Klein Syrië

Vanmiddag kwam het zomaar opzetten : het lijkt hier wel Klein Syrië. Zo kunnen we het pleintje waaraan wij wonen inmiddels wel gaan noemen. Ik telde zo'n acht Syrische kinderen. Aan de ene kant best wel leuk; wat leven in de brouwerij. Aan de andere kant : het is wel even wennen aan het geschreeuw, het onbesuisde gedrag (fietsen en banjeren door de beplanting, het voetballen) en..... het zwerfvuil. Over dat laatste is al diverse keren gesproken. Afgelopen week ook met ouders. Maar het probleem blijft. Sommige Nederlandse bewoners beginnen zich wat te ergeren aan die kinderen en hun ouders. Vooral vanwege hun houding. Als je met hen praat, kijken ze je aan (als ze dat al doen) met een blik van "waar bemoei jij je mee?".  We hopen maar, dat het allemaal goed komt.
Opvallend is ook, dat kleine kinderen (onder de 10 jaar) doordeweeks 's avonds rond negen uur nog op straat spelen. Blijkbaar is dat in hun cultuur heel gewoon. De volgende ochtend rond kwart over 8 zitten ze weer bij pa en moe achterop de fiets om naar school te gaan.
De ouders gaan twee keer per week naar de inburgeringscursus. Zouden ze daar ook iets te horen krijgen over het milieu in het algemeen en zwerfvuil in het bijzonder en dat kleine kinderen na Sesamstraat naar bed gaan?
Je zou toch denken dat er lering getrokken is uit de ervaringen met Marokkanen. Uit die groep spreken velen van de 2e en 3e generatie nog steeds zeer slecht Nederlands. Velen maken daardoor weinig kans op school en later op een baan, met gevolg dat ze op een andere manier (=criminele) aan inkomsten komen. Samen met de sociale (uitkeringen) en juridische kant kosten ze de maatschappij zodoende een vermogen.