Op de maandagen hoorde ik vaak zuchtende en steunende collega's zeggen : "Was het maar vrijdag!" Ik had met hen te doen, want het kwam mij over alsof ze een hekel hadden aan werken. Komt bij dat ze voorbijgingen aan alle mogelijke mooie, leerzame, vrolijke zaken die zich gedurende de tussenliggende dagen zouden kunnen afspelen.
Halverwege de week begon ik wel al na te denken over datgene wat we (mijn gezin en ik) in het weekend zouden kunnen gaan doen. Dat wel dus, maar ik had niet structureel last van een verlangen naar vrijdag. Trouwens, op de vrijdag zijn mij veel ongelukken overkomen. Maar zelfs dat heeft mij nauwelijks beïnvloed. Afgelopen vrijdag stak er zelfs een zwarte kat voor ons over. Zelfs Fenna deed het voorval niets. De vrijdag was eerder een soort goede vrijdag. De week afsluiten, alvast even vooruitblikken in de agenda en dan weekend vieren.
Na kantoortijd was er vaak een borrel. Daar deed ik kort aan mee. Er was een tijd dat ik samen met een paar collega's geknokt hebben voor de aanwezigheid van frisdrank. Veel collega's gingen met drank op achter het stuur naar huis. Dat vonden deze mietjes toen onverantwoord. Het is een paar keer gebeurd dat iemand de politie tipte. Met gevolg dat een aantal collega's met een dikke bekeuring op zak het weekend mocht gaan vieren.