Alsmaar die vragen

Wat is er?...WAT IS ER!!

We hebben al zo'n 40 jaar honden. Niet dezelfde, want zo oud worden die beesten niet. Een hond moet onder appel staan. Zo'n beest moet helder te verstaan gegeven worden wat ie moet doen. Of  moet laten. Dus is het 'Vooruit!',  'Hier!', Foei!, 'Plaats!' (naar z'n mand), 'Zit!"en 'Af!'. Dat was het zo'n beetje. Een hond is wat dat betreft een goed verstaander met een half oor. We hebben nooit aan die flauwekul van pootje geven of je staart pakken gedaan. Een hond is toch geen circusdier?
Daar waar het misgaat met honden, is de oorzaak vaak te vinden in het gebrek van commando's. Die hebben plaatsgemaakt voor vragen. Tja, wie Nee heeft kan Ja krijgen. Maar bij een hond blijft het in dat soort omstandigheden dus bij Nee.
Net als bij kinderen. Veel ouders geven geen commando's, maar stellen vragen : "Zou je niet naar huis toe gaan?". "Wil je even hier komen?", "Wil je niet met je vinger in die hond zijn ogen prikken?" "Zou jij het leuk vinden als mamma jou eens in je gezicht slaat?", "Wil je dat niet meer doen?".
Als kind kreeg ik in dergelijke gevallen geen vragen, maar opdrachten : "Naar huis!", "Hier komen", "Niet doen!", "Afblijven!" Knal voor mijn hoofd (als ik mijn moeder geslagen zou hebben, wat ik nooit gedurfd heb), "Ophouden!".  Dat was allemaal duidelijke taal. Ik hoefde daarover ook niet na te denken. Zoals dat meisje (plm 10 jaar) op de broodafdeling, dat met haar handen stukken uit een brood stond te plukken. Haar moeder vroeg : "Waarom doe je dat nou?" Ik zag dat meisje diep nadenken en hoorde haar antwoorden : "Nou, daarom!"
Het respect verdwijnt door al dat gevraag. Zelfs de politie doet eraan mee : "wat zijn wij hier een het doen?" Ook aan vluchtelingen en andere immigranten wordt veel te veel gevraagd. Logisch dat ook bij hen weinig respect voor ons is.