De afgelopen week had ze er totaal geen zin in. Ze ging hooguit twee of drie keer achter de bal aan en dan was het over. Dan begon ze weer met dat eeuwige gesnuffel en het nuttigen van myxomatose korrels, beter bekend als konijnenkeutels. We dachten dat de Friese teef weer loops moest worden. Maar vanmiddag was ze weer ouderwets op dreef. Zonder warming up, direct los van de lijn sprinten. Knap hoor, want als de ouwe diesel aan de andere kant van de riem een dag of wat geluierd heeft, dan heeft ie toch een paar dagen nodig om weer op stoom te komen. Maar Fenna dus niet.
Ik heb het balspel maar afgebroken, toen haar tong op half zeven hing en ze merkbaar wat trager begon te rennen. Tussendoor had ze ook al haar middagdrol gedraaid, die dampend een plaatsje vond op het witte gazon. Dat warme ding verdween in een zakje en hield zo mijn hand warm. Met dit weer ben ik blij dat ik een warme drol van Fenna mag vasthouden, totdat ik het zakje in de afvalcontainer mik.
Daarna hebben ik haar inspanningen afgebouwd met wat kortere stukjes rennen, gevolgd door een stevige wandeling richting haar drinkbak thuis. In die bak gaat zo'n 3 á 4 keer per dag schoon lebbervocht. Daar heeft zo'n beestje ook recht op. Voor mij is er een kop thee. Twee zelfs en misschien ook nog een derde. Tegen die tijd ligt Fenna voldaan te suffen in haar mand.