Op zich is het niet erg risico's te nemen. Zolang je maar weet welke de gevolgen kunnen zijn. Een kwestie van afwegen. Risico's durven nemen getuigt ook van enige moed, lef, durf. Bewust risico's nemen om een doel te bereiken. Voor mij is het ondenkbaar dat ik een risico zou nemen met als eventueel gevolg zwaar lichamelijk letsel of zelfs de dood.
Om die reden begrijp ik bergbeklimmers niet. Misschien is het beklimmen van bergen ook een (dodelijke) verslaving. Grote risico's nemen kan ook het gevolg zijn van een bepaalde drang. Waarom zou je je baan opzeggen en met je gezin tegen een flinke betaling in een gammel bootje volgepropt met soortgelijk besmette medemensen de zee op te gaan? Ik weet zeker dat als zij het advies hadden gekregen tegen betaling in een afgrond te springen, omdat alles dan goed zou komen, zij dat niet gedaan zouden hebben. Dan zouden ze zeker boos gereageerd hebben met : "Ik ben niet gek!" Maar ze zijn wel zo gek in zo'n bootje te stappen. Het ergste is dat ze ook hun kinderen betrekken in hun dodelijke risico's.