We nemen een kind!

Het besluit kinderen nemen wordt vaak afgedaan als zijnde een egoïstisch besluit, omdat het kind zelf daarover niets te zeggen heeft. Maar ja, dat kind is er nog helemaal niet. Dus wij hadden die vraag wel kunnen stellen, maar zouden dan geen antwoord gekregen hebben. En dan gaat wie zwijgt stemt toe op. Haha! We hadden nu eenmaal een kinderwens en waren telkens weer erg blij met een gezonde baby. Zo'n kinderwens is net als het willen hebben van een hond. Zo'n beest kan leuk zijn, maar roept ook verplichtingen op. De vraag vooraf is dan ook : willen en kunnen we steeds aan alle verplichtingen voldoen? Kinderen worden geacht zelfstandig te gaan worden om later een nog leuker leven te kunnen leiden dan wij als ouders. Niet alle ouders doen daar hun best voor.
Een kinderwens kan ook een heel andere reden hebben. Bij voorbeeld om een relatie te herstellen of te redden. Dat is nou een egoïstische, kinderlijke gedachte, maar het gebeurt. Een kind kan ook bedoeld zijn om een relatie aan te gaan. Er was een tijd dat zwangerschap de manier was om iemand aan je te binden of het ouderlijk huis te ontvluchten. Volgens mij zijn die kinderen gebruikt als hulpmiddel. Een stukje levend gereedschap, wat na gedane arbeid vaak als niet meer nodig behandeld wordt. Nogal ondankbaar gedrag.
Er zijn ook ouders die een kind, meestal twee, nemen, omdat het zo hoort. Ja, echt waar! Wij hebben een buurvrouw gehad, die dat zo aangaf. Ze liet haar kinderen (3 en 5 jaar) vaak aan hun lot over. Toen haar gevraagd werd waarom ze eigenlijk kinderen had genomen, zei ze dat het nu eenmaal hoorde als je getrouwd bent.... Anderen geven geen antwoord of een onjuist, maar de manier waarop ze met hun kids omgaan zegt genoeg.
Er zijn ook ouders die hun kinderen structureel geestelijk en/of lichamelijk mishandelen. Die hebben blijkbaar kinderen genomen om hun eigen frustraties erop bot te vieren. Erg laf gedrag. Er zijn er meer die nauwelijks laten blijken van hun kinderen te houden. Vaak is sprake van een hoge mate van ongeïnteresseerdheid in de eigen kinderen. Ze kennen ook hun kleinkinderen niet eens en het feit dat ze zelfs kleinkinderen hebben waar ze niets van willen weten, geeft hun desinteresse weer. Of ze geven de voorkeur aan slechts één kind en nakomelingen. En toch zijn ze ooit zelf aan kinderen begonnen. Uit puur egoïsme. In al die rare en nare gevallen zijn de kids telkens de dupe.
Ik ben van een andere generatie. Daarom vind ik het onacceptabel dat ouders na de bevalling hun kind elders onderbrengen en vervolgens hun vrije leventje weer voortzetten. Als kinderen groter worden moeten ze op school overblijven en na schooltijd ook in de opvang.
Als er onverhoopt geen school is, reageren ze alsof het een kind van de juf of meester is. Want hun leventje / werk gaat voor. In hun vrije tijd worden de kids volgestopt met allerlei lidmaatschappen en lessen. En er wordt veelvuldig door anderen op hen gepast. Het liefst worden ze thuisgelaten als pappa en mamma met vakantie gaan.
Ik zeg dan met mijn ouderwetse kop tegen die ouders : "Had geen geen kinderen genomen!" Kinderen hebben recht op verantwoord en liefdevol ouderschap en zijn geen speeltjes of poppen om op af te reageren.