Eens moet de eerste keer zijn. Sinds de aanschaf van de Matrix in 2009, heeft de wagen geen lekke band gekend. Vanmiddag was het zover. Toen we naar de auto liepen, zag ik dat ie door zijn rechter band gezakt was. Dus wachtte mij een klusje alvorens we naar Kampen konden vertrekken. De handschoenen gingen eerst aan. Omdat we achterin de auto er geen opberghok op nahouden, kon ik vrij gemakkelijk bij het reservewiel en het standaard boordgereedschap komen. Als extra heb ik een mooie grote kruissleutel aan boord. Ik heb van dat ding de benodigde dopmaat een kleurtje gegeven : groen. Zo beloop ik niet de kans maximaal drie keer de verkeerde dop te kiezen.
Ik heb eerst de wielbouten gelost. Een kort slagje maar. Daarna heb ik de wagen met de krik omhoog gebracht. Het lekke wiel hing los van de grond, toen ik de bouten een voor een verwijderde.
Wiel eraf, reserve erop en de bouten teruggeplaatst. Handvast. Krik laten zakken tot het rubber stevig op de klinkers stond. Vervolgens heb ik de bouten vastgezet. Een klusje van nog geen 10 minuten.
Nieuwsgierig onderzocht ik het loopvlak van de lekke band. Ja hoor, keurig in het midden van het loopvlak zag ik de glinsterende kruiskop van een schroef!
De lekke band hebben we afgegeven bij een bandenboer. De band wordt van binnenuit geplakt, zo vertelde de receptionist mij. Met die methode ben ik niet bekend. Ik heb wel heel wat proppen in scooterbanden geschoten. Het retourtje Kampen zonder reservewiel verliep gelukkig zonder problemen.