Tijdens mijn loopbaan gebeurde het af en toe, dat mijn functioneren vergeleken werd met dat van vaste medewerkers. In een paar gevallen kwamen leidinggevenden tot de conclusie, dat ik veel beter functioneerde dan hun eigen medewerkers in een gelijke functie. Terwijl ik er altijd naar streefde om niet al te ver met mijn kop boven het maaiveld uit te komen. Twee keer vond ik de opmerking erg gênant, toen ze tijdens een vergadering openlijk gezegd werd. Hoewel de uitspraken door leidinggevenden gedaan werden, keken medewerkers mij als ingehuurde kracht erop aan. Niet leuk.
Zelf had ik dat verschil ook al gemerkt. De betreffende medewerkers hadden de functie gekregen op basis van hun leeftijd en dienstjaren en niet op grond van hun capaciteiten. Zelf had ik de functies verkregen via een strakke loopbaanbegeleiding, met opleidingen en werkzaamheden op dat niveau met goede resultaten. Natuurlijk merkte ik een gebrek aan kennis en vaardigheden, maar ik zei daar nooit wat van.
Het was wel lastig om niet te veel en/of te vaak het grote verschil te laten blijken. Soms speelde ik voor stommetje om hen niet voor het hoofd te stoten.
Bij een grote multinational merkte ik dat de ICT afdeling geen dienstverlenende afdeling was. De afdeling nam zelf beslissingen of systemen wel of niet toegevoegd of vervangen moesten worden. Gebruikers hadden daar helemaal geen zeggenschap in! In een andere organisatie waren leidinggevenden net politieagenten; constant medewerkers op de vingers tikken. Het liefst in bijzijn van anderen. Brrr! Ook een teken van zwakte (incapabel).