 |
| Emma doet een puzzel |
Net als zoveel andere kleine kinderen ontwikkelt Emma ook een eigen willetje. Ze probeert in allerlei omstandigheden even aan te geven wat ze wel of niet wil. Gelukkig is ze geen drammertje. Ze heeft al snel in de gaten, wanneer haar verzet zinloos is. Een keer kwam ze naar opa toe en zei op wat bedrukte toon met een pruilende onderlip : "Oma is de baas..." Opa op zijn beurt reageerde een keer niet ad rem, maar dacht even goed na. Dus opa sloeg niet begrijpend en liefdevol zijn arm om de kleine Emma, om verzuchtend op trieste toon te reageren met : Ach lieve meid! Ja, opa weet het". Om daarna samen met Emma vol zelfmedelijden te gaan zitten treuren op de bank. Daarmee zou opa immers een volkomen verkeerd signaal afgeven. Dus zei opa tegen Emma : "Ja Emma, oma is de baas!", alsof opa dat heel normaal vond. Maar ach, een leugentje om bestwil mag opa toch vertellen? Ooit wordt Emma misschien ook oma. Misschien denkt ze dan terug aan opa's woorden. Misschien zal ze zich dan afvragen : "Waarom zei opa dat? Opa's zijn toch zeker ook de baas?" Ja, Emma dat is zo. Opa's zijn ook de baas. net als veel pappa's. Maar oma's en mamma's zijn gewoon wat
baziger meer de baas. Dat zou jij onderhand toch moeten weten, lieve Emma?
