Werken op Hemelvaartsdag

Ik ben moe. Misschien is dat mijn straf, omdat ik op Hemelvaartsdag heb gewerkt. En hoe! We hebben Ben geholpen met het verhuizen van de inventaris van de oude loods. In die loods bevindt zich ook een vliering. Daar stonden magazijnrekken met bakken. Hoewel Ben een elektrische takel heeft, besloten wij (twee bandleden van Ben en ik) de bakken via een provisorische glijbaan naar beneden te laten glijden. Ik haalde de stellingen leeg, de ander zette ze op de glijbaan en beneden werden de bakken opgevangen en in de aanhangwagen gestapeld. Door die werkwijze verliep het verhuizen erg snel. Het scheelde ook veel gesjouw. Al met al heb ik er alleen een flinke splinter in mijn middelvinger aan overgehouden. Hoe het met de spieren zal gaan, merk ik misschien morgen pas.
In de middag ben ik naar huis gegaan om Fenna uit te laten. Tijdens de wandeling door het Dorpsbos dacht ik even na over werken op Hemelvaartsdag. Ik blijf het vreemd vinden. Alsof ik een soort van verraad pleeg. Er was immers geen schaap in een kuil gevallen? Maar ach, ik deed het om iemand te helpen. Thuis ben ik met een naald bezig geweest om de splinter uit mijn vinger te prutsen. Dat lukte wonderwel. Al blijft het een raar iets : jezelf pijnigen.
We hebben weliswaar vrijheid van godsdienst, maar toch, als het erop aankomt moet je van je geloof afstappen. Een schijnvrijheid. Zoals het geval is met de christelijke trouwambtenaren en het homohuwelijk. En het verplicht werken op de zondag. Zouden mensen met een ander geloof dan het christelijke of atheïsten (waarvan velen vreemd genoeg wel vloeken) op christelijke feestdagen verlofdagen inleveren of gewoon gaan werken? Of liften ze gewoon mee met het christelijke geloof, omdat het lekker een vrije dag is? Ik vraag me af hoe lang de christelijke dagen het nog zullen volhouden.