O, dus toch!

Heel toevallig ( o, ja?) zag ik een stukje over een Egyptisch vliegtuig, dat door (technisch) onverklaarbare redenen in zee was gestort. Na een lang en grondig onderzoek, waarbij zelfs een Egyptische piloot die asiel had aangevraagd in Engeland ondervraagd werd, kwam de onderzoeksraad voor de luchtvaart tot de conclusie, dat de piloot zelfmoord  en dus ook veel andere moorden had gepleegd.

Wat mij in het stukje van de getuigenis van de overgelopen piloot opviel, was een uitspraak. Een uitspraak gedaan tijdens een vergadering van de luchtvaartmaatschappij van het betreffende toestel, die door de overgelopen piloot ook werd bijgewoond. De zelfmoordpiloot stond erom bekend, dat hij in hotels geregeld vrouwelijk personeel lastig viel. Toen dat ter sprake kwam, zei de directeur / voorzitter tijdens die vergadering, dat dat een gewoon iets was vanwege de verhoudingen tussen mannen en vrouwen in Egypte(!). Hij voegde daar wel aan toe, dat de piloot niet verstandig gehandeld had door dat gedrag in Amerika ook te vertonen. "Want dat schaadt de goede naam van mijn luchtvaartmaatschappij. Dat gedrag had hij beter niet kunnen vertonen of beter moeten verbloemen", aldus de Egyptische directeur. Iedereen die de vergadering had bijgewoond kreeg een spreekverbod opgelegd. De overgelopen piloot was een goede vriend van de zelfmoordpiloot en wilde per se dat de waarheid aan het licht zou komen. Daar hadden de nabestaanden recht op. Hij vluchtte uit Egypte en liet zijn vrouw en kinderen achter, omdat hij het als zijn morele plicht zag jegens de slachtoffers en nabestaanden. En dus vroeg hij in Engeland asiel aan om daar zijn verhaal te kunnen doen.