gesloten |
Vorig jaar heb ik een regenwaterautomaat gemonteerd. Op de regenafvoer van de overkapping. Het regenwater wordt opgevangen in twee losse bakken, die we na de verkoop van de toercaravan over hebben gehouden. Die beide kunststof 'emmers' gebruikten we om de (af)was te doen. Maar nu is het tijd voor een regenton. Er valt nu niet alleen rommel in het opgevangen regenwater, er is ook een klein lief wichtje dat die bakken met water heel aantrekkelijk vindt. Helaas is bij de regenafvoer nauwelijks plaats voor zo'n ton. Er is een gunstig plekje, dat zich 5 meter verwijderd bevindt van de pijp. Dus daar gaat de ton komen.
De toevoer (straks overgaand in een grijze pvc buis) verdwijnt straks ondergronds richting de nieuwe locatie. Daar komt ie weer bovengronds tot een hoogte, die, conform de wet van de communicerende vaten, net lager is dan die van de aansluiting op de regenpijp. Zo kan de ton volstromen. Ik heb zoiets al eens eerder gedaan toen we nog in Schoonhoven woonden. Ook daar stond de regenton ver van de regenpijp vandaan. Die afstand was bijna 10 meter.
Ik heb ook overwogen een ton in te graven en een elektrische pomp te gebruiken om het water op te pompen. Ik moest dan wel een flinke kuil graven. Toen herinnerde ik me, dat wie een kuil graaft voor iets anders, .... Dus daar heb ik maar van afgezien. O, luidt dat spreekwoord anders? Zou kunnen hoor. Zo goed heb ik ook weer niet opgelet op school. Ik weet nog wel dat het een juf was, die ons spreekwoorden en gezegden uitlegde. En je weet, mannetjes luisteren niet zo goed naar vrouwtjes.
Maar goed, de conceptoplossing is er. Nu nog een ton en wat pvc pijp. En tijd en energie.