De politiek en hun vriendjes van de media noemen de genocide nog steeds oorlog. Wie door een wolf gebeten wordt, is door soortgelijke groeperingen door een wolf 'benaderd'.
De Joden, met kakkerlak Netanyahu voorop, krijgen het alsmaar benauwder. Er vallen bommen op hun steden. Karma, oog om oog. Niet alleen de Arabische vijanden, ook het eigen joods volk begint vijandig te worden ten opzichte van hun moordende regering. Hamas is nog steeds niet verslagen, terwijl andere verzetsbewegingen zich aan het front gemeld hebben. Het Israëlisch bezettingsleger is enkel gewend aan een conventionele manier van oorlog voeren. In het bestrijden van guerrilla's is men niet geoefend. Het moreel daalt. Veel producten en diensten van Israël worden geboycot en de economie stagneert. De Houthi's blokkeren aanvoerlijnen over zee. We mogen blij zijn, dat de communicatie tussen Europa en Azië nog werkt. Net zoals de gasleidingen van Nordstream kunnen ook onderzeese kabelverbindingen gesaboteerd worden. De moordaanslag op een Hamas politicus gooit nog meer olie op het Joods-Arabisch vuur.
Irak verzet zich steeds meer tegen de bezetting door NAVO landen. De grootste agressor Amerika denkt op diverse fronten te kunnen gaan vechten : Iran, Syrië, Rusland / Oekraïne, China, Irak en Korea. Er vechten trouwens ook Britten en Amerikanen mee met de Joden. De wereld staat op barsten. Of wordt het toch buigen gevolgd door vrede na ontmanteling van de agressieve militaire monster dat Amerika heet?