Mijn buikje wil een kroket

Zoals gewoonlijk was Emma hier weer. Ze komt op de donderdagavond, blijft een nachtje slapen en wordt op vrijdagavond weer opgehaald. Het is telkens weer een feest voor oma en opa. Oma gaat meestal met Emma op stap. Even boodschappen doen en natuurlijk naar de speeltuin.
Nu wil het toeval dat Emma's pappa hier vlak in de buurt aan het werk was. En wat is er nu leuker dan je pappa aan het werk zien, dachten oma en opa.
De ontmoeting op pappa's werkplek werd een (kleine) teleurstelling. Op het enthousiaste "Kijk, daar is pappa!",  gaf Emma namelijk te kennen liever naar de speeltuin te willen. Oké, dat weten we dan ook weer.
De buitenlucht en de speeltuin deden haar erg goed. Ze bleef super actief. Weer thuis gekomen zei ze tegen oma : "Oma, mijn buik wil een kroket". Dat klonk opa als muziek in de oren. Niet alleen vanwege het vooruitzicht op een bruine rakker uit het

frituur, maar vooral om zoiets van die kleine schat te mogen horen. Hoera, een gelijk gestemde! Oma vroeg of een krentenbol ook goed was. Opa duimde vlug en heftig, maar Emma stemde toch voor een krentenbol.
Laat in de middag zat Emma op de bank naar een filmpje te kijken. Opa zag haar oogleden steeds vaker afzakken. Niet veel later ging ze erbij liggen en ja hoor, ze viel in slaap. Oma legde een dekentje over onze schone slaapster.