In de namiddag, op de terugweg na de martelgang door het Ikea-doolhof, zijn we een camper gaan bekijken. Als we dan toch in de buurt zijn... Het betrof oorspronkelijk een witte Citroën bestelbus, die een keer door iemand (met een hoofdrol in Help, mijn man is klusser) omgebouwd is tot camper.
We werden ontvangen door een wat onverzorgd uitziend persoon. Maar dat zegt nog niets. Totdat de schuifdeur van de camper openging. Meneer had nauwelijks iets gedaan om de wagen klaar voor de verkoop te maken. Erger : het was nogal vies en groezelig van binnen. Net als hij zelf van buiten.
Zonde, want het interieur was ooit wit van kleur. De (gesloten) koelkast stonk en er lagen rekjes inclusief roestvorming in. Van de kastjes was verf gebladderd en er zaten modderspatten op van zijn vakantie in Italië vorig jaar (denk ik, maar ze kunnen ook ouder zijn). Er zaten drie luiken in het dak. Op de horren lag stof, bladeren en dode insecten. Ik heb maar niet gevraagd of zo'n luikje even open mocht. Meneer vertelde dat hij voor deze camper een caravan bezat. Ik had daar direct een beeld van. De gasfles stond onder het vaste bed, waarvan de beide matrassen elk een eigen kleur laken had : vies rood en vies roze. Het viel me op dat de gasflesruimte geen ventilatiegaten kende. Sonja meende zelfs gas te ruiken. Ik niet, maar ja ik heb een platte neus. Met een gebrek aan ventilatiegaten loop je het risico op eeuwig dromen.
De kilometerstand was wat hoog : 252.000 km. Hoeveel retourtjes Italië dat zijn weet ik niet. Maar het was wel een 2.8 diesel motor. Die kan wel wat hebben. Als ie zijn onderhoudsbeurten gekregen heeft. Maar daar twijfelde ik aan, want aan de tuin van meneer was net als aan meneer zelf ook geen onderhoud gepleegd. Meneer wilde zo'n 9.000 euro hebben voor de 'mijn-leven-in-een-beetje-puin-camper'. Als ik door alle ellende heen keek, schatte ik de waarde op de helft van de vraagprijs.
Eigenlijk moest ik nog even naar het toilet. Maar dan moest ik zijn huis in. Ik besloot na het zien van dit alles mijn plas nog een uurtje op te houden. Meer kon ik op dat moment niet aan. Het was weer een leerzaam bezoekje, dat wel. Ik geef toe, meneer is wel heel consequent erg dicht bij zichzelf gebleven. Dat is erg knap.
