Iemand schreef dat ze het jammer vond verkeerde mensen ontmoet te hebben. Op mijn reactie dat die haar ook wat geleerd hebben, reageerde ze met : "Dat had ik liever op een andere manier geleerd." Ja, dat zou mooi geweest zijn. Dingen met leuke mensen op een dito manier leren. Ik vraag me dan wel af hoe je op een leuke manier leert wat pijn is. Misschien met een schriftelijke cursus 'Vinger tussen de deur?' of "Hoe aso's ontlopen?"
Verkeerde mensen kom ik ook tegen. De vraag is telkens weer : ga ik met ze mee of houd ik ze op afstand? Meestal geef ik ze een kans. Zo niet, dan voelen ze al op voorhand dermate slecht aan, dat ik ze enkel ontwijk. Besluit 1 is dus een kans geven. Dat is mijn besluit. Eventuele negatieve gevolgen van mijn besluit zijn dus mijn eigen schuld. Maar weer een ervaring rijker en de mogelijkheid om weer een besluit te nemen : doorgaan of kappen?
Zo kan ik een reeks aan besluiten nemen met vooraf een evaluatie van de vorige, bedoeld om een beter of ander besluit te nemen. Ik heb de neiging om telkens weer een lering te trekken uit al mijn verkeerde besluiten, negatieve ervaringen en verkeerde mensen.
Er zijn ook ervaringen die nu eenmaal bij het leven horen. Zoals de geboorte en het overlijden van een mens. Ruzies, onbegrip, eenzaamheid, beperkingen enz. Daar valt ook erg veel van te leren. Ik vraag me daarom niet af "Waarom overkomt mij dit?" Het is eerder : "O gut, wat moet ik nu weer leren?"