Als er weer een omgekomen Amerikaanse militair terugkeert naar zijn land, voel ik alles behalve medelijden. Eerder een soort van opluchting. Opluchting in de zin van "Weer eentje minder". Met als toevoeging : "Was maar in je eigen land gebleven."
Wat moeten al die Amerikanen in het buitenland? In Afrika is onlangs een Amerikaanse basis ontruimd. Niger heeft de Yank het land uitgezet. Amerika voegt niets toe, haalt enkel weg en overheerst. Daar in een of ander vreemd land als Amerikaan of NAVO militair omkomen beschouw ik als een soort karma. Het leger is er om het eigen land te beschermen. Niet om andere landen te veroveren en/of te onderwerpen.
Het klinkt wat hard. Maar wat dat betreft is het net zoals een inbreker, die door de bewoner doodgeschoten wordt. Ook voor die inbreker geldt : Was maar gewoon thuisgebleven. Ik heb hooguit te doen met de achterblijvers van degene, die zo'n onverstandige keus gemaakt heeft.