Help, een familiebedrijf!

Gedurende mijn loopbaan ben ik ook in aanraking geweest met familiebedrijven. Je weet wel, iemand vindt dat ie zijn werk goed doet en gaat vervolgens een bedrijf beginnen. Maar helaas blijven kennis en vaardigheden beperkt tot datgene waar hij wel goed in was. Dus de voormalig lasser, slachter en/of boekhouder is nu opeens manager van een bedrijf! Maar ach, je kent het vast wel : in rivieren en familiebedrijven, komt het lichtste boven drijven. Haha! Nou ja, ik lach wel, maar het is erg triest voor de medewerkers, want het is er vaak een stressvol zootje.

Aan de top trof ik opvallend veel omhooggevallen familieleden, die bij menig gewoon bedrijf niet verder dan de werkvloer gekomen zouden zijn. Niet het werk, maar de functie inclusief de bijbehorende opgeblazen emolumenten is voor hen het belangrijkst. In de geest van : kijk mij eens! Die houding resulteert in mooie outfit,  dito visitekaartjes (soms met verzonnen titels!), grote auto's en een dijk van een salaris dat tot geen enkele verhouding staat met de rest van de werknemers en de bedrijfsresultaten. Kortom, ze zitten daar voor zichzelf en niet voor het bedrijf en het personeel.
Ze doen stuk voor stuk voorkomen, alsof ze bekend zijn met het werk, maar na enige vragen van mijn kant vielen ze allemaal door de mand. Een ander vervelend trekje is, is dat ze doen alsof ze alles weten en kunnen. Behalve delegeren en gezond denken. Ze bemoeien zich overal mee en weten het altijd beter. Ze spelen vaak politieagentje en hebben niets met een visie, waarin personeel als kleine zelfstandigen bezig zouden moeten zijn. Nee, want ik en ik alleen ben de baas!
Zelf smijten ze met geld, maar een zinvolle bijdrage om een werkproces te verbeteren is er niet bij. Want zo'n stuk (kantoor)gereedschap vinden zij heel erg duur. Nee, dan liever een leuk hebbedingetje voor hen zelf.
Gelukkig was mijn verblijf bij die bedrijven van zeer korte duur. Het waren namelijk zinkende schepen en deze ingehuurde advies-rat had gelukkig zijn eigen werkgever als reddingsboot langszij liggen. Als manager heb ik nooit een houding aangenomen, alsof ik alles weet. Ik delegeerde zaken naar mijn of externe deskundigen, die daar meer van wisten. Mijn ideeën en/of plannen toetste ik met medewerkers, die ze moesten uitvoeren. Die aanpak gaf ook meer draagvlak. En als men van mij een investering wenste, dan wilde ik vooraf inzage hebben in het verwachte rendement. Maar alles draaide bij mij primair om het personeel. Als dat goed in z'n vel zit en de randvoorwaarden goed ingevuld zijn, komen de resultaten vanzelf. Moeilijk hoor!