Onlangs heeft hij te horen gekregen, dat hij een ernstige ziekte heeft. Hij wil geen chemokuur, want daar heeft hij van heel dichtbij zeer slechte ervaringen opgedaan. "Die lijdensweg wil ik niet afleggen", zei de alleenstaande vastbesloten.
 |
| vooral een aangenaam morgen |
Ik ken hem als een zachtaardige man met een artistieke aanleg. Van tijd tot tijd kan hij heftig tekeer gaan. Het gaat telkens over nare ervaringen uit zijn verleden. Om mij onduidelijke redenen kan hij die niet meer van zich afzetten. Als hij erover vertelt, reageert hij of ze hem net zijn overkomen; heftig en emotioneel. Dat geldt ook voor nieuwe situaties, waarin hij verzeild raakt. In een aantal gevallen was ik met hem op pad. Ik schrok toen erg van zijn felle reacties in voor mij niet echt ernstige situaties. Alsof er een diepgewortelde boosheid in hem zit. Ik vind het erg jammer voor hem, want ze beïnvloeden zijn leven op een negatieve manier. Ik heb hem een keer gevraagd de mensen die hem pijn gedaan hebben te vergeven. Maar dat wilde of kon hij niet, want daarvoor was het allemaal te erg. Ik legde hem uit dat vergeven iets voor jezelf is. Om rust te krijgen, los te laten en je leven weer op te pakken. Vergeven is bedoeld om die anderen niet de regie te laten houden over jouw verdere leven. Ik weet niet of ie tot vergeving is overgegaan. Hij is wel van plan de tijd die hem nog gegund is op een leuke manier te besteden.
