Laatst zag ik op een parkeerplaats een vrouw met een sigaret in maar mond uit een auto stappen. Geen gezicht. Het komt mij nogal ordinair over, maar ach ik ben misschien wat ouderwets. Ze liep naar de achterkant van de auto, deed de kofferbak open en haalde er een wandelwagentje uit. Die klapte ze op voor gebruik en haalde vervolgens een meisje uit de auto. Arm kind! Dat had natuurlijk de hele rit mee zitten roken. Wat een asociaal mens. Maar ja, ik ben blijkbaar toch wat ouderwetser dan ik dacht. Toen het meisje goed en wel in het wagentje zat, nam de moeder een flinke trek aan de peuk en gooide hem vervolgens op straat. Ook dat vond ik helemaal niets. Ja, ik ben echt ouderwets geworden.
Als ik alleen in een wachtkamer zit te wachten (wat zou ik daar anders doen?) en iemand komt binnen zonder groeten, vind ik dat onbeleefd. Als men naar mijn mobiele telefoonnummer vraagt, weet ik die niet. Ik hoef ook niet om de haverklap op zo'n ding te kijken of ik soms iets moet doen. Ik bepaal zelf wat ik moet doen en wanneer. Mensen op een goede manier helpen vind ik een goede zaak. Helpen is niet mensen in de watten leggen, zoals men dat met migranten doet. Men moet het geld verdienen en niet krijgen.
Ik ben gewend richting aan te geven. Vooraf weten wat men van plan is, vind ik wel zo prettig. Veel mensen kunnen niet buiten alcohol en/of drugs. Het lijkt me erg triest als je zonder dat soort middelen niet jezelf kunt zijn. En tot slot : ik ruim de poep van onze hond op. Jeetje mina, wat ben ik toch ouderwets geworden!