Het is in en in triest dat dit nog steeds kan gebeuren. Een jonge scholier die zelfmoord pleegt, omdat ie dagelijks gepest wordt. Dit keer in Limburg. Ik weet geen details, maar ik weet wel dat de school zeer nalatig is geweest. Nota bene een school met een anti-pest protocol. Maar ach, zo'n protocol is slechts een papieren tijger. We hebben het immers over jongeren. En over ouders en leraren, die vast wel weer bezwerend gezegd zullen hebben : "Niet meer doen hoor!" Met het onterechte gevoel er iets aan gedaan te hebben en de volle wetenschap dat het pesten gewoon verder gaat.
Nog steeds heerst die lamlendige Jan Saliegeest. Maar ja, wat wil je met soortgelijke figuren aan het roer van de oud Hollandse bark? Ooit was het een stoer schip dat de dienst uitmaakte op zee, maar dat is erg lang geleden. De neergang is al een paar eeuwen geleden in gang gezet. Onze socialistische staatslieden zijn ons daarin voorop gegaan. Geen daden, maar woorden. Praten, praten en nog eens praten. En dus schreeuwt een ventje op het plein van de basisschool tegen een lerares, dat ze een kutwijf is. Ze moet het jochie volgens het protocol 'Hoe om te gaan met asociale etterbakkies' drie keer waarschuwen en dan naar binnen sturen. Maar het ventje gaat niet naar binnen. Dus volgt er een vervolggesprek. Totdat de moeder opdaagt, die de lerares vervolgens ook een kutwijf noemt, omdat ze zag dat ie haar zoontje bij de arm pakte. Er gaat veel meer dood dan enkel gepeste kinderen.
Het is tegenwoordig geen enkel probleem te achterhalen wie die cyber-pestkoppen zijn. Die hadden veel harder aangepakt moeten worden.