Als ik had mogen kiezen, dan had ik Hakim Ziyech gekozen tot Voetballer van het jaar. En dat is niet omdat Ziyech een Drontenaar is. De Marokkaanse voetballer van FC Twente spreekt mij veel meer aan dan Davy Klaassen van Ajax. De laatste is in mijn beleving in zijn ontwikkeling niet veel vooruitgegaan. Ik vind Klaassen weinig opvallend spelen. Bij Ajax verkeert Klaassen als een eenoog in het land der blinden. In Marokko is men het met mij eens : Ziyech is de voetballer van het jaar. Ondanks al de perikelen rond zijn club en de haat liefde verhouding, zoals Ziyech de relatie tussen hem en FC Twente zelf noemde, bleef Zyech in mijn ogen goed presteren. Hij had enkel last van zijn mindere medespelers en daar kan je natuurlijk wat chagrijnig van worden. Ik bedoel : je doet stinkend je best om vooruit te voetballen, maar voor het doel aangekomen sta je vaak alleen.
Zoals zo vaak met sterspelers is ook Ziyech soms wat egoïstisch en lastig in de omgang. So what? Sterspelers zijn nu eenmaal geen kuddedieren.
