De maandagochtend

Vanmorgen moest ik om 8.45. uur bij de huisarts zijn om daar wat bloed te laten aftappen. Ik had kunnen lopen, maar ben toch maar op de fiets gesprongen. Ik heb even flink gesprint, zodat de buisjes snel vol zouden stromen.
Ik was de enige in de wachtkamer. Een heel verschil met voorgaande jaren in Lelystad, waar het altijd erg druk is. Stipt op tijd stapte ik de afnamekamer binnen. De buisjes stroomden inderdaad snel vol. Binnen 7 minuten (handig als er een klok in de buurt is) stond ik weer bij mijn fiets. Weer thuis heb ik eerst Fenna aan de riem gehaakt, voor haar ochtendwandeling. Omdat we op een ander tijdstip het bos ingingen, hield ik Fenna maar aan de riem. En dat was maar goed ook.
In het bos kwamen we een mevrouw tegen met drie kut keffertjes. Ze liet de riemen vieren, terwijl ze grommend en happend op Fenna afkwamen rennen. Fenna heeft al een vervelende ervaring opgedaan met zo'n onopgevoed hondje, dus haar nekharen gingen overeind staan en ze trok haar lippen op. Ik corrigeerde haar. Mevrouw stond er bij en lachte wat zenuwachtig. Ik vroeg haar of ze de hondjes bij zich wilde houden en waarom ze hen niet corrigeerde. Ze reageerde met een zenuwachtige lach en probeerde door te lopen. Maar bleef toch gehoor geven aan haar drietal, dat aan de riemen bleef trekken richting Fenna. Fenna en ik liepen inmiddels wel verder.
Later zagen we ze weer, maar dit keer op grote afstand. Voor het drietal maakte dat niets uit. Ze schoten keffend en grommend naar voren toen ze ons zagen. Gelukkig waren die flexi-riemen niet zo lang. Op zo'n tien meter afstand, sloegen we samen een ander pad in. Ik zoek de ellende liever niet op. Zo. de week is begonnen.