogen meemaken.

Vroeger was alles echt beter

Tijden veranderen. Door de jaren heen ben ik steeds meer zaken gaan controleren. Zaken waarop ik ooit volledig vertrouwde, omdat ze door betrouwbare deskundigen uitgevoerd werden. De deskundigheid heeft men de afgelopen decennia flink afgebouwd, onder het mom van iedereen een diploma. Tel daarbij op, dat scoren, resultaten behalen, belangrijker is dan kwaliteit en zie daar de ellende voor de consument.
Zo zag ik wat officiële stukken voorbijkomen van iemand die zich advocaat noemt. Het schrijven had veel weg van een laaggeschoold iemand; wat een taal- en stijlfouten! Om maar te zwijgen over de strijdigheden van de inhoud. Daar mag iemand dan zijn of haar handtekening onderzetten en flink voor betalen. Brrr! Het typeert de geest van deze tijd.
Overal is het kennisniveau gedaald en worden hiaten gevuld met eenzijdige verhalen, smoezen, leugens en/of prutswerk. Zelfs in onze regering zie en hoor ik ze bijna dagelijks. Ik ben zelf ook veranderd, hoor. Lange tijd dacht ik dat vroeger lang niet alles beter was. Maar nu weet ik het zeker : Vroeger was alles echt beter.

Tom kijkt eerst toe

Tom zit vaak in de vensterbank. Dan houdt meneer toezicht op het pleintje. Aan Toms reacties is te zien wat daar gebeurt. Er komen soms mensen voorbij, Tom kijkt dan nieuwsgierig op, maar ook andere katten, Tom is dan opeens alert.
Deze week keek Tom van achter het raam toe, hoe twee zwarte medekaters ruzie maakten met elkaar. Tom wachtte geduldig af tot een van de zwartjes eieren voor zijn geld koos en er vandoor ging. Toen kwam Tom in actie om de andere kater even van het pleintje te meppen. Hij spurtte naar zijn luikje en ging behoorlijk opgefokt naar de zwarte toe. Die wachtte de komst van rode Tomcat niet af en ging er als een (zwarte) haas vandoor. Interessant dat een kat als Tom er ook een strategie op nahoudt.

Handig zo'n bus!

Als ik iets wil kopen, staat functionaliteit voorop. Misschien is dat ook een vorm van beroepsdeformatie. Het zal wel. Ook de keren dat we een leaseauto uitzochten en/of zelf een auto kochten, was functionaliteit belangrijk. Zo'n koekblik is voor ons nooit een soort statussymbool geweest. We rijden liever gratis dan duur en van een deukje of kras willen we liever niet wakker liggen. Het is maar een ding, hè. Trouwens, van een nieuwe auto is de afschrijving in het eerste jaar schrikbarend hoog. Dag geld!

Vanmorgen zijn we samen op stap geweest. Eerst naar Kampen en vervolgens naar Elburg. Beide leuke, gezellige Hanzestadjes. Gezellig even tijd voor ons beiden genomen. Even een kopje koffie erbij en een goed gesprek. Een van de zaken die we bespraken was, dat we een vroege, zeer lange vakantie gaan houden. Om te beginnen.
Dat samen koffie drinken deden we in onze verkeringstijd ook al. Toen zaten we geregeld in de Haarlemmerstraat in Leiden bij Wimpie of Wimpy? Sinds we daar niet meer in de buurt wonen, is er veel leegstand in die gezellige winkelstraat ontstaan. Haha. Nee hoor, we zijn niet koopziek.
Vanmiddag, na de lunch, heb ik de bak volgegooid met een partij gipsplaten voor de afbouw van de dakkapel. Het is een aardig gewicht, maar nu ook weer bewijzen de dubbele bladveren hun dienst. Zonder die lading is de bus achter tamelijk stug, maar met het gewicht van de gipsplaten erin merk ik direct het verschil.

Het aanbrengen van de gipsplaten aan het plafond zal een klusje voor twee zijn. Ik heb al eerder met die platen gewerkt, toen we de badkamer verbouwden. Achteraf gezien een leuke klus, maar toen.... Tja toen zat ik niet zo goed in mijn vel en moest ik bezig gehouden worden, om niet verder af te glijden. Dat was toen, nu is het gelukkig heel anders. Ik vind het erg fijn om zonder enige druk toch zinvol bezig te kunnen zijn. Op weg naar huis heb ik wat restanten steenwolisolatie ook maar even in de bus gegooid. Dat spul weegt overigens nauwelijks iets.

Spijbelen

Zo noem ik het maar. Anderen noemen het demonstreren voor het klimaat(?) en/of het milieu. Ik heb geen spijbelende tiener iets zinnigs horen zeggen over de reden van het demonstreren. Wees nou eens eerlijk, tieners grijpen alles aan om niet naar school te hoeven. Nog even en ze gaan spijbelen om te demonstreren tegen spijbelen. Maar ach, het zijn tieners en dan weet je dat hun grijze massa nog niet volgroeid is. Zo'n demonstratie geeft ook weer aan hoe het met het onderwijs gesteld is. Dat is nog steeds een vorm van indoctrinatie. Met ons klimaat is niets mis. Met het milieu is wel veel mis. Demonstreren tegen vliegverkeer, hoge concentraties van auto's, vervuilende industrie, gebruik van plastic enz. is zinvoller. En begin dan als scholier eerst bij jezelf en stop het vervuilen van het milieu met al je afval van snacks, snoepgoed (kauwgom!) en drankjes en ga fietsen naar school, zodat pappie of mammie niet telkens in de auto hoeft te komen.

Een tsunami van zieligheden

We worden steeds meer gebombardeerd met allerlei zieligheden. Vluchtelingen in besneeuwde tentjes, magere kinderen, huilende moeders, kinderen in zwemvesten, zwerfhonden in Afrika, tijgers, olifanten en nog meer van die beelden. Sommige zijn oud, maar wie let daar nou op? Maar goed volgens sommigen moeten we nu eenmaal de hele wereld redden. Niet alleen op het gebied van milieu en klimaat dus.
Nadat we onze bommen boven Syrië hebben gelost, moet er nu hulp komen om de puinhopen op te ruimen. Men is daar nog niet eens echt mee begonnen, of men heeft het zielig-vizier al weer op het volgende land gericht : Venezuela. Dat land heeft weer bewezen, dat het socialisme desastreus is. Behalve voor meneer Maduro c.s., want die lopen er in die bananenrepubliek goed doorvoed bij. Via de EU heeft ons dramatisch democratisch landje al een nieuwe president aangewezen. Maar ja, Nicolas Maduro pikt dat niet. Logisch, want hij erkent op zijn beurt Mark Rutte niet als minister-president. Maduro erkent Jesse Klaver als onze enige, echte minister-president en in Amerika is voor hem Bernie Sanders de president. Leve de politiek.
Hoe dan ook, ook de inwoners van Venezuela zijn zielig, want die hebben nauwelijks te eten. Voor de naar Curaçao gevluchte Venezolanen doet ons landje niets. Nee, want daar, op dat mooie eiland, schijnt immers de zon.
Tja, de zon. Daar zitten al die daklozen ook met smart op te wachten. De afgelopen 10 jaar is hun aantal bijna verdubbeld naar zo'n 30.000. Om je dood te schamen. Maar gelukkig gaat het goed met onze economie.

Een vruchtbare dag

Nee, ik heb me niet vermenigvuldigd. Ik ben niet zo Bijbelvast en.... mijn gereedschap is buiten gebruik gesteld. Een vrouwelijke arts heeft in de vorige eeuw een paar leidingen bij mij dicht gebrand.
Ik ben dus weer op de zolder bezig geweest. Ik ben begonnen met het aanleggen van de elektra. Met een speedboor heb ik gaten in balken geboord, om de pvc leiding doorheen te voeren. Ik heb de hele mikmak, inclusief verdeeldozen al gemonteerd. Niet definitief, want ik ga de bekabeling nog trekken. Dat is niet zoveel werk, maar dan moet je dus wel het benodigde installatiedraad hebben en dat had ik niet. Ik miste zwart schakeldraad. De bedrading is nodig voor de verlichting (spotjes), een wandcontactdoos en een lichtschakelaar. Vrijdag is weer een dag.
Daarna ben ik onder het raamkozijn aan de slag gegaan. Ik heb daar een raamwerk gemaakt, zodat straks de vensterbanken erop kunnen. Daarvoor heb ik nog een paar haakse steunen nodig van maximaal 18 cm lang. Ik heb de schuin afgezaagde balk gemonteerd. Die mooie rechte balk verraadde wel, dat het dakbeschot niet overal mooi recht afgezaagd was. Maar dat is geen probleem. Ik heb een deel van die rand al volgespoten met isolatieschuim. Ik vergat dat alleen aan onze zoon te vertellen. Dat deed het schuim toen het aan zijn handen bleef plakken. Oeps, bedankt pa!
Toch kreeg ik voor de lunch een broodje kroket! Twee zelfs.
Als laatste activiteit heb ik het expansievat wat opgeschoven. Dat rode ding hing in de weg. Ik kon de laatste plaat van de nieuwe tussenwand zodoende niet monteren. De procedure was eenvoudig. Eerst de stekker van de cv ketel eruit. Daarna het water afgetapt. Gewoon de vulslang aangesloten op de vulopening en het uiteinde in de afvoer gehangen. Kraantje van de vulopening open en dan maar wachten tot de ketel leeg was.
Afgelopen weekend had ik al een nieuw stuk cv pijp op maat gebogen. Ik heb er een bocht naar rechts en vervolgens wat hoger een bocht naar links in geboden met een buigijzer. De pijp was maar 15 mm, dus dat was geen zwaar werk. Wel een precies karweitje. Ik heb het vat met muurbeugel en al verwijderd. Daarna heb ik het nieuwe stuk pijp gemonteerd. Dat zorgde ervoor dat het vat zo'n 5 cm naar recht opschoof. Dat betekende weer dat er nieuwe gaten geboord moesten worden om het vat op te hangen aan de muur. Tja, en toen kwam ik met mijn buigwerk in botsing. Het uiteinde had nog een kleine centimeter verder gebogen moeten worden, zodat het zonder spanning gemonteerd kon worden. Maar ik had geen buigijzer bij me! Gelukkig ben ik een prutser en Willem en heb ik de pijp met een waterpomptang (natuurlijk!) wat gebogen. Ik deed dat met de ogen dicht, want ik kon het zelf niet eens aanzien. Haha!
Het expansievat is verplaatst en het systeem is waterdicht. Terwijl de cv ketel na het vullen (1,5 bar) en het automatisch ontluchten het huis weer opwarmde, heb ik de laatste plaat afgetekend. Daarna ben ik de boel weer gaan opruimen, want thuis wachtten de spruitjes!
Volgende keer de elektra afmaken en de vensterbanken plaatsen. Daarna is het plafond aan de beurt. Het worden gipsplaten met hier en daar gaten voor de spotjes.

Een klusbedrijf beginnen?

Soms reageren mensen enthousiast op mijn kluswerk met de opmerking, dat ik een klussenbedrijf zou moeten beginnen. Daar heb ik zelf nooit aan gedacht. Ik ben immers geen gediplomeerd timmerman, elektricien, monteur of loodgieter.
Ik ben me er telkens van bewust, dat ik dus een gesjeesde kantoorprik ben, die wat handig denkt te zijn. Vandaar dat ik altijd opensta voor de echte vakman en niet of in mindere mate voor collega-prutsers. Dat is iets waar ik al heel lang opgelet heb. Ook toen ik nog werkte, vroeg ik me af : In hoeverre is iemand bekwaam, ter zake deskundig?
Ik zie in de sociale media en op fora vaak probleemstellingen, waarop met de nodige stelligheid een verkeerd of halfbakken antwoord wordt gegeven. Dat fenomeen zie ik ook in de wereld van de smartphones; zeg maar de blinde en de lamme of de eenoog in het land der blinden.
Interessant is te lezen hoe sommige niet-deskundigen reageren op antwoorden van ter zake deskundigen of vaklui. Uiteraard met de nodige onbeleefdheid. Als iemand al meer dan 15 jaar bij een Fiat dealer als monteur werkzaam is, dan geloof ik de diagnoses en de oplossingen die hij aandraagt als het om technische problemen gaat.
Iemand met een klussenbedrijf zal in mijn beleving dus enigszins allround gediplomeerd moeten zijn. Dat vind ik al een hindernis voor mezelf. Ik onthoud niet zoveel meer. Zonder diploma's / certificaten is iemand net als ik, een handige prutser. Ieder zijn/haar vak. Zelf begin ik niet ergens aan waar ik echt geen verstand van heb. Aan gasinstallaties helemaal niet. Ik bereid me weliswaar goed voor, luister goed naar vaklui en kijk toe / af. Maar dat wil niet zeggen dat ik ook alles zelf doe. In veel gevallen laat ik na een dhz klus toch even de vakman ernaar kijken.

Terug in de tijd

In het nieuws las ik dat de autosnelweg A4 bij Leiderdorp het gevaarlijkste verkeerstraject is in Nederland. Deskundigen wijten dit aan de combinatie van afslagen, een rijbaan minder en de verandering van kunst- naar daglicht. De situatie leidt tot relatief veel ongevallen.
Als niet deskundige zie ik het (natuurlijk) anders. Er rijden simpelweg veel te veel motorvoertuigen over de A4, met bestuurders die weinig op hebben met andere weggebruikers. De hoeveelheid voertuigen wordt veroorzaakt doordat veel mensen weliswaar in en rond Amsterdam willen werken, maar daar niet willen wonen. Dat geldt ook voor steden als Den Haag en Rotterdam. Gevolg is dat er tussen die steden zich veel mensen verplaatsen. Hier zie ik 's morgens ook veel verkeer over de A6 naar Amsterdam rijden, net als over de A2 (Utrecht) en A1 (Amersfoort).  In de meeste auto's zit slechts één persoon.
Een alternatief zou zijn Amsterdam op te heffen of af te sluiten. Het begin is er al met de komst van een GL burgemeester.
Al eind jaren 50 werd tijdens de aanleg van de A4 werd al gezegd dat de weg een veel te lage capaciteit kreeg toebedeeld gezien de toekomstverwachtingen. Er is sindsdien weliswaar veel veranderd aan de weg, maar dat heeft nauwelijks invloed op de doorstroming.

Inkopen doen en zagen

Vanwege mijn activiteiten als timmerman / bouwvakker, heb ik een balk nodig, waarvan in de lengterichting een hoek van 45 graden afgezaagd moest worden. Omdat ik dan toch zou gaan zagen, ben ik eerst even wat hout gaan ophalen bij een van de kids. Hij heeft blanke houtresten liggen, waarvan de lengte te groot was om in de haard te passen.
Wat is het toch een zegen om droog in een verwarmde ruimte met de aanwezigheid van het vereiste gereedschap aan de slag te kunnen. Het in de lengte zagen van het balkje van bijna 2,50 meter duurde het langst. Zoals gezegd moest dat op 45 graden gezaagd worden. Een secuur werkje.
Zo'n cirkelzaag blijf ik een moordenaar vinden, sinds mijn pa zich daarmee ernstig verwondde.  Oké, dat was vanwege dat rare zaaghulpstuk dat hij op zijn Black & Decker boor had zitten en dat gammele zaagtafeltje, dat verdacht veel weg had van een Meccano knutselstukje. En toch waren het originele B&D accessoires.
Zelf gebruikte ik een professionele zaag, maar toch. Ik was daar weer alleen, wat ook iets is om rekening mee te houden. Maar zoals gezegd, met beleid is het gelukt. Daarna ben ik met een afkortzaag het afval hout in hapklare stukken gaan zagen. Ik heb zo drie kratten met aanmaakhout gevuld. Al met al was ik binnen een uur weer de loods uit.
Daarna ben ik naar een bouwmarkt gereden, om wat materiaal in te slaan voor a.s. dinsdag. Dan ga ik weer verder op de zolder. Dit keer met de aanleg van elektra.

Droom wijst de weg

Afgelopen woensdag miste ik een sleutel. Een vrij belangrijke sleutel. Ik heb sindsdien lopen zoeken en (met mijn gammele geheugen) denken, waar ik die sleutel neergelegd zou kunnen hebben. Sleutels die ik op een bepaald moment nodig heb, hang ik aan een karabijnhaak. Ik sjouw zo goed als nooit onnodig sleutels mee.
Het begon me al een beetje te ergeren, dat ik die sleutel nergens vinden kon. Ik had hem afgelopen maandag voor het laatst gebruikt. Hij zou dus aan het rekje moeten hangen. Niet dus. Hij bevond zich niet in een van mijn broek- en/of jaszakken.  Ook niet op andere plekken in huis en het schuurtje. Hij was nergens te vinden; foetsie!
Vanmorgen werd ik wakker met een boodschap over de verloren sleutel. Ja, lach maar. En toch was het zo. Ik moest buiten op een bepaalde plek achter ons huisje eens gaan kijken, nu de sneeuw gesmolten is. Toen Fenna en ik naar buiten gingen voor de ochtendwandeling, ben ik speciaal eerst naar die plek gelopen. Fenna liet duidelijk merken, dat we andere route liepen. De sneeuw was inderdaad bijna verdwenen. Ik was nog niet helemaal ter plekke, toen ik op afstand iets wits zag liggen. De sleutel was voorzien van een wit plastic label. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het de sleutel was! Ik heb daar maar niet staan juichen en dansen, om te voorkomen dat iemand 112 zou gaan bellen. Ik ben de sleutel daar afgelopen maandag blijkbaar verloren. Dinsdag is het gaan sneeuwen en is de sleutel onder een wit laken terechtgekomen. Onzichtbaar.
Het was en is wel een vreemde gewaarwording, dat ik in mijn slaap de vindplaats ingefluisterd kreeg. Nee, ik had geen droom waarin de hemel openging, of een struik in brand vloog of een bijzondere stem mij toesprak. Het was gewoon ongewoon. Raar.

Sarah Collins

Ze is de dochter van Phil. Ze brengt sinds 2014 covers van oude nummers uit de gouden tijd van de muziek, de jaren 60 en 70, waaronder veel Motown nummers. Ze post haar opnames op YouTube en kent veel volgers. Je zou maar zo'n prachtig zingende buurvrouw hebben, als vorm van geluidsoverlast. Reden om dagelijks haar te vragen : "Hé buuf, val ons even lastig!" Dan gaat ze gewoon even voor de camera zitten en begint dan te zingen. En hoe!
Ooit had ik dit nummer op een verzamel lp. Op die lp stonden o.a, ook nummers van The Box Tops (The letter), Reparata & Delrons (This is the captain of your ship) en Merrilee Rush (Angel of the morning).

De HVC soap gaat verder

Donderdag werd het GFT afval opgehaald. Dat verliep zowaar goed. Vrijdag, vandaag, zou HVC de kliko's met het oud papier legen. Maar om 17.45 uur waren de bakken nog vol. Voor alle duidelijkheid :

- Ja, ze stonden op tijd buiten
- Nee, we hebben geen opstelplaats
- Nee, er lag geen ander afval in de kliko's (even gecontroleerd)

Ik stel dit alles maar even, want men heeft hier in Dronten de neiging op voorhand de inwoner / aanbieder de schuld te geven. HVC werkt erg slordig en chaotisch. Er zit totaal geen structuur in de manier van afval ophalen.
Tegen 17.45 uur kwam zowaar de zijlader aangereden. Dit keer weer van een andere kant. Tijd voor een nieuwe planner? Gezien eerdere ervaringen van vergeten kliko's, bleef ik dit keer kijken. Een medewerker zette de kliko's op een rij. Als leek viel mij direct op, dat tussen de kliko's nauwelijks ruimte was opengelaten. En ja hoor, toen de eerste twee kliko's die opgepakt werden, duwde de grijper de derde omver. De inhoud viel deels op de stoep. De chauffeur sloeg die omgestoten kliko over en greep de volgende twee. Dat gebeurde nou niet bepaald met beleid. De manier waarop was nogal wild en lomp. Het viel mij mee, dat de kliko's niet beschadigd werden. Het oppakken van de twee kliko's gebeurde weer met hetzelfde resultaat : de zesde werd omvergegooid. Toen hij de laatste twee had geleegd, wilde meneer wegrijden. Ik ging ter hoogte van de cabine staan en gebaarde dat hij nog twee (omgestoten) kliko's moest legen. In eerste instantie reageerde de chauffeur met een gebaar van 'wegwezen!'. Maar ik gaf daar geen gevolg aan. Gelukkig kwam een andere bewoner erbij. De chauffeur stopte alsnog en drukte een paar keer op de claxon. Zijn collega liep namelijk al verderop in de straat kliko's klaar te zetten.
Samen met de buurtbewoner heb ik de omgestoten kliko's weer overeind gezet en het papier van de stoep opgeraapt en weer in de kliko's gedaan. Intussen reed de wagen een stukje achteruit. De beide kliko's werden alsnog geleegd.
Al met al een stel chagrijnige HVC'ers die op een ongeïnteresseerde, slordige manier hun werk aan het doen waren.

De jaren gaan tellen

Afgelopen week werd ik eraan herinnerd, dat ik rond mijn 20 ste jaar nog risicovol actief was. Ik dacht toen nog niet zo na over mogelijke gevolgen en net als zoveel leeftijdgenoten, dacht ik dat ik de hele wereld aankon. Haha! Later deed ik meer levenservaring op en begon ik steeds vaker afwegingen te maken. Ik werd voorzichtiger en nam enkel risico's waarvan ik de mogelijke gevolgen vooraf kende en accepteerde. Zo ook op de motorfiets.
Een paar jaar geleden klom in nog in een boom. Dat doe ik dus niet meer, al denk ik nog steeds dat het geen probleem is. Maar mijn lijf vindt van wel. Ook in het verkeer gedraag ik me anders dan voorheen. Als men winters weer verwacht, met sneeuw en/of ijzel, dan blijf ik liever thuis. Zo'n 20 jaar geleden heb ik aan een antislipcursus deelgenomen. Afgelopen week kwam die van pas, toen de bus weggleed op de platgereden sneeuw. Toch vermijd ik liever dergelijke situaties. Als men slechte weersomstandigheden voorspelt, blijf ik liever thuis. Ik ben gisteren wel op de fiets naar de loods gereden en terug. Maar dit keer niet via de kortere route, maar de langere. De laatste is sneeuwvrij gemaakt. Het is niet zozeer angst waar ik last van heb, maar meer de ongemakkelijke situatie waarin ik terecht kan komen. Als ik die kan voorkomen, doe ik dat. De jaren gaan tellen, ik ben voorzichtiger geworden.

Vrouwenpraat

In een online magazine voor vrouwen las ik een tip om snel van bevroren autoruiten af te raken. Er kwam een huisvrouwenmiddeltje aan te pas, dat op de bevroren ruiten gesproeid moet worden met een plantenspuit. Het middel was een mengsel van een paar producten; schudden voor gebruik. De tip leidde tot allerlei opmerkingen. De een koopt liever de ruitenontdooier van het Kruidvat, terwijl de ander die van de Action veel beter vindt. Weer een ander heeft een man als ruitenontdooier. Er zijn ook vrouwen die de auto eerder starten, zodat zij hun ding kunnen doen! Niet leuk voor het milieu en de buren, maar ach wat maakt het uit?
Ik heb de meeste reacties gelezen. Met een glimlach. Want ik vond nergens tussen al die symptoombestrijding de simpele tip om de avond ervoor de ruit even af te dekken. Dat spaart het milieu, scheelt in de kosten en tijd en eventuele klachten van omwonenden en koude handen. De schermen die wij gebruiken worden ook tijdens zomerse dagen op de ruit gelegd. Zo wordt het minder heet in de auto / bus.

A good heart is hard to find

De jaren 80. Goede muziek begint uit te sterven. Muziek met pakkende teksten uit het dagelijks leven worden zeldzamer. Maatschappelijk zijn we de weg van de individualisering ingeslagen, waarin louter het resultaat telt. Desnoods ten koste van anderen. Dit is een fraai nummer. Ingegeven uit angst alleen te blijven?
Nee, je hebt geen leesbril nodig. Het ligt aan het beeld.

Nog minder pensioen?

Men is van plan te korten op de pensioenuitkeringen. Langer werken en nog minder pensioen krijgen. Gelukkig gaat het goed met de economie (=multinationals) en staat ons landje in de top-5 van belastingparadijzen.
Ik heb zo mijn bedenkingen tegen de pensioenfondsen en de overheid. De pensioenfondsen hebben de afgelopen decennia flink met andermans geld gespeeld. Grote risico's genomen en fors verloren.
De overheid heeft de afgelopen miljarden uit de fondsen gepikt. Over terugstorten heb ik tot op heden niets kunnen vinden. We worden van alle kanten belazerd en bestolen. En wie mag daarvoor opdraaien? Het wordt echt tijd de bezem door Den Haag te halen. Slecht bestuur ten koste van de burger is daar helaas heel gewoon geworden. Als er toch miljarden over zijn (Rutte wilde immers de dividendbelasting afschaffen), gebruik  dat geld dan voor de pensioenfondsen en de zorg.

Een dronken Pool

Op het www kwam ik een filmpje tegen, waarin een dronken Pool in Waalwijk het opneemt tegen drie(!) Nederlandse politieagenten. Tijdens het kijken naar het filmpje, schrok ik van het slappe, onprofessioneel optreden van onze agenten. Het begint ermee, dat twee collega's staan te kijken, terwijl de derde door de Pool aangevallen wordt. Je zult maar zulke collega's hebben. Ik zie duidelijk dat de agenten bang zijn voor de dronkaard. Ik zie ook dat de drie totaal niet voorbereid zijn op dit soort (veel voorkomende, lijkt me) situaties. Het drietal zoekt bescherming bij elkaar in plaats van de Pool in te sluiten en tegen de vlakte te gooien. Toen de Pool een bezem als slagwapen ging inzetten, waren de drie agenten helemaal machteloos. Wat een blamage! Ja, mensen, die pet past inderdaad iedereen. Van drugsgebruikers en dieven tot onbetrouwbare sujetten (lekken) en fraudeurs. Helaas.

Achter de computer

ook met de desktop soms last v.e. kater

Onder de vele bezigheden van mij bevindt zich ook 'werk' dat ik achter de computer verricht. Ik heb sinds een paar jaar geen desktop meer, maar enkel een laptop. Ik heb het gebruik van de computer wat gecombineerd met mijn mobiliteit. Dus geen desktop en een laptop (voor vakanties etc.), maar één apparaat, een laptop.
Wat doe ik zoal met de laptop? Ik controleer dagelijks mijn e-mail en mijn agenda. Dat is nodig vanwege de vele contacten die ik heb en vanwege mijn minder goed geheugen. Daarnaast lees ik het nieuws dat niet door de main stream reguliere media gebracht wordt. Zeg maar de andere kant van de verhalen. Dat doe ik omdat de reguliere media onbetrouwbaar en/of subjectief zijn en de waarheid vaak in het midden ligt.
Ik ben ook nog steeds bezig met het opbouwen van fotoalbums. Met name die van de vakanties liggen wat achter. Ik kom er maar nauwelijks aan toe.

mijn eerste eigen laptop (1994)

Naar muziek luisteren is ook een van de dingen die ik achter mijn laptop doe. Net als het raadplegen van bronnen vanwege mijn hobby's en/of interesses. Voor die zaken zit ik vaak op YouTube te koekeloeren en/of te luisteren of lees ik vakinformatie. Afgelopen jaar ben ik nogal druk geweest met het uitzoeken van onze stamboom. Ik heb het lidmaatschap voor slechts een jaar genomen, niet alleen vanwege de kosten maar ook om mijn bezigheden wat te begrenzen. Ik ben er sinds 1 januari j.l. weer van verlost. Haha! Conclusie : we zijn allemaal familie van elkaar.
En dan is er nog dit blog. Als ik dit zo allemaal opschrijf, denk ik : "Ik ben gewoon lekker bezig. Actief en passief."

Een gewetensvraag?

snert!

Er ligt een mooi wit kleed over ons landje. Ik vind het prachtig, al ben ik niet bepaald gecharmeerd van wintersport. Vroeger, als kind, wel. Die herinneringen komen wel weer tevoorschijn. Een warme knusse woonkamer met een snorrende kolenkachel en ijsbloemen op de ramen en ijs- en sneeuwpret. Als ik nu sneeuw zie, denk ik aan een open haard of houtkachel, geitenwollen sokken, erwtensoep, chocolade- en anijsmelk en (toch ook weer) een paar sokken als wanten. Prachtig!
Tijdens het sneeuwvrij maken van wat stoepjes, kwam er opeens tussen al dat witte spul door een vreemde gedachte bij mij opborrelen. Een soort gewetensvraag. Mag ik als getint persoon nog wel witte sneeuw wegschuiven en/of met witte sneeuwballen gooien? Of erger : mag men nog witte sneeuwballen naar getinte mensen gooien? Die vragen hebben vast te maken met al die onzinnige discussies over zwart, bruin en wit. Daar blijft blijkbaar toch iets van hangen in mijn onderbewustzijn. Helaas raken dat soort kwesties niet ondergesneeuwd met een blanke witte laag sneeuw.

Sneeuwpret

Nu het gesneeuwd heeft vervalt een groot aantal activiteiten van mij. Maar van op de bank hangen komt niets, want er zijn andere voor in de plaats gekomen. Vanmorgen ben ik wat sneeuw gaan ruimen. Niet alleen bij ons, ook elders. Selectief hoor. Enkel bij buurtgenoten die dat, zeg maar, verdienen.
De sneeuw is voor Fenna reden om flink uit haar bol te gaan. Aangelijnd heeft ze erg veel moeite om zich in te houden. Maar in het Dorpsbos kan ze even uit haar bol gaan. Ze is totaal niet geïnteresseerd in haar tennisbal. Ze wil enkel rennen en bokkensprongen maken. Maar goed, ook dat is beweging al doe ik het haar niet na. Ik heb geen zin opgepakt te worden, vandaar.
In de sneeuw kan ik nu ook goed zien, dat het hondje van iemand uit de buurt nog steeds tegen ons hekje zijn poot mag optillen. Ondanks mijn verzoek aan zijn baasje. Ze heeft mij vanwege dat verzoek (ik reageerde niet boos of zo, maar vroeg het haar vriendelijk) een paar weken niet gegroet. Maar nu is ze weer in gewone doen; dus wel groeten en.....  haar hondje tegen ons hekje laten zeiken. Misschien moet ik haar in wat andere bewoordingen aanspreken. Wel nog steeds vriendelijk hoor. Ik zou haar kunnen vragen hoe ze het zou vinden wanneer ik Fenna tegen haar auto laat pissen. Veel mensen praten namelijk alles goed, zolang het maar niet henzelf overkomt. Een nadeel is wel, dat ik eerst Fenna moet aanleren niet te gaan zitten, maar haar poot op te tillen. En je weet Fenna is een Friezin en die zijn tamelijk eigenwijs vasthoudend aan afwijkende meningen. Mocht die reactie niet helpen, dan zou ik mevrouw kunnen vragen of ze soms een hekel heeft aan mij / ons. Mocht dat ook niet baten, of dat ze soms een enkel heeft een bruine mensen. Als het kleurtje om de hoek komt kijken, schrikken veel mensen, want niemand discrimineert. Toch?
Als dit allemaal niet helpt, dan ....tja, dan wat wel? Ik zou er 230 volt op kunnen zetten en de schakelaar bedienen zodra dat beestje weer zijn poot optilt. Maar ja, dan loopt ze straks met een zwart hondje rond en anders koopt ze een ander. Trouwens, het hondje weet niet beter. Ik zou ook Fenna's urine kunnen opvangen en als ik haar op heterdaad betrap de emmer over haar heen kunnen kieperen. Haha! Nee hoor, ik ga niet tot fysiek geweld over. Ik hoop dat ze een keer haar verantwoordelijkheid wil nemen en wat socialer wil zijn. Ze laat haar hondje overal tegenaan piesen en dat hoort niet.

Getinte mensen

Om mee te beginnen : ik ben er ook één! Haha. Ja ik lach erom, want ik heb mede dankzij mijn kleurtje heel veel lol gekend en heb nog steeds plezier ervan. Ik heb dankzij mijn kleurtje heel veel mensen veel beter leren kennen. Ja, ja, er zijn erbij... Nu het geen zomers weer meer is zijn al die gebruinde mensen weer wit geworden vanwege hun nepkleurtje. Ze zouden het moeten verbieden. Zomer er als mij uit willen zien en de rest van het jaar weer wit zijn. Haha.
Het valt mij natuurlijk ook op, dat onder de criminelen verhoudingsgewijs zich veel getinte mensen bevinden. Een evenredige vertegenwoordiging (zoals in de tv series) zou acceptabeler zijn, maar helaas is een zeer groot deel van de getinte mensen crimineel. Daarvoor hoef ik enkel naar de informatie van het CBS te kijken. Ik vind dat niet alleen een slechte zaak, ik plaats ook grote vraagtekens achter het beleid van de regering en de lokale overheden en in veel gevallen achter de mentaliteit van de getinte medemens. Achter de rol van werkgevers zet ik trouwens ook grote vraagtekens, al moet ik toegeven dat al die cijfers niet bepaald een stimulans zijn om getinte mensen aan het werk te zetten.
Zelf heb ik een aantal keren getinte mensen binnengehaald. Van de vijf of zes (dat weet ik niet meer) waren er twee die moesten vertrekken. De een kwam telkens later dan afgesproken en de ander was aan het stelen. Toch kijk ik in beginsel niet negatief tegen getinte mensen aan, want dan zou ik ook negatief over mezelf zijn. Dat laatste laat ik aan anderen over. Ondanks mijn opleiding en ervaring, de wil om te werken en de goede resultaten uit het verleden (gaven overigens ook  geen garantie op...enz.) kreeg ook ik te maken met weerstand. Het verzet tegen getinte mensen sluimert nog steeds hier en daar. En als ik uiteindelijk dan toch een fout zou maken, ben ik in hun ogen blijkbaar toch geen mens, maar een getint iemand : "Zie je nou wel!". Ach ja, daar moet je als getint goedwillend persoon maar mee leren omgaan en je zeker niet uit het veld laten slaan. Ik had ook kunnen denken : "Ze willen mijn kleurtje, dus ga ik maar niet meer werken." Maar dat deed ik dus niet. Ik dacht : "Jullie hebben pech en verdienen mijn kennis, ervaring en vaardigheden niet. Op naar de volgende."
Een Syrische vluchteling dacht dat ik een soort van gepensioneerde gastarbeider was. Wellicht omdat veel Aziaten in Arabische staten als gastarbeider werken. De Arabische vluchteling stond even met de ogen te knipperen, toen hij van mijn opleiding en werk hoorde. Zo gaat dat daar en dus ook hier : men hanteert vooroordelen. Wij staan er gekleurd op.

Een koe in de kont kijken

Gistermiddag had ik mijn zus aan de lijn. Nee, ze is niet aan de lijn want ze is slank als een den. Ze belde mij dus op. Al pratend met elkaar ging het over opleiding en school. Wat denk je? Begint ze pardoes een paar regels van gedichten op te zeggen. Wat nog erger is, is dat ik haar aanvulde! Net als op de lagere school voor bijna elke maandag een gezang of psalm uit je hoofd leren, moesten we in het vervolgonderwijs gedichten uit ons hoofd leren. Ze werden er blijkbaar dusdanig ingestampt, dat ik ze nog steeds weet : "Ik liep eens langs het lage riet, dat ruizen kan en anders niet, toen langs mijn pad een herder(?) kwam enz..." En zo zijn er meer waarvan ik me in elk geval de eerste regels herinner. "Wer reitet so spät durch Nacht und Wind? Es ist der Vater mit seinem Kind" Erg hè?
Een van de redenen waarom ik op de maandag liever niet naar school ging. Zo terugkijkend op mijn leven had men die tijd beter kunnen besteden aan wat levenslessen in plaats van mij te indoctrineren met dit soort zaken. Daar zou ik meer aan gehad hebben, dan aan al die verzen en gedichten. Ik heb geen ervan later ooit gebruikt. Zonde van al die inspanning en de tijd die verloren ging. Ik had toen liever buiten of gitaar gespeeld. Oké, ik kijk de koe even in de kont. Ik houd het bij kijken. Er zijn er die hun hele arm erin steken. Boe!

Het blijf van mijn lijf lied

Of is het een liedje van voor de opkomst van het feminisme? Whatever. Het is en blijft een mooi nummer.

Kinderachtig gedrag -3-

Gisteravond heb ik extra goed opgelet toen Sonja naar het programma Seven Years Switch keek. Ik was vooral geïnteresseerd in de manier, waarop Monique zich dit keer zou manifesteren. Nou, ik had geluk want ze ging weer flink tekeer. Ze mocht wel haar tijdelijke partner even op zijn fouten wijzen, maar andersom? Zover kwam het niet eens. Ze reageerde bijna als een ordinair viswijf inclusief veel krokodillentranen (o, wat ben ik zielig!!). Ze vertoonde wederom haar vluchtgedrag, want dat doet ze ook nog steeds : weglopen voor de confrontatie. Met haar kan je als enigszins volwassen iemand nauwelijks een zinnig woord wisselen. Opvallend genoeg beschikt ze wel over enige zelfkennis. Ze weet hoe ze is en dat ze kinderlijk gedrag vertoont. Dus denk ik : "Kom op meid, ga eens aan jezelf werken!" Maar dat komt niet bij haar op. Iedereen moet met haar rekening houden, want : "Zo ben ik nu eenmaal." Lekker gemakkelijk dus.

Veel geschreeuw

En weinig wol. Ach ja, je kunt wel met veel tamtam aankondigen dat je gaat studeren, lijnen, sporten of stoppen met roken en/of drinken, maar ons kent ons. Dus weet ik dat een maand later, als het niet eerder is, die ambitie al weer voorbij is.
Eerder genoemde activiteiten eisen namelijk een hoge mate van zelfdiscipline. En daar schort het vaak aan. Oké, ook een schildpad kan er als een haas vandoor gaan. Maar dat is figuurlijk bedoeld. Het lijkt mij beter om achteraf de vlag uit te hangen en dan met veel tam tam kenbaar maken dat je je doel bereikt hebt. Dat is minder slecht voor je imago en maakt je geloofwaardiger.

Onder de nokbalk

Vandaag ben ik weer op de zolder aan de slag gegaan. Omwille van de duurzaamheid, heb ik het overtollig hout ingezet voor de afwerking. Zo heb ik wat plaatwerk op maat gezaagd en dat tegen de zijwanden van de dakkapel gemonteerd. Omdat er nog een afwerking volgt met plamuren en sauzen, vormen de aanwezigheid van naden geen probleem. Die zijkant was al van isolatie voorzien. Ik moest nog wel eerst wat schuim wegsnijden. Aan de andere kant van de dakkapel, had men een extra steunbalk niet helemaal loodrecht geplaatst. Het scheelde 1,5 á 2 centimeter. Ik durfde die balk niet los te maken en opnieuw te bevestigen. Dus ik heb wat moeten smokkelen.
Het was een tijdrovend klusje. Ik was op tijd met beide kanten klaar, want ik zag dat het buiten begon te sneeuwen. Omdat ik niet door de sneeuw wilde ploegen, heb ik de boel weer opgeruimd en ben toen naar huis gereden.
Dat was maar goed ook, want op een van de uitvalswegen naar Dronten bleef de sneeuw liggen. Daar heb ik rustig gereden. Ondanks de gladheid en de sneeuw reed een Skoda vlak achter me.
Tot aan Dronten was de weg goed berijdbaar. Binnen de bebouwde kom, was het glad. Zo glad zelfs, dat ik bij het zeer rustig nemen van een haakse bocht, toch in een slip raakte. In die bocht loopt het wegdek wat schuin af. Het was de eerste keer dat ik de bus voelde slippen; de achterkant van de bus gleed naar rechts weg. De neus ging een kwartslag naar links, maar door direct te ontkoppelen en naar de juiste richting te sturen wist ik hem te corrigeren. Eind jaren 90 heb ik een slipcursus gevolg bij Slotemaker in Zandvoort. Die kwam nu, ruim twintig jaar later, van pas. Ik was inmiddels weer bijna thuis.

HVC smoezen

Als reactie op het niet legen van zes kliko's met plastic afval, kregen wij te horen, dat er ander afval in de kliko's aanwezig was. Hahaha! Wat een k*tsmoes! Ik was er zelf bij, toen een medewerker van HVC mopperend de kliko's op een rij zette. Daarbij lichtte hij even de deksels op ter controle van de inhoud. Geen van de kliko's werd door hem uit de rij gehaald. Later, toen niet alle kliko's geleegd waren, heb ik zelf ook even in die volle bakken gekeken. Ik dacht eerst ook : Zit er toch ander afval in?" Want dat komt soms voor wanneer iemand anders stiekem zijn afval dumpt. Maar daar was in geen van de zes kliko's sprake van.
De chauffeur komt niet uit zijn wagen om die kliko's nogmaals te controleren. Dus wie liegt er hier? Of is het een ordinaire rotsmoes om van de klacht af te zijn? Kinderachtig hoor. Niet leuk voor mensen die serieus met afvalscheiding bezig zijn!
De volgende keer ga ik hun manier van werken maar op beeld zetten. Het is de laatste tijd erg slordig. Zowel van het gft als het papier en nu het plastic zijn kliko's niet geleegd. In die van het gft en het papier zat ook geen ander afval. Zoals eerder gezegd verloopt het ophalen hier nogal chaotisch en daar zijn de bewoners de dupe van.

Bridge over troubled water

De teksten van Simon & Garfunkel heb ik altijd mooi gevonden. Mijn broer kocht hun muziek, lp's met soms alle teksten erbij. Nummers als Sound of Silence en The Boxer met prachtige teksten. Van dit nummer heb ik altijd gedacht dat het een soort gospel was :

Gewoon even afdekken

Nu het 's nachts vriest, zie ik 's morgens nogal wat auto's voorbijkomen, waarvan de ruiten nauwelijks schoon gekrabd zijn. Meestal is haast de oorzaak. De mensen die zo vertrekken gaan volledig voorbij aan het risico voor andere weggebruikers. In wezen zijn ze egoïstisch bezig.
Is het nou echt zoveel moeite om de avond ervoor even de voorruit af te dekken?
Ook hier is van enige handhaving nauwelijks sprake. Ik bedoel, op de uitvalswegen is het eenvoudig controleren. De handhavers kunnen zichzelf met gemak terugverdienen.Helemaal wanneer ze gelijk de andere overtredingen, zoals niet handsfree bellen(!), zouden aanpakken. In het algemeen zie ik voor Handhavers veel werk.

Uitzetting van kinderen?

Men gebruikt heel graag die uitdrukking, bedoeld om vooral medelijden en/of verontwaardiging op te roepen bij de lezer / luisteraar. Ik zou het graag wat meer genuanceerd willen zien. Als ik hoor of lees over uitzetting van kinderen, dan bedoelt men ouders met kinderen. Als het enkel kinderen betreft, spreek ik liever van hereniging met de ouders.
Men doet hier nogal emotioneel over, terwijl men vergeet dat veel gezinnen emigreren. Dan is immers ook sprake van hier geboren en getogen kinderen die zich in den vreemde begeven? Daar is dus helemaal niets vreemds aan en dus niets mis mee. Het kinderpardon is wat mij betreft klinkklare onzin. Kinderen horen nu eenmaal bij hun ouders. Wat mij betreft tot hun 18 e jaar. Daar waar de ouders zich bevinden moeten de kids dus ook zijn.

Opvoeden en eten

Nog niet zolang geleden beschreef ik mezelf als een alleseter. Tja, dat heb je met naoorlogse kinderen : eten wat de pot schaft. Toen we zelf ouders werden, hebben we er ook naar gestreefd dat onze kinderen geen kieskeurige zeurpieten zouden worden. Dus ook eten wat de pot schaft. Zij het met dien verstande, dat wij wel begrip konden opbrengen voor het feit dat een kind niet alles lekker hoeft te vinden. Als het liever geen spruitjes eet, dan is dat voor ons al beter dan dat het spruitjes vies vindt. Dat vieze heeft vaak betrekking op het eerste hapje, dat heel kritisch en langdurig wordt geproefd. Een baby trekt ook een lelijk gezicht na een eerste hapje vast voedsel. Gewoon een kwestie van doorzetten.
Ben je vier jaar, dan neem je vier happen. Geen hapjes, maar happen dus. Want wat veel ouders vergeten is, dat een kind moet leren eten. Maar ja, veel mensen bezwijken als ze een traantje zien. Wat ze niet zien is dat zelfs een uk al weet hoe hij/zij de ouders moet bespelen. Kortom, doorzetten, want alles is te pruimen behalve een kieskeurig kind.

Nederland belastingparadijs

Volgens een onderzoek behoort ons land tot de top-5 van belastingparadijzen. Voor bedrijven, niet voor de inwoners. Rutte en zijn VVD hebben nog een poging ondernomen om in de top-3 te geraken door de dividendbelasting af te schaffen voor bedrijven. Maar dat is voorlopig niet gelukt. Het gevolg van Ruttes politiek is wel, dat de kloof tussen rijken en armen alsmaar gegroeid is. Ook in ons land. Daar kan je als VVD stemmer en/of -lid toch niet trots op zijn? Asociaal noem ik het, ze moesten zich diep schamen.
Nee, men zou die grote bedrijven veel harder moeten aanpakken. En zeur niet over een vertrek of minder werkgelegenheid, want dat zijn uitingen van bangmakerij van ordinaire politieke leugenaars om de zin door te drijven. Die miljarden winst mag wat mij betreft best afgeroomd worden.

Vroeg op

Vanmorgen zijn we nogal vroeg naar de loods gegaan. Samen hebben we daar de boel eens flink opgeruimd. Met een korte koffiepauze tussen door, waren we rond 12.30 uur weer thuis. Met een tevreden gevoel, want ..... wat een ruimte in de loods!
Morgenochtend weer vroeg op, want mij is gevraagd te komen helpen met tillen. De inzet is van korte duur, want het is een kwestie van een cv ketel van de muur tillen en een nieuwe ophangen. Daarna vertrek ik richting Lelystad, als het weer het toelaat. Men verwacht sneeuw en ik ben niet van plan onnodige risico's te gaan nemen.
Aan de andere kant lijkt het me ook wel een keer wat, om ingesneeuwd te raken en de nacht in de camper te moeten doorbrengen. Haha!

Country Music 's got a hold on me

Niet alleen Country, maar heel veel andere muziek houdt me in z'n greep. Het effect van muziek op mijn grijze massa is heel bijzonder. Ik kan er zeer vrolijk of verdrietig van worden. Het heeft te maken met mijn herinneringen, want telkens duiken beelden als ik bepaalde muziek beluister. Muziek kan mij trouwens ook rust geven. Meestal is het dan klassieke muziek. Dan zie ik onze huiskamer in de jaren 50 in mijn geboortedorp. Toen geluk nog heel gewoon was. Muziek is als een multifunctioneel medicijn voor mij.

Beter laat

juli 2018

Pas dit weekend heb ik het zonnedoek van de overkapping verwijderd. Een beetje laat, dat wel. De zon heeft haar best gedaan, zodat ik een droog doek kon verwijderen. Het zit met speciale tentdoekklemmen vast geschroefd aan de overkapping.
Het was een kwestie van even de huishoudtrap op en vervolgens het doek aan alle kanten losmaken. Daarna kon ik het uit de peesrail aan de muurzijde trekken. De bovenkant oogt schoon, maar de onderkant, met name op de randen, is er een groene aanslag te zien van alg. Die ga ik de komende week schoonmaken. Ik kan het doen desnoods in de loods ophangen om het daar te laten drogen.
Daarna gaat het doek naar de grote vliering tot het komend voorjaar.

Logboek Fiat Ducato

Bij aankoop was de Ducato voorzien van een officieel instructieboekje. Daar stond ook een 06 nummer in, maar dat bleek van een voormalige vriend van de eigenaar te zijn. Helaas is het contact verloren gegaan, zodat ik niet de geschiedenis van de wagen kon achterhalen. Er is trouwens wel een website waar je tegen betaling die info kan krijgen. Achterin het instructieboekje is ruimte voor notities. Daar heb ik sinds de aanschaf zo'n beetje alles genoteerd war er aan de bus gedaan is. Van servicebeurten, apk's tot de onlangs vervangen remslangen staat allemaal vermeld. Compleet met datum, kilometerstand en een korte omschrijving eventueel met een sticker van de garage. In dit geval vanwege het vervangen van de distributie- en microriemen.
In een ander overzicht houd ik de kosten per jaar bij. Daar staan dezelfde posten op, maar dan met de kosten. Zo kan ik wat de kosten betreft, een vinger aan de pols houden. Op elk willekeurig moment kan ik het totaal aan kosten zien.
Mocht het zo zijn, dat de Ducato verkocht wordt, dan kan de toekomstige eigenaar de onderhoudsgeschiedenis in het instructieboekje terugvinden.

Hondenbeleid Dronten

Dit jaar is de hondenbelasting afgeschaft. Ik heb het ruim 40 jaar al een rare vorm van belasting gevonden. Zelfs wat discriminerend, omdat het geld in de algemene middelen verdween. Hondeneigenaren betalen dus meer belasting.
Hier in Dronten wil men het hondenbeleid gaan herformuleren. Het huidige is verouderd. Als hondenbezitter mogen we meedenken. In mijn beleving denk ik dan gelijk aan de handhaving van de regels. Hier lopen geregeld honden los, die niet onder appel staan. Het is heel vervelend wanneer ik met een aangelijnde Fenna loop en er uit het niets een hond op ons af komt rennen. Ik ken de hond niet en weet dus niet wat zijn gedrag zal zijn. Pas later zie ik dan de eigenaar. Die doet dan net alsof de hond niet van hem / haar is. Tot op heden zijn dat soort mensen niet aanspreekbaar. Ze weigeren hun verantwoordelijkheid te nemen.
Er zijn ook veel eigenaren die de poep van hun hond niet opruimen, daar waar het volgens de regelgeving verplicht is. Dus sta ik tussen al die hopen moeilijk te doen om Fenna's poep wel op te ruimen.
Ik zie soms honden hun behoefte doen in een speeltuin. Zeg er maar niets van. Er zijn ook honden die tegen andermans eigendommen hun poot optillen, terwijl de baas rustig toekijkt. En er zijn ook mensen die hun hondje de deur uitzetten, zodat het zichzelf uitlaat. Vervelend is dan dat zo'n beestje keffend en grommend op alles en iedereen afkomt. Straat en huisnummers zijn mij bekend. Die mensen hebben al eerder waarschuwingen gekregen, maar zijn hardleers. En dan zijn er honden die structureel niet worden uitgelaten. Dus waar doen die beesten hun behoeften? In de tuin! Niet leuk voor de buren.
Kortom, je kunt een heel mooi beleid bedenken, maar wat het ook moge zijn, het val en staat met consequente handhaving. En daar ontbreekt het erg aan. Terwijl veel honden op gezette tijden worden uitgelaten, omdat veel eigenaren werken.

In de supermarkt

Wat een heerlijk weer. Het mag dan fris zijn met 's nachts vorst, maar de zon schijnt. Vanmorgen ben ik wat boodschappen gaan doen in de supermarkt in het centrum van ons dorp.
Het was er wel druk, maar ja, die drempel heb ik toch maar genomen. In zo'n winkel kijk ik meestal naar dat drukke klantenvolkje. Vooral de onhandige situaties vallen mij dan op. De bekendste is die van de winkelwagentjes die overal maar pontificaal geparkeerd worden. Dat een andere klant niet bij het schap kan komen, zal jou toch een worst zijn?
Vanmorgen keek een klant boos, omdat zo'n in de weg staand wagentje even verzet werd. Hoezo stress?

Een paar andere klanten hielden de bakken met broodjes bezet. Nee, ze waren geen zakjes aan het vullen, ze stonden daar gewoon.
"Pardon, mag ik even?" leidde tot een verplaatsing met veel gezucht. Bij de kassa is het ook vaak interessant vertoeven. Een mevrouw voor mij had een flinke hoeveelheid boodschappen. Terwijl de medewerker de producten scande, bleef ze rustig staan toekijken. Inmiddels was het aflegvak al vol en moest er gestapeld gaan worden. Mevrouw kwam niet op het idee de producten alvast in haar tassen of weer in de kar te doen. Nee, daar begon ze pas mee nadat ze had afgerekend. Dat was nadat ze na veel gedoe haar bankpasje had kunnen vinden. Hè, hè. Maar ja, toen konden die paar producten van mij dus nergens heen. Dus werd er even gepauzeerd. De medewerker achter de kassa keek wat geërgerd. Tja, dat krijg je als de werkgever controleert hoeveel producten je per uur gescand hebt of hoe snel je een klant afwerkt.
Uiteindelijk kon ook ik afrekenen. Bij de entree wachtte mij weer een verrassing. Er zijn klanten die als eerste naar binnen willen. Ik laat klanten liever eerst naar buiten komen om dan zelf naar binnen te gaan. Rechts lopen is dan ook wel zo handig. Door al dat onhandige gedoe is het inkopen doen voor velen een crime geworden.

De wolf mag afgeschoten worden

Wat mij betreft. Dat beest hoort nu eenmaal niet hier thuis. Na de ramp met de Oostvaardersplassen, zien bepaalde quasi deskundigen een nieuw hebbedingetje; de wolf.
Volgens de quasi deskundige zal de wolf hier en daar een schaapje opeten. Tja, de wolf is nu eenmaal een jager, stellen zij. De realiteit is dat zo'n wolf niet één schaap eet, maar daarna in dezelfde kudde nog 20 doodbijt. Niet om te eten, maar vanwege zijn jachtinstinct. Trouwens, van het jagen van de wolf is hier geen sprake. De weilanden staan vol makke schapen! Wat denk je, gaat zo'n beest dan toch maar liever echt jagen op wild? Het is net als met onze uitkeringen : daar gaat menig 'vreemdeling' toch zeker niet voor werken? Maar ja, dat zijn andere wolven; parasiterende geldwolven.
Die quasi deskundigen zien blijkbaar ook niet, dat de hier gesignaleerde wolven alles behalve mensenschuw zijn. Er zijn er in woonwijken gesignaleerd. Klaar ben je als je zo'n beest voor je deur staat. Oké, er zijn er meer, maar die dragen dan schaapskleren. Zoals verkopers van energie-en communicatiebedrijven. In onze regering zitten ze trouwens ook. Men gaat zelfs zover, dat veehouders moeten investeren in goede omheiningen om de wolf, een ordinaire vreemdeling, te weren. Wie gaat dat betalen? Of krijgt zo'n veehouder voor elk gedode wolf een forse vergoeding? O nee, ze mogen enkel kosten maken.
Ik zeg : afschieten die hap. Om (aan)klachten te voorkomen : ik bedoel dan de echte wolven en niet die in schaapskleren. Of wacht men liever totdat een kind dat buiten speelt gebeten wordt? Maar ja, zelfs dan wordt zo'n incident goedgepraat door onze quasi deskundigen.

Is Nederland nog wel leuk?

Vroeger was het in ons landje veel leuker dan nu. Afgezien van de vertrutting is de bemoeienis van de overheid evenredig gestegen aan de belastingdruk en de kosten. En wat krijgen we ervoor terug? Na lang nadenken : niets positiefs. We worden ook voor allerlei zaken bang gemaakt. In wezen worden we voorgekookt zodat de overheid haar politieke doelen kan realiseren. Tegengeluiden van sceptici en critici worden angstvallig van ons weggehouden. Het nieuws is erg eenzijdig en subjectief. Het sluit te vaak aan bij de mening van de politiek. Maar gelukkig is er nog het internet.
Helaas zijn Nederlanders in het algemeen een volgzaam volk. Er heerst (daarom?) ook ontzettend veel stress bij de mensen. Alles moet vlug ("Ik ben al drie minuten achter op schema!", klaagt een chauffeur die een pakketje komt afgeven) en men wordt louter afgerekend op het resultaat. Zelfs onze minister president geeft aan dat afgelopen jaren hier veel uit de hand gelopen is. Criminelen krijgen taakstraffen, buitenlanders beschouwen ons land als een paradijs waar het geld aan de bomen groeit en waar je je zin mag doordrijven.
Geld heb je hier hard nodig, want wie ziek wordt en geen geld heeft maakt weinig kans op genezing. Men wil het eten van vlees gaan verbieden. Misschien heeft het te maken met de komst van de wolf. Grapje. Is Nederland nog wel leuk?

Scheiden doet leiden

Ja, ik weet het maar dat andere lijden is algemeen bekend. Maar met het leiden, leiding geven aan de nieuwe situaties, hebben velen moeite. Je hebt een deur geopend, of je partner heeft dat gedaan, met erachter allerlei nieuwe situaties. Ook wel bekend als de gevolgen van een echtscheiding.
Dat wordt dus de volgende deur van mouwen opstropen en aan de bak openen. Of die van bij de pakken neerzitten en klagen? Onderdak zoeken, tenzij je niet de eiser bent en de rest van je leven weer op de rails zien te krijgen. Wie financieel bewust geleefd heeft, weet waar nog ruimte is. Alle luxe gaat er als eerste uit. Daaronder valt dus ook de auto. Het openbaar vervoer rijdt ook nog steeds. Alle strikt noodzakelijke uitgaven staan bovenaan inclusief die van het huishouden. Het Nibud heeft mooie rekenvoorbeelden.
Wie tot de scheiding in luxe geleegd heeft, wacht een flinke uitdaging. Wie een gat in de hand heeft, zal dat eerst moeten dichten. Bewust geld uitgeven is een kunst en een uitdaging. Lukraak producten in de winkelwagen gooien is er niet meer bij.
Zelf hebben we geen moeite gekend met het schrappen van overbodige zaken. We zijn al die jaren met beide voetjes op de grond blijven staan. Ja, een vrijstaand huis van drie ton had ook gekund, maar het werd een rijtjes woning van nog geen 75.000 euro. Het werd ook geen grote, dure privé auto en/of dure vakanties. Zeeman en Wibra en soms C&A, de kringloop en anders de Weggeefhoek en uiteraard familie en vrienden en reclamefolders waren ook in beeld. Een kwestie van kiezen en over drempels heen stappen.
Er is, zoals gezegd, ook een deur voor klagen en/of janken. Zeuren over te weinig geld, terwijl je in een grote auto rijdt of geld uitgeeft aan luxe dingen, is onterecht. De broekriem aantrekken, bewust inkopen doen en creatief aan de slag gaan. Zie het als een uitdaging.

Weer een zinvolle dag

Vanmorgen ben ik eerst naar de Milieustraat gereden, om daar een vrachtje afval te lozen. Dat was zo gepiept, want het was veel wit piepschuim.
Vervolgens ben ik naar Lelystad gereden, naar de bouwmarkt. Ik koos voor de snelle verbinding, de autoweg. Maar ja, daar reed een vrachtwagen voor me. Eigenlijk had ik ook geen enkele haast, dus kachelde ik achter de combinatie aan naar Lelystad. Daar heb ik voor de zolder van onze kids wat hout en schroeven ingeslagen. Het duurde wat lang, want de meneer die wat plaatwerk voor moest zagen liet op zich wachten. Maar ik had nog steeds geen haast.
Op de zolder ben ik begonnen met het optrekken van een raamwerk om een tussenwand te kunnen maken. Het was flink passen en meten, maar het werk vorderde gestaag. Ik had een zee van licht, want de heer des huizes had een fraaie tl balk opgehangen. De meeste tijd ging zitten in het maken van de lijst. Daarvoor moest ik een balk op de betonnen vloer monteren. Ik heb daar slagschroeven voor gebruikt. Daarna kon ik het raamwerk opbouwen, waarbij ik rekening hield met de breedte van het mdf plaatwerk : iets meer dan 60 cm. Het waren oorspronkelijk grote platen van 244 x 122. Ik heb ze door midden laten zagen. Maar de zaag vreet ook wat weg, dus de platen zijn iets smaller dan 61 cm.
Na de lunch heb ik het raamwerk afgemaakt en ben toen de platen erop gaan schroeven. Ik moet nu enkel nog de laatste plaat erop schroeven. Bij de muur, waar de cv ketel hangt. Het drukvat hangt net wat ongunstig en moet verplaatst worden. Ik kon nog wel een balk tegen de muur plaatsen.

Maar ik ben gewoon weer zeer tevreden met het resultaat. Alles is mooi waterpas en strak gemonteerd. Ik heb gedaan wat ik in gedachte had. Weer een deel van het project 'zolder aftimmeren' gedaan. Ik ben weliswaar geen timmerman, Jozef was er wel een. Zegt men.

HVC, het valt niet mee

Voor de derde keer heeft de afvalophaaldienst zomaar een aantal kliko's laten staan. Donderdagmiddag sprak ik nog een medewerker van de dienst, toen hij de kliko's aan de andere kant van de straat op een rij zette. Zoals ik al eerder schreef, is het onvoorspelbaar met welke wagen ze de kliko's komen legen : de achter- of de zijlader.
Meneer beklaagde zich daar ook over. Mopperend verplaatste hij de kliko's. Ik vroeg hem hoe het mogelijk is om van zo'n rij kliko's een aantal te vergeten. Dat moest ik aan de chauffeur gaan vragen, zei hij wat chagrijnig. Zowel voor het papier als het gft was slechts een deel van de aangeboden kliko's. Maar goed, de kliko's stonden klaar om geleegd te worden.
Wat denk je? In de namiddag blijken van de 12 kliko's er nog 5 gevuld en wel langs de straat te staan! Weer half werk. Vanmorgen heeft Sonja de gemeente maar weer gebeld. Het begint wat vervelend te worden.

Help, een verslaafde!

Het zal je maar als ouders overkomen : je kind komt met een nieuwe relatie thuis, die verslaafd is aan drank, drugs en/of gokken. Klaar ben je.  Zelf zou ik geen foute kerel of vrouw over de vloer willen hebben. "Ga maar snel op jezelf wonen", is dan mijn boodschap. Verslaafden zijn onbetrouwbaar en stelen vaak. Vanwege hun verslaving ontzien ze niemand en niets. Maar ja, vaak maakt liefde blind. En doof.
Soms vraag ik me af hoe zoiets kan gebeuren als je als groter kind gewoon je boerenverstand zou gebruiken. Blijkbaar is er iets wat het boerenverstand verstoord.
Natuurlijk grijp niet direct naar de honkbalknuppel (als ik hem zou hebben), maar zou ik er eerst over gaan praten. Als daarna toch gekozen wordt voor de verslaafde, dan houdt het voor mij op. Natuurlijk blijft de deur voor noodgevallen wel voor het kind openstaan. Maar dan alleen voor ons kind.
In mijn omgeving zijn er mensen die dagelijks een paar joints roken. Ik merk het aan hen, als ik met ze praat. Ze zijn zweverig tijdens het gesprekje en kijken niet bepaald helder uit hun ogen. Ze hoppen van het ene naar de andere baantje en zitten vaak thuis te blowen. Ik ben op mijn hoede als ik met hen praat, want een van hen heeft last van woedeaanvallen. Dus blijft bij hem het gesprek beperkt tot over koetjes en kalfjes. Opvallend is dat ze allen hun drugsgebruik goedpraten met de opmerking dat wiet een geneeskrachtige of ontspannende werking heeft. Maar ja, dan moet je wel ziek zijn en niet dom.

Op de snorscooter

Na maanden stil te hebben gestaan heb ik eergisteren Sonja's snorscooter proberen te starten. Ik heb hem eerst ontdaan van zijn pyjama en vervolgens onder de overkapping geduwd. Het was wat regenachtig, vandaar. Toen ik op de startknop drukte draaide het blokje weliswaar rond, maar als een slome duikelaar. De accu was blijkbaar zo goed als leeg. De verlichting ging niet een branden. Ik hoopte dat de kickstarter het blokje wel tot leven zou kunnen wekken. Toen ik kickte kreeg ik niet bepaald het gevoel dat het trappen effect had. Het was net alsof de kickstarter het blokje helemaal niet pakte. Ik heb de accu maar opgezocht (bleek onder de voetenplank te zitten) en hem aan de lader gehangen.
Na een paar uur was ie vol. Omdat het toen al avond was, heb ik de scoot maar weer in zijn pyjama gehesen.
De volgende dag heb ik de accu weer gemonteerd. Ik hoefde de startknop slechts heel even ingedrukt te houden en vroem! het blokje sloeg aan. Ik heb hem maar naar buiten gereden en ben een ritje gaan maken, om het blokje weer goed los te krijgen. Uit gewoonte had ik mijn helm opgezet. Dat was maar goed ook, want het was niet alleen nat maar ook koud. Toch heb ik weer genoten van het ritje. Lekker in de frisse lucht.

Straks mag ik niets meer

Als het aan bepaalde politieke partijen ligt, mag ik straks niets meer. Geen vlees eten, geen vuurtje stoken, niet in een diesel rijden niet eerder ophouden met werken (o nee, daar heb ik geen last van) geen Sinterklaas en/of Kerst meer vieren, om maar te zwijgen over al die verboden woorden. Misschien gaan we op gebarentaal over, zonder die middelvinger dan.
Ik zag Jesse Klaver in een of andere spelprogramma. Die jongeman scoorde tamelijk laag. Hij kon dankzij geluk en gokken net de dochter van Herman Brood voorblijven. Politicus Klaver beschikt over een algemene ontwikkeling van zeer bedenkelijk niveau. Zal wel een functie-eis zijn.
Het kan nog erger hoor. Straks bepaalt de sociale dienst hoe een gezin eruit ziet. Krijgen we allemaal verplicht een of meer vluchtelingen als gezinslid. Natuurlijk moeten zij een voorkeursbehandeling krijgen. Zo niet, dan mogen zij het meldpunt voor misbruikte vluchtelingen bellen. Nou, dan zijn de rapen gaar. O nee, die worden dan niet meer gegeten. Wat de vluchteling niet kent, eet ie niet en dus wij ook niet.
Deuren mogen niet meer op slot, want iedereen mag naar binnen. Illegale betreding van de woning is afgeschaft. My home is your castle krijgt een heel andere betekenis : je bent in je eigen huis op bezoek. Geheel in lijn met het vreemdelingen beleid. Illegalen bestaan niet meer.
We gaan allemaal naar de voedselbank of de gaarkeuken, want geld is er niet meer. Het inkomen gaat via de werkgever direct naar de Belastingdienst vanwege alle voorheffingen, bedoeld om hoe dan ook te blijven proberen de hele wereld te redden. De enigen die het nog goed hebben zijn de dames en heren politici. Die mogen nog alles. Die gele hesjes, wat kosten ze eigenlijk?

Een dubbele fels?

enkele fels

Vanmorgen hebben Sonja en ik de remmen nogmaals ontlucht. Toen bleek links voor in een van de kamers nogal veel lucht te zitten. Maar die is er toen uitgeperst. Een apk keurmeester maakte mij erop attent, dat de koperen remleiding een dubbele fels (ook wel bol fels genoemd) dient te hebben. Hij schreef mij, dat een dubbele een extra stevigheid biedt tegen mogelijk afscheuren van de leiding.
Ik heb voor de vervanging eerst gekeken naar de bestaande leidingen. Afkijken dus. De 'stalen' had inderdaad een dubbele fels, maar de koperen die er later opgezet zijn niet. Dus ik ging er vanuit dat het zo hoorde. Ergo, ik moet een stukje koperen remleiding alsnog van een dubbele fels gaan voorzien. Dat doe ik dan maar, want wie ben ik en je weet maar nooit. Het mogelijk scheuren zal niet zo'n vaart lopen, want de remleidingen zitten met beugeltjes onbeweeglijk aan de carrosserie bevestigd. Toch maar doen, ook vanwege de voorschriften.

Enge films

Als kind keek ik in de jaren 50 soms naar afleveringen van Alfred Hitchcock. Dat speciale deuntje aan het begin van zo'n aflevering kan ik nog dromen. En telkens weer schrikken van de momenten waarop de muziek opeens hard klonk. Haha! Dan zag ik in silhouet het wat bolle, kale hoofd van Alfred precies in een profiel ervan passen. Sommige afleveringen hebben blijkbaar een grote indruk op mij gemaakt. Zoals de man die nog leefde en in een mortuarium lag. Aan het eind zag iemand net op tijd dat ie zijn vinger bewoog. Brrr! En dan de moorden hè.
Waren de afleveringen erg spannend, erna naar bed gaan was nog veel spannender! Toen leek het alsof ons huis vol zat met enge mensen. Mijn angst had veel te maken met de pesterijen van vooral mijn oudere broer. Ik was vaak extra blij dat we met z'n drietjes in dat (voor ons) grote bed lagen. Vooral als je op de zaterdagavond na het zien van zo'n aflevering in het midden mocht liggen.
Ik heb hier nog een serie dvd's liggen van Alfred Hitchcock films. Tot op heden heb ik er niet naar gekeken. Ik voel me namelijk niet eenzaam en heb dus geen behoefte aan andere 'mensen' in huis....

Ik heb er geen verstand van,

maarrrr... Je kent ze vast wel, de bemoeizuchtige nitwits. Ze huren een vakman in, maar weten het telkens weer beter. Als je na de zoveelste opmerking hen het gereedschap in de handen drukt met de mededeling "doe het maar zelf", worden ze ook nog kwaad. Maar het kan nog erger. Er zijn erbij die op dat moment je van alles en nog wat in de schoenen schuiven. Zoals als er een storing is of een lekkage. Zo'n gekke klant denkt dat de vakman de hele dag achter zijn telefoon zit te wachten op zijn belletje. Zodra gebeld wordt, moet ie in actie komen en binnen een mum van tijd op de plaats des onheils zijn. Maar ja, de vakman is druk bezig met andere afspraken. En dus roept de beller : "Wil je soms mijn zaak failliet laten gaan?!" Het ging nota bene over een lekkende kraan van een wasbakje in een toiletruimte.
In een uitzonderlijk geval krijg je soms ook een complete scheldpartij over je heen. Want als zo'n klant met zijn vingers knipt, moet je subiet klaarstaan. De mensen zijn tegenwoordig zo kort aangebonden, kennen geen respect en drammen erop los.
Als het probleem opgelost is, begint men te zeuren over de in hun ogen hoge rekening. Ze zien niet in dat door hun gezeur het werk alleen maar langer duurt.

Kinderlijk gedrag -2-

Nu ik wat meer gelezen heb over de emotioneel onvolwassen mensen, kom ik tot de conclusie dat ik met hen in het verleden niet goed ben omgegaan. Ik ben telkens in gesprek met hen gegaan, maar dat is dus zinloos. Dat was toen ook zo, maar ik weet het toen aan onduidelijk reageren van mijn kant; niet begrepen worden.
Nu weet ik dat ik enkel had moeten 'hummen', om hen te laten merken dat ik luister. Maar ik had verder niets moeten doen. Ik heb me voor hun karretje laten spannen, blijkt nu. Een paar keer de kar trekken kan geen kwaad, toch? Grappig om na zo veel jaar alsnog wat te leren.
Net als over het niet nakomen van afspraken. Daar had een paar van hen ook last van. Zelf heb ik er een hekel aan; afspraak is afspraak. Oké, je kan best eens een afspraak vergeten. Maar structureel? En dan enkel als het in het belang van anderen is? Zo lang het om eigen belang gaat, vergeten zij geen afspraken. Dat was me toen wel opgevallen.
Dat dergelijke mensen niet met geld kunnen omgaan werd me later duidelijk, toen ik weer iemand met kinderlijk gedrag tegenkwam. Ze kwam mij koopziek over. Voor hen zijn al die webwinkels een ware zegen. Volwassenen die kinderlijk gedrag vertonen zijn nauwelijks opgevoed.