Er zijn weer tientallen kinderen om het leven gekomen en velen gewond geraakt vanwege de zoveelste Joodse aanval. En de wereld kijkt toe, roept ach en wee maar doet verder niets. De joden sporten vrolijk mee in Parijs alsof er geen 17.000 kinderen waaronder baby's door hun regering vermoord zijn. Ook zij blijven hun land trots vertegenwoordigen.
Er is flink heisa over de onlangs omgekomen 12 Joodse kinderen op de bezette Golan Hoogte. Over de 17.000 Palestijnse hoor ik nauwelijks iets. Het zal mij niet verbazen indien de Joden daar zelf voor verantwoordelijk zijn. Israël gooit vooral nepnieuws en leugens de nieuwswereld in. Die Joodse kinderen horen daar helemaal niet. Het grondgebied is door de Joden gestolen. Gestolen goed gedijt niet. Misschien komt er pas vrede wanneer men Joodse scholen gaat aanvallen.
Een ander kindje (2 jaar) is hier om het leven gekomen vanwege het beruchte onbewaakt ogenblik. Ouders hebben steeds minder vaardigheden ontwikkeld om op hun eigen kinderen te passen. Naast crèches, voor-, buiten- en naschoolse opvang en oma en opa, rest er weinig oppastijd voor de feitelijke ouders. Dus een uurtje aan ze of in een park vergt dan erg veel van hen om op hun een kind te letten. Er zijn er die menen na een week van werken werken ook nog eens recht te hebben op een vrij weekend. Ik ken er zelfs die helemaal niet werkten en van mening waren recht te hebben op vrije dagen, terwijl hun kinderen heel vaak bij anderen ondergebracht zijn. Tja, neem dan helemaal geen kinderen. Kortom, het kind is te vaak de dupe van het egoïsme van de ouders. Die brengen het liever in de zin van : we moeten beiden werken om rond te komen. Misschien is de lat minder hoog leggen een alternatief?