Elitaire tv programma's

8.000 euro; niet interessant.

Eerlijk gezegd begrijp ik niet waarom ik naar een tv programma zou moeten kijken, waarin iemand met een geldbuidel gevuld met een half miljoen euro op zoek is naar een tweede huis. Of mensen die een huis gaan verbouwen voor drie ton. Een gebruikte (sta)caravan of een eenvoudige recreatiewoning is al heel wat voor menig gezin. Maar voor Jan met de pet zijn geen tv programma's om hem ter zijde te staan bij de aanschaf van zoiets.
Wat helemaal belachelijk is, is het feit dat in die zeer dure recreatiewoningen (meer dan 200.000 euro!) men niet permanent mag wonen. Aan de andere kant vind ik het ook weer niet erg, want de eigenaren bulken blijkbaar van het geld.
Een ander tv programma geeft een verkeerde indruk van ouderen, gepensioneerden. Ze rijden in super de luxe campers door Europa en bezoeken de mooiste plekjes. Wie zo'n goed pensioen heeft kan dat. Maar de meeste ouderen zijn door beleggings- en woekerpolissen bij de neus genomen en moeten het doen met een tentje of caravan op een boerencamping. Programma's over auto's gaan ook erg vaak over zeer dure luxe exemplaren. Zelfs in een ordinaire weekbijlage van een landelijk ochtendblad, zie ik advertenties met bijvoorbeeld horloges en/of sieraden of kleding vanaf 4.000 euro.
De tv programma's worden niet alleen elitair, maar ook alsmaar extremer. Als een programma dreigt kijkers te verliezen, dan komt het naakt en de seks om de hoek kijken. Qua inhoud hebben die programma's zelf ook weinig om 't lijf. En daarbij al die opdringerige reclames. Een schrale troost : in de jaren 60 was het ook al zo.