Na mijn werkzaamheden in een heuse fietsenwerkplaats, ga ik anders met zo'n tweewieler om. Ik heb daar veel geleerd. Ik heb me gedragen als een dummy, want dan leer je het meest. En vooral niet eigenwijs willen zijn. Dom kijken en goed luisteren dus. En dan het nog beter willen doen. Als ik eenmaal bezig ben, dan denk ik met plezier aan die periode terug. Zo deed ik het ook toen ik nog werkte. Zoveel mogelijk kennis, ervaring en vaardigheden in mijn rugzak steken. Geoorloofd stelen van de baas. Dat is beter dan te gaan zitten chagrijnen tot je vertrekt of ontslagen wordt.
Ik heb de verlichting in orde gemaakt. Hij was voorzien van zo'n ouderwetse dynamo, had geen koplamp en een lelijk afgebroken achterlicht. En hier en daar zat losse bedrading. Ik heb al die zaken verwijderd en vervangen door verlichting op batterijtjes. Voor dat achterlicht had ik wel even de slijptol nodig. Ik heb ook oude onderdelen verwijderd. Je weet wel, zo'n houdertje waar ooit een lampje ingeklemd kon worden, een kapotte bel en een kapot slot.
Hier en daar heb ik wat zaken moeten rechtbuigen en smeren. Hij staat mooi op de bandjes en de wielen hebben geen slag, dus dat scheelt kilometers omrijden. De meeste studenten merken niets van zo'n krom wiel. Ze zitten meestal aangeschoten op de fiets. Toch?
De fiets ziet er wat roestig uit, maar ja dat heb je met een stationstype. Daar heb ik verder niets aangedaan, want anders komt ie er te aantrekkelijk uit te zien. Hier in Dronten wonen veel studenten, dus ik hoop hem weer snel van de hand te doen. Al met al is het best wel een goede fiets, want Mike heeft nooit een trein gemist. Haha!