Op zowel afbeeldingen als berichten van mijn blog zijn auteursrechten van toepassing

The Great Pretender

Midden jaren 50 een grote hit. Grijs gedraaid en nog steeds bekend, mede dankzij Queen. Zou het tegenwoordig misschien een leuk openingsnummer zijn voor de sociale media en dan vooral dating sites?

Censuur

Toen wij een aantal feiten opnoemden naar aanleiding van de uitbraak hier in een huisartsenpraktijk, kregen wij te horen dat we geen negatieve berichten mochten verspreiden. Wij laten ons in hun ogen kritisch uit wanneer wij feiten noemen. Het geen nee willen accepteren of niet kunnen omgaan met kritiek en/of tegengas, neemt hand over hand toe. De tv serie Dream School kan nog decennia vooruit.
Geleidelijk neemt de censuur in de social media toe. Kritiek wordt steeds minder geduld. Laatst hoorde ik een minister zeggen : "Op die vraag ga ik niet in. Ik wil het daar niet over hebben." Een politieke uitspraak voor het kinderlijke 'dat wil ik niet!' Voor mij is dat een teken van zwakte en het wekt argwaan. Het feit dat er veel meer argwaan ontstaan is, wordt veroorzaakt door halfbakken berichten die niet toegelicht worden.
Onder kritiek verstaat men ook alternatieve voorstellen of ideeën. Zo is er kritiek op de manier waarop dit kabinet met het Coronavirus omgaat. Het betreft meningen van deskundigen. Het is al een paar keer voorgekomen, dat video's met een dergelijke inhoud van YouTube verwijderd zijn. Dat vinden onze leiders erg fijn. Op hetzelfde medium vind ik video's waarvan ik denk : weg ermee! Maar die wrede en schofferende beelden mogen wel. In tegenstelling tot een gezonde, maatschappelijke discussie.
Ik vind het beangstigend, dat men heel geleidelijk, stiekem en/of subtiel naar een 'big brother' situatie wil groeien. De meeste mensen zijn al te volgen via hun smartphone. Ook wanneer ie uitstaat, want echt uit is anders. Dat was niet zo moeilijk te realiseren. Een populaire app maken met wat extra's erin is voldoende. Veel mensen halen zo uit eigener beweging hun Paard van Troje binnen. Ze willen blijkbaar digitaal geknecht worden.

Bonussen

In een tijd waarin iedereen roept over economische terugval, vinden bepaalde bedrijven w.o. de KLM het nodig om toch bonussen uit te keren.
Vanmorgen las ik over een bonus bij een Amerikaans Nederlands bedrijf van ruim 17 miljoen dollar voor een vertrekkend ceo, terwijl de nieuwkomer zonder in die functie enig prestatie te hebben geleverd die 54 miljoen dollar(!) zou krijgen. Het is verbijsterend te lezen om hoeveel geld het gaat en hoe hebberig mensen zijn. Het bedrijf, NXP, kan dat geld beter besteden aan de kwart miljoen arme kinderen in ons land en de vele miljoenen kinderen in Amerika. Ik ben blij dat veel aandeelhouders de giften geblokkeerd hebben. Nu nog die beschikbare miljoenen op een moreel verantwoorde manier besteden.

Weer een neger vermoord

In Minneapolis (VS) heeft een politieagent een neger vermoord. Het slachtoffer was niet gewapend. Op de beelden is te zien hoe de agent met zijn volle gewicht met de knie in de nek op het slachtoffer zit. Met een beetje verstand van het menselijk lichaam, behoor je te weten dat zoiets levensgevaarlijk is. Iemand die zo in bedwang gehouden wordt, kan minstens zijn nek breken. In dit geval lijkt het slachtoffer gestikt te zijn. Ik vind het nog steeds totaal onnodig. Er zijn andere oplossingen, zoals stroomstootwapens en pepperspray. Dit is een typisch voorbeeld van rassenhaat. Zeg maar een extreem geval van profilering. Gedurende de moord kijken collega's van de agent goedkeurend toe. Na de moord braken rellen uit en werden winkels geplunderd. Tja, actie vraagt om reactie.
Deze beelden staan vrijelijk op YouTube. Video's waarin kritische geluiden te horen zijn over maatschappelijke kwesties als het klimaat, het Coronavirus enz. worden vreemd genoeg verwijderd.

China onder druk

De VS heeft een vloot gestuurd naar de Zuid Chinese Zee. De VS vindt dat de uitbreiding van China's macht in dat gebied een gevaar is. Een gevaar, want.... er wordt in dat gebied veel olie en gas gewonnen. Zodra het om olie en dergelijke bronnen gaat, staat de VS militair klaar. China heeft al een aantal kunstmatige eilanden aangelegd met o.a. militaire bases. Zoals ik al eerder schreef heeft China al voet gezet op Australische grond. Via een andere weg. Geld is voor bepaalde Australiërs belangrijker dan het welzijn van hun landgenoten op de langere termijn.
China is kwaad vanwege de militaire actie van de VS. Al eerder had de VS kritiek op China vanwege het Coronavirus. In het zeegebied vinden over en weer al pesterijen plaats. Even ter zijde : in de Zuid Chinese Zee heeft mijn vader gedurende de 2 WO veel zeemijlen gemaakt in diverse onderzeeboten.

Een klimaatverandering

oude situatie

Het klimaat verandert en dus moeten wij ook veranderen. Laatst moest ik weer glimlachen, toen een weerdeskundige zei dat de temperatuur aan het stijgen is. Tja, dat hoorde ik al op school als zijnde een toekomstbeeld. En nu mag ik het zelf meemaken. Het gaat blijkbaar sneller dan men had verwacht.
Onder de overkapping hebben we aan de zijkant twee luiken (met bloemetjes) en een raam met plexiglas. De plexiglasplaat kan eruit gehaald worden als het te warm wordt. En het wordt alsmaar warmer onder de kap. Het verwijderen / schuiven van het raam is wel een wat lastig gebeuren. Het plexiglas zit tussen twee h-profielen waarin het wel heen en weer kan schuiven. Het was bedoeld als schuifraam, maar het werkte niet naar behoren. Sonja vroeg of ik van dat raam ook een luik kon maken. Met scharnieren aan de bovenkant. Alles is technisch mogelijk, dus ja. Daarna moest het creatieve brein aan het werk. Het moest dus een raam worden met aan de bovenzijde de scharnieren, zodat het omhoog opengeklapt kan worden. Met een haakje wordt het opengeklapt raam dan aan een van de dakbalkjes gehangen. Net zoals bij de huidige luikjes.

nieuwe situatie binnen

Omdat het plexiglas nogal dun is (en dus niet zo stijf als een glasplaat), heb ik een lijst gemaakt. Ik heb daarvoor de aanwezige alu h-profielen gebruikt, waarin de plaat nu gemonteerd is op het kozijn.
Van multiplex hout heb ik een 'lijst' gemaakt. Voor de verandering en de stevigheid heb ik er een rond gat in gezaagd. De multiplex lijst gaat, na geschilderd te zijn, samen met het plexiglas in het aluminium h-profiel. Ik maak speciale hoekverbindingen. Een dun laagje siliconen kit moet de boel bijeenhouden. Daarna kan ik de scharnieren erop gezet en het geheel opgehangen.
Van het een kwam het ander. Toen ik de verfkwast in mijn handen had, heb ik de buitenboel ook maar een likje gegeven. Ook dat is nog niet af, maar de eerste laag zit erop.

nieuwe situatie buiten

Het raam kan nu eenvoudig geopend en gesloten worden. Het ziet er ook speelser uit met zo'n grote patrijspoort. Ik heb het provisorisch gemonteerd. Voor de overnachting. Morgen ga ik ermee verder.

Weggeven

Het komt (helaas) niet vaak voor. Soms hoor of lees ik over armoe hier in de omgeving. Als het kan dan informeer ik de betrokkenen over de kleding die ik gratis gekregen heb. Als ze belangstelling hebben, dan mogen ze komen kijken en eventueel meenemen. Natuurlijk ook gratis. Veel mensen zijn te trots om toe te geven dat ze het financieel slecht hebben. Dat begrijp ik best wel. Er worden zoveel nog bruikbare goederen weggegooid. Maar gelukkig ook weggegeven.

Zij wel, wij niet

De EU gaat belasting heffen bij bedrijven die wereldwijd meer dan 750 miljoen omzetten. Ik herinner me nog de uitspraak van Rutte, dat bedrijven geen CO2 heffing hoeven te betalen. Anders zouden ze failliet gaan of vertrekken. In Brussel denkt men daar dus anders over. Ik ben benieuwd hoeveel bedrijven er straks uit Europa vertrekken.
De EU is naarstig op zoek naar nog meer geld. Dit keer is het Coronavirus de reden. De EU barst van het geld. Vooral in de zakken van de parlementariërs en alles en iedereen daar omheen.
Ondanks dat in ons landje ruim 250.000 arme kindertjes kent, willen zich christelijk noemende partijen zich wel inspannen voor kinderen van vluchtelingen in den vreemde. Ik vind het een vorm van discriminatie, asociaal gedrag en een gebaar van minachting voor de Nederlandse arme, hulpbehoevende kinderen. Christelijk is niet meer zo christelijk.

Fenna is loops

Het is weer zover, de teef is loops. Al een weekje hoor. We hebben er weinig problemen mee. Ze druppelt af en toe. Meestal als ze van haar bed komt. Geen heel spoor van druppels, maar twee of drie druppels. En soms staat ze bij de deur te piepen.
Tijdens het wandelen is het ook te merken. Normaal snuffelt ze al erg veel, maar nu ze loops is is het helemaal een snuffel- en markeerfeest. Het moet maar. Met Fenna valt het dus wel mee.
Het zijn meer andere hondeneigenaren waar wij soms last van hebben. Met name de reuen komen haar graag besnuffelen of erger. Dus houd ik haar kort als we andere honden passeren. Helaas zijn er eigenaren die de riem van hun hond juist laten vieren, zodat hij op Fenna af kan gaan. Gevolg is dat Fenna zich in de aanbieding gooit. Ze gaat gewillig met haar achterste naar de hond staan en begint te piepen. Ze trekt dan ook erg aan de riem.

Als ik dan zeg dat ze loops is, dan halen de meesten hun hond weer snel naar zich toe. Maar er zijn er, die dan zeggen : "Mijn reu is geholpen, hoor." Ze bekijken de situatie enkel vanuit die van henzelf. Het bekende ikke-verschijnsel dus.
Ik antwoord dan rustig : "Dat zal wel, maar dat weet Fenna niet. U ziet toch dat ze aan de riem trekt en dat ik moeite doe haar rustig te houden?" Pas dan valt het kwartje bij hen. Maar niet bij iedereen. Een van hen blijft nog steeds de riem van haar hond vieren, ondanks mijn eerder betoog. Dus loop ik samen met Fenna maar even om zodra ik het stel zie aankomen.

Ducato op de brug

hoog en droog

Jammer en triest dat er mensen zijn, die zo naar reageren op het overlijden van meneer Ruttes moeder. Natuurlijk wordt er een verband gelegd met zijn antivirusbeleid. Dat ligt weliswaar voor de hand, maar het blijft onkies om zo tekeer te gaan.
Vanmorgen ging ik op pad om een aanhanger met afval weg te brengen. Helaas kreeg ik het disselslot er niet vanaf. Ook wat WD40 en tikken op het slot bracht geen soelaas. Maar niet getreurd, op naar een nieuwe kans.
Omdat ik toch in Lelystad was, besloot ik langs de dhz garage te gaan om daar een afspraak te maken. Ik wilde wat preventief onderhoud plegen aan de onderkant van de bus. Voor alle zekerheid heb ik voor vertrek toch maar mijn kist met onderhoudsmiddelen in de bus gezet. Je weet maar nooit.
Bij de garage aangekomen, zag ik dat het stil was. Toen ik de eigenaar liet blijken dat ik een afspraak wilde maken, zei hij : "Je kunt ook nu terecht." Dat aanbod heb ik met beide handen aangegrepen. Ik heb eerst de onderhoudskist uit de bus getrokken en toen de bus de brug op gereden. Vervolgens heb ik de bus omhoog gebracht.
Het klinkt misschien wat raar, maar toen ik zo onder de bus stond kreeg ik een zeer goed gevoel. Ik kon alles overzien en overal bij, zonde rover de grond te hoeven tijgeren. Wat een luxe.

met beide voeten op de grond

Ik heb alle plekken waar het wat bruin begon te kleuren schoongemaakt en met antiroestmiddel ingespoten. Na droging, intussen ging ik verder met de controle, heb ik de plekken met tectyl afgedekt. De controle leverde nog wat smeerpunten op. Ik heb de handrem gesteld (had iets te veel speling) en het schakelmechanisme op de versnellingsbak gesmeerd.
De remmen zijn goed en de uitlaat ook. Ik heb met een hamer staan kloppen, maar sloeg nergens een deuk in. Het moet toch wel heel raar lopen als de bus straks voor de APK afgekeurd wordt.

Paul Anka's Diana

Tijdens ons verblijf op het fraaie eiland Curaçao hoorde ik dagelijks Paul Anka's muziek op Radio Hoyer. Hij heeft zelfs een keer een concert gegeven op het eiland. In 1962. De dochter van de toenmalige minister president(!) van de Antillen meneer Jonckheer was daar ook te gast. Ze stond met foto in de krant (natuurlijk). Ze zat bij ons op school (Marnix College). Ze werd dagelijks gebracht en gehaald in een grote, zwarte Lincoln Continental limousine met airco erin. De koude luchtstroom konden we voelen, als het portier openging.
Paul Anka dus, met Diana. Of wel (volgens de toenmalige pubers) : op een oude fiets moet je het leren.

Kolonialisme in Chili

Niet alleen op het Afrikaans continent (Zuid Afrika en Zimbabwe), ook in Zuid Amerika verzetten de oorspronkelijke bewoners zich tegen de landeigenaren met een Europese achtergrond.
In Chili heeft de staat veel grond verkocht aan Europeanen. De grond werd en wordt geclaimd door de inheemse bevolking, de Mapuche. Die groep voelt zich bestolen. Er is een verzet ontstaan die, behalve vreedzame demonstraties ook fysiek verzet kent. Er zijn onder de Mapuche die naar grovere middelen grijpen, zoals vuurwapens en brandstichting. Zij eisen hun gestolen grond terug. Gestolen door de Chileense regeringsleiders en vaak met medeweten van de Europese kopers (stellen de Mapuche).
Er zijn parallellen met de Natives in Amerika. Ook de Mapuche zijn in reservaten opgesloten en hebben waardeloze grond gekregen.
Wat mij in al die kwesties opvalt, is de houding van de Europeanen. Zij profiteren van hun aankopen zonder de lokale bevolking daarvoor iets terug te geven. Tja, dat is schreeuwen om problemen. De aanvallen op de 'Europese' kolonisten nemen toe. Ze vinden bijna dagelijks plaats.
Geheel naar westers gebruik verwijten de kolonisten de inheemsen, dat ze toch niets met het land doen en lui zijn. Een typisch westers, kapitalistisch uitgangspunt. Kolonisten komen daar enkel voor hun eigen gewin, zonder de inheemsen ervan te laten meeprofiteren. Kinderen zouden zeggen : jij speelt toch niet met jouw speelgoed, dus pak ik het maar. De Mapuche hebben niets met geld verdienen, winsten maken middels de natuur. Zij willen de natuur behouden zoals ie was. Naar westerse maatstaven kan dat dus niet.
De kolonisten geven de staat de schuld. Ze zitten klem tussen de inheemse bevolking en de Chileense overheid. Volgens hen is er geen uitweg. Volgens mij en anderen wel : waar een wil is, is een weg. De weg naar een vreedzaam bestaan.

Niet op één lijn

Een kind van gescheiden ouders vertelde mij een keer, dat het van de ene naar de andere locatie zwierf. Dan verbleef het bij de vader, dan bij de moeder, dan bij oma en opa en vervolgens weer bij de vader. Het leven verliep voor dit tienerkind in een cirkeltje.
Toen ik vroeg waarom dat zo was, zei het kind dat het door ruzies kwam. Als ze bij de moeder ruzie kreeg ging ze naar haar vader. Totdat ze daar ruzie kreeg, dan ging ze naar oma en opa. En als daar ook weer ruzie ontstond vertrok ze weer naar moeder. Het kind werd telkens weer met open armen ontvangen. Leuk voor het kind, misschien. Al heb ik daar zo mijn twijfels over.
Later begreep ik de reden van de ruzies, toen het tegen mij uit de toon viel. Of beter : het voelde zich zo op zijn gemak dat ie zijn gewone gedrag liet zien. Een gedrag waarmee zijn familie ook te maken kreeg. Het kind was niet gewend  om een 'nee' te horen te krijgen. Het wilde altijd zijn zin krijgen. Toen ik dat begreep, deed ik toch maar even een boekje open met mijn mening.
Als alle betrokken volwassen op één lijn zouden gaan zitten en met elkaar zouden communiceren, dan zou dat zinloze cirkeltje doorbroken kunnen worden. Dan is nee overal nee. Zo'n kind komt er na een ruzie dan niet meer zo gemakkelijk mee weg, door te vertrekken. Terugsturen dus en leren regels te aanvaarden. Daar wordt iedereen wijzer van. De tiener gaf toe, dat dat eigenlijk wel het beste zou zijn. Maar in de maanden erop veranderde niets. Ik hoop dat de situatie toch ten goede gekeerd is.

Het regent weer!