Slimmer dan de leidinggevende

Veel leidinggevenden denken dat ze slimmer moeten zijn dan hun medewerkers. Om die reden accepteren ze geen kritische vragen over hun doen en laten. Want, stel je voor dat een ordinaire medewerker gelijk zou hebben en dus meer zou weten. Dat wordt ervaren als een tik op de vingers en niet als een leermoment.

(van Eckart's Notes)

Ik heb in heel mijn loopbaan slechts één leidinggevend gekend, die wel benieuwd was naar de mening van zijn medewerkers over zijn visie. Dat was wijlen Eckart Wintzen. Het interessante en amusante aan Eckart was, dat hij met een eenvoudig antwoord of een wedervraag jouw visie van tafel deed glijden. Ja, glijden of zweven. Alsof er ergens een raam openstond en precies op dat moment een stroompje frisse lucht voorbij kwam. Zonder discussie en/of stemverheffing. Prachtig!
Bij anderen moest ik mijn kritische vragen mooi en of slim verpakken. Ik heb een keer een collega tegen onze manager horen reageren met : "Ik weet niet waar jouw verstand zit, maar volgens mij...." Dat is dus vragen om problemen, die vaak eind van het jaar opdoemden als over functioneren, promoties en/of salarisverhogingen werd gesproken.
Andersom vroeg een leidinggevende ook om problemen, toen hij na een serieus betoog van een serieus meedenkend personeelslid reageerde met : "Heb je soms bij-de-handjes gegeten?" Leve de kleuterklas.
Als leidinggevende heb ik nooit het idee gehad alles (beter) te moeten weten. Voor specifieke onderwerpen haalde ik er een deskundige bij. En anders zei ik dat ik later op die vraag of dat onderwerp zou terugkomen. Als leidinggevende zag ik mijn taak meer op het gebied van faciliteren, motiveren en enthousiasmeren liggen. Als een primus inter pares en niet als een autoritaire betweterige schoolmeester. Medewerkers die op mijn werkgebied (management en advies) zaken begrepen en goed aanvoelden, benoemde ik vaak tot assistent. Dan kon ik met een gerust hart op vakantie of ziek thuis blijven.