Het is examentijd. Ik herinner me nog die periodes op de Mulo en later de HBS. En weer later de Haagse Hogeschool. Ik herinner me niet dat ik me kon beklagen over het examen. Over hoe moeilijk het was of zo. Tja, het leven van de moderne student is lastig zonder zijn extern geheugen en spiekapparaat, de smartphone.
Ik las een klacht over het examenvak Frans. De klacht was, dat de vragen in het Frans gesteld waren! Haha! Hadden die vragen soms in het Chinees gesteld moeten worden? Of nee, het Frans was voor die klagers als Chinees! Er zijn ook klachten over het vak Geschiedenis. De klagers hebben blijkbaar weinig op met oude koeien uit de sloot halen. Maar ja, wie zijn verleden niet kent, heeft na het examen geen toekomst. En zo zijn er meer klachten over examens. Het gaat zelfs zo ver, dat docenten de examenkandidaten een helpende hand bieden. 'Want de examenopgaven zijn niet zo best verwoord', aldus het docentenkorps. Geef elkaar de hand, mensen. Examenopgaven worden door docenten voorgelezen aan kandidaten die aan dyslexie lijden. Anderen krijgen tips over hoe je kunt slagen door de antwoorden tegen elkaar af te wegen. Het gaat nota bene over multiple choice vragen. Hoe gemakkelijk wil je het hebben? Kiezen uit één mogelijkheid, soms? In mijn tijd was er niets te kiezen. Ik moest de antwoorden weten. Tegenwoordig moet men gokken. Maar goed, de kandidaten krijgen stiekem hulp en tips. Wie slaagt heeft wat mij betreft het beste gevoel voor gokken. De leerstof en het examen stelt tegenwoordig erg weinig voor. Iedereen kan het aan. Dus lees ik straks op de sociale media dat de VWO'ers, MBO'ers enz. geslaagt zijn. Hoera!