Even Apeldoorn bellen

Vanmiddag gingen we nogal spontaan iets ophalen in Apeldoorn. Natuurlijk hadden we vooraf even gebeld. We konden na vier uur terecht. Helaas was het al wat laat in de middag, anders waren we zeker bij familie langs gegaan. Het was vrij rustig op de weg. Wellicht wist men dat deze roadrunner onderweg was. Naarmate we over de A50 naar het zuiden afzakten, werd het alsmaar witter. Een fraai gezicht overigens, vooral omdat we op de snelweg gewoon konden doorrijden. Voor mij is het een uitdaging om zo constant als mogelijk te blijven rijden. Dus niet of nauwelijks remmen. Dat vereist anticiperen. Dus niet in de remmen achter langzamer verkeer, maar op tijd van rijbaan veranderen en blijven gaan. Een leuke bezigheid, vooral omdat ik het overige verkeer achter mij niet wil ophouden.
Eenmaal bij Apeldoorn aangekomen merkte ik dat ik aan de andere kant van de stad moest zijn. Zeg maar aan de westelijke kant. We reden daarom via de A1 richting de afslag Hoenderloo - Apeldoorn. Vanaf dat punt waren we binnen 5 minuten op de plaats van bestemming.
Toen we weer vertrokken besloot ik terug richting Amersfoort te rijden om de afslag Harderwijk / Kootwijk te nemen. De witte wereld werd geleidelijk aan minder wit. Na de afslag genomen te hebben reden we binnendoor via Ermelo naar Harderwijk. Vervolgens was het rechtuit richting Dronten / Lelystad. Een prima stuk weg waar men met 80 km /uur langs Harderwijk mag rijden. We ondervonden geen hinder van het weer en ook niet van andere weggebruikers. Na de rotonde mag de snelheid omhoog naar 100 km / uur. Aan het eind rechtsaf om vervolgens immer gerade aus via Biddinghuizen naar Dronten te rijden. Op die autoweg mag men 100 km/uur. Tegen zes uur 's avonds, de duisternis was snel ingevallen, kwamen we weer in Dronten aan, na een rit van zo'n 130 km. De Ducato motor was weer eens flink heet gestookt net als de binnenruimte. De wagen mag weer in rust.