Het is velen niet gegund om ouder te mogen worden. Daarom ben ik dankbaar voor elke dag die mij gegund is. Hoewel ik veel op gevoel doe, is het vooral in het verkeer en in de loods waar ik in mijn eentje bezig ben, een kwestie van vooral mijn gezond verstand gebruiken. Dan ben ik extra alert, want mijn gevoel blijft ook werken.
Natuurlijk kleven er ook nadelen aan het ouder worden. Het wordt fysiek en mentaal ook minder. Al denk ik vaak dat ik nog van alles kan. Het is de macht der gewoonte. Bezint eer gij begint. Het is wel onwennig om geregeld mijn leeftijd te betrekken als criterium voor een besluit. Zoals : moet ik als 75 jarige eigenlijk wel in die boom gaan klimmen? of zal ik als 75 jarige even over dat hekje springen? En zo zijn er meer momenten waarop bij voorheen automatische gewoontes even mijn leeftijd erbij betrokken wordt.
Een ander nadeel is het zien wegvallen van leeftijdgenoten of mensen die jonger zijn. Gisteren zat ik op de fiets, toen een rouwstoet naderde. Ik ben afgestapt en heb uit respect mijn petje afgedaan. Ik ken de overledene niet. Toch raakte de stoet bij mij wat littekens. Ook iets waar ik als jonger iemand minder last van had.
Van dat alles denk ik dan maar 'zo kan het leven van een ouder iemand dus zijn'. Ik geniet er nog steeds van. Vooral ook vanwege de vele lessen die ik heb mogen / moeten leren. Want lessen zijn het, al die trieste en nare ervaringen. Levenslessen. Ik sluit me volledig aan bij de tekst van dit nummer.