donderdag 17 januari 2019

Straks mag ik niets meer

Als het aan bepaalde politieke partijen ligt, mag ik straks niets meer. Geen vlees eten, geen vuurtje stoken, niet in een diesel rijden niet eerder ophouden met werken (o nee, daar heb ik geen last van) geen Sinterklaas en/of Kerst meer vieren, om maar te zwijgen over al die verboden woorden. Misschien gaan we op gebarentaal over, zonder die middelvinger dan.
Ik zag Jesse Klaver in een of andere spelprogramma. Die jongeman scoorde tamelijk laag. Hij kon dankzij geluk en gokken net de dochter van Herman Brood voorblijven. Politicus Klaver beschikt over een algemene ontwikkeling van zeer bedenkelijk niveau. Zal wel een functie-eis zijn.
Het kan nog erger hoor. Straks bepaalt de sociale dienst hoe een gezin eruit ziet. Krijgen we allemaal verplicht een of meer vluchtelingen als gezinslid. Natuurlijk moeten zij een voorkeursbehandeling krijgen. Zo niet, dan mogen zij het meldpunt voor misbruikte vluchtelingen bellen. Nou, dan zijn de rapen gaar. O nee, die worden dan niet meer gegeten. Wat de vluchteling niet kent, eet ie niet en dus wij ook niet.
Deuren mogen niet meer op slot, want iedereen mag naar binnen. Illegale betreding van de woning is afgeschaft. My home is your castle krijgt een heel andere betekenis : je bent in je eigen huis op bezoek. Geheel in lijn met het vreemdelingen beleid. Illegalen bestaan niet meer.
We gaan allemaal naar de voedselbank of de gaarkeuken, want geld is er niet meer. Het inkomen gaat via de werkgever direct naar de Belastingdienst vanwege alle voorheffingen, bedoeld om hoe dan ook te blijven proberen de hele wereld te redden. De enigen die het nog goed hebben zijn de dames en heren politici. Die mogen nog alles. Die gele hesjes, wat kosten ze eigenlijk?