Mij werd vanmorgen spontaan gevraagd of ik iemand wilde helpen met het snoeien van een boom. Zelf durfde mevrouw niet de ladder op. Ik heb al eens eerder voor haar de boom gesnoeid, vandaar haar verzoek. "Je hoeft niet bang te zijn om te vallen, want ik houd de ladder wel vast", stelde ze mij lachend gerust. Het deed mij denken aan een liedje uit de jaren 60. Dat ging over ene James. We spraken af dat ik na 13.00 uur haar zou komen helpen.
Omdat onze huishoudtrap langer is dan die van haar, had ik die maar tevoorschijn gehaald. Ze had de heggenschaar al klaarliggen. even later kwam ze zo'n bekend oranje verlengsnoer de deur uit. Toen ik hem afrolde, zag ik bij de contrastekker een kroonsteentje ( steentje is van plastic) zitten. Het snoer was blijkbaar al een keer voor een tak aangezien. Ik zeg tegen haar : "Zeg, dit kan dus niet! Veel te gevaarlijk!" Ze sputterede wat tegen door te zeggen : "Maar die zit er al bijna 20 jaar op." Ik keek haar quasi streng aan en zei : "Dan ben je al 20 jaar gevaarlijk bezig." Er wacht dus weer een klusje.
Het snoeien ging vrij goed. De spitse top moest bol gesnoeid worden. Dat lukte vrij goed. Op zeker moment wilde ik, staande op het hoge plateau van de trap, een takje vlak voor mijn buik even snoeien. Ik ging daarvoor iets achterover hangen vanwege mijn buik waar ent een lunch in verdwenen was. Die beweging deed mevrouw schrikken. Ze greep me met beid handen bij mijn blote kuiten (ik droeg een korte broek). Toen ook dat takje was weggeknipt daalde ik weer af richting vaste grond. Daar stond ze met een ietwat geschrokken houding.
Ik slaakte een zucht en zei tegen haar : "Ik viel bijna, maar plotseling voelde ik twee handen van de Heilige Maagd Maria die mij opvingen!" De sfeer was weer ontspannen en het opruimen kon beginnen.